Isaías 22 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 22:1-25

Profecía contra Jerusalén

1Profecía contra el valle de la Visión:

¿Qué te pasa ahora,

que has subido a las azoteas,

2ciudad llena de disturbios,

de tumultos y parrandas?

Tus víctimas no cayeron a filo de espada

ni murieron en batalla.

3Todos tus jefes huyeron juntos,

pero fueron capturados

sin haber disparado el arco.

Todos tus prisioneros fueron capturados

mientras trataban de huir.

4Por eso dije: «Apartaos de mí;

voy a llorar amargamente.

No insistáis en consolarme:

¡la hija de mi pueblo ha sido destruida!»

5El Señor, el Señor Todopoderoso,

ha decretado un día de pánico,

un día de humillación y desconcierto

en el valle de la Visión,

un día para derribar muros

y para clamar a las montañas.

6Montado en sus carros de combate,

Elam toma la aljaba;

Quir muestra el escudo.

7Llenos de carros de combate

están tus valles preferidos;

apostados a la puerta están los jinetes.

8¡Judá se ha quedado indefensa!

Aquel día os fijasteis

en el arsenal del Palacio del bosque;

9visteis que en la Ciudad de David

había muchas brechas,

en el estanque inferior

guardasteis agua,

10contasteis las casas de Jerusalén

y derribasteis algunas para reforzar el muro,

11entre los dos muros construisteis un depósito

para las aguas del estanque antiguo,

pero no os fijasteis en quien lo hizo,

ni considerasteis al que hace tiempo lo planeó.

12En aquel día el Señor,

el Señor Todopoderoso,

los llamó a llorar y a lamentarse,

a raparse la cabeza y a hacer duelo.

13¡Pero mirad, hay gozo y alegría!

¡Se sacrifican vacas, se matan ovejas,

se come carne y se bebe vino!

«¡Comamos y bebamos,

que mañana moriremos!»

14El Señor Todopoderoso me reveló al oído: «No se te perdonará este pecado hasta el día de tu muerte. Lo digo yo, el Señor, el Señor Todopoderoso».

15Así dice el Señor, el Señor Todopoderoso: «Ve a encontrarte con Sebna, el mayordomo, que está a cargo del palacio, y dile:

16»“¿Qué haces aquí?

¿Quién te dio permiso

para cavarte aquí un sepulcro?

¿Por qué tallas en las alturas tu lugar de reposo,

y lo esculpes en la roca?

17»”Mira, hombre poderoso,

el Señor está a punto de agarrarte

y arrojarte con violencia.

18Te hará rodar como una pelota,

y te lanzará a una tierra inmensa.

Allí morirás; allí quedarán

tus gloriosos carros de combate.

¡Serás la vergüenza de la casa de tu señor!

19Te destituiré de tu cargo,

y serás expulsado de tu puesto”.

20»En aquel día llamaré a mi siervo Eliaquín hijo de Jilquías. 21Le pondré tu túnica, le colocaré tu cinto y le daré tu autoridad. Será como un padre para los habitantes de Jerusalén y para la tribu de Judá. 22Sobre sus hombros pondré la llave de la casa de David; lo que él abra, nadie podrá cerrarlo; lo que él cierre, nadie podrá abrirlo. 23Como a una estaca, lo clavaré en un lugar firme, y será como un trono de honor para la dinastía de su padre. 24De él penderá toda la gloria de su familia: sus descendientes y sus vástagos, y toda la vajilla pequeña, desde los cántaros hasta las tazas.

25»En aquel día —afirma el Señor Todopoderoso—, cederá la estaca clavada en el lugar firme; será arrancada de raíz y se vendrá abajo, con la carga que colgaba de ella». El Señor mismo lo ha dicho.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 22:1-25

Ang Mensahe bahin sa Jerusalem

1Kini nga mensahe bahin sa yuta sa panan-awon:22:1 sa yuta sa panan-awon: Tingali mao ang Jerusalem.

