Isaías 57 – CST & AKCB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 57:1-21

1El justo perece, y a nadie le importa;

mueren tus siervos fieles, y nadie comprende

que mueren los justos a causa del mal.

2Los que van por el camino recto mueren en paz;

hallan reposo en su lecho de muerte.

3«Vosotros, hijos de hechicera,

descendientes de adúltero con prostituta,

¡acercaos!

4¿De quién queréis burlaros?

¿A quién le hacéis muecas

y le sacáis la lengua?

¿Acaso no sois una panda de rebeldes

y una descendencia de mentirosos?

5Entre los robles, y debajo de todo árbol frondoso,

dan rienda suelta a su lujuria;

junto a los arroyos, y en las grietas de las rocas,

sacrifican a niños pequeños.

6Las piedras lisas de los arroyos

serán tu herencia;

sí, ellas serán tu destino.

Ante ellas has derramado libaciones

y has presentado ofrendas de grano.

Ante estas cosas, ¿me quedaré callado?

7Sobre un monte alto y encumbrado,

pusiste tu lecho,

y hasta allí subiste

para ofrecer sacrificios.

8Detrás de tu puerta y de sus postes

has puesto tus símbolos paganos.

Te alejaste de mí, te desnudaste,

subiste al lecho que habías preparado;

entraste en arreglos con la gente

con quienes deseabas acostarte,

y contemplaste su desnudez.

9Acudiste a Moloc y le llevaste aceite de oliva,

y multiplicaste tus perfumes.

Enviaste muy lejos a tus embajadores;

¡hasta el sepulcro mismo los hiciste bajar!

10De tanto andar te cansaste,

pero no dijiste: “Hasta aquí llego”.

Lograste renovar tus fuerzas;

por eso no desmayaste.

11»¿Quién te asustó, quién te metió miedo,

que me has engañado?

No te acordaste de mí,

ni me tuviste en cuenta.

¿Será que no me temes

porque guardé silencio tanto tiempo?

12Yo denunciaré tu justicia y tus obras,

y de nada te servirán.

13Cuando grites pidiendo ayuda,

¡que te salve tu colección de ídolos!

A todos ellos se los llevará el viento;

con un simple soplo desaparecerán.

Pero el que se refugia en mí

recibirá la tierra por herencia

y tomará posesión de mi monte santo».

Consuelo para los contritos

14Y se dirá:

«¡Construid, construid, preparad el camino!

¡Quitad los obstáculos del camino de mi pueblo!»

15Porque lo dice el excelso y sublime,

el que vive para siempre, cuyo nombre es santo:

«Yo habito en un lugar santo y sublime,

pero también con el contrito y humilde de espíritu,

para reanimar el espíritu de los humildes

y alentar el corazón de los quebrantados.

16Mi litigio no será eterno,

ni estaré siempre enojado,

porque ante mí desfallecerían

todos los seres vivientes que he creado.

17La codicia de mi pueblo es irritable,

por perversa,

en mi enojo, lo he castigado;

le he dado la espalda,

pero él prefirió seguir

sus obstinados caminos.

18He visto sus caminos, pero lo sanaré;

lo guiaré y lo colmaré de consuelo.

Y a los que lloran por él

19les haré proclamar esta alabanza:

¡Paz a los que están lejos,

y paz a los que están cerca!

Yo los sanaré —dice el Señor—,

20pero los malvados son como el mar agitado,

que no puede calmarse,

cuyas olas arrojan fango y lodo.

21No hay paz para los malvados —dice mi Dios—.

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 57:1-21

1Atreneefo wu,

na obiara nnwen ho wɔ ne koma mu;

wɔfa nyamesurofo kɔ,

na obiara nte ase

sɛ wɔfa atreneefo kɔ

sɛnea wobeyi wɔn afi bɔne mu.

2Wɔn a wɔnantew tee no

wɔhyɛn asomdwoe mu;

wonya ahomegye bere a wɔadeda sɛ awufo.

3“Nanso mo, mommra ha, mo ɔbayifo mma,

mo nguaman ne mmea nguamanfo mma!

4Hena na moreserew no?

