十個伴娘的比喻
1「那時，天國就像十個伴娘提著燈去迎接新郎， 2其中五個是糊塗的，五個是聰明的。 3五個糊塗的只顧拿著燈，卻不預備油； 4那些聰明的不但拿著燈，還用器皿預備了足夠的油。 5新郎遲遲未到，她們等得困倦，便打盹睡著了。
6「到了半夜，忽然聽見有人喊道，『新郎來了！出來迎接吧！』 7伴娘們醒來，把燈點亮。 8糊塗的伴娘對聰明的伴娘說，『請給我們一些油吧，因為我們的燈快要滅了！』
9「聰明的伴娘回答說，『不行，我們的油不夠大家用的，你們去油店買吧！』
10「當糊塗的伴娘去買油的時候，新郎來了。那些預備好的伴娘跟他一同進去參加婚宴，門就關了。 11後來，其他伴娘回來了，喊道，『主啊！主啊！請給我們開門吧！』
12「新郎卻說，『我實在告訴你們，我不認識你們。』
13「所以，你們要警醒，因為你們不知道我回來的日子和時辰。
才幹的比喻
14「天國就像一個人即將遠行，他召來自己的奴僕，把產業託付給他們， 15按各人的才幹分別交給一個人五千銀幣，一個人兩千銀幣，一個人一千銀幣，然後便離開了。 16得到五千銀幣的立刻去做買賣，結果賺了五千； 17得到兩千銀幣的也賺了兩千； 18可是得到一千銀幣的卻挖了一個洞，把主人的錢藏在地裡。 19過了很久，這些奴僕的主人回來了，要跟他們結帳。 20得到五千銀幣的奴僕帶來了另外的五千，說，『主人，你交給我五千銀幣，請看，我又賺了五千。』
21「主人說，『做得好！你真是個又良善又忠心的奴僕。既然你在小事上忠心，我要把更大的事交給你。進來分享你主人的快樂吧！』
22「得到兩千銀幣的奴僕也上前說，『主人，你交給我兩千銀幣，請看，我又賺了兩千。』
23「主人說，『做得好！你真是個又良善又忠心的奴僕，既然你在小事上忠心，我要把更大的事交給你。進來分享你主人的快樂吧！』
24「得到一千銀幣的奴僕也上前說，『主人，我知道你為人苛刻，沒有播種的地方也要收割，沒有撒種的地方也要收穫。 25我很害怕，就去把你的錢藏在地裡。請看，這是你的錢。』
26「主人說，『你這又可惡又懶惰的奴僕！既然你知道我沒有播種的地方也要收割，沒有撒種的地方也要收穫， 27就應該把錢存入錢莊，等我回來時，可以連本帶利還給我。』
28「主人接著說，『收回他的一千銀幣，賞給那個有一萬銀幣的奴僕。 29因為凡有的，還要給他更多，使他豐富有餘；凡沒有的，連他僅有的，也要奪去。 30把這沒用的奴僕扔進外邊的黑暗裡，他必在那裡哀哭切齒。』
末日的審判
31「當人子在祂的榮耀中與眾天使降臨的時候，祂要坐在榮耀的寶座上， 32萬民要聚集在祂面前。祂要把他們分開，就像牧人把綿羊和山羊分開一樣。 33祂要把綿羊放在右邊，山羊放在左邊。 34那時，王會對右邊的人說，『我父所賜福的人啊，來承受創世以來為你們預備的國度吧。 35因為我饑餓時，你們給我吃的；我口渴時，你們給我喝的；我身在異鄉時，你們接待我； 36我赤身露體時，你們給我穿的；我生病時，你們照顧我；我坐牢時，你們來看我。』
37「那些義人會回答說，『主啊！我們什麼時候見你餓了就給你吃的？見你渴了就給你喝的？ 38見你身在異鄉就接待你？見你赤身露體就給你穿的呢？ 39我們又什麼時候見你生病或坐牢，就去看你呢？』
40「王會回答說，『我實在告訴你們，你們幫助我最卑微的一個弟兄，就是幫助我了。』
41「王又對左邊的人說，『你們這些被咒詛的人，走開！到專為魔鬼及其使者預備的永遠不滅的火裡去吧！ 42因為我饑餓時，你們不給我吃的；我口渴時，你們不給我喝的； 43我身在異鄉時，你們不接待我；我赤身露體時，你們不給我衣服；我生病時，你們不照顧我；我坐牢時，你們不來看我。』
44「他們會問，『主啊，我們什麼時候見你餓了，或渴了，或身在異鄉，或赤身露體，或病了，或坐牢，卻沒有幫助你呢？』
45「王會回答說，『我實在告訴你們，你們沒有幫助我最卑微的一個弟兄，就是沒有幫助我。』 46這些人要受永遠的刑罰，但義人要得到永遠的生命。」
คำอุปมาเรื่องหญิงพรหมจารีสิบคน
1“ครั้งนั้นอาณาจักรสวรรค์จะเป็นเหมือนหญิงพรหมจารีสิบคนถือตะเกียงออกไปรับเจ้าบ่าว 2มีคนโง่ห้าคน คนฉลาดห้าคน 3คนโง่เอาตะเกียงไป แต่ไม่ได้เอาน้ำมันไปด้วย 4ส่วนคนฉลาดเอาน้ำมันใส่กาถือไปพร้อมตะเกียง 5เป็นเวลานานกว่าเจ้าบ่าวจะมา ทั้งสิบคนจึงง่วงและหลับไป
6“พอเที่ยงคืนก็มีเสียงร้องขึ้นว่า ‘เจ้าบ่าวมาแล้ว! ออกมารับเถิด!’
