上帝的選民
1我在基督裡說真話，絕無謊言。我被聖靈感動的良心可以作證， 2我心裡極為憂愁，痛苦不止！ 3為了我的弟兄——我的同胞以色列人，即使我自己被咒詛、與基督隔絕，我也願意！ 4身為以色列人，他們擁有上帝兒子的名分、上帝的榮耀、諸約、律法、聖殿敬拜和各種應許。 5蒙揀選的族長是他們的先祖，基督降世為人也是做以色列人。祂是至大至尊，永遠當受稱頌的上帝。阿們！
6當然，這並不表示上帝的話落了空，因為從以色列生的，不一定都是以色列人， 7亞伯拉罕的後裔不一定都是亞伯拉罕的兒女，聖經上說：「以撒生的才可算為你的後裔。」 8這話的意思是：亞伯拉罕憑血氣所生的兒女並不是上帝的兒女，只有憑應許所生的才算是他的後裔。 9因為上帝曾這樣應許他：「明年這時候，我會再來，撒拉必生一個兒子。」
10後來，利百加和我們的先祖以撒結婚，懷了雙胞胎。 11在這對孩子還未出生，還沒有顯出誰善誰惡之前，上帝為了顯明自己揀選人並不是按人的行為，而是按祂自己的旨意， 12便對利百加說：「將來大的要服侍小的。」 13正如聖經上說：「我愛雅各，厭惡以掃。」
14這樣看來，我們該怎麼下結論呢？難道上帝不公平嗎？當然不是。 15祂曾對摩西說：
「我要憐憫誰就憐憫誰，
要恩待誰就恩待誰。」
16可見這並不在於人的意志和努力，而在於祂的憐憫。 17聖經記載著上帝對法老說的話：「我使你興起是為了在你身上彰顯我的權能，使我的名傳遍天下。」 18總之，上帝要憐憫誰，就憐憫誰；要叫誰頑固，就叫誰頑固。
上帝的烈怒和憐憫
19這樣，你肯定會對我說：「為什麼上帝還指責人呢？誰能抗拒祂的旨意呢？」 20你這個人啊！你是誰啊？竟敢頂撞上帝！受造之物怎能對造物主說：「你為什麼把我造成這樣？」 21陶匠難道不可以從一團泥中拿一部分造貴重的器皿，又拿一部分造平凡的器皿嗎？
22倘若上帝要顯示祂的烈怒和權能，就儘量容忍那些祂預備要毀滅的器皿， 23以便在那些祂憐憫並預備賜予榮耀的器皿上彰顯祂豐盛的榮耀，這難道不可以嗎？ 24那些蒙憐憫的器皿就是我們這些從猶太人和外族人中被上帝呼召的人。 25正如上帝在《何西阿書》上說：
「本來不是我子民的，
我要稱他們為『我的子民』；
本來不是我所愛的，
我要稱他們為『我所愛的』。
26從前我在什麼地方對他們說，
『你們不是我的子民。』
將來也要在那裡對他們說，
『你們是永活上帝的兒女。』」
27關於以色列人，以賽亞先知曾疾呼：
「以色列人雖多如海沙，
但得救的只是剩餘的人，
28因為上帝要在世上迅速、
徹底地執行祂的判決。」
29以賽亞又說：
「若不是萬軍之主給我們存留後裔，
我們早就像所多瑪和蛾摩拉一樣滅亡了。」
以色列人和福音
30這樣看來，我們該說什麼呢？本來不追求義的外族人卻因信而得到了義。 31以色列人靠遵行律法追求義，卻徒勞無功。 32為什麼會這樣呢？因為他們不憑信心，只靠自己的行為去追求義，結果就在那塊「絆腳石」上跌倒了。 33正如聖經上說：
「看啊！我在錫安放了一塊絆腳石，
一塊使人跌倒的磐石。
但信靠祂的人必不致蒙羞。」
Boży wybór
1Stojąc przed obliczem Chrystusa, chcę zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć, 2że noszę w sercu głęboki smutek i ból. 3Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim rodakom, 4Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic. 5Ich przodkowie kochali Boga i z tego narodu pochodzi Chrystus—Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg uwielbiony na wieki. Amen!
6Boże obietnice się spełniły. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są prawdziwymi Izraelitami. 7I nie każdy potomek Abrahama jest rzeczywiście jego dzieckiem—Bóg uznał bowiem za jego potomków tylko tych, którzy pochodzą od jego syna Izaaka. 8Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są dziećmi Boga, a jedynie te, które urodziły się zgodnie ze złożoną wcześniej Bożą obietnicą. 9Brzmiała ona tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”.
10Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców—bliźniaków. 11Ale zanim się jeszcze urodzili i zanim cokolwiek zrobili—dobrego czy złego—Bóg okazał swoją wolę i wybór, 12niezależny od ludzkich czynów. Powiedział Rebece: „Starszy brat będzie służył młodszemu”. 13Czytamy w Piśmie: „Ukochałem Jakuba, a odrzuciłem Ezawa”.
14Jaki z tego wniosek? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie! 15Powiedział przecież Mojżeszowi:
„Komu chcę, okazuję miłość,
a komu chcę, okazuję litość”.
16Wybór zależy więc nie od tego, który go pragnie lub się o niego stara, ale od Boga, który okazuje łaskę. 17Czytamy przecież w Piśmie, że Bóg powiedział faraonowi: „Powołałem cię po to, aby pokazać ci moją moc i aby poznał Mnie cały świat”. 18Bóg okazuje więc miłość temu, komu chce, a tego, kogo zechce, czyni upartym.
19Wiem, że zaraz powiesz: „Dlaczego więc Bóg ma do ludzi pretensje o to, że zachowują się tak, a nie inaczej? Czy ludzie mogą sprzeciwiać się Jego decyzjom?”. 20Człowieku! Nawet nie pytaj w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: „Dlaczego mnie takim ulepiłeś?”. 21Czy garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia na specjalne okazje i naczynia do użytku codziennego? 22Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew i zmierzających do zagłady. 23Ma też prawo wyrazić swoją dobroć tym, z których uczynił naczynia do przechowywania bogactw swojej chwały. 24Powołał nas nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan. 25Dawno temu, zapowiedział bowiem przez proroka Ozeasza:
„Nazwę swoim ludem tych,
którzy nie należeli do Mnie,
i pokocham tych,
którzy nie byli kochani”.
26Pismo mówi także:
„Kiedyś mówiono wam,
że nie jesteście moim ludem.
Teraz zaś zostaniecie nazwani,
dziećmi żywego Boga”.
27Również prorok Izajasz zapowiedział:
„Choćby liczba potomków Izraela była tak wielka,
jak ilość ziaren piasku nad morzem,
to tylko garstka zostanie ocalona.
28Pan szybko wykona na ziemi swój wyrok
i sprawiedliwie zakończy swoje dzieło”.
29W innym miejscu Izajasz powiedział:
„Gdyby Pan nieba nie pozostawił z nas garstki,
zostalibyśmy wytraceni jak mieszkańcy Sodomy,
i spotkałaby nas ta sama kara,
co mieszkańców Gomory”.
Niewiara Izraela
30Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że chociaż poganie nie zabiegali o uniewinnienie przez Boga, otrzymali je—przez wiarę. 31Izrael zaś, pragnąc uzyskać uniewinnienie dzięki Prawu Mojżesza, nie osiągnął go. 32Dlaczego? Bo czynił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień obrazy”, 33o którym Pismo mówi:
„Kładę na górze Syjon kamień obrazy
i skałę, o którą wielu się potknie.
Ten jednak, kto mu uwierzy,
nie zawiedzie się”.
