El monte del Señor
2:1-4 – Mi 4:1-3
1Palabra que Isaías hijo de Amoz recibió en visión acerca de Judá y Jerusalén:
2En los últimos días,
el monte de la casa del Señor será establecido
como el más alto de los montes;
se alzará por encima de las colinas,
y hacia él confluirán todas las naciones.
3Muchos pueblos vendrán y dirán:
«¡Venid, subamos al monte del Señor,
a la casa del Dios de Jacob!,
para que nos enseñe sus caminos
y andemos por sus sendas».
Porque de Sión saldrá la ley,
de Jerusalén, la palabra del Señor.
4Él juzgará entre las naciones
y será árbitro de muchos pueblos.
Convertirán sus espadas en arados
y sus lanzas en hoces.
No levantará espada nación contra nación,
y nunca más se adiestrarán para la guerra.
5¡Ven, pueblo de Jacob,
y caminemos a la luz del Señor!
El día del Señor
6Has abandonado a tu pueblo,
a los descendientes de Jacob,
porque están llenos de astrólogos de Oriente,
de adivinos como los filisteos,
y hacen tratos con extranjeros.
7Su tierra está llena de oro y plata,
y sus tesoros son incalculables.
En su tierra abundan los caballos,
y sus carros de guerra son incontables.
8Su país está lleno de ídolos;
el pueblo adora la obra de sus manos,
lo que han hecho con sus propios dedos.
9Al hombre se le humilla,
a la humanidad se la degrada.
¡Imposible que los perdones!
10¡Métete en la roca,
y escóndete en el polvo
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad!
11Los ojos del altivo serán humillados
y la arrogancia humana será doblegada.
¡En aquel día solo el Señor será exaltado!
12Un día vendrá el Señor Todopoderoso
contra todos los orgullosos y arrogantes,
contra todos los altaneros, para humillarlos;
13contra todos los cedros del Líbano, arrogantes y erguidos,
contra todas las encinas de Basán,
14contra todas las montañas altivas,
contra todas las colinas erguidas,
15contra todas las torres altas,
contra todo muro fortificado,
16contra todas las naves de Tarsis,
contra todos los barcos lujosos.
17La altivez del hombre será abatida,
y la arrogancia humana será humillada.
En aquel día solo el Señor será exaltado,
18y los ídolos desaparecerán por completo.
19Los hombres se meterán en las cuevas de las rocas,
y en las grietas del suelo,
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad,
cuando él se levante
para hacer temblar la tierra.
20En aquel día la gente
arrojará a los topos y murciélagos
los ídolos de oro y plata
que había fabricado para adorarlos.
21Se meterá en las grutas de las rocas
y en las hendiduras de los peñascos,
ante el terror del Señor
y el esplendor de su majestad,
cuando él se levante
para hacer temblar la tierra.
22¡Dejad de confiar en el hombre,
que es muy poco lo que vale!
¡Su vida es un soplo nada más!
Kalinaw sa Kalibotan
(Micas 4:1-3)
1Mao kini ang mensahe sa Dios nga nakita ni Isaias nga anak ni Amos bahin sa Juda ug Jerusalem:
2Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante sa mga bukid ug sa mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa tanang nasod.
3Moingon sila, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob.
Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron magkinabuhi kita sumala niini.”
Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem2:3 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. dala ang mga balaod sa Ginoo.
4Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod.
Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila magbansay ug mga tawo aron sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw.
5Dali, kamong mga kaliwat ni Jacob, magkinabuhi kita diha sa kamatuoran2:5 kamatuoran: sa literal, kahayag. nga gihatag sa Ginoo kanato.
Sa Adlaw sa Pagsilot
6Tinuod nga gisalikway mo, Ginoo, ang imong katawhan, ang mga kaliwat ni Jacob, kay daghan silag mga tinuohan nga gikan sa sidlakan ug naghimo usab silag mga pagpanagna sama sa mga Filistihanon. Nakig-uyon sila sa mga kinaiya sa mga langyaw. 7Abunda sa pilak ug bulawan ang ilang yuta, ug walay pagkahurot ang ilang bahandi. Daghan kaayo ang ilang mga kabayo, ug walay pagkahurot ang ilang mga karwahe. 8Daghan silag mga dios-dios. Nagasimba sila niining mga butang nga hinimo lang nila. 9Busa ipaubos ang matag usa kanila ug pakaulawi sila. Ayaw silag pasayloa, Ginoo!
10Mga Israelinhon, panago kamo sa mga langub o sa mga bangag aron makalikay kamo sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom. 11Moabot ang adlaw nga ang Ginoo lang gayod ang pagadaygon. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug mapahitas-on. 12Kay may adlaw nga gitagana ang Ginoo nga labing gamhanan sa pagpaubos sa tanang mga mapasigarbohon, mga mapahitas-on, ug sa mga nagaila sa ilang kaugalingon nga gamhanan. 13Putlon niya ang tanang tag-as nga mga sidro sa Lebanon, ug ang tanang mga tugas sa Basan. 14Patagon niya ang tanang habog nga kabukiran ug mga bungtod. 15Gub-on niya ang tanang tag-as nga mga tore ug mga paril. 16Lunoron niya ang tanang mga barko nga iya sa Tarshish ug ang matahom nga mga sakayan. 17Nianang adlawa, ang Ginoo lamang maoy pasidunggan. Ipaubos niya ang mga mapasigarbohon ug ang mga mapahitas-on. 18Ug mahanaw sa hingpit ang mga dios-dios.
19Manago ang mga tawo sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa yuta aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan. 20Nianang adlawa, ipanglabay nila ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog ang ilang gisimba nga mga dios-dios nga hinimo nila gikan sa plata ug bulawan. 21Manago sila sa mga langub sa bakilid ug sa mga bangag sa dagkong mga bato aron makalikay sa kapungot sa Ginoo ug sa iyang dakong gahom sa panahon nga uyogon na niya ang kalibotan.
22Ayaw na kamo pagsalig sa tawo—kay mamatay ra siya. Unsa ba gayod ang iyang matabang?
