哀歎今日的痛苦
1「但如今，比我年少的人竟嘲笑我，
他們的父親曾被我鄙視，
連我的牧羊犬都不如。
2他們精力衰竭，
對我有何益處？
3他們貧窮饑餓，瘦弱不堪，
夜間在乾旱荒涼之地啃食。
4他們在草叢中拔鹹草充饑，
以羅騰樹根為食。
5他們被趕離人群，
像賊一樣被喝斥。
6他們只好住在荒谷，
在地洞和岩穴棲身；
7在雜草間嚎叫如獸，
在樹叢中蜷縮一團。
8他們是愚昧無名之輩，
被人用鞭子趕出境外。
9「如今，他們竟唱歌諷刺我，
我成了他們的笑柄。
10他們厭惡我，不願靠近我，
任意朝我臉上吐唾沫。
11因為上帝苦待我，使我毫無力量，
他們才在我面前肆無忌憚。
12這些無賴從右邊攻擊我，
迫使我逃亡，
他們展開攻勢要毀滅我。
13他們截斷我的路，
想方設法害我，無人相助。
14他們衝破防線，
從廢墟中向我襲來。
15恐懼籠罩著我，
我的尊榮隨風而去，
我的榮華如雲消散。
16「如今我的生命將盡，
痛苦的日子抓住我。
17夜間我的骨頭刺痛，
如被啃噬，無休無止。
18上帝猛力抓住我的衣服，
緊緊地揪住我的衣領。
19祂把我扔進淤泥，
使我如塵埃灰燼。
20「上帝啊！我向你呼求，你不回應；
我站起來，你也不理睬。
21你變得對我殘酷無情，
用你大能的手迫害我，
22把我提到風中，讓我被風吹走，
被暴風拋來拋去。
23我知道你要帶我去死亡之地，
那是你為眾生所定的歸宿。
24「誠然，不幸的人在困境中呼救，
無人會伸手加害他。
25難道我不曾為受苦的人哭泣，
我的心不曾為窮困者悲傷嗎？
26我盼望幸福，來的卻是災禍；
我期待光明，來的卻是黑暗。
27我心裡一直煩亂不安，
苦難的日子迎面襲來。
28我皮膚發黑，不是因為日曬，
我在會眾中站起來呼救。
29我成了豺狼的兄弟，
駝鳥的夥伴。
30我的皮膚發黑、脫落，
我的骨頭如被烤焦。
31我的琴唱出哀樂，
我的簫奏出悲鳴。
1“แต่เดี๋ยวนี้ผู้ที่อ่อนอาวุโสกว่าข้า เย้ยหยันข้า
ซึ่งบิดาของเขาเหล่านั้นข้ายังรังเกียจ
ไม่ให้มาอยู่กับสุนัขเลี้ยงแกะของข้า
2มืออันเปี่ยมพลังของพวกเขามีประโยชน์อันใดสำหรับข้า
ในเมื่อกำลังวังชาเสื่อมถอยจากพวกเขาแล้ว
3พวกเขาผอมโซเพราะหิวโหยและขาดอาหาร
ซัดเซพเนจรไปในถิ่นกันดารยามค่ำคืน
4พวกเขาเก็บผักตามพุ่มไม้
และเก็บรากไม้เป็นอาหาร30:4 หรือเชื้อเพลิง
5พวกเขาถูกขับไล่ไสส่งจากเพื่อนพ้อง
ผู้คนตะโกนไล่หลังราวกับว่าเขาเป็นขโมย
6พวกเขาถูกบังคับให้อาศัยอยู่ในพื้นลำธารซึ่งแห้งขอด
ตามโพรงหรือตามซอกหิน
7พวกเขาส่งเสียงร้องอยู่กลางพุ่มไม้
และซุกตัวกันใต้พุ่มหนาม
8พวกเขาเป็นคนถ่อยด้อยสกุล
ถูกขับไล่จากแผ่นดิน
9“และบัดนี้ลูกๆ ของพวกเขาร้องเพลงเย้ยข้า
ข้าตกเป็นขี้ปากของพวกเขา
10พวกเขารังเกียจข้าและไม่ยอมเข้ามาใกล้ข้า
พวกเขาถ่มน้ำลายรดหน้าข้าอย่างไม่ลังเล
11ในเมื่อพระเจ้าทรงปลดธนูของข้าและทำให้ข้าทุกข์ยาก
พวกเขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจต่อหน้าข้า
12ข้าถูกพวกเขา30:12 หรือเผ่านั้นในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนจู่โจมเข้ามาด้านขวามือ
พวกเขาวางกับดักหลุมพรางไว้
