約伯自述無辜
1約伯回答說：
2「要是能秤量我的苦難，
把我的災殃放在秤上，
3那將比海沙還重；
所以我言語魯莽。
4因為全能者的箭射中我，
箭毒侵蝕我的靈，
祂使恐懼列隊襲來。
5野驢有草豈會叫喚？
牛有飼料豈會哞叫？
6淡食無鹽豈可下嚥？
蛋白有什麼滋味呢？
7我碰都不想碰，
它們令我噁心。
8唯願我的祈求蒙應允，
願上帝成全我的冀望，
9願祂壓碎我，
伸手毀滅我。
10這樣，我還能感到欣慰，
在殘酷的痛苦中雀躍，
因我沒有違背聖者之言。
11我有何力量可以支撐下去？
有何前景讓我忍耐下去？
12我的力量豈能堅如石？
我豈是銅造之軀？
13我毫無自救之力，
已到窮途末路。
14「即使絕望者拋棄對上帝的敬畏，
也應該得到朋友的恩待。
15我的弟兄難以信賴，如同季節河，
又像變化無常的河道——
16結冰後顏色發黑，
融雪後水流漲溢；
17水流在乾季時消失，
河床在烈日下乾涸。
18商隊偏離原路來找水喝，
結果在荒漠中死去。
19提瑪的商隊來找水喝，
示巴的旅客指望解渴，
20結果希望化為泡影，
到了那裡大失所望。
21同樣，你們幫不了我，
你們看見災禍便害怕。
22我何嘗對你們說過，
『請你們供應我，
把你們的財產給我一份，
23從仇敵手中拯救我，
從殘暴之徒手中救贖我』？
24「請多賜教，我會閉口不言；
請指出我錯在何處。
25忠言何等逆耳！
但你們的指責有何根據？
26你們既視絕望者的話如風，
還要來糾正嗎？
27你們甚至抽籤得孤兒，
把朋友當貨物賣掉。
28懇請你們看著我，
我在你們面前撒過謊嗎？
29請以仁慈為懷，公正一點；
請以仁慈為懷，因我誠實無過。
30我豈會說詭詐之言？
我豈會是非不辨？
Sumagot si Job
1Sumagot si Job,
2“Kung matitimbang lang ang dinaranas kong pagtitiis at paghihirap, 3mas mabigat pa ito kaysa sa buhangin sa tabing-dagat. Iyan ang dahilan kung bakit nagsasalita ako nang hindi ko pinag-iisipan nang mabuti. 4Sapagkat para akong pinana ng Makapangyarihan na Dios ng panang nakakalason, at ang lason nitoʼy kumalat sa buo kong katawan. Ang nakakatakot na pana ng Dios ay nakatusok na sa akin. 5Wala ba akong karapatang dumaing? Kahit asnong-gubat at baka ay umaatungal kapag walang damo. 6Ang tao namaʼy nagrereklamo kapag walang asin ang kanyang pagkain, lalo naʼt kung ang kakainin ay puti lang ng itlog. 7Ako man ay wala ring ganang kainin iyan, para akong masusuka.
8“Nawaʼy ibigay ng Dios sa akin ang aking kahilingan. Matanggap ko na sana ang aking hinahangad, 9na bawiin na lang sana ng Dios ang aking buhay. 10At kapag itoʼy nangyari, masaya pa rin ako, dahil sa kabila ng aking paghihirap hinding-hindi ko itinakwil ang mga salita ng Banal na Dios.
11“Ngunit pagod na akong maghintay at wala na rin akong maaasahan pa. Bakit kailangang patagalin pa ang buhay ko? 12Kasingtibay ba ako ng bato at gawa ba sa tanso ang katawan ko? Hindi! 13Wala na akong lakas para iligtas ang sarili ko. Wala na rin akong pagkakataong magtagumpay pa.
14“Bilang mga kaibigan nais kong damayan ninyo ako sa paghihirap kong ito, kahit na sa tingin ninyoʼy itinakwil ko na ang Dios na Makapangyarihan. 15Pero kayong mga itinuturing kong kapatid ay hindi pala maaasahan; para kayong sapa na kung minsan ay umaapaw ang tubig at kung minsan naman ay tuyo. 16Itoʼy umaapaw kapag napupuno ng tunaw na yelo at nyebe, 17at natutuyo kapag tag-init. 18Kapag dumaan doon ang mga naglalakbay, wala silang tubig na maiinom, kaya pagdating nila sa ilang namamatay sila. 19Ang mga mangangalakal na nagmula sa Tema at Sheba na naglalakbay ay umaasang makakainom sa sapa, 20pero nabigo sila. Umaasa silang may tubig doon pero wala pala. 21Ang sapa na iyon ang katulad ninyo. Wala rin kayong naitutulong sa akin. Natakot kayo nang makita ninyo ang nakakaawa kong kalagayan. 22Pero bakit? Humingi ba ako ng regalo sa inyo? Nakiusap ba ako na tulungan ninyo ako mula sa inyong kayamanan, 23o iligtas sa kamay ng aking mga kaaway? 24Hindi! Ang pakiusap ko lamang ay sabihin ninyo sa akin ang tamang sagot sa nangyayari sa akin, at tatahimik na ako. Sabihin ninyo sa akin kung ano ang nagawa kong pagkakamali. 25Hindi baleng masakit ang sasabihin ninyo bastaʼt iyon ay totoo. Pero ang ibinibintang ninyo sa akin ay hindi totoo at hindi ninyo mapatunayan. 26Gusto ninyong ituwid ang mga sinasabi ko, dahil para sa inyo, ang aking sinasabi bilang desperadong tao ay walang kabuluhan. 27Bakit, kayo baʼy matuwid? Nagagawa nga ninyong ipaalipin ang isang ulila, o di kayaʼy ipagbili ang isang kaibigan! 28Tingnan ninyo ako. Sa tingin ba ninyoʼy magsisinungaling ako sa inyo? 29Tigilan na ninyo ang paghatol sa akin, dahil wala akong kasalanan. 30Akala ba ninyo ay nagsisinungaling ako, at hindi ko alam kung ano ang tama at mali?