Hena na moredi ne ho fɛw

na morebɔ no adapaa yi?

Monnyɛ atuatewfo fekuw

ne atorofo asefo ana?

5Mode ɔpɛ mmoroso bɔ afɔre wɔ adum mu

ne dua biara a adennan ase;

mode mo mma bɔ afɔre wɔ aku a mu dɔ mu

ne abotan mpaapae ase.

6Anyame a wɔyɛ abo trontrom, a ɛwɔ aku a mu dɔ mu no,

wɔyɛ mo kyɛfa. Wɔn na mopɛ.

Yiw, moahwie nsa afɔrebɔde agu wɔn so

na mode aduan afɔrebɔde ama wɔn.

Eyinom nyinaa akyi, mingow me nsam ana?

7Moasiesie mo nnabea wɔ koko a ɛkorɔn so;

ɛhɔ na mokɔ kɔbɔ afɔre.

8Mo apon ne apongua akyi

na mo de mo abosonsom nsɛsode asisi.

Mufii mʼakyi koyii mo mpa so ntama,

mokɔdaa so na motrɛw mu;

mo ne wɔn a modɔ wɔn mpa yɛɛ apam,

na mohwɛɛ wɔn adagyaw mu.

9Mode ngo kɔɔ Molek nkyɛn

na momaa mo nnuhuam dɔɔso.

Mosomaa mo ananmusifo kɔɔ akyirikyiri;

mosian kɔɔ ɔda mu ankasa!

10Mo nneyɛe maa mo ɔbrɛ,

nanso moanka da se, ‘Yenni anidaso.’

Mopɛɛ ahoɔden foforo

enti moantɔ piti.

11“Hena na wama mo koma atu na wabɔ mo hu sɛɛ

a enti moanni me nokware,

na moankae me

anaa moannwene eyi ho wɔ mo koma mu yi?

So ɛnyɛ komm a mayɛ akyɛ no nti

na munsuro me no ana?

12Mɛda mo trenee ne mo nnwuma adi,

na so remma mo mfaso.

13Sɛ moteɛ mu pɛ mmoa a,

momma mo ahoni a moaboa ano no nnye mo!

Mframa bɛbɔ wɔn nyinaa akɔ,

home kɛkɛ bɛfa wɔn.

Nanso onipa a ɔde me yɛ ne guankɔbea no

bedi asase no so

na wafa me bepɔw kronkron no.”

Koma A Abubu No Awerɛkyekye

14Na wɔbɛka se:

“Monyɛ, monyɛ, munsiesie ɔkwan no!

Munyiyi akwanside mfi me nkurɔfo akwan mu.”

15Na oyi ne nea ɔkorɔn no,

nea ɔte ase daa a ne din yɛ kronkron no se:

“Mete beae a ɛkorɔn na ɛyɛ kronkron,

mene nea ɔwɔ ahonu na ɔyɛ honhom mu hiani nso te,

sɛ mɛkanyan honhom mu hiani no honhom,

na makanyan ne koma a abubu no.

16Meremmɔ sobo afebɔɔ,

na me bo remfuw daa,

sɛ anyɛ saa a onipa honhom bɛtɔ beraw wɔ mʼanim,

onipa ahome a me na mabɔ no.

17Ne nnebɔne adifudepɛ maa me bo fuwii;

metwee nʼaso, na mede abufuw yii mʼani,

nso ɔkɔɔ so yɛɛ nea ne koma pɛ.

18Mahu ne nneyɛe, nanso mɛsa no yare.

Mɛkyerɛ no kwan na makyekye ne werɛ,

19na mama ayeyi aba wɔn a wɔredi awerɛhow wɔ Israel no ano.

Asomdwoe, asomdwoe mmra wɔn a wɔwɔ akyirikyiri ne wɔn a wɔbɛn so,”

sɛɛ na Awurade se. “Na mɛsa wɔn yare.”

20Na amumɔyɛfo te sɛ po a ɛrehuru,

entumi nyɛ komm,

nʼasorɔkye yiyi dontori ne fi.

21“Amumɔyɛfo nni asomdwoe.” Sɛɛ na me Nyankopɔn se.