王宴客的比喻
1耶穌又用比喻對他們說： 2「天國就像一個王為兒子籌備婚宴。 3他派奴僕去請受邀的客人，可是客人都不肯赴宴。 4王再派其他奴僕去，說，『去告訴被邀請的人，我的宴席已經備好，公牛和肥畜都宰了，一切都預備妥當，來赴婚宴吧！』 5那些人卻毫不理會地走了，一個去種田，一個去做買賣， 6其餘的竟然抓住王的奴僕，把他們羞辱一番後殺了。 7王大怒，派軍隊去剿滅凶手，燒毀他們的城。
8「然後，他對奴僕說，『婚宴已預備好了，只是被邀請的人不配。 9所以你們到街頭巷尾，把所有見到的人都請來。』 10奴僕到街上把遇到的人都請了來，好人壞人都有，大廳裡滿了客人。
11「王出來會見在座的客人，發現有一個人沒有穿禮服， 12就問他，『朋友，你來這裡怎麼不穿婚宴的禮服呢？』那人無言以對。 13王便吩咐侍從，『把他手腳綁起來丟到外面的黑暗裡，讓他在那裡哀哭切齒。』」
14耶穌又說：「被邀請的人多，選上的人少。」
以納稅問題刁難耶穌
15那時，法利賽人出去策劃怎樣從耶穌的話裡找把柄陷害祂。 16他們派了自己的門徒跟希律黨人一同去問耶穌：「老師，我們知道你誠實無偽，按真理傳上帝的道，你不徇情面，不以貌取人。 17那麼請告訴我們，納稅給凱撒對不對呢？」
18耶穌看出了他們的惡意，就說：「你們這些偽君子，為什麼試探我呢？ 19拿一個納稅用的錢幣來給我看。」他們就拿給祂一個銀幣。
20耶穌問他們：「上面刻的是誰的像和名號？」
21他們說：「凱撒的。」
耶穌說：「那麼，屬於凱撒的東西應該給凱撒，屬於上帝的東西應該給上帝。」 22他們聽了很驚奇，只好離開祂走了。
論復活
23同一天，不相信死人會復活的撒都該人也來問耶穌， 24說：「老師，摩西說，『如果一個人死了，沒有兒女，只留下妻子，他的兄弟就當娶嫂嫂，替哥哥傳宗接代。』 25從前，我們這裡有弟兄七人，老大結了婚，沒有孩子就死了，把妻子留給了弟弟。 26二弟、三弟一直到七弟都相繼娶了嫂嫂，都沒留下孩子。 27最後，那女人也死了。 28那麼，到復活的時候，她將是誰的妻子呢？因為他們都娶過她。」
29耶穌說：「你們弄錯了。你們不明白聖經，也不知道上帝的能力。 30因為到復活的時候，人們將不娶也不嫁，就像天上的天使一樣。
31「關於死人復活的事，難道你們沒有讀過上帝對你們說過的話嗎？ 32祂說，『我是亞伯拉罕的上帝，以撒的上帝，雅各的上帝。』上帝不是死人的上帝，而是活人的上帝。」 33眾人聽到祂的教導都很驚奇。
最大的誡命
34法利賽人聽見耶穌使撒都該人無言以對，就聚集在一起。 35其中有位律法專家試探耶穌說： 36「老師，請問律法中哪一條誡命最重要呢？」
37耶穌回答說：「『你要全心、全情、全意愛主——你的上帝』， 38這是第一條也是最重要的誡命。 39第二條也相似，就是『要愛鄰如己』。 40律法和先知的全部教導都以這兩條誡命為基礎。」
基督的身分
41耶穌趁著法利賽人聚在那裡，就問他們： 42「你們對基督有何看法？祂是誰的後裔？」他們答道：「大衛的後裔。」
43耶穌說：「那麼，為什麼大衛受聖靈感動，稱祂為主呢？大衛曾說，
44『主對我主說，
你坐在我的右邊，
等我使你的仇敵伏在你腳下。』
45既然大衛稱基督為主，基督又怎麼會是大衛的後裔呢？」 46沒人能回答耶穌的問題。從此再沒有人敢用問題來刁難耶穌了。
Przypowieść o uczcie weselnej
1Jezus przedstawił jeszcze jedną przypowieść:
2—Królestwo niebieskie jest podobne do władcy, który wyprawił synowi wesele. 3Posłał służących, aby powiadomili zaproszonych, ale ci nie chcieli przyjść. 4Poprzez innych służących wysłał im więc następującą wiadomość: „Uczta gotowa, mięso na rożnach—wszystko przygotowane! Zapraszam na wesele!”. 5Ale goście zlekceważyli zaproszenie: jeden poszedł na pole, inny—do swojego sklepu. 6A niektórzy nawet naubliżali posłańcom i zabili ich. 7Władca wpadł w gniew: wysłał wojsko, zgładził zabójców i spalił ich miasto. 8Potem rzekł sługom: „Uczta weselna została przygotowana, ale zaproszeni okazali się jej niegodni. 9Wyjdźcie więc na ulice i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie”. 10Poszli więc i przyprowadzili z ulic wszystkich napotkanych ludzi—zarówno złych, jak i dobrych. W ten sposób sala biesiadna zapełniła się gośćmi. 11Gdy władca wszedł, aby ich zobaczyć, zauważył człowieka, który nie miał na sobie weselnego ubrania. 12„Przyjacielu!”—zwrócił się do niego. —„Jak się tu znalazłeś, nie mając weselnego ubrania?”. On jednak nic nie odpowiedział. 13Wówczas władca rozkazał sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności, gdzie panuje lament i rozpacz!”. 14Wielu jest bowiem zaproszonych, ale mało wybranych.
Płacenie podatków cezarowi