7“แล้วหญิงพรหมจารีทั้งสิบคนจึงตื่นขึ้นแต่งไส้ตะเกียง 8พวกที่โง่พูดกับพวกที่ฉลาดว่า ‘แบ่งน้ำมันให้เราสักหน่อย ตะเกียงของเราจวนจะดับแล้ว’
9“พวกฉลาดตอบว่า ‘ไม่ได้หรอก น้ำมันไม่พอสำหรับทั้งเราและท่าน ไปซื้อจากคนขายน้ำมันเองเถิด’
10“ขณะกำลังไปซื้ออยู่นั้นเจ้าบ่าวก็มาถึง หญิงพรหมจารีที่พร้อมอยู่ก็ไปงานเลี้ยงพร้อมกับเจ้าบ่าวและประตูก็ปิด
11“หลังจากนั้นอีกห้าคนก็มาร้องเรียก ‘ท่านเจ้าข้า! ท่านเจ้าข้า! เปิดประตูให้เราด้วย’
12“แต่เขาตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่เจ้าว่าเราไม่รู้จักเจ้าเลย’
13“ฉะนั้นจงเฝ้าระวังอยู่เพราะท่านไม่รู้ว่าเป็นวันใดหรือเวลาใด
คำอุปมาเรื่องเงินตะลันต์
14“และอาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบเหมือนชายคนหนึ่งจะออกเดินทาง จึงเรียกคนรับใช้มามอบหมายทรัพย์สินให้ดูแล 15เขาให้เงินคนหนึ่งห้าตะลันต์25:15 1 ตะลันต์มีค่าเท่ากับค่าแรง 20 ปี คนหนึ่งสองตะลันต์และอีกคนหนึ่งตะลันต์เดียว ตามความสามารถของแต่ละคนแล้วเขาก็ไป 16คนที่ได้รับห้าตะลันต์นำเงินไปลงทุนทันทีและได้กำไรมาอีกห้าตะลันต์ 17คนที่รับสองตะลันต์ก็เช่นกันได้กำไรมาอีกสองตะลันต์ 18ส่วนคนที่ได้รับตะลันต์เดียวไปขุดหลุมเอาเงินของนายซ่อนไว้
19“อีกนานหลังจากนั้นนายก็กลับมาและสะสางบัญชีกับคนรับใช้ 20คนที่ได้รับห้าตะลันต์นำอีกห้าตะลันต์มาเรียนว่า ‘นายเจ้าข้า! ท่านให้ไว้ห้าตะลันต์ ดูเถิด ข้าพเจ้าได้กำไรมาอีกห้าตะลันต์’
21“เจ้านายของเขาตอบว่า ‘ดีมาก เจ้าเป็นบ่าวที่ดีและสัตย์ซื่อ! เจ้าสัตย์ซื่อในของเล็กน้อย เราจะตั้งเจ้าให้ดูแลของมาก มาร่วมยินดีในความสุขกับนายของเจ้าเถิด!’
22“คนที่ได้รับสองตะลันต์ก็มาเรียนว่า ‘นายเจ้าข้า ท่านให้ไว้สองตะลันต์ ดูเถิด ข้าพเจ้าได้กำไรมาอีกสองตะลันต์’
23“เจ้านายของเขาตอบว่า ‘ดีมาก เจ้าเป็นบ่าวที่ดีและสัตย์ซื่อ! เจ้าสัตย์ซื่อในของเล็กน้อย เราจะตั้งเจ้าให้ดูแลของมาก มาร่วมยินดีในความสุขกับนายของเจ้าเถิด!’
