Isaías 51 – CST & AKCB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 51:1-23

Salvación eterna para Sión

1«Vosotros, los que vais tras la justicia

y buscáis al Señor, ¡escuchadme!

Mirad la roca de la que fuisteis tallados,

la cantera de la que fuisteis extraídos.

2Mirad a Abraham, vuestro padre,

y a Sara, que os dio a luz.

Cuando yo lo llamé, él era solo uno,

pero lo bendije y lo multipliqué.

3Sin duda, el Señor consolará a Sión;

consolará todas sus ruinas.

Convertirá en un Edén su desierto;

en huerto del Señor sus tierras secas.

En ella encontrarán alegría y regocijo,

acción de gracias y música de salmos.

4»Préstame atención, pueblo mío;

óyeme, nación mía:

porque de mí saldrá la ley,

y mi justicia será luz para las naciones.

5Ya se acerca mi justicia,

mi salvación está en camino;

¡mi brazo juzgará a las naciones!

Las costas lejanas confían en mí,

y ponen su esperanza en mi brazo.

6Levantad los ojos al cielo;

mirad la tierra aquí abajo:

como humo se esfumarán los cielos,

como ropa se gastará la tierra,

y como moscas morirán sus habitantes.

Pero mi salvación permanecerá para siempre,

mi justicia nunca fallará.

7»Escuchadme, vosotros que conocéis lo que es recto;

pueblo que lleva mi ley en su corazón:

No temáis el reproche de los hombres,

ni os desalentéis por sus insultos,

8porque la polilla se los comerá como ropa

y el gusano los devorará como lana.

Pero mi justicia permanecerá para siempre;

mi salvación, por todas las generaciones».

9¡Despierta, brazo del Señor!

¡Despierta y vístete de fuerza!

Despierta, como en los días pasados,

como en las generaciones de antaño.

¿No fuiste tú el que despedazó a Rahab,

el que traspasó a ese monstruo marino?

10¿No fuiste tú el que secó el mar,

esas aguas del gran abismo?

¿El que en las profundidades del mar hizo un camino

para que por él pasaran los redimidos?

11Volverán los rescatados del Señor,

y entrarán en Sión con cánticos de júbilo;

su corona será el gozo eterno.

Se llenarán de regocijo y alegría,

y se apartarán de ellos el dolor y los gemidos.

12«Soy yo mismo el que los consuela.

¿Quién eres tú, que temes a los hombres,

a simples mortales, que no son más que hierba?

13¿Has olvidado al Señor, que te hizo;

al que extendió los cielos y afirmó la tierra?

¿Vivirás cada día en terror constante

por causa de la furia del opresor

que está dispuesto a destruir?

Pero ¿dónde está esa furia?

14Pronto serán liberados los prisioneros;

no morirán en el calabozo,

ni les faltará el pan.

15Porque yo soy el Señor tu Dios,

yo agito el mar, y rugen sus olas;

el Señor Todopoderoso es mi nombre.

16He puesto mis palabras en tu boca

y te he cubierto con la sombra de mi mano;

he establecido los cielos y afirmado la tierra,

y he dicho a Sión: “Tú eres mi pueblo”».

La copa de la ira de Dios

17¡Despierta, Jerusalén, despierta!

Levántate, tú, que de la mano del Señor

has bebido la copa de su furia;

tú, que has bebido hasta el fondo

la copa que entorpece a los hombres.

18De todos los hijos que diste a luz,

no hubo ninguno que te guiara;

de todos los hijos que criaste,

ninguno te tomó de la mano.

19Estos dos males han venido sobre ti:

ruina y destrucción, hambre y espada.

¿Quién se apiadará de ti?

¿Quién te consolará?51:19 ¿Quién te consolará? (Qumrán, LXX, Vulgata y Siríaca); ¿Cómo te consolaré? (TM).

20Tus hijos han desfallecido;

como antílopes atrapados en la red,

han caído en las esquinas de las calles.

Sobre ellos recae toda la furia del Señor,

todo el reproche de tu Dios.

21Por eso, escucha esto, tú que estás afligida;

que estás ebria, pero no de vino.

22Así dice tu Señor y Dios,

tu Dios, que aboga por su pueblo:

«Te he quitado de la mano

la copa que te hacía tambalear.

De esa copa, que es el cáliz de mi furia,

jamás volverás a beber.

23La pondré en manos de los que te atormentan,

de los que te dijeron:

“¡Tiéndete en el suelo,

para que pasemos sobre ti!”

¡Y te echaste boca abajo, sobre el suelo,

para que te pisoteara todo el mundo!»

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 51:1-23

Sion Daapem Nkwagye

1“Muntie me, mo a mopɛ trenee akyi kwan;

na mohwehwɛ Awurade;

Monhwɛ ɔbotan a wotwaa mo fii mu no

ne abopaebea a wotuu mo fii hɔ no;

2Monhwɛ Abraham, mo agya,

ne Sara a ɔwoo mo no.

Bere a mefrɛɛ no no, na ɔyɛ ɔbaakofo,

na mihyiraa no maa nʼase trɛwee.

3Awurade bɛkyekye Sion werɛ ampa ara

na ne yam bɛhyehye no wɔ ne nnwiriwii no ho;

ɔbɛyɛ ne nweatam ahorow sɛ Eden,

nʼasase a ada mpan bɛyɛ sɛ Awurade turo.

