利未人分到的城邑
1在耶利哥對面、約旦河邊的摩押平原，耶和華對摩西說： 2「你告訴以色列人，要從分得的產業中把一些城邑及其周圍的草場分給利未人。 3城邑供他們居住，草場供他們牧放牛羊等牲畜。 4劃分給利未人的草場是從城牆往外延伸四百五十米35·4 「四百五十米」七十士譯本為「九百一十米」。， 5要以城為中心，東南西北四郊每邊向外量九百米作利未人的草場。 6要分給利未人四十二座城邑，另外再加六座供誤殺人者躲避的避難城， 7共四十八座城邑，包括城周圍的草場。 8以色列各支派要從自己承受的產業中分一些城邑給利未人，人多的支派多給，人少的支派少給。」
避難城
9耶和華對摩西說： 10「告訴以色列人，『你們過了約旦河進入迦南以後， 11要選一些城邑作為避難城，供誤殺人者逃去避難， 12躲避復仇的人，以免誤殺人者未在會眾面前受審便被殺死。 13你們要選六座城作為避難城， 14三座在約旦河東岸，三座在迦南。 15凡誤殺人的，無論是以色列人還是寄居的外族人，都可以逃到這些城避難。
16「『倘若有人用鐵器打人致死，他就是故意殺人，必須被處死。 17倘若有人用足以致命的石頭打人致死，他就是故意殺人，必須被處死。 18倘若有人用足以致命的木器打人致死，他就是故意殺人，必須被處死。 19報仇的人要親自處死故意殺人者，一找到他就要處死他。 20倘若有人因怨恨把人推倒致死，或故意扔東西砸人致死， 21或因仇恨徒手傷人致死，他就是故意殺人，必須被處死，報仇的人一找到他就要處死他。
22「『倘若有人並非懷恨而是偶然推倒人致死，或無意間扔東西砸人致死， 23或因沒有看見而扔石頭砸人致死，鑒於他與對方並非仇人，只是誤殺， 24會眾就要照這些律例在誤殺人者與復仇者之間做出判決。 25會眾要把誤殺人者從復仇者手裡救出來，讓他回到他原先逃往的避難城。他要住在那裡，一直住到受聖油膏立的大祭司逝世。 26但倘若誤殺人者離開避難城， 27復仇者在城外找到他，將他殺死也不用擔血債。 28因為誤殺人者必須留在避難城內，等到大祭司逝世之後，才可返回家園。 29這是你們世世代代無論住在哪裡都要遵守的律例。
30「『倘若有人被控謀殺，必須有幾個人作證才可以處死他，不可憑一個人的證詞處死他。 31犯了死罪的殺人兇手必須償命，不可讓他付贖金免死。 32不可收逃進避難城之人的贖金，讓他在大祭司逝世前返回家園。 33這樣，你們就不致玷污你們所居住的土地，因為血會玷污土地。除非用兇手的血作抵償，否則被血玷污的土地無法得到潔淨。 34不可玷污你們所居住的土地，因為這是我居住的地方，我耶和華住在以色列人中間。』」
เมืองของพวกเลวี
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสในที่ราบโมอับริมแม่น้ำจอร์แดน ตรงข้ามเมืองเยรีโค35:1 ภาษาฮีบรูว่าจอร์แดนแห่งเยรีโคอาจจะเป็นชื่อโบราณของแม่น้ำจอร์แดนว่า 2“จงสั่งชนอิสราเอลให้ยกเมืองบางเมืองและทุ่งหญ้าโดยรอบจากมรดกที่ชาวอิสราเอลครอบครองให้แก่ชนเลวี 3เมืองเหล่านี้จะเป็นที่พักอาศัยของพวกเขา และทุ่งหญ้าซึ่งอยู่รายรอบสำหรับฝูงสัตว์ของเขา
4“ทุ่งหญ้าของชนเลวีมีระยะห่างประมาณ 450 เมตร35:4 ภาษาฮีบรูว่า 1,000 คิวบิท จากกำแพงเมืองทั้งสี่ด้าน 5ฉะนั้นจะมีอาณาเขตด้านทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก ทิศตะวันตกด้านละประมาณ 900 เมตร35:5 ภาษาฮีบรูว่า 2,000 คิวบิทโดยมีเมืองอยู่ใจกลาง พวกเขาจะได้ใช้พื้นที่นี้เป็นทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์สำหรับเมืองนั้นๆ
เมืองลี้ภัย
(ฉธบ.4:41-43; 19:1-14; ยชว.20:1-9)
6“เจ้าจงยกเมืองหกแห่งให้แก่คนเลวี เพื่อเป็นเมืองลี้ภัยสำหรับผู้ที่ทำให้คนตายโดยไม่เจตนาจะหนีไปลี้ภัย นอกจากนั้นจงยกเมืองต่างๆ ให้อีก 42 เมือง 7เจ้าต้องยกเมืองให้ชนเลวีรวมทั้งหมด 48 หัวเมืองและทุ่งหญ้าโดยรอบ 8เมืองที่เจ้ายกให้คนเลวีจากดินแดนที่คนอิสราเอลครอบครองจะต้องเป็นไปตามสัดส่วนของมรดกในแต่ละเผ่า คือเผ่าที่มีมากก็ให้มาก แต่เผ่าที่มีน้อยก็ให้น้อย”
9แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 10“จงบอกชนอิสราเอลว่า ‘เมื่อพวกเจ้าข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าสู่คานาอันแล้ว 11จงกำหนดเมืองลี้ภัยไว้ เพื่อผู้ที่ทำให้คนตายโดยไม่เจตนาจะหนีเข้าไปพักพิง 12เมืองเหล่านี้จะเป็นที่หลบหนีจากการแก้แค้นจากญาติของผู้ตาย เพื่อไม่ให้จำเลยตายก่อนที่จะถูกไต่สวนต่อหน้าชุมนุมประชากร 13เมืองทั้งหกแห่งนี้จะเป็นเมืองลี้ภัย 14โดยมีสามแห่งตั้งอยู่ในดินแดนคานาอันและอีกสามแห่งอยู่ที่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 15เมืองลี้ภัยทั้งหกแห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นที่หลบภัยของชาวอิสราเอลเท่านั้น แต่สำหรับคนต่างด้าวและผู้สัญจรอีกด้วย เพื่อว่าใครก็ตามที่ได้ฆ่าผู้อื่นโดยไม่เจตนาจะได้หนีไปที่นั่น
16“ ‘แต่ผู้ใดใช้เหล็กฟาดผู้อื่นตาย เขาเป็นฆาตกรและต้องถูกประหาร 17หรือหากผู้ใดใช้ก้อนหินทุบผู้อื่นตาย เขาเป็นฆาตกรและต้องถูกประหาร 18หรือหากผู้ใดใช้ไม้ตีผู้อื่นตาย เขาเป็นฆาตกร และต้องถูกประหารเช่นกัน 19ผู้แก้แค้นจะสังหารฆาตกรได้เมื่อพบตัว 20หากผู้ใดจงใจผลักหรือขว้างสิ่งใดใส่ผู้อื่นด้วยความมุ่งร้าย ทำให้ผู้นั้นถึงแก่ความตาย 21หรือหากผู้ใดชกต่อยผู้อื่นจนตายด้วยความโกรธ เขาเป็นฆาตกร ผู้แก้แค้นจะฆ่าเขาได้เมื่อพบตัว
22“ ‘แต่หากผู้ใดผลักหรือขว้างปาสิ่งใดใส่ผู้อื่นโดยไม่เจตนา ไม่ได้ทำด้วยความเกลียดชัง 23หรือทำก้อนหินตกใส่ผู้อื่นโดยไม่เจตนา ไม่เห็น และไม่ได้เป็นศัตรูกัน เป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตาย 24ชุมนุมประชากรจะต้องตัดสินความระหว่างบุคคลนั้นกับผู้แก้แค้นตามกฎระเบียบเหล่านี้ 25ชุมนุมประชากรต้องปกป้องผู้ถูกกล่าวหาจากผู้แก้แค้น และส่งเขากลับไปยังเมืองที่เขาไปลี้ภัยนั้น และเขาต้องอยู่ที่นั่นจวบจนมหาปุโรหิตผู้ได้รับการเจิมด้วยน้ำมันบริสุทธิ์สิ้นชีวิตลง
26“ ‘แต่หากผู้ถูกกล่าวหาหนีออกจากเมืองลี้ภัย 27และผู้แก้แค้นพบเขานอกเมืองนั้นและฆ่าเขาไม่ถือเป็นการฆาตกรรม 28เพราะผู้ถูกกล่าวหาต้องพักอยู่ในเมืองลี้ภัยจวบจนมหาปุโรหิตสิ้นชีวิตเท่านั้น หลังจากนั้นเขาจึงสามารถกลับภูมิลำเนาเดิมของตน
29“ ‘นี่เป็นข้อกำหนดตามกฎหมายสำหรับเจ้าทั้งหลายสืบไปทุกชั่วอายุ ไม่ว่าเจ้าจะอาศัยอยู่ที่ไหน
30“ ‘ฆาตกรทุกคนจะถูกประหารก็ต่อเมื่อมีพยานมากกว่าหนึ่งปาก หากมีพยานกล่าวหาเพียงปากเดียว จำเลยไม่ต้องถูกประหาร
31“ ‘อย่ารับค่าไถ่ชีวิตของฆาตกรผู้สมควรตาย เขาจะต้องถูกประหารอย่างแน่นอน
32“ ‘และอย่ารับค่าไถ่จากผู้ที่หนีไปอยู่ในเมืองลี้ภัย เพื่อให้เขากลับภูมิลำเนาก่อนมหาปุโรหิตสิ้นชีวิต
33“ ‘อย่าทำให้แผ่นดินที่เจ้าอยู่แปดเปื้อนมลทิน เพราะการฆาตกรรมทำให้แผ่นดินแปดเปื้อน และไม่อาจชำระมลทินให้แผ่นดินได้ นอกจากใช้เลือดของฆาตกร 34เจ้าอย่าได้สร้างมลทินแก่แผ่นดินที่เจ้าอาศัยอยู่และที่เราสถิตอยู่ เพราะเราผู้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ท่ามกลางชนอิสราเอล’ ”
