Job 10 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Job 10:1-22

1»¡Ya estoy harto de esta vida!

Por eso doy rienda suelta a mi queja;

desahogo la amargura de mi alma.

2Le he dicho a Dios: No me condenes.

Dime qué es lo que tienes contra mí.

3¿Te parece bien el oprimirme

y despreciar la obra de tus manos

mientras te muestras complaciente

ante los planes del malvado?

4¿Son tus ojos los de un simple mortal?

¿Ves las cosas como las vemos nosotros?

5¿Son tus días como los nuestros,

tus años como los de un mortal,

6para que andes investigando mis faltas

y averiguándolo todo acerca de mi pecado?

7¡Tú bien sabes que no soy culpable

y que de tus manos no tengo escapatoria!

8»Tú me hiciste con tus propias manos;

tú me diste forma.

¿Vas ahora a cambiar de parecer

y a ponerle fin a mi vida?

9Recuerda que tú me modelaste, como al barro;

¿vas ahora a devolverme al polvo?

10¿No fuiste tú quien me derramó como leche,

quien me hizo cuajar como queso?

11Fuiste tú quien me vistió de carne y piel,

quien me tejió con huesos y tendones.

12Me diste vida, me favoreciste con tu amor,

y tus cuidados me han infundido aliento.

13»Pero una cosa mantuviste en secreto,

y sé muy bien que la tuviste en mente:

14Que, si yo peco, tú me vigilas

y no pasas por alto mi pecado.

15Si soy culpable, ¡ay de mí!

Si soy inocente, no puedo dar la cara.

¡Lleno estoy de vergüenza,

y consciente de mi aflicción!

16Si me levanto, me acechas como un león

y despliegas contra mí tu gran poder.

17Contra mí presentas nuevos testigos,

contra mí acrecientas tu enojo.

¡Una tras otra, tus tropas me atacan!

18»¿Por qué me hiciste salir del vientre?

¡Quisiera haber muerto, sin que nadie me viera!

19¡Preferiría no haber existido,

y haber pasado del vientre a la tumba!

20¿Acaso mis contados días no llegan ya a su fin?

¡Déjame disfrutar de un momento de alegría

21antes de mi partida sin regreso

a la tierra de la penumbra y de las sombras,

22al país de la más profunda de las noches,

al país de las sombras y del caos,

donde aun la luz se asemeja a las tinieblas!»

Ang Pulong Sa Dios

Job 10:1-22

1“Naglagot ko sa akong kinabuhi, busa isulti ko bisan unsay gusto kong isulti. Isulti ko ang kalain sa akong buot. 2Mao kini ang isulti ko sa Dios: ‘Ayaw ako hukmi nga daotan ako, kondili pahibaloa ako kon unsay akusasyon mo batok kanako. 3Nalipay ka ba sa pagpaantos kanako? Nganong gisalikway mo ako nga imong binuhat, ug gipaboran mo ang plano sa mga daotan? 4Ang pagtan-aw mo ba sama sa pagtan-aw sa tawo? 5Sama lang ba kamubo ang imong kinabuhi sa tawo? 6Nganong nagdali ka gayod sa pagpangitag sayop kanako? 7Nahibaloan mo nga wala akoy sala, apan kinsay makadepensa kanako diha kanimo?

8“ ‘Ikaw ang naghulma ug naghimo kanako, unya karon laglagon mo lang ako? 9Hinumdomi nga gihulma mo ako gikan sa yuta, unya karon ibalik mo na ako sa yuta? 10Ikaw ang naghulma kanako sa tiyan sa akong inahan. Gihulma mo ako nga daw gahulma ka ug keso gikan sa gatas. 11Gihulma mo ang akong kabukogan ug mga kaugatan ug giputos sa unod ug panit. 12Gihatagan mo akog kinabuhi ug gipakitaag kaayo, ug gitipigan mo ang akong kinabuhi. 13Apan karon nahibaloan ko nga ang tinuod mong plano kanako 14mao nga bantayan mo kon makasala ako, ug unya dili mo ako pasayloon. 15Nakasala man ako o wala, makalulooy gihapon ako. Kay naulawan ako pag-ayo ug nagaantos sa hilabihan. 16Naningkamot ako sa pagbangon, apan naniid ka sama sa liyon aron paglaglag kanako. Ginapakita mo ang imong gahom batok kanako. 17Walay hunong ang imong pag-akusar kanako, ug misamot ang imong kasuko kanako. Walay hunong ang imong pag-ataki kanako.

18“ ‘Nganong gitugot mo pa man nga matawo ako? Unta namatay na lang ako sa wala pay nakakita kanako. 19Unta wala na lang ako mabuhi. Namatay na lang unta ako sa tiyan pa lang daan sa akong inahan ug diretso gilubong. 20Diotayng panahon na lang ang nahibilin kanako, busa pasagdi na lang ako aron bisan sa hamubong panahon makahimo ako pagmaya 21sa dili pa ako moadto sa dapit nga masubo ug mangitngit—ug dili na makabalik dinhi. 22Labihan gayod kangitngit didto; pulos lang gabii ug wala gayoy kahayag, ni kahusay didto.’ ”