1Así quedaron terminados los cielos y la tierra,
y todo lo que hay en ellos.
2Al llegar el séptimo día, Dios descansó
porque había terminado la obra que había emprendido.
3Dios bendijo el séptimo día, y lo santificó,
porque en ese día descansó de toda su obra creadora.
4Esta es la historia2:4 Esta es la historia. Lit. Estas son las generaciones; véanse 6:9; 10:1; 11:10,27; 25:12,19; 36:1,9; 37:2; véase también 5:1. de la creación
de los cielos y la tierra.
Adán y Eva
Cuando Dios el Señor hizo la tierra y los cielos, 5aún no había ningún arbusto del campo sobre la tierra, ni había brotado la hierba, porque Dios el Señor todavía no había hecho llover sobre la tierra ni existía el hombre para que la cultivara. 6No obstante, salía de la tierra un manantial que regaba toda la superficie del suelo. 7Y Dios el Señor formó al hombre2:7 El término hebreo que significa hombre (adam) está relacionado con el que significa tierra (adamá). Además, el mismo término adam corresponde al nombre propio Adán (véase 4:25). del polvo de la tierra, y sopló en su nariz hálito de vida, y el hombre se convirtió en un ser viviente.
8Dios el Señor plantó un jardín al oriente del Edén, y allí puso al hombre que había formado. 9Dios el Señor hizo que creciera toda clase de árboles hermosos, los cuales daban frutos buenos y apetecibles. En medio del jardín hizo crecer el árbol de la vida y también el árbol del conocimiento del bien y del mal.
10Del Edén nacía un río que regaba el jardín, y que desde allí se dividía en cuatro ríos menores. 11El primero se llamaba Pisón, y recorría toda la región de Javilá, donde había oro. 12El oro de esa región era fino, y también había allí resina muy buena y piedra de ónice. 13El segundo se llamaba Guijón, que recorría toda la región de Cus.2:13 Cus. Posiblemente la región sudeste de Mesopotamia. 14El tercero se llamaba Tigris, que corría al este de Asiria. El cuarto era el Éufrates.
15Dios el Señor tomó al hombre y lo puso en el jardín del Edén para que lo cultivara y lo cuidara, 16y le dio este mandato: «Puedes comer de todos los árboles del jardín, 17pero del árbol del conocimiento del bien y del mal no deberás comer. El día que de él comas, ciertamente morirás».
18Luego Dios el Señor dijo: «No es bueno que el hombre esté solo. Voy a hacerle una ayuda adecuada». 19Entonces Dios el Señor formó de la tierra toda ave del cielo y todo animal del campo, y se los llevó al hombre para ver qué nombre les pondría. El hombre les puso nombre a todos los seres vivos, y con ese nombre se les conoce. 20Así el hombre fue poniéndoles nombre a todos los animales domésticos, a todas las aves del cielo y a todos los animales del campo. Sin embargo, no se encontró entre ellos la ayuda adecuada para el hombre.
21Entonces Dios el Señor hizo que el hombre cayera en un sueño profundo y, mientras este dormía, le sacó una costilla y le cerró la herida. 22De la costilla que le había quitado al hombre, Dios el Señor hizo una mujer y se la presentó al hombre, 23el cual exclamó:
«Esta sí es hueso de mis huesos
y carne de mi carne.
Se llamará “mujer”2:23 En hebreo, la palabra que significa mujer (ʾishah) suena como la palabra que significa hombre (ʾish).
porque del hombre fue sacada».
24Por eso el hombre deja a su padre y a su madre, y se une a su mujer, y los dos se funden en un solo ser.2:24 se funden en un solo ser. Lit. llegan a ser una sola carne.
25En ese tiempo el hombre y la mujer estaban desnudos, pero ninguno de los dos sentía vergüenza.
1Nahuman ug mugna sa Dios ang kalangitan, ang kalibotan, ug ang tanan nga anaa niini. 2Nahuman niya kini sulod sa unom ka adlaw, ug mipahulay siya sa ikapito nga adlaw. 3Gipanalanginan niya ang ikapito nga adlaw ug giisip niya kini nga usa ka pinasahi nga adlaw, tungod kay niining adlawa mipahulay siya human niya gimugna ang tanan. 4Mao kini ang sugilanon mahitungod sa pagmugna sa kalangitan ug sa kalibotan.
