1「人生在世豈不像服勞役嗎？
他有生之年豈不像個雇工嗎？
2他像切望陰涼的奴隸，
又如盼望報酬的雇工。
3同樣，我註定要度過虛空的歲月，
熬過悲慘的黑夜。
4我躺在床上，想著何時起來。
長夜漫漫，我輾轉難眠，直到拂曉。
5我身上佈滿蛆蟲、傷疤，
皮膚破裂，流膿不止。
6我的年日飛逝，比梭還快，
轉眼結束，毫無盼望。
7「上帝啊，別忘了我的生命不過是一口氣，
我再也看不見幸福。
8注視我的眼睛將再也看不見我，
你將尋找我，而我已不復存在。
9人死後一去不返，
就像煙消雲散；
10他永不再返回家園，
故土也不再認識他。
11「因此我不再緘默不語，
我要吐露胸中的悲愁，
傾訴心裡的苦楚。
12上帝啊，我豈是大海，豈是海怪，
值得你這樣防範我？
13我以為床鋪是我的安慰，
臥榻可解除我的哀愁，
14你卻用噩夢驚我，
用異象嚇我，
15以致我寧願窒息而死，
也不願這樣活著。
16我厭惡生命，不想永活。
不要管我，因為我的日子都是虛空。
17「人算什麼，你竟這樣看重他，
這樣關注他？
18你天天早上察看他，
時時刻刻考驗他。
19你的視線何時離開我，
給我嚥口唾沫的時間？
20鑒察世人的主啊，
我若犯了罪，又於你何妨？
為何把我當成你的箭靶？
難道我成了你的重擔？
21為何不赦免我的過犯，
饒恕我的罪惡？
我很快將歸於塵土，
你將尋找我，
而我已不復存在。」
1“Ang kinabuhi sa tawo dinhi sa kalibotan labihan kakapoy—sama kakapoy sa adlaw-adlaw nga trabaho sa usa ka trabahante, 2o sa ulipon nga naghandom nga mohapon na aron makapahulay na siya, o sa trabahante nga nagpaabot nga masuweldohan. 3Ingon usab niana ang akong kahimtang. Pila na ka bulan akong nagaantos nga wala man lay kapuslanan. Bisan sa kagabhion nagaantos ako. 4Inighigda ko sa gabii moingon ako, ‘Kanus-a pa kaha mobuntag?’ Apan hinay modagan ang oras, ug mag-alindasay ako hangtod sa kadlawon. 5Puno sa ulod ug kugang ang akong lawas. Nangbuto ang akong mga hubag-hubag ug nagnana.”
Nanawag si Job sa Dios
6“Nanglabay ang mga adlaw sa akong kinabuhi nga wala nay paglaom. Nanglabay kini nga mas paspas pa kaysa lansadera7:6 lansadera: ginagamit kini sa tighimo ug panapton. sa maghahabol. 7Hinumdomi, O Dios, nga ang akong kinabuhi sama lang sa hangin, ug dili na ako makasinati pa ug kalipay. 8Makita mo pa ako karon apan sa kaulahian dili na. Kon mangita ka kanako, dili mo na ako makita. 9Maingon nga ang dag-om mahanaw, ang nangamatay dili na mobalik pa. 10Dili na siya mopauli sa iyang balay, ug malimtan na siya sa mga nakaila kaniya.
11“Busa dili mahimo nga mohilom lang ako; labihan kabug-at sa akong gibati. Isulti ko ang kalain sa akong buot. 12Nganong gibantayan mo man gayod ako, O Dios? Bangis ba ako nga mananap sa dagat? 13Kon mohigda ako aron mahupay ang akong kasakit, 14hadlokon mo ako pinaagi sa mga damgo ug mga panan-awon. 15Mas maayo pa tuk-on na lang ako ug mamatay kaysa mabuhi niining akong lawas. 16Naglagot ako sa akong kinabuhi. Dili na ako gustong mabuhi pa. Pasagdi na lang ako, kay wala nay pulos ang akong kinabuhi.
17“Unsa ba gayod ang tawo nga imo man nga gikabalak-an ug gihatagag dakong pagtagad? 18Ginasusi mo siya matag adlaw, ug ginasulayan sa tanang panahon. 19Nganong dili mo na man lang ako pasagdan bisag makadiyot? 20Nakasala ba ako? Unsa ang sala nga nahimo ko kanimo, O Magbalantay sa tawo? Nganong gipuntirya mo man gayod ako? Bug-at ba ako nga palas-anon alang kanimo? 21Kon nakasala man gayod ako, nganong dili mo na man lang ako pasayloon? Sa dili madugay mamatay na ako, ug bisan pangitaon mo ako, dili mo na ako makita pa.”