15Tymczasem faryzeusze naradzali się, jak sprowokować Jezusa do jakiejś niefortunnej wypowiedzi. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go. 16Wysłali więc swoich ludzi oraz zwolenników Heroda z takim pytaniem:
—Nauczycielu! Wiemy, że nie boisz się mówić prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych. 17Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
18—Obłudnicy! Chcecie Mnie pogrążyć?!—powiedział Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu. 19—Pokażcie Mi najpierw monetę!
Gdy Mu ją podano, zapytał:
20—Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?
21—Cezara—odpowiedzieli.
—Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu—co należy do Boga!
22Ta odpowiedź tak ich zaskoczyła, że zaraz stamtąd odeszli.
Po zmartwychwstaniu
23Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze—przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania.
24—Nauczycielu!—zwrócili się do Niego. —Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna i nie pozostawi po sobie potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”. 25Otóż żyło kiedyś u nas siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. Wdowa została żoną młodszego brata. 26I tak było z drugim, trzecim i resztą braci. 27W końcu zmarła także ta kobieta. 28Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
29—Cała trudność polega na tym—odparł Jezus—że nie znacie Pisma ani mocy Bożej! 30Po zmartwychwstaniu więzy małżeńskie nie będą obowiązywać ani tych siedmiu braci, ani kobiety, bo wszyscy pod tym względem będą podobni do aniołów. 31Jeśli zaś chodzi o samo zmartwychwstanie, to czy nigdy nie czytaliście, że Bóg powiedział: 32„Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”? Przecież nie nazwałby siebie Bogiem tych, którzy już nie istnieją!!
33Zgromadzeni, słysząc Jego odpowiedź, nie mogli wyjść z podziwu.
Największe przykazanie
34Faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom. Przyszli więc tam 35i jeden z nich—przywódca religijny—zadał Mu podchwytliwe pytanie:
36—Nauczycielu, które z przykazań Prawa Mojżesza jest najważniejsze?
37—„Kochaj twojego Pana i Boga całym sercem, duszą i umysłem!”—odpowiedział Jezus. 38—To jest pierwsze i najważniejsze przykazanie. 39Drugie jest podobne: „Kochaj innych tak, jak kochasz samego siebie!”. 40Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo Mojżesza i księgi proroków.
Mesjasz—Synem Boga
41Następnie sam zapytał otaczających Go faryzeuszy:
42—Jak sądzicie? Skąd ma pochodzić Mesjasz?
—Z rodu króla Dawida—odrzekli.
43—To dlaczego sam Dawid, a przez jego usta Duch Święty, nazywa Go Panem?—zapytał Jezus. —Dawid powiedział przecież:
44„Bóg rzekł do mojego Pana:
Zasiądź po mojej prawej stronie,
dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
45Skoro więc Dawid nazwał Go Panem, to jak Mesjasz może być jego potomkiem?
46Nikt nie potrafił Mu na to odpowiedzieć. Dlatego też nikt już więcej nie śmiał Go o nic pytać.