24“แล้วคนที่ได้รับตะลันต์เดียวมาเรียนว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านเป็นคนใจแข็งซึ่งเก็บเกี่ยวสิ่งที่ท่านไม่ได้เพาะปลูกและรวบรวมผลที่ท่านไม่ได้หว่าน 25ข้าพเจ้ากลัวจึงเอาเงินไปซ่อนไว้ในดิน ดูเถิด นี่คือเงินของท่าน’
26“เจ้านายของเขาตอบว่า ‘ไอ้บ่าวเลวแสนขี้เกียจ! เจ้าก็รู้ว่าเราเก็บเกี่ยวสิ่งที่เราไม่ได้เพาะปลูกและรวบรวมผลที่เราไม่ได้หว่าน 27เช่นนั้นแล้วก็น่าจะเอาเงินของเราไปฝากธนาคารไว้ เพื่อเวลาที่เรากลับมา เราจะได้เงินคืนพร้อมดอกเบี้ยด้วย
28“ ‘จงริบเงินหนึ่งตะลันต์นี้ไปให้คนที่มีสิบตะลันต์ 29เพราะทุกคนที่มีจะได้รับเพิ่มและเขาจะมีเหลือเฟือ ส่วนผู้ที่ไม่มี แม้ที่เขามีอยู่ก็จะถูกริบไปจากเขา 30โยนไอ้บ่าวไร้ค่าคนนั้นออกไปที่มืดข้างนอกที่ซึ่งจะมีการร่ำไห้และขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน’
แกะและแพะ
31“เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมาด้วยพระเกียรติสิริของพระองค์พร้อมด้วยทูตสวรรค์ทั้งหมด พระองค์จะประทับบนบัลลังก์ของพระองค์ด้วยพระเกียรติสิริแห่งฟ้าสวรรค์ 32มวลประชาชาติจะมาชุมนุมกันต่อหน้าพระองค์ และพระองค์จะทรงแยกประชากรออกจากกันเหมือนคนเลี้ยงแยกแกะออกจากแพะ 33แกะนั้นจะทรงให้อยู่เบื้องขวาของพระองค์ ส่วนแพะอยู่เบื้องซ้าย
34“แล้วองค์ราชันจะตรัสกับบรรดาผู้ที่อยู่เบื้องขวาของพระองค์ว่า ‘ท่านผู้ได้รับพรจากพระบิดาของเรามารับมรดกของท่านเถิด คืออาณาจักรที่เตรียมไว้สำหรับท่านตั้งแต่ทรงสร้างโลก 35เพราะเมื่อเราหิวท่านก็ให้เรากิน เรากระหายท่านก็ให้เราดื่ม เราเป็นคนแปลกหน้า ท่านก็ต้อนรับเราไว้ 36เราต้องการเครื่องนุ่งห่ม ท่านก็ให้เรา เราเจ็บป่วยท่านก็ดูแล เราอยู่ในคุกท่านก็มาเยี่ยม’
37“แล้วผู้ชอบธรรมจะทูลพระองค์ว่า ‘พระองค์เจ้าข้า เมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ทรงหิวและได้เลี้ยงดูพระองค์ หรือเห็นพระองค์ทรงกระหายและได้ให้พระองค์ทรงดื่ม? 38เมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์เป็นคนแปลกหน้าและได้ต้อนรับไว้ หรือถวายฉลองพระองค์เมื่อทรงประสงค์? 39เมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ประชวรหรืออยู่ในคุกและได้ไปเยี่ยมพระองค์?’
40“องค์ราชันจะตรัสตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่ท่านว่าสิ่งใดที่ท่านทำให้แก่ผู้เล็กน้อยที่สุดคนหนึ่งในพวกพี่น้องของเรา ท่านก็ได้ทำให้เราด้วย’
41“แล้วพระองค์จะตรัสกับบรรดาผู้ที่อยู่เบื้องซ้ายของพระองค์ว่า ‘จงไปเสียจากเรา เจ้าทั้งหลายผู้ถูกสาปแช่ง จงไปยังไฟนิรันดร์ที่เตรียมไว้สำหรับมารร้ายกับสมุนของมัน 42เพราะเมื่อเราหิว เจ้าก็ไม่ได้ให้เรากิน เรากระหาย เจ้าก็ไม่ได้ให้เราดื่ม 43เราเป็นคนแปลกหน้ามา เจ้าก็ไม่ได้ต้อนรับ เราต้องการเครื่องนุ่งห่ม เจ้าก็ไม่ได้ให้ เราเจ็บป่วยและอยู่ในคุก เจ้าก็ไม่ได้ดูแล’
44“พวกเขาก็ทูลเช่นกันว่า ‘พระองค์เจ้าข้าเมื่อใดกันที่ข้าพระองค์เห็นพระองค์ทรงหิวหรือกระหาย หรือเป็นคนแปลกหน้า หรือต้องการฉลองพระองค์ หรือประชวร หรืออยู่ในคุก แล้วข้าพระองค์ไม่ได้ช่วยเหลือ?’
45“พระองค์จะตรัสตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่เจ้าว่าสิ่งใดที่เจ้าไม่ได้ทำให้แก่ผู้เล็กน้อยที่สุดคนหนึ่งในคนเหล่านี้ เจ้าก็ไม่ได้ทำให้เราด้วย’
46“แล้วคนเหล่านี้ก็ต้องออกไปรับโทษนิรันดร์ แต่ผู้ชอบธรรมจะเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์”