Unsay nahitabo? Nganong nanaka man kamong tanan sa mga atop? 2Nagkagubot ug naninggit ang mga tawo sa tibuok nga siyudad. Ang nangamatay kaninyo wala mamatay pinaagi sa gira. 3Nangagiw ang tanan ninyong mga pangulo, ug dali ra kaayo silang nadakpan. Ang uban kaninyo naninguha nga makakagiw, apan nadakpan ra gihapon. 4Karon, pasagdi ninyo ako nga mohilak alang sa akong mga katagilungsod nga nangamatay. Ayaw ninyo ako lingawa. 5Kay gitakda na sa Ginoong Dios nga Makagagahom kini nga panahon sa pagpanggun-ob, kaguliyang, ug kalisang alang sa mga tawo diha sa kapatagan sa panan-awon. Ang mga paril niini mangatumpag, ug ang singgit sa mga tawo madunggan hangtod sa mga bukid. 6Misulong ang mga sundalo nga taga-Elam nga nagsakay ug mga kabayo ug may mga pana. Ang mga sundalo sa Kir nanulong usab nga may gikuptang mga taming. 7Nagtapok ang ilang mga karwahe sa inyong mabungahong mga kapatagan, ug nagbantay ang ilang mga tigkabayo sa mga pultahan sa inyong siyudad. 8Nagun-ob na ang mga depensa sa Juda.

Niadtong adlawa, nagkuha kamo sa inyong mga armas sa tagoanan niini. 9Nakita ninyo nga daghan ug gubang bahin ang mga paril sa Lungsod ni David. Nagtigom kamog tubig didto sa ubos nga pundohanan ug tubig. 10Gisusi ninyo ang mga balay sa Jerusalem ug giguba ninyo ang uban niini aron gamiton ang mga bato sa pag-ayo sa paril sa siyudad. 11Naghimo kamog pundohanan ug tubig sa taliwala sa duha ka paril alang sa tubig nga gikan sa daang pundohanan ug tubig. Apan wala kamo mosalig ug motagad sa Dios nga mao ang nagplano ug nagbuot nga mahitabo kini sukad pa kaniadto.

12Nagtawag kaninyo ang Ginoong Dios nga Makagagahom nianang adlawa aron nga magsubo ug manghilak kamo. Gisultihan niya kamo nga magpaupaw ug magbistig sako sa pagpakita sa inyong pagsubo. 13Naglipay ug nagsaulog hinuon kamo. Nagaihaw kamog baka ug karnero, nangaon ug karne, ug nanginom ug bino. Miingon kamo, “Mangaon kita ug maglipay kay basin mamatay kita ugma.”

14Miingon ang Ginoo nga Makagagahom kanako nga kining inyong sala dili gayod niya mapasaylo hangtod mamatay kamo.

Ang Mensahe alang kang Shebna

15Gisugo ako sa Ginoong Dios nga Makagagahom nga moadto kang Shebna, ang tigdumala sa palasyo, ug isulti kini kaniya, 16“Kinsa ka nga mokalot dinhi sa bakilid ug mohimo sa imong lubnganan uban sa mga dungganon? Kinsa ang nagtugot kanimo sa paghimo niini? 17Pagbantay, kay bisan ug gamhanan ka, dakpon ka sa Ginoo ug ilabay. 18Iumol ka nga daw sa bola ug ilabay ngadto sa usa ka halapad nga dapit. Mamatay ka didto, ug mangaguba usab didto ang gipasigarbo mo nga mga karwahe. Naghatag ka ug kaulawan sa panimalay sa imong agalon. 19Miingon usab ang Ginoo, ‘Papahawaon ko ikaw sa imong pwesto! 20Nianang adlawa, ipatawag ko ang akong alagad nga si Eliakim nga anak ni Hilkia. 21Ipasul-ob ko kaniya ang imong bisti ug bakos, ug ihatag ko kaniya ang imong awtoridad. Mahimo siyang sama sa usa ka amahan sa mga taga-Jerusalem ug mga taga-Juda. 22Itugyan ko kaniya ang yabi sa gingharian ni David. Kon unsay iyang ablihan, walay makasira; ug kon iyang sirad-an, walay makaabli. 23Ipahimutang ko siya nga malig-on diha sa iyang katungdanan sama sa sab-itanan diha sa dingding. Ug maghatag siyag dungog sa panimalay sa iyang amahan. 24Ug ang tibuok niyang kabanayan ug mga kaparyentehan magsalig kaniya. Sama siya sa sab-itanan diin gisab-it ang nagkalain-laing mga gagmayng sudlanan, gikan sa yahong hangtod sa mga tibod. 25Inigkahitabo unya niana, ang sab-itanan nga gipakabit sa lig-ong dapit mahuso, mahugno, mangahulog, ug mangabuskag ang tanang gisab-it didto. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”