Jesús, superior a Moisés
1Por lo tanto, hermanos, vosotros que habéis sido santificados y que tenéis parte en el mismo llamamiento celestial, considerad a Jesús, apóstol y sumo sacerdote de la fe que profesamos. 2Él fue fiel al que lo nombró, como lo fue también Moisés en toda la casa de Dios. 3De hecho, Jesús ha sido estimado digno de mayor honor que Moisés, así como el constructor de una casa recibe mayor honor que la casa misma. 4Porque toda casa tiene su constructor, pero el constructor de todo es Dios. 5Moisés fue fiel como siervo en toda la casa de Dios, para dar testimonio de lo que Dios diría en el futuro. 6Cristo, en cambio, es fiel como Hijo al frente de la casa de Dios. Y esa casa somos nosotros, con tal que mantengamos3:6 mantengamos. Var. mantengamos firme hasta el fin. nuestra confianza y la esperanza que nos enorgullece.
Advertencia contra la incredulidad
7Por eso, como dice el Espíritu Santo:
«Si oís hoy su voz,
8no endurezcáis el corazón
como sucedió en la rebelión,
en aquel día de prueba en el desierto.
9Allí vuestros antepasados me tentaron y me pusieron a prueba,
a pesar de haber visto mis obras cuarenta años.
10Por eso me enojé con aquella generación,
y dije: “Siempre se descarría su corazón,
y no han reconocido mis caminos”.
11Así que, en mi enojo, hice este juramento:
“Jamás entrarán en mi reposo”».3:11 Sal 95:7-11
12Cuidaos, hermanos, de que ninguno de vosotros tenga un corazón pecaminoso e incrédulo que os haga apartaros del Dios vivo. 13Más bien, mientras dure ese «hoy», animaos unos a otros cada día, para que ninguno de vosotros os endurezcáis por el engaño del pecado. 14Hemos llegado a tener parte con Cristo, con tal que retengamos firme hasta el fin la confianza que tuvimos al principio. 15Como se acaba de decir:
«Si oís hoy su voz,
no endurezcáis el corazón
como sucedió en la rebelión».3:15 Sal 95:7,8
16Ahora bien, ¿quiénes fueron los que oyeron y se rebelaron? ¿No fueron acaso todos los que salieron de Egipto guiados por Moisés? 17¿Y con quiénes se enojó Dios durante cuarenta años? ¿No fue acaso con los que pecaron, los cuales cayeron muertos en el desierto? 18¿Y a quiénes juró Dios que jamás entrarían en su reposo, sino a los que desobedecieron?3:18 los que desobedecieron. Alt. los que no creyeron. 19Como podemos ver, no pudieron entrar por causa de su incredulidad.
برتری مسيح بر موسی
1پس ای برادران عزيز، ای جداشدگان و برگزيدگان خدا كه برای رسيدن به آسمان دعوت شده‌ايد، بياييد به عيسی بينديشيم، به كسی كه اعتراف می‌كنيم رسول خدا و كاهن اعظم ما است.
2عيسی به خدا كه وی را به مقام كاهن اعظم منصوب كرده بود، وفادار بود، همانگونه كه موسی در خانهٔ خدا وفادارانه خدمت می‌كرد. 3اما عيسی، از عزت و جلالی به مراتب بيشتر از موسی برخوردار بود، همانطور كه احترامِ سازندهٔ خانه، بيشتر از خود خانه است. 4در ضمن، بسياری می‌توانند خانه بسازند، اما فقط خداست كه آفرينندهٔ همه چيز می‌باشد.
5موسی در خانهٔ خدا به نحو احسن خدمت كرد، اما او فقط يک خدمتگزار بود؛ و اصولاً كار او بيشتر اشاره‌ای بود به اموری كه بعدها می‌بايست تحقق يابد. 6اما مسيح كه فرزند امين خداست، مسئوليت كامل خانهٔ خدا را به عهده دارد؛ و خانهٔ خدا ما ايمانداران هستيم و خدا در وجود ما زندگی می‌كند؛ به شرطی كه شهامت و شادی و اعتمادی را كه در خداوند داريم، تا به آخر محكم نگاه داريم.
7به دلیل همين برتری مسيح، روح‌القدس به ما هشدار می‌دهد كه امروز به او گوش فرا دهيم و با دقت صدای او را بشنويم، 8و نگذاريم دلهايمان مانند قوم بنی‌اسرائيل نسبت به او سخت شود. زمانی كه خدا قوم اسرائيل را در بيابان امتحان می‌كرد، ايشان به محبت او پشت پا زدند و از او شكايت كردند؛ 9اما خدا چهل سال تحمل نمود. با اينكه بارها كاسهٔ صبر او را لبريز كردند، باز خدا در برابر چشمان ايشان معجزات حيرت‌آور به عمل آورد. 10اما خدا می‌فرمايد: «من نسبت به ايشان خشمگين شدم، زيرا ايشان همواره گمراه هستند و هيچگاه مايل نبوده‌اند به راهی كه من می‌خواستم بروند.» 11بنابراين، خدا به هنگام خشم خود، قسم خورد كه ديگر هرگز اجازه ندهد ايشان وارد سرزمين موعود گردند و در آنجا آرامش يابند.
12پس ای برادران عزيز، مواظب باشيد مبادا در يكی از شما، دلی گناهكار و بی‌ايمان وجود داشته باشد كه او را از خدای زنده دور سازد. 13تا فرصت باقی است، هر روز يكديگر را در ايمان تقويت كنيد تا هيچيک از شما فريب گناه را نخورد و نسبت به خدا بی‌اعتنا نگردد.
14زيرا اگر تا به آخر وفادار بمانيم و مانند روزهای نخست ايمانمان، اعتماد خود را به خدا حفظ كنيم، آنگاه در جلال مسيح سهيم خواهيم شد. 15اين اخطار كتاب آسمانی را فراموش نكنيد كه می‌فرمايد: «امروز اگر صدای خدا را می‌شنويد، نسبت به آن بی‌اعتنا نباشيد، مانند بنی‌اسرائيل كه در بيابان نسبت به او بی‌اعتنا شدند.»
16آيا می‌دانيد آنانی كه صدای خدا را شنيدند و به آن بی‌اعتنايی كردند، چه كسانی بودند؟ آنان، همان كسانی بودند كه به رهبری موسی، از سرزمين مصر بيرون آمدند. 17آيا می‌دانيد چه كسانی برای مدت چهل سال، خدا را به خشم می‌آوردند؛ همان اشخاصی كه گناه كردند و در نتيجه، در بيابان از بين رفتند. 18و خدا دربارهٔ چه كسانی قسم خورد و گفت كه هرگز نخواهند توانست وارد سرزمين موعود شوند؟ دربارهٔ همان اشخاصی كه از او سرپيچی كرده بودند. 19و چرا نتوانستند داخل سرزمين موعود گردند؟ زيرا نسبت به خدا بی‌ايمان بودند و به او وفادار نماندند.
