第 39 篇
受苦者的呼求
大衛的詩，交給樂長耶杜頓。
1我說：「我要謹言慎行，
免犯口舌之罪。
只要身邊有惡人，
我就用嚼環勒住自己的口。」
2然而，我默不作聲，
連好話也不出口時，
內心就更加痛苦。
3我心如火燒，越沉思越煩躁，
便開口呼求：
4「耶和華啊，求你讓我知道我人生的終點和壽數，
明白人生何其短暫。
5你使我的生命轉瞬即逝，
我的歲月在你眼中不到片刻。
人的生命不過是一絲氣息，（細拉）
6人生不過是幻影，
勞碌奔波卻一場空，
積蓄財富卻不知誰來享用。
7主啊，如今我盼望什麼呢？
你是我的盼望。
8求你救我脫離一切過犯，
不要讓愚昧人嘲笑我。
9我默然不語，一言不發，
因為我受的責罰是出於你。
10求你不要再懲罰我，
你的責打使我幾乎喪命。
11因為人犯罪，你管教他們，
使他們所愛的被吞噬，像被蟲蛀。
世人不過是一絲氣息。（細拉）
12「耶和華啊，
求你垂聽我的禱告，
傾聽我的呼求，
別對我的眼淚視若無睹。
因為我在你面前只是客旅，
是寄居的，
正如我的祖先。
13求你寬恕我，
好讓我在離世之前能重展笑容。」
Salmo 3939:0 Salmo 39 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mag-aawit nga si Jedutun. Awit kini ni David.
Ang Pagsulti sa Sala sa Tawo nga Nagaantos
1Miingon ako sa akong kaugalingon,
“Bantayan ko gayod ang akong mga lihok,
ug likayan ko nga makasala pinaagi sa akong sinultihan.
Pugngan ko gayod ang akong baba samtang anaa sa akong duol ang daotang mga tawo.”
2Busa nagpakahilom lang ako; wala gayod ako mosulti.
Apan wala kini makatabang kanako,
kay misamot pa hinuon ang kasakit nga akong gibati.
3Nabalaka gayod ako pag-ayo.
Ug sa pagsige ko ug hunahuna misamot pa gayod hinuon ang akong kabalaka.
Busa miingon ako,
4“Ginoo, pahimangnoi ako nga adunay kataposan ang akong kinabuhi ug inihap na ang akong mga adlaw.
Pahimangnoi ako nga lumalabay lang ang akong kinabuhi.”
5Pagkamubo sa kinabuhi nga gihatag mo kanako.
Bale-wala lang kini sa imong panan-aw.
Sa pagkatinuod, ang kinabuhi sa tawo sama sa hangin nga molabay lang,
6o sama sa anino nga mawala.
Nagkapuliki ang tawo sa mga buluhaton nga walay kapuslanan.
Nagatigom siyag bahandi apan wala siya masayod kon kinsay makapahimulos niini kon mamatay na siya.
7Karon, Ginoo, wala na akoy laing saligan pa.
Ang akong pagsalig anaa lamang kanimo.
8Luwasa ako sa tanan kong mga sala,
ug ayaw itugot nga biay-biayon ako sa mga buang-buang.
9Magpakahilom na lang ako; dili ako moreklamo kay imo kining pagbuot.
10Ayaw na ako siloti.
Mora na akog mamatay sa imong pagpaantos kanako.
11Gibadlong mo ang tawo pinaagi sa pagsilot kaniya sa iyang mga sala.
Ug sama sa gagmayng mananap nga gapangutkot, inanay mong gihurot ang mga butang nga mahinungdanon alang kaniya.
Tinuod gayod nga ang kinabuhi sa tawo lumalabay lang sama sa hangin.
12Tubaga ang akong pag-ampo, Ginoo;
pamatia ang akong pagpangayo ug tabang.
Ayaw pagpakabungol sa akong paghilak.
Kay usa lang ako ka dumuduong,
usa ka estranghero nga molabay ra sama sa tanan kong mga katigulangan.
13Ayaw na kasuko kanako,
aron magmalipayon usab ako sa dili pa ako mamatay.
