Juicio y salvación
1«Me di a conocer a los que no preguntaban por mí;
dejé que me hallaran los que no me buscaban.
A una nación que no invocaba mi nombre
le dije: “¡Aquí estoy!”
2Todo el día extendí mis manos
hacia un pueblo rebelde,
que va por mal camino,
siguiendo sus propias ideas.
3Es un pueblo que en mi propia cara
constantemente me provoca;
que ofrece sacrificios en los jardines
y quema incienso en los altares;
4que se sienta entre los sepulcros
y pasa la noche en vigilias secretas;
que come carne de cerdo,
y en sus ollas cocina caldo impuro;
5que dicen: “¡Mantente alejado!
¡No te acerques a mí!
¡Soy demasiado sagrado para ti!”
Todo esto me fastidia como humo en la nariz;
¡es un fuego que arde todo el día!
6»Ante mí ha quedado escrito;
no guardaré silencio.
Les daré su merecido;
lo sufrirán en carne propia,
7tanto por vuestras iniquidades
como por las de vuestros padres
—dice el Señor—.
Por cuanto ellos quemaron incienso en las montañas
y me desafiaron en las colinas,
les haré sufrir en carne propia
las consecuencias de sus acciones pasadas».
8Así dice el Señor:
«Cuando alguien encuentra un buen racimo de uvas,
dice: “No voy a dañarlo,
porque todavía tiene jugo”.
Del mismo modo actuaré yo por amor a mis siervos:
No los destruiré a todos.
9De Jacob sacaré descendientes,
y de Judá, a los que poseerán mis montañas.
Las heredarán mis elegidos,
y allí morarán mis siervos.
10Para mi pueblo que me busca,
Sarón será redil de ovejas;
el valle de Acor, corral de vacas.
11»Pero a vosotros que abandonáis al Señor
y os olvidáis de mi monte santo,
que para los dioses de la Fortuna y del Destino
preparáis mesas y servís vino mezclado,
12os destinaré a la espada;
¡todos vosotros os inclinaréis para ser degollados!
Porque llamé y no me respondisteis,
hablé y no me escuchasteis.
Más bien, hicisteis lo malo ante mis ojos
y optasteis por lo que no me agrada».
13Por eso, así dice el Señor omnipotente:
«Mis siervos comerán,
pero vosotros pasaréis hambre;
mis siervos beberán,
pero vosotros sufriréis sed;
mis siervos se alegrarán,
pero vosotros seréis avergonzados.
14Mis siervos cantarán
con alegría de corazón,
pero vosotros clamaréis
con corazón angustiado;
¡gemiréis con espíritu quebrantado!
15Mis escogidos heredarán vuestro nombre
como una maldición.
El Señor omnipotente os dará muerte,
pero a sus siervos les dará un nombre diferente.
16Cualquiera que en el país invoque una bendición,
lo hará por el Dios de la verdad;
y cualquiera que jure en esta tierra,
lo hará por el Dios de la verdad.
Las angustias del pasado han quedado en el olvido,
las he borrado de mi vista.
Un cielo nuevo y una tierra nueva
17»Prestad atención, voy a crear
un cielo nuevo y una tierra nueva.
No volverán a mencionarse las cosas pasadas,
ni se traerán a la memoria.
18Alegraos más bien, y regocijaos por siempre,
por lo que estoy a punto de crear:
he aquí que voy a crear una Jerusalén feliz,
un pueblo lleno de alegría.
19Me regocijaré por Jerusalén
y me alegraré en mi pueblo;
no volverán a oírse en ella
voces de llanto ni gritos de clamor.
20»Nunca más habrá en ella
niños que vivan pocos días,
ni ancianos que no completen sus años.
El que muera a los cien años
será considerado joven;
pero el que no llegue65:20 el que no llegue. Alt. el pecador que llegue. a esa edad
será considerado maldito.
21Construirán casas y las habitarán;
plantarán viñas y comerán de su fruto.
22Ya no construirán casas para que otros las habiten,
ni plantarán viñas para que otros coman.
Porque los días de mi pueblo
serán como los de un árbol;
mis escogidos disfrutarán
de las obras de sus manos.
23No trabajarán en vano,
ni tendrán hijos para la desgracia;
tanto ellos como su descendencia
serán simiente bendecida por el Señor.
24Antes que me llamen,
yo les responderé;
todavía estarán hablando
cuando ya los habré escuchado.
25El lobo y el cordero pacerán juntos;
el león comerá paja como el buey,
y la serpiente se alimentará de polvo.
En todo mi monte santo
no habrá quien haga daño ni destruya»,
dice el Señor.
Atemmu Ne Nkwagye
1“Medaa me ho adi kyerɛɛ wɔn a wɔammisa mʼase;
wɔn a wɔnhwehwɛ me no huu me.
Ɔman a wonsu mfrɛ me no,
meka kyerɛɛ wɔn se, ‘Mini, Mini.’
2Da mu nyinaa, matrɛw me nsa mu ama
nnipa a wɔyɛ asoɔden ne nyiyiano,
a wɔnenam akwammɔne so,
na wodi wɔn ankasa nsusuwii akyi.
