Vocación del profeta Amós
1Oíd, israelitas, esta palabra que el Señor pronuncia contra vosotros, contra toda la familia que saqué de Egipto:
2«Solo a vosotros os he escogido
entre todas las familias de la tierra.
Por tanto, os haré pagar
todas vuestras perversidades».
3¿Pueden dos caminar juntos
sin antes ponerse de acuerdo?
4¿Ruge el león en la espesura
sin tener presa alguna?
¿Gruñe el leoncillo en su guarida
sin haber atrapado nada?
5¿Cae el pájaro en la trampa
sin que haya carnada?
¿Salta del suelo la trampa
sin haber atrapado nada?
6¿Se toca la trompeta en la ciudad
sin que el pueblo se alarme?
¿Ocurrirá en la ciudad alguna desgracia
que el Señor no haya provocado?
7En verdad, nada hace el Señor omnipotente
sin antes revelar sus designios
a sus siervos los profetas.
8Ruge el león;
¿quién no temblará de miedo?
Habla el Señor omnipotente;
¿quién no profetizará?
El castigo a Israel
9Proclamad en las fortalezas de Asdod
y en los baluartes de Egipto:
«Reuníos sobre los montes de Samaria
y ved cuánto pánico hay en ella,
¡cuánta opresión hay en su medio!»
10«Los que acumulan en sus fortalezas
el fruto de la violencia y el saqueo
no saben actuar con rectitud»,
afirma el Señor.
11Por lo tanto, así dice el Señor omnipotente:
«Un enemigo invadirá tu tierra;
echará abajo tu poderío
y saqueará tus fortalezas».
12Así dice el Señor:
«Como el pastor arrebata de las fauces del león
dos patas o un pedazo de oreja,
así serán rescatados los israelitas que viven en Samaria
con un pedazo de una cama y la pata de un diván.3:12 con un pedazo … diván. Alt. en el borde de la cama y en divanes de Damasco.
13»Oíd esto y testificad contra el pueblo de Jacob —afirma el Señor omnipotente, el Dios Todopoderoso—:
14»El día en que haga pagar a Israel sus delitos,
destruiré los altares de Betel;
los cuernos del altar serán arrancados,
y caerán a tierra.
15Derribaré tanto la casa de invierno
como la de verano;
serán destruidas las casas adornadas de marfil
y serán demolidas muchas mansiones»,
afirma el Señor.
Wɔfrɛ Adansefoɔ Tia Israel
1Montie saa asɛm a Awurade aka atia mo yi, Ao, Israelfoɔ, deɛ ɛtia abusua a meyii wɔn firii Misraim no nyinaa:
2“Mo nko ara na mayi mo
wɔ mmusua a ɛwɔ asase so nyinaa mu;
enti mɛtwe mo aso
wɔ mo bɔne nyinaa ho.”
3Nnipa baanu bɛtumi abom anante,
wɔ ɛberɛ a wɔnyɛɛ anokorɔ anaa?
4Gyata bobom wɔ dɔtɔ ase
wɔ ɛberɛ a ɔnhunuu ahaboa biara anaa?
Ɔpɔ so wɔ ne buo mu
wɔ ɛberɛ a ɔnkyeree ahaboa biara anaa?
5Anomaa bɛtɔ afidie mu wɔ fam
wɔ baabi a wɔnnsum afidie anaa?
Afidie hwan wɔ
ɛberɛ a ɛnyii aboa anaa?
6Sɛ wɔhyɛn totorobɛnto wɔ kuropɔn mu a
nnipa no ho mpopo anaa?
Sɛ atoyerɛnkyɛm ba kuropɔn bi mu a
ɛnyɛ Awurade na ɔyɛeɛ anaa?
7Ampa ara, Otumfoɔ Awurade nnyɛ biribi
a ɔnna ne nhyehyeɛ adi
nkyerɛ nʼAsomafoɔ adiyifoɔ no.
8Gyata no abobom,
hwan na ɔnnsuro?
Otumfoɔ Awurade akasa,
hwan na ɔrenhyɛ ho nkɔm?
9Mompae mu nka nkyerɛ Asdod aban
ne Misraim aban:
“Mommoaboa mo ho ano wɔ Samaria mmepɔ so;
hwɛ basabasayɛ a ɛwɔ ne so
ne nhyɛsoɔ a ɛwɔ ne nkurɔfoɔ mu.”
10“Wɔnnim sɛdeɛ wɔyɛ deɛ ɛyɛ,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
Wɔde nneɛma a wɔafo ne deɛ wɔawia
sie wɔ wɔn aban mu.
11Ɛno enti, yei ne deɛ Otumfoɔ Awurade seɛ,
“Ɔtamfoɔ bi bɛtwi afa asase no so;
Ɔbɛbubu wʼabanbɔeɛ agu,
na wafo wʼaban.”
12Deɛ Awurade seɛ nie:
“Sɛdeɛ odwanhwɛfoɔ gye
nnyawa mmienu nnompe anaa aso sin
firi gyata anom no,
saa ara na wɔbɛgye Israelfoɔ nkwa,
wɔn a wɔtete wɔn mpa twea so wɔ Samaria,
ne wɔn a wɔdeda nkonwa pa mu wɔ Damasko.”
13“Tie yei, na di adanseɛ tia Yakob efie,” sɛdeɛ Awurade, Asafo Awurade Onyankopɔn seɛ nie.
14“Ɛda a mɛtwe Israel aso wɔ ne nnebɔne ho no,
mɛsɛe afɔrebukyia a ɛwɔ Bet-El;
wɔbɛtwitwa afɔrebukyia no mmɛn
na abu ahwe fam.
15Mɛdwiri awɔberɛ efie
ne ahuhuro berɛ efie agu;
na afie a wɔde asonse adura ho no wɔbɛsɛe no
na afie akɛseɛ no nso wɔbɛbubu agu,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.