Cantares 7 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Cantares 7:1-13

1¡Ah, princesa mía,

cuán bellos son tus pies en las sandalias!

Las curvas de tus caderas son como alhajas

labradas por hábil artesano.

2Tu ombligo es una copa redonda,

rebosante de buen vino.

Tu vientre es un monte de trigo

rodeado de azucenas.

3Tus pechos parecen dos cervatillos,

dos crías mellizas de gacela.

4Tu cuello parece torre de marfil.

Tus ojos son los manantiales de Hesbón,

junto a la entrada de Bat Rabín.

Tu nariz se asemeja a la torre del Líbano,

que mira hacia Damasco.

5Tu cabeza se yergue como la cumbre del Carmelo.

Hilos de púrpura son tus cabellos;

¡con tus rizos has cautivado al rey!

6Cuán bella eres, amor mío,

¡cuán encantadora en tus delicias!

7Tu talle se asemeja al talle de la palmera,

y tus pechos a sus racimos.

8Me dije: «Treparé a la palmera;

de sus racimos me adueñaré».

¡Sean tus pechos como racimos de uvas,

tu aliento cual fragancia de manzanas,

9y como el buen vino tu boca!

La amada

¡Corra el vino hacia mi amado,

y le resbale por labios y dientes!7:9 labios y dientes (LXX y Aquila; véanse Siríaca y Vulgata); labios de dormilones (TM).

10Yo soy de mi amado,

y él me busca con pasión.

11Ven, amado mío;

vayamos a los campos,

pasemos la noche entre los azahares.

12Vayamos temprano a los viñedos,

para ver si han retoñado las vides,

si sus yemas se han abierto,

y si ya florecen los granados.

¡Allí te brindaré mis caricias!

13Las mandrágoras esparcen su fragancia,

y hay a nuestras puertas

toda clase de exquisitos frutos,

lo mismo nuevos que añejos,

que he guardado para ti, amor mío.

Ang Pulong Sa Dios

Awit ni Solomon 7:1-13

1O babaye nga dungganon, pagkatahom sa imong mga tiil nga may sandalyas. Pagkaanindot sa mga kurba sa imong mga paa. Daw mga alahas kini nga hinimo sa hanas nga artesano.7:1 artesano: Tawong hanas nga tigbuhat ug nindot nga mga butang sama sa mga alahas, tibod, ug uban pang mga butang nga hinimo gikan sa metal, mahalong bato, ug uban pa. 2Ang imong pusod daw kopa nga dili makabsan ug lami nga bino. Ang imong hawak daw binugkos nga trigo nga nalibotan sa mga liryo. 3Ang imong dughan daw kaluha nga lating lagsaw. 4Ang imong liog daw tore nga hinimo gikan sa mga bangkil sa elepante. Ang imong mga mata sama katin-aw sa kaligoanan sa Heshbon, sa may pultahan sa Bet Rabim. Ang imong ilong daw ang bantayanang tore sa Lebanon nga nagaatubang sa Damascus. 5Ang imong ulo sama katahom sa Bukid sa Carmel. Ang imong buhok sama kanindot sa mahalong panapton. Nabihag ang hari sa katahom niini.

6Pagkatahom mo, mahal ko. Makawili ka. 7Ang imong barog sama sa kahoy nga palma, ug ang imong dughan daw sa nagpungpong nga bunga niini. 8Miingon ako, “Mosaka ako sa palma ug mohawid sa mga bunga niini.” O, ang imong dughan daw sa pungpong sa ubas ug ang kahumot sa imong gininhawa sama sa mansanas. 9Ang imong halok sama katam-is sa duga sa ubas. Kini nga duga sa ubas nagadagayday sa hinay-hinay sa baba ug ngipon sa akong hinigugma.

Ang Babaye

10Iya ako sa akong hinigugma ug ako lang ang iyang ginahandom. 11Dali, mahal ko, moadto kita sa uma, ug matulog kita taliwala sa mga bulak nga henna.7:11 mga bulak nga henna: o, mga lungsod. 12Mamangon kitag sayo ug atong tan-awon kon nanalingsing na ba ang ubas, ug namukhad na ba ang mga bulak niini. Tan-awon ta usab kon namulak na ba ang pomegranata, ug didto ihatag ko kanimo ang akong gugma. 13Nangalimyon ang kahumot sa tanom nga mandragora, ug ibabaw sa atong pultahan anaa ang tanang piniling mga butang, daan ug bag-o nga gitagana ko alang kanimo, mahal ko.