Petar i Ivan pred Vijećem
1Dok su Petar i Ivan još govorili narodu, priđu im svećenici, zapovjednik hramske straže i neki saduceji. 2Uznemirilo ih je što su, na Isusovu primjeru, navješćivali uskrsnuće od mrtvih. 3Uhite ih zato i, kako je već bila večer, bace u tamnicu do jutra. 4Ali mnogi koji su ih čuli kako propovijedaju Riječ povjerovali su i broj vjernika uvećao se na otprilike pet tisuća, ne brojeći žene i djecu.
5Sutradan se u Jeruzalemu sastanu poglavari, starješine i pismoznanci. 6Bio je ondje veliki svećenik Ana s Kaifom, Ivanom, Aleksandrom i drugima iz velikosvećeničke loze. 7Dozovu pred sebe apostole i upitaju ih: “Kakvom silom i u čije ime ste to učinili?”
8Petar im, pun Svetoga Duha, reče: “Narodni poglavari i starješine! 9Odgovaramo li mi to zbog dobroga djela koje smo učinili bolesnu čovjeku? Želite li znati kako je iscijeljen? 10Znajte i vi, i cijeli izraelski narod, da taj čovjek stoji pred vama zdrav jer je iscijeljen po imenu Isusa Krista iz Nazareta, kojega ste vi raspeli, ali ga je Bog uskrisio od mrtvih! 11Jer Isus je taj ‘kamen’ koji ste vi ‘graditelji’ odbacili, a koji je ‘postao ugaonim kamenom’.4:11 Psalam 118:22.
12Ni po kome drugome nema spasenja! Nema drugoga imena pod nebom po kojemu se ljudi mogu spasiti.”
13Članove Vijeća zaprepastila je Petrova i Ivanova neustrašivost jer su mogli jasno vidjeti da su neizobraženi i neuki ljudi. Znali su da su bili sa Isusom, 14ali kako je iscijeljeni čovjek stajao pred njima, nisu im mogli proturječiti. 15Zato narede Petru i Ivanu da iziđu iz vijećnice te počnu raspravljati:
16“Što da radimo s tim ljudima? Ne možemo zanijekati da su učinili čudesni znak—za to znaju svi u Jeruzalemu. 17Ali možda možemo spriječiti da se to još više ne razglasi. Zabranimo im da ikomu opet govore o Isusovu imenu.” 18Pozovu zato apostole i zapovjede im da nipošto ne govore o Isusovu imenu i ne poučavaju o njemu.
19Ali Petar i Ivan im odgovore: “Zar smatrate da je pred Bogom pravo da slušamo vas, a ne njega? 20Ne možemo a da ne govorimo o onomu što smo čuli i vidjeli.”
21Vijećnici im opet zaprijete ali ih na koncu puste zato što nisu znali kako ih kazniti a da se narod ne pobuni. Jer svi su slavili Boga zbog toga što se dogodilo: 22čudesno je iscijeljen čovjek koji je bio hrom više od četrdeset godina.
Vjernici mole za hrabrost
23Čim su ih oslobodili, Petar i Ivan jave se drugim vjernicima i ispričaju im što su im rekli veliki svećenici i starješine. 24Kad su to čuli, svi podignu glas i jednodušno se pomole Bogu: “Gospodine, ti si stvorio nebo, zemlju, more i sve što je u njima! 25Po Svetome Duhu kroz svojega slugu Davida odavno si rekao:
‘Zašto se narodi bune?
Zašto puci snuju ispraznosti?
26Zemaljski se kraljevi spremaju na bitku protiv Gospodina i
protiv njegova Mesije.’4:25-26 Psalam 2:1-2.
27To se dogodilo u ovomu gradu! Herod Antipa, Poncije Pilat, zajedno s narodima, urotili su se s izraelskim narodom protiv tvojega svetog Sluge Isusa, tvojega Pomazanika. 28Učinili su ono što si predodredio svojom snagom i voljom. 29Gospodine, čuj njihove prijetnje i daj svojim slugama hrabrosti da navješćuju tvoju Riječ! 30Pruži svoju moćnu ruku da se događaju iscjeljenja, čudesa i znamenje u imenu tvojega svetog Sluge Isusa.”
