大衛做猶大王
1這事以後，大衛求問耶和華：「我可以回到猶大的城邑嗎？」耶和華說：「可以。」大衛又問：「我應該回到哪一座城呢？」耶和華說：「希伯崙。」 2大衛就帶著他的兩個妻子耶斯列人亞希暖和迦密人拿八的遺孀亞比該，一起上到希伯崙。 3他還把部下和他們的家屬一起帶去，住在希伯崙地區的城邑。 4猶大人到希伯崙膏立大衛做猶大支派的王。
大衛聽說是基列·雅比人埋葬了掃羅， 5就派人去告訴他們：「你們這樣厚待你們的主人掃羅，把他安葬，願耶和華賜福給你們！ 6願耶和華以慈愛和信實待你們，我也會厚待你們，因為你們做了這事。 7現在你們的主掃羅已經死了，猶大支派已經膏立我做他們的王，你們要剛強勇敢。」
大衛家與掃羅家爭戰
8那時，掃羅的元帥尼珥的兒子押尼珥帶著掃羅的兒子伊施波設過河來到瑪哈念， 9立他為王統治基列、亞書利、耶斯列、以法蓮、便雅憫和以色列其餘的地方。 10掃羅的兒子伊施波設四十歲登基，統治以色列兩年。猶大支派則跟隨大衛。 11大衛在希伯崙做王統治猶大支派七年半。
12有一次，尼珥的兒子押尼珥帶領掃羅的兒子伊施波設的軍隊，從瑪哈念前往基遍。 13洗魯雅的兒子約押帶領大衛的軍隊出來，在基遍池與他們相遇。一方坐在池這邊，一方坐在池那邊。 14押尼珥對約押說：「讓雙方的青年起來在我們面前較量一下吧。」約押說：「好啊。」 15於是，雙方都選了十二人出來， 16他們各自抓住對方的頭髮，用刀刺對方的肋旁，同歸於盡。於是基遍的那個地方叫「刀田」。 17那天，兩軍惡戰，押尼珥和以色列人被大衛的人馬殺敗。 18當時，洗魯雅的三個兒子約押、亞比篩和亞撒黑都在場。亞撒黑跑得飛快如鹿， 19他跟在押尼珥後面，不偏不離，窮追不捨。 20押尼珥回頭問道：「你是亞撒黑嗎？」亞撒黑說：「正是。」 21押尼珥說：「你去追趕別人，奪取他的兵器吧。」但亞撒黑還是窮追不捨。 22押尼珥又對他說：「快走開吧，非逼我殺你嗎？我若殺了你，還有何顏面見你哥哥約押呢？」 23但亞撒黑還是不肯甘休。押尼珥就用槍柄刺入他的肚腹，穿透了他的後背，他便倒地身亡。眾人趕到那裡，都停了下來。
24但約押和亞比篩卻繼續追趕押尼珥。太陽落山時，他們追到了基亞附近的亞瑪山，通往基遍曠野的路旁。 25便雅憫人在押尼珥的帶領下聚集在一個山頭上。 26押尼珥向約押喊道：「我們非要無休止地殺下去嗎？難道你不知道這樣下去必有苦果嗎？你什麼時候才命你的人停止追殺自己的同胞呢？」 27約押說：「我憑永活的上帝起誓，你要是不這樣說，我們會一直追到天亮。」 28於是，約押吹響號角，所有的人便停止了戰鬥，不再追趕以色列的軍隊。
29押尼珥和隨從連夜趕路，穿過了亞拉巴，過了約旦河，第二天又馬不停蹄地走了一個上午，回到瑪哈念。 30約押追趕押尼珥回來後細點人數，發現除亞撒黑外還損失了十九個人。 31大衛的軍隊殺了三百六十個跟隨押尼珥的便雅憫人。 32約押和他的隨從把亞撒黑送到伯利恆，葬在他父親的墳墓裡。然後，他們整夜趕路，黎明的時候回到了希伯崙。
เจิมตั้งดาวิดเป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์
1หลังจากนั้นดาวิดทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าพระองค์ควรกลับไปเมืองใดเมืองหนึ่งในยูดาห์หรือไม่?”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ไปเถิด”
ดาวิดทูลถามว่า “ข้าพระองค์ควรไปเมืองใด?”
พระองค์ตรัสตอบว่า “เมืองเฮโบรน”
2ดาวิดจึงไปที่นั่นพร้อมกับภรรยาทั้งสองคน คืออาหิโนอัมแห่งยิสเรเอลกับอาบีกายิลภรรยาม่ายของนาบาลแห่งคารเมล 3ดาวิดได้นำพรรคพวกและครอบครัวของแต่ละคนมาอาศัยที่เมืองเฮโบรนและที่หัวเมืองต่างๆ ด้วย 4ชาวยูดาห์มาที่เฮโบรนและเจิมตั้งดาวิดเป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์
เมื่อดาวิดทรงทราบว่าชาวเมืองยาเบชกิเลอาดได้จัดการฝังพระศพซาอูล 5จึงทรงส่งผู้สื่อสารไปแจ้งคนเหล