และโอบล้อมเข้ามาต่อสู้กับข้า
13พวกเขาปิดกั้นทางหนีของข้า
และทำลายล้างข้า
พวกเขากล่าวว่า ‘ไม่มีใครช่วยเขาได้เลย’30:13 หรือและทำลายล้างข้า / โดยไม่ต้องมีใครช่วยพวกเขา
14พวกเขาตรงรี่เข้ามาหาตามรอยแยก
ทะลักเข้ามาท่ามกลางซากปรักหักพัง
15ความอกสั่นขวัญแขวนจู่โจมข้า
ศักดิ์ศรีของข้าสูญสิ้นเหมือนถูกลมพัดไป
สวัสดิภาพของข้าลอยลับไปดั่งเมฆ
16“บัดนี้ชีวิตของข้าตกต่ำไป
วันคืนอันทุกข์ทรมานยึดข้าไว้
17ค่ำคืนทิ่มแทงกระดูกของข้า
ความเจ็บปวดกัดกินข้าไม่หยุดหย่อน
18โดยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ เสื้อผ้าของข้าถูกกระชากออก30:18 หรือโดยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ พระเจ้าทรงกลายเป็นเหมือนเสื้อผ้ารัดตัวข้า
ข้าถูกคว้าที่คอเสื้อ
19พระองค์ทรงเหวี่ยงข้าลงในโคลน
ข้ากลายเป็นเหมือนฝุ่นและขี้เถ้า
20“ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ แต่พระองค์ไม่ทรงตอบ
ข้าพระองค์ยืนขึ้น พระองค์ก็เพียงแต่ทอดพระเนตร
21พระองค์กลับโหดร้ายต่อข้าพระองค์
และทรงเล่นงานข้าพระองค์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์
22พระองค์ทรงฉวยข้าพระองค์ขึ้นและให้ลมพัดพาข้าพระองค์ไป
และทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ไปมาในพายุ
23ข้าพระองค์ทราบว่าพระองค์จะนำข้าพระองค์ไปสู่ความตาย
ไปยังที่ซึ่งกำหนดไว้สำหรับทุกชีวิต
24“แน่ทีเดียว ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยคนที่แตกสลาย
เมื่อเขาทุกข์ยากและร้องขอให้ช่วย
25ข้าไม่ได้ร่ำไห้เพื่อผู้ตกทุกข์ได้ยากหรือ?
จิตวิญญาณของข้าไม่ได้เศร้าเสียใจเพื่อผู้ยากไร้หรือ?
26ถึงกระนั้นเมื่อข้ามุ่งหวังสิ่งที่ดีกลับได้สิ่งที่เลวร้าย
เมื่อข้ามองหาความสว่างกลับได้ความมืดมน
27จิตใจของข้าทุกข์ร้อนไม่หยุดหย่อน
พานพบแต่วันคืนอันทุกข์ทรมาน
28ผิวข้าหมองคล้ำแต่ไม่ใช่เพราะกรำแดด
ข้ายืนขึ้นร้องขอความช่วยเหลือต่อชุมชน
29ข้าถูกมองว่าเป็นพี่น้องกับหมาป่า
และเป็นเพื่อนกับนกเค้าแมว
30ผิวของข้าดำและตกสะเก็ด
กายข้าร้อนรุ่มด้วยพิษไข้
31เสียงพิณของข้ากลายเป็นเสียงคร่ำครวญ
และเสียงปี่ของข้ากลายเป็นเสียงโหยไห้