3Nnipa a daa no woyi me ahi
wɔ mʼanim pɛɛ,
wɔbɔ afɔre wɔ nturo mu
na wɔhyew nnuhuam wɔ ntayaa afɔremuka so;
4wɔn a wɔtenatena nna so
na anadwo wosii pɛ kokoa mu;
wɔwe mprakonam
na wɔn nkutu mu wɔ nkwan a wɔde nam a ɛho ntew ayɛ;
5wɔka se, ‘Mumfi ha; mommmɛn me,
efisɛ me ho tew dodo ma mo!’
Saa nnipa yi yɛ wusiw wɔ me hwenem,
ogya a ɛkɔ so hyew da mu nyinaa.
6“Hwɛ; wɔakyerɛw ato hɔ wɔ mʼanim se,
merenyɛ komm, metua so ka pɛpɛɛpɛ;
metua so ka agu wɔn asrɛ so,
7mo ne mo agyanom bɔne nti,”
sɛɛ na Awurade se.
“Esiane sɛ wɔhyew afɔrebɔde wɔ mmepɔw so
na wotwirii me wɔ nkoko so nti
mesusuw bɔne a wɔyɛɛ kan no so akatua pɛpɛɛpɛ
agu wɔn asrɛ so.”
8Sɛɛ na Awurade se:
“Sɛnea wonya nsu fi bobe kasiaw mu,
na nnipa ka se, ‘Monnsɛe no,
efisɛ ade pa bi da so wɔ mu’ no
saa ara na mʼasomfo no nti mɛyɛ.
Merensɛe wɔn nyinaa.
9Mede Yakob asefo bɛba,
na me mmepɔw no sodifo afi Yuda aba;
me nkurɔfo a mapaw wɔn no bedi wɔn ade,
na hɔ na mʼasomfo bɛtena.
10Saron bɛyɛ nguankuw adidibea,
na Akor bon no ayɛ anantwikuw homebea
ama me nkurɔfo a wɔhwehwɛ me.
11“Na mo a mo de mugyaw Awurade
na mo werɛ fi ne bepɔw kronkron no,
mo a moto pon ma Ahonya
na mohyɛ afrasa wɔ nkuruwa mu ma Nkrabea no,
12mede mo bɛto afoa ano,
na mo nyinaa akotow ama wɔakum mo;
efisɛ mefrɛe nanso moannye so,
mekasae nanso moantie.
Moyɛɛ nea ɛyɛ mʼani so bɔne
na moyɛɛ nea mempɛ.”
13Enti sɛɛ na Otumfo Awurade se:
“Mʼasomfo bedidi,
nanso ɔkɔm bɛde mo,
mʼasomfo bɛnom,
nanso osukɔm bɛde mo;
mʼasomfo ani begye,
nanso mo anim begu ase.
14Mʼasomfo bɛto nnwom
afi koma mu anigye mu
na mobɛteɛ mu asu
afi mo koma ahoyeraw mu,
na mubetwa adwo afi honhom a ayɛ mmrɛw mu.
15Wubegyaw din bi a ɛbɛyɛ mmusu
ama wɔn a mapaw wɔn;
Otumfo Awurade bekum wo
na nʼasomfo de, mɛma wɔn din foforo.
16Obiara a ɔsrɛ nhyira wɔ asase no so no,
bɛyɛ wɔ nokware Nyankopɔn koro no mu;
obiara a ɔka ntam wɔ asase no so
bɛka no wɔ nokware Nyankopɔn koro no mu.
Na ɔhaw a atwa mu no wɔn werɛ befi
na wɔde behintaw me.
17“Hwɛ! Mɛbɔ
ɔsorosoro foforo ne asase foforo.
Wɔrenkae nneɛma a atwam no bio,
na ɛremma adwene mu nso.
18Nanso momma mo ani nnye na munni ahurusi afebɔɔ
wɔ nea merebɛbɔ ho,
efisɛ mɛbɔ Yerusalem ama ayɛ anigye,
na mu nnipa ayɛ anigye farebae.
19Mɛsɛpɛw me ho wɔ Yerusalem mu,
na madi ahurusi wɔ me nkurɔfo ho.
Na wɔrente agyaadwo ne osu nnyigyei
wɔ mu bio.
20“Ɛrensi bio wɔ mu
abofra a ne nkwanna yɛ kakraa bi,
anaa akwakoraa a onni ne mfe nwie;
nea odi mfe ɔha na owu no
wɔbɛfa no sɛ ɔbabun bi kɛkɛ;
na nea wannya mfe ɔha no
wɔbɛfa no sɛ wɔadome no.
21Wobesisi afi na wɔatena mu,
wɔbɛyɛ bobe nturo na wɔadi mu aba.
22Wɔrensisi afi mma afoforo mmɛtena mu bio,
na wɔrennua mma afoforo mmedi.
Na nna a dua di no,
saa ara na me nkurɔfo nna bɛyɛ;
me nkurɔfo a mapaw wɔn no bedi
wɔn nsa ano adwuma so aba akyɛ.
23Wɔremmrɛ ngu
na wɔrenwo mma a wɔn nkrabea nye;
efisɛ wɔbɛyɛ nnipa a Awurade ahyira wɔn,
wɔne wɔn asefo.
24Mebua wɔn ansa, mpo, na wɔafrɛ me.
Bere a wogu so rekasa no metie.
25Pataku ne oguamma bedidi abɔ mu
gyata bɛwe sare sɛ nantwi,
nanso mfutuma bɛyɛ ɔwɔ aduan.
Wɔrempira obi anaa wɔrensɛe obi
wɔ me bepɔw kronkron so nyinaa,”
sɛnea Awurade se ni.