Pablo y los falsos apóstoles
1¡Ojalá me aguantéis unas cuantas tonterías! ¡Sí, aguantádmelas!11:1 ¡Sí, aguantádmelas! Alt. En realidad, ya me las estáis aguantando. 2El celo que siento por vosotros proviene de Dios, pues os tengo prometidos a un solo esposo, que es Cristo, para presentaros como una virgen pura. 3Pero me temo que, así como la serpiente con su astucia engañó a Eva, vuestros pensamientos sean desviados de un compromiso puro y11:3 Var. no incluye: puro y. sincero con Cristo. 4Si alguien llega a vosotros predicando a un Jesús diferente del que os hemos predicado nosotros, o si recibís un espíritu o un evangelio diferentes de los que ya recibisteis, a ese lo aguantáis con facilidad. 5Pero considero que en nada soy inferior a esos «superapóstoles». 6Quizás yo sea un mal orador, pero tengo conocimientos. Esto os lo hemos demostrado de una y mil maneras.
7¿Es que cometí un pecado al humillarme yo para enalteceros a vosotros, predicándoos el evangelio de Dios gratuitamente? 8De hecho, despojé a otras iglesias al recibir de ellas ayuda para serviros a vosotros. 9Cuando estuve entre vosotros y necesité algo, no fui una carga para nadie, ya que los hermanos que llegaron de Macedonia suplieron mis necesidades. He evitado seros una carga en cualquier sentido, y seguiré evitándolo. 10Es tan cierto que la verdad de Cristo está en mí como lo es que nadie en las regiones de Acaya podrá privarme de este motivo de orgullo. 11¿Por qué? ¿Porque no los amo? ¡Dios sabe que sí! 12Pero seguiré haciendo lo que hago, a fin de quitar todo pretexto a aquellos que, buscando una oportunidad para hacerse iguales a nosotros, se jactan de lo que hacen.
13Tales individuos son falsos apóstoles, obreros estafadores, que se disfrazan de apóstoles de Cristo. 14Y no es de extrañar, ya que Satanás mismo se disfraza de ángel de luz. 15Por eso no sorprende que sus servidores se disfracen de servidores de la justicia. Su fin corresponderá con lo que merecen sus acciones.
Los sufrimientos de Pablo
16Lo repito: Que nadie me tenga por insensato. Pero, aun cuando así me consideréis, de todos modos recibidme, para poder jactarme un poco. 17Al jactarme tan confiadamente, no hablo como quisiera el Señor, sino con insensatez. 18Ya que muchos se ufanan como lo hace el mundo,11:18 se ufanan … mundo. Lit. se jactan según la carne. yo también lo haré. 19Por ser tan sensatos, vosotros de buena gana aguantáis a los insensatos. 20Aguantáis incluso a cualquiera que os esclaviza, y os explota, y se aprovecha de vosotros, y se comporta con altanería, y os da bofetadas. 21¡Para vergüenza mía, confieso que hemos sido demasiado débiles!
Si alguien se atreve a dárselas de algo, también yo me atrevo a hacerlo; lo digo como un insensato. 22¿Son ellos hebreos? Pues yo también. ¿Son israelitas? También yo lo soy. ¿Son descendientes de Abraham? Yo también. 23¿Son servidores de Cristo? ¡Qué locura! Yo lo soy más que ellos. He trabajado más arduamente, he sido encarcelado más veces, he recibido los azotes más severos, he estado en peligro de muerte repetidas veces. 24Cinco veces recibí de los judíos los treinta y nueve azotes. 25Tres veces me golpearon con varas, una vez me apedrearon, tres veces naufragué, y pasé un día y una noche como náufrago en alta mar. 26Mi vida ha sido un continuo ir y venir de un sitio a otro; en peligros de ríos, peligros de bandidos, peligros de parte de mis compatriotas, peligros a manos de los gentiles, peligros en la ciudad, peligros en el campo, peligros en el mar y peligros de parte de falsos hermanos. 27He pasado muchos trabajos y fatigas, y muchas veces me he quedado sin dormir; he sufrido hambre y sed, y muchas veces me he quedado en ayunas; he sufrido frío y desnudez. 28Y, como si fuera poco, cada día pesa sobre mí la preocupación por todas las iglesias. 29Cuando alguien se siente débil, ¿no comparto yo su debilidad? Y, cuando a alguien se le hace tropezar, ¿no ardo yo de indignación?