Si Adan ug si Eva
Sa pagmugna sa Ginoong Dios sa kalibotan ug sa kalangitan, 5wala pa sa kalibotan ang tanan nga klasi sa tanom nga nagaturok sa yuta,2:5 yuta: sa English, open field. kay wala pa niya kini paulani ug wala pay tawo nga moatiman niini. 6Apan bisan walay ulan, may mga tubod nga nagpabasa sa yuta.
7Unya gibuhat sa Ginoong Dios ang tawo gikan sa yuta. Gihuypan niya ang ilong sa tawo sa gininhawa nga nagahatag ug kinabuhi, ug ang tawo nahimong kalag nga may kinabuhi.
8Unya nagbuhat ang Ginoong Dios ug tanaman sa Eden, sa sidlakan, ug gipapuyo niya didto ang tawo nga iyang gibuhat. 9Gipatubo sa Ginoong Dios ang tanang matang sa mga kahoy nga nindot tan-awon ug ang ilang mga bunga maayong kan-on. Sa taliwala sa tanaman adunay kahoy nga nagahatag ug kinabuhi ug kahoy nga nagahatag sa kahibalo kon unsa ang maayo ug daotan.
10Adunay nagadagayday nga suba didto sa Eden nga nagahatag ug tubig sa tanaman. Kini nga suba nagasanga sa upat ka bahin. 11Ang ngalan sa unang suba mao ang Pishon. Nagadagayday kini sa tibuok nga yuta sa Havila diin adunay bulawan. 12Maayong klase ang bulawan niadtong dapita ug adunay usa ka mahalon nga pahumot nga bediliyum ug mahalon nga bato nga onix. 13Ang ngalan sa ikaduhang suba mao ang Gihon. Nagadagayday kini sa tibuok nga yuta sa Cush. 14Ang ngalan sa ikatulong suba mao ang Tigris. Nagadagayday kini sa sidlakang bahin sa Asiria. Ug ang ikaupat nga suba mao ang Eufrates.
15Gipapuyo sa Ginoong Dios sa tanaman sa Eden ang tawo nga iyang gibuhat aron pag-ugmad ug pag-atiman niini. 16Unya giingnan sa Dios ang tawo, “Mahimo mong kaonon ang bunga sa bisan unsa nga kahoy sa tanaman, 17gawas lang sa bunga sa kahoy nga nagahatag ug kahibalo kon unsay maayo ug daotan. Kay sa higayon nga kan-on mo kini, sigurado gayod nga mamatay ka.”
18Unya miingon ang Ginoong Dios, “Dili maayo nga mag-inusara ang tawo. Buhatan ko siya ug katabang nga angay kaniya.” 19Gibuhat sa Ginoong Dios gikan sa yuta ang tanang matang sa mga mananap nga nagapuyo sa yuta2:19 yuta: sa English, open field. ug ang tanang matang sa mga mananap nga nagalupad. Unya gidala niya sila ngadto sa tawo aron panganlan kini. Kon unsay gipangalan sa tawo kanila mao nay tawag kanila. 20Busa ginganlan sa tawo ang tanang mananap nga nagapuyo sa yuta apil ang mga mananap nga nagalupad. Apan walay usa niining mga mananap nga angay mahimong kaabag ni Adan. 21Busa gipakatulog sa Ginoong Dios ang tawo. Ug samtang nahinanok siya, gikuha sa Ginoong Dios ang usa sa iyang mga gusok, ug unya gibalik ug kipot ang bahin nga gikuhaan niini. 22Ang gusok nga gikuha gikan sa lalaki gibuhat sa Ginoong Dios nga usa ka babaye, ug gidala niya kini sa lalaki. 23Unya miingon ang lalaki,
“Ania na ang sama kanako!
Bukog nga gikuha sa akong bukog,
ug unod nga gikuha sa akong unod.
Pagatawgon siya nga babaye,
kay gikuha siya gikan sa lalaki.”2:23 Ang Hebreo nga “isha” (babaye) nagagikan sa pulong nga “ish” (lalaki).
24Busa mao kini ang hinungdan nga mobiya ang lalaki gikan sa iyang amahan ug inahan ug makighiusa sa iyang asawa, ug silang duha mahimong usa.
25Niadtong panahona, hubo ang lalaki ug ang iyang asawa, apan wala sila maulaw.