婚姻關係的例子
1弟兄姊妹，我現在對那些熟悉律法的人說：你們難道不知道律法只在人活著的時候管轄人嗎？ 2比方說，一個婦人結了婚，只要丈夫還在世，她就受律法的約束要與丈夫在一起。如果丈夫死了，她就脫離了與丈夫的婚姻關係。 3丈夫還活著的時候，她若與別的男人發生性關係，便算淫婦。丈夫若死了，她就脫離了與丈夫的婚姻關係，即使改嫁，也不是淫婦。
4我的弟兄姊妹，同樣，你們藉著基督的身體向著律法也死了，使你們可以歸於那位從死裡復活的基督，好為上帝結果子。 5從前我們受自己罪惡本性7·5 「罪惡本性」希臘文是「肉體」，以下皆用相同譯法。的控制，因律法而激發的罪惡慾望在我們身上發作，以致結出死亡的果子。 6但現在，我們既然向著一度捆綁我們的律法死了，就脫離了律法的控制，能夠以聖靈所賜的新樣式，而不是以拘守教條的舊樣式事奉上帝。
律法使人知罪
7那麼，我們可以說律法本身是罪嗎？當然不是！沒有律法，我們就不知道什麼是罪。律法若不說「不可貪心」，我就不知道什麼是貪心。 8然而，罪卻趁機利用誡命在我裡面生出各種貪念，因為沒有律法，罪是死的。 9我沒認識律法之前是活的，但律法來了之後，罪就活了，而我卻死了。 10我發現那本來要使人活的誡命反而叫我死， 11因為罪利用誡命趁機引誘我，而且藉著誡命殺了我。
12其實律法是聖潔的，誡命也是聖潔、公義、良善的。 13既然如此，難道是良善的誡命叫我死嗎？當然不是！是罪藉著良善的誡命叫我死。這樣，罪藉著誡命叫我死就顯出它實在是邪惡至極！
善惡相爭
14我們知道律法是屬靈的，我卻屬乎肉體，已經賣給罪做奴隸了。 15我不明白自己的所作所為，因為我想做的，我做不到；而我憎恨的惡事，我偏偏去做！ 16既然我不想做的，我反倒去做，我就得承認律法是好的。 17其實那並不是我做的，而是住在我裡面的罪做的。 18我也知道，在我的罪惡本性裡面毫無良善，我有行善的心願，卻沒有行善的力量。 19我想行善，卻不能行；我不想作惡，反倒去作。 20如果我不想做的，我反倒去做，這就不是我自己做的，而是住在我裡面的罪做的。
21因此，我發現一個律：我想行善的時候，惡就不放過我。 22按著我裡面的意思7·22 「裡面的意思」希臘文是「裡面的人」。，我喜愛上帝的律。 23然而，我發覺在我身體內另有一個律和我心中的律作戰，將我俘虜，使我服從身體內犯罪的律。 24我真是苦啊！誰能救我脫離這個被死亡控制的身體呢？ 25感謝上帝，祂藉著我們的主耶穌基督救了我！這樣看來，我的內心服從上帝的律法，但我罪惡的本性卻服從犯罪的律。
Wolność od Prawa Mojżesza
1Przyjaciele! Dobrze znacie Prawo Mojżesza. Czy nie wiecie więc, że obowiązuje ono człowieka tylko za życia? 2Dlatego zamężna kobieta, zgodnie z Prawem, związana jest z mężem aż do śmierci. Jeśli jednak jej małżonek umrze, w świetle Prawa przestaje być mężatką. 3Gdyby za jego życia chciała zmienić męża, dopuściłaby się grzechu niewierności małżeńskiej. Jeśli jednak on umrze, jest wolna i zgodnie z Prawem może powtórnie wyjść za mąż—bez narażania się na grzech niewierności.
4Wy właśnie, moi przyjaciele, będąc częścią ciała Chrystusa, umarliście dla Prawa, aby żyć dla Tego, który zmartwychwstał, i aby wydawać w życiu duchowe owoce dla Boga. 5Gdy żyliśmy dla naszego grzesznego ciała, Prawo pobudzało nas do grzechu, co z kolei prowadziło nas do śmierci. 6Ale teraz nie podlegamy Prawu, bo jesteśmy dla niego martwi. Możemy więc służyć Bogu jako nowi ludzie, poddający się Duchowi, a nie jak dawniej, zgodnie z samą literą Prawa.
Zmaganie z grzechem
7Czy można zatem powiedzieć, że Prawo Mojżesza jest grzeszne? Ależ skąd! Gdyby nie ono, nie zrozumiałbym czym jest grzech. Nie wiedziałbym nawet, czym jest grzeszne pragnienie, gdyby Prawo nie mówiło: „Nie pożądaj”. 8Ale sprytny grzech dzięki przykazaniu wzbudził we mnie grzeszne pragnienia. Bez Prawa bowiem grzech jest martwy.
9Kiedyś żyłem nie podlegając Prawu. Gdy jednak poznałem przykazania, grzech we mnie ożył, 10a ja umarłem. Przykazania, które odkryłem, zamiast dać mi życie, doprowadziły mnie do śmierci. 11Grzech oszukał mnie, wykorzystując przykazanie, i doprowadził mnie do śmierci! 12Ale Prawo samo w sobie pozostało święte, tak jak święte, słuszne i dobre są jego przykazania.
13Czy zatem to, co dobre, doprowadziło mnie do śmierci? Absolutnie nie! To grzech, ujawniając swoją naturę, zadał mi śmierć przez to, co jest dobre. W ten sposób, dzięki przykazaniu, wyszła na jaw jego przewrotność.
Osobisty dylemat
14Wiemy więc, że Prawo Mojżesza dotyczy ducha, a ja jestem istotą cielesną i niewolnikiem grzechu. 15Zupełnie nie rozumiem siebie i tego, co czynię. Nie robię bowiem tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę! 16Jeśli robię więc coś, czego nie chcę, to przyznaję Prawu rację, 17bo to nie ja tak postępuję, ale mieszkający we mnie grzech.
18Wiem, że we mnie, to znaczy w moim ciele, nie mieszka dobro. Pragnę postępować dobrze, ale nie potrafię tego wykonać! 19Nie czynię dobra, którego pragnę, ale popełniam zło, którego nie chcę! 20Jeśli robię więc to, czego nie chcę, znaczy to, że nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech. 21Widzę więc taką prawidłowość: chcę dobra, a narzuca mi się zło. 22W głębi serca Boże Prawo sprawia mi radość. 23Natomiast w moim ciele dostrzegam inne prawo, które walczy z moim umysłem i zwycięża, czyniąc ze mnie niewolnika grzechu. 24Marny mój los! Kto mnie wyrwie z tego śmiertelnego ciała? 25Dzięki niech będą Bogu, który posłał Jezusa Chrystusa, naszego Pana!
Podsumowując więc: Umysłem służę Prawu Bożemu, a ciałem—prawu grzechu.