30Si me veo obligado a jactarme, me jactaré de mi debilidad. 31El Dios y Padre del Señor Jesús (¡sea por siempre alabado!) sabe que no miento. 32En Damasco, el gobernador bajo el rey Aretas mandó que se vigilara la ciudad de los damascenos con el fin de arrestarme; 33pero me bajaron en un canasto por una ventana de la muralla, y así escapé de las manos del gobernador.
Si Pablo ug ang mga Nagapakaaron-ingnon nga mga Apostoles
1Kon sa akong pagpasigarbo karon isipon ninyo nga nabuang ako, hinaut nga magpailob lang kamo kanako. 2Kay gibati ko ang diosnon nga pangabugho kaninyo. Nahisama kamo sa usa ka dalagang putli nga akong gisaad nga ipakasal sa usa ka pamanhonon nga mao si Cristo. 3Apan nahadlok ako nga basin kon malimbongan kamo, sama kang Eva nga gilimbongan sa bitin, ug mawala ang inyong matinud-anon nga tinguha sa pagsunod kang Cristo. 4Kay gidawat man ninyo si bisan kinsa nga nagaanha diha kaninyo nga nagawali ug Jesus nga lahi sa among giwali kaninyo. Ug gidawat usab ninyo ang lahi nga espiritu ug ang ilang gi-ingon nga maayong balita nga lahi kaysa inyong nadawat gikan kanamo.
5Sa akong hunahuna, dili gayod ako maiwit sa mga nagaingon nga sila gayod ang labing maayo nga mga apostoles. 6Posible nga dili ako maayong mosulti, apan daghan usab ang akong nasayran bahin sa kamatuoran. Ug nasayran ninyo kana kay nakakita man gayod kamo nga tinuod kana sa tanan namo nga pagpanudlo.
7Wala ako magpasuhol kaninyo sa akong pagwali sa Maayong Balita nga gikan sa Dios, kondili nagsakripisyo ako alang sa inyong kaayohan. Daotan ba kadtong akong gibuhat? 8Samtang naghago ako diha kaninyo, ang mga tumutuo sa ubang mga lugar mao ang naghatag sa akong mga kinahanglanon. Mora akog nangawat kanila aron lang ako makatabang kaninyo. 9Sa dihang nakulangan ako sa akong mga kinahanglanon wala usab ako mangayo ug tabang kang bisan kinsa kaninyo. Ang atong mga igsoon kang Cristo sa Macedonia mao ang naghatag kanako sa akong mga kinahanglanon. Kutob sa akong mahimo gilikayan ko ang paghasol kaninyo, ug mao gayod kini kanunay ang akong buhaton. 10Kining akong gipasigarbo dili gayod maundang tungod kay dili gayod ako mangayo ug tabang gikan kaninyo o sa mga lugar sa inyong palibot nga sakop sa probinsya sa Acaya. Ug tungod kay si Cristo ania kanako, ang akong ginasulti tinuod gayod. 11Apan basig moingon kamo nga wala ako mangayo ug tabang gikan kaninyo tungod kay wala ko kamo higugmaa. Sayop kana. Gihigugma ko gayod kamo ug kana nasayran sa Dios.
12Apan barogan ko ang akong gisulti nga dili ako mangayo ug tabang gikan kaninyo, aron nga ang mga tawo nga nagpakaapostoles dili makaingon nga sila nagahago sama kanamo. 13Kana nga mga tawo dili tinuod nga mga apostoles, kondili mga limbongan ug nagpakaaron-ingnon lang nga sila mga apostoles ni Cristo. 14Hinuon, dili kana katingad-an. Kay bisan gani si Satanas nagpakaaron-ingnon man nga anghel sa Dios nga nagahatag ug kahayag. 15Busa dili katingad-an kon ang iyang mga ginsakopan nagpakaaron-ingnon usab nga mga alagad sa pagkamatarong. Apan moabot ang adlaw nga silotan sila sumala sa ilang binuhatan.
Ang mga Kalisod nga Nasinati ni Pablo
16Sama sa akong gisulti kaniadto, ayaw kamo paghunahuna nga buang-buang ako; apan kon mao kanay inyong hunahuna kanako, dili ko igsapayan, basta tugotan lang ninyo ako nga magpasigarbo bisan gamay lang. 17Hinuon, kon magpasigarbo ako sa akong kaugalingon, dili kana gikan sa Ginoo, ug daw sa buang-buang ako. 18Apan tungod kay daghan diha kaninyo ang nagpasigarbo sama sa mga tawo sa kalibotan, ako magpasigarbo usab. 19Nagahunahuna kamo nga maalam kamo, apan sugot lang kamo nga mandoan sa mga buang-buang. 20Gibuhat nila kamong mga ulipon, gikuha nila ang inyong mga kabtangan, gilimbongan nila kamo, gipakaubos ug gipakaulawan. Bisan mao kana ang ilang gibuhat, gipasagdan lang gayod ninyo. 21Makauulaw nga angkonon namo nga luya kami, apan dili namo mahimo ang ilang gibuhat.
Kon may mangahas nga magpasigarbo sa bisan unsa, ako mangahas usab; bisan tuod nga niining akong pagpasigarbo mora lang akog buang-buang. 22Kon sila nagpasigarbo nga mga Judio sila ug mga kaliwat ni Israel ug ni Abraham, mao man usab ako. 23Kon nagaingon sila nga mga alagad sila ni Cristo, mas maayo ako nga alagad ni Cristo kay kanila. Nasayod ako nga niining akong mga pagpasigarbo mora akog buang, apan ang tinuod, mas maayo gayod ako nga alagad kay kanila tungod kay mas daghan ang akong kahago kon itandi sa ila. Ug mas makadaghan pa ako napriso. Dili maihap ang pagbunal kanako, ug sa makapila ka higayon anaa ako sa kakuyaw sa kamatayon. 24Sa lima ka higayon gibunalan ako sa akong mga isigka-Judio sa tag-39 ka lapdos. 25Sa tulo ka higayon ako gilatigo sa mga Romanhon. Ug makausa ako gibato sa mga Judio. Katulo ako nakasinati nga nalunod ang akong gisakyan, ug sa usa niadto ka higayon, usa ka adlaw ug usa ka gabii ang akong paglutaw-lutaw sa lawod. 26Sa akong pagbiyahe sa nagkalain-laing lugar, ang akong kinabuhi kanunayng nahimutang sa kakuyaw. Nahimutang ako sa kakuyaw sa akong mga paglabang sa mga suba, sa mga tulisan, sa akong mga isigka-Judio, sa mga dili Judio, diha sa siyudad, sa kamingawan, sa dagat, ug sa mga tawong nagapakaaron-ingnon nga sila mga kaigsoonan usab diha sa Ginoo. 27Nasinati ko usab ang mga kalisdanan tungod sa akong buluhaton, ug usahay wala gani akoy tulog. Usahay dili ako makakaon, ug usahay wala gayod akoy makaon ug bisan gani mainom. Nasinati ko usab ang katugnaw ug kakulang sa bisti. 28Gawas sa akong mga kasinatian nga wala ko mahisgoti, matag adlaw nagakabalaka pa ako sa kahimtang sa tanang mga iglesia. 29Kon may huyang sa pagtuo, bation ko ang kaguol. Ug kon may magpakasala, labihan gayod ang akong kasubo.
30Kon ugaling kinahanglan gayod nga magpasigarbo ako, ang ikapasigarbo ko mao lang ang akong kaluyahon. 31Wala ako mamakak ug kana nasayran sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesus. Dalaygon siya sa walay kataposan. 32Sa dihang didto ako sa Damascus gipabantayan sa gobernador nga sakop ni haring Aretas ang pultahan sa siyudad aron dakpon ako. 33Apan gisulod ako sa akong mga kauban sa bukag ug gitunton sa luyo sa paril, busa nakaikyas ako.