Wobehu anigye ne ahosɛpɛw,

aseda ne nnwonto wɔ ne mu.

4“Muntie me, me nkurɔfo;

monyɛ aso mma me, me man:

Mmara no befi me nkyɛn akɔ;

na mʼatɛntrenee bɛyɛ hann ama aman no.

5Me trenee reba ntɛm so,

me nkwagye nam kwan so,

na me basa de atɛntrenee bɛbrɛ aman no.

Asupɔw no bɛhwɛ me

na wɔde anidaso bɛtwɛn me basa.

6Momma mo ani so nhwɛ ɔsorosoro,

monhwɛ asase wɔ fam;

ɔsorosoro betu ayera sɛ wusiw

na asase bɛtetew sɛ atade

na wɔn a wɔte so bewuwu sɛ nwansena.

Nanso me nkwagye bɛtena hɔ daa,

me trenee to rentwa da.

7“Muntie me, mo a munim nea ɛteɛ,

mo a me mmara wɔ mo koma mu:

Munnsuro nnipa animka

anaa momma wɔn ahohora ntu mo koma.

8Na nnwewemmoa bɛwe wɔn te sɛnea wɔwe atade;

asunson bɛsɛe wɔn te sɛnea wɔsɛe kuntu.

Nanso me trenee bɛtena hɔ daa,

me nkwagye befi awo ntoatoaso akosi awo ntoatoaso so.”

9Nyan, nyan! Awurade basa,

hyɛ ahoɔden adurade;

nyan te sɛ nna a atwa mu no,

te sɛ tete awo ntoatoaso mu no.

Ɛnyɛ wo na wutwitwaa Rahab mu asinasin no,

na wuhwirew asuboa kɛse no mu no?

10Ɛnyɛ wo na womaa po yowee,

asubun mu nsu no,

nea ɔpaee kwan wɔ po bun mu no

sɛnea wɔn a wɔagye wɔn no betumi atwa?

11Wɔn a Awurade apata ama wɔn bɛsan aba.

Wɔde nnwonto bɛhyɛn Sion;

anigye a ɛnsa da bɛyɛ wɔn abotiri,

anigye ne ahosɛpɛw bɛboro wɔn so,

awerɛhow ne apinisi betu ayera.

12“Me, me ara, mene wo werɛkyekyefo.

Hena ne wo a wusuro ɔdesani,

nnipa mma a wɔyɛ sare yi.

13Na wo werɛ afi Awurade, wo yɛfo

nea ɔtrɛw ɔsorosoro mu

na ɔhyɛɛ asase ase no,

a da biara na woabɔ hu

ɔhyɛsoni no abufuw nti,

nea ɔde ɔsɛe asi nʼani so no ana?

Na ɔhyɛsoni no abufuw wɔ he?

14Ɛrenkyɛ, wobegyaa nneduafo ahufo no;

wɔrenwuwu wɔ afiase amoa mu,

na aduan remmɔ wɔn.

15Na mene Awurade, wo Nyankopɔn

nea ɔhwanyan po, ma nʼasorɔkye woro so.

Asafo Awurade ne ne din.

16Mede me nsɛm ahyɛ wʼanom,

na mede me nsa ase nwini akata wo so.

Me a mede ɔsorosoro sii hɔ

na mehyɛɛ asase ase,

na meka kyerɛ Sion se, ‘Moyɛ me nkurɔfo.’ ”

Awurade Abufuwhyew Kuruwa No

17Nyan, nyan!

Sɔre, Yerusalem!

Wo a woanom afi Awurade nsam

nʼabufuw kuruwa no,

wo a woanom apɔɔdɔ mu nsa atu puw

nea ɛma nnipa tɔ ntintan no.

18Ne mma a ɔwoo wɔn nyinaa no

obiara nni hɔ a ɔkyerɛ no kwan;

mma a ɔtetew wɔn nyinaa no

obiara nni hɔ a oso ne nsa mu.

19Saa ɔhaw prenu yi aba wo so,

hena na ɔbɛkyekye wo werɛ?

Nnwiriwii ne ɔsɛe, ɔkɔm ne afoa,

hena na ɔbɛhyɛ wo den?

20Wo mma atotɔ beraw;

wɔdeda mmɔnten so baabiara,

te sɛ ɔtwe a afiri ayi no.

Awurade abufuw aba wɔn so,

wo Nyankopɔn animka no.

21Enti tie eyi, wo a worehu amane

woabow, nanso ɛnyɛ nsa na abow wo.

22Sɛɛ na Otumfo Awurade se,

wo Nyankopɔn a ɔbɔ ne nkurɔfo ho ban:

Hwɛ, magye afi wo nsa mu,

kuruwa a ɛma wotɔɔ ntintan no,

kuruwa a ɛyɛ mʼabufuw pɔɔdɔ no,

worennom bio.

23Mede bɛhyɛ wɔn a wɔhaw mo no nsa mu,

wɔn a wɔka kyerɛɛ mo se,

“Butuw fam na yɛnnantew wo so

na wode wʼakyi yɛɛ fam,

te sɛ abɔnten sɛ wɔnnantew so no.”