31Kad su se tako pomolili, potrese se zgrada u kojoj su bili. Svi se napune Svetoga Duha te su smjelo navješćivali Božju riječ.
Vjernici dijele imovinu
32Mnoštvo vjernika bilo je jednoga srca i duše: nitko nije ono što je imao zadržavao za sebe, nego su sve međusobno dijelili. 33A apostoli su s velikom silom svjedočili o uskrsnuću Gospodina Isusa. Velika je milost bila nad njima. 34Nitko od njih nije oskudijevao jer su oni koji su posjedovali zemljišta i kuće prodavali svoju imovinu 35i novac donosili apostolima da njime raspolažu. Oni su ga dijelili svakomu prema potrebama.
36Tako je Josip kojega su apostoli zvali Barnaba (što znači: “Sin utjehe”), levit, rodom s Cipra, 37imao njivu. Prodao ju je i donio novac apostolima da njime raspolažu.
رسولان مسيح با جرأت سخن می‌گويند
1ايشان هنوز مشغول گفتگو با مردم بودند كه ناگهان كاهنان اعظم با سرنگهبان خانهٔ خدا و چند نفر از فرقهٔ صدوقی‌ها بر سرشان تاختند. 2ايشان از اينكه پطرس و يوحنا دربارهٔ زنده شدن عيسی با مردم سخن می‌گفتند، بسيار مضطرب و پريشان شده بودند. 3پس آنان را گرفتند و چون عصر بود تا روز بعد زندانی كردند. 4اما بسياری از كسانی كه پيام ايشان را شنيده بودند، ايمان آوردند و به اين ترتيب تعداد ايمانداران به پنج هزار رسيد!
5روز بعد، شورای عالی يهود در اورشليم جلسه داشتند. 6حنا كاهن اعظم با قيافا، يوحنا، اسكندر و ساير بستگانش نيز حضور داشتند. 7آنگاه پطرس و يوحنا را آوردند و از ايشان پرسيدند: «اين كار را با چه قدرت و با اجازهٔ چه كسی انجام داده‌ايد؟»
8پطرس كه پر از روح‌القدس بود، به ايشان گفت: «ای سران و بزرگان قوم اسرائيل، 9اگر منظورتان اين كار خير است كه در حق اين شخص لنگ كرده‌ايم و می‌پرسيد كه چگونه شفا پيدا كرده است، 10اجازه دهيد صريحاً به همه بگويم كه اين معجزه را در نام عيسی مسيح ناصری و با قدرت او كرده‌ايم، يعنی همان كسی كه شما بر صليب كشتيد ولی خدا او را زنده كرد. بلی، با قدرت اوست كه اين مرد الان صحيح و سالم اينجا ايستاده است. 11چون بنا به گفتهٔ كتاب آسمانی، عيسی مسيح همان سنگی است كه شما معمارها دور انداختيد، ولی سنگ اصلی ساختمان شد. 12غير از عيسی مسيح كسی نيست كه بتواند ما را رستگار سازد! چون در زير اين آسمان، نام ديگری وجود ندارد كه مردم بتوانند توسط آن از گناهان نجات يابند.»
13وقتی اعضای شورا جرأت و بی‌باكی پطرس و يوحنا را ديدند، مات و مبهوت ماندند! خصوصاً كه می‌ديدند اشخاص بيسواد و معمولی هستند، و پی بردند كه چون با عيسی بوده‌اند تا اين حد دگرگون شده‌اند! 14از طرف ديگر، فقير لنگ نيز صحيح و سالم كنار ايشان ايستاده بود و نمی‌توانستند شفای او را انكار كنند! 15پس ايشان را از تالار شورا بيرون فرستادند تا با يكديگر مشورت كنند.
16آنان از يكديگر می‌پرسيدند: «با ايشان چه كنيم؟ ما كه نمی‌توانيم منكر اين معجزهٔ بزرگ شويم، چون در اورشليم همه از آن باخبرند. 17ولی شايد بتوانيم جلو تبليغاتشان را بگيريم. پس به ايشان می‌گوييم اگر بار ديگر نام عيسی را بر زبان بياورند و دست به چنين كارهايی بزنند، مسئول عواقب آن خواهند بود.» 18پس ايشان را احضار كرده، گفتند كه ديگر دربارهٔ عيسی با كسی سخن نگويند.
19اما پطرس و يوحنا جواب دادند: «خودتان بگوييد، آيا درست است كه به جای حكم خدا، از دستور شما اطاعت كنيم؟ 20ما نمی‌توانيم آنچه از عيسی ديده و شنيده‌ايم به كسی نگوييم.» 21پس ايشان را بسيار تهديد كردند و آزاد ساختند، چون نمی‌دانستند چطور مجازاتشان كنند بدون اينكه آشوب تازه‌ای به راه افتد؛ زيرا به خاطر اين معجزهٔ بزرگ، همه خدا را شكر می‌كردند. 22معجزهٔ شفای مردی كه بيش از چهل سال فلج بود!
دعای متحد ايمانداران
23پطرس و يوحنا به محض اينكه آزاد شدند، نزد ساير رسولان عيسی بازگشتند و تصميمات شورا را برای ايشان بازگو كردند.
24آنگاه تمام ايمانداران با هم دعا كرده، گفتند:
«ای خداوند، ای خالق آسمان و زمين و دريا و هر آنچه در آنهاست، 25-26مدتها پيش بوسيلهٔ روح‌القدس از زبان جد ما و خدمتگزار خود داوود نبی فرمودی: چرا مردم خدانشناس بر ضد خداوند شورش بپا می‌كنند و قومهای نادان عليه خدای بزرگ و توانا توطئه می‌چينند؟ پادشاهان دنيا با يكديگر همدست می‌شوند تا با خدا و با مسيح او بجنگند.
27«اين درست همان چيزی است كه ما امروز شاهد آن هستيم، زيرا هيروديس پادشاه، پونتيوس پيلاطوس فرماندار و تمام رومی‌ها با قوم اسرائيل، ضد عيسی مسيح، خدمتگزار مقدس تو همدست شده‌اند 28تا دست به كارهايی بزنند كه حكمت و قدرت تو از پيش مقدر كرده بود. 29و حال، ای خداوند، به تهديدهای ايشان گوش كن و به ما خدمتگزاران خود جرأت بده تا پيام تو را به مردم برسانيم. 30قدرت شفابخش خود را نيز به ما عطا فرما تا بوسيلهٔ نام خدمتگزار مقدس تو عيسی، معجزات بزرگ و كارهای عجيب انجام دهيم.»
31پس از اين دعا، خانه‌ای كه در آن بودند، تكان خورد و همه از روح‌القدس پر شدند و پيغام خدا را با جرأت به مردم رساندند.
صميميت و همبستگی مسيحيان
32تمام ايمانداران با هم يكدل و يكرأی بودند، و كسی دارايی خود را از آن خود نمی‌دانست، چون هر چه داشتند با هم قسمت می‌كردند. 33رسولان دربارهٔ زنده شدن عيسای خداوند با قدرت موعظه می‌كردند و فيض عظيم خدا بر همهٔ ايشان بود. 34-35كسی نيز محتاج نبود، چون هر کس زمين يا خانه‌ای داشت، می‌فروخت و پولش را به رسولان می‌داد تا بين نيازمندان تقسيم كنند.
36برای مثال شخصی بود به نام يوسف كه رسولان او را «برنابای واعظ» نام نهاده بودند! او از قبيلهٔ لاوی و اهل قبرس بود. 37او مزرعهٔ خود را فروخت و پولش را آورد و پيش قدمهای رسولان گذاشت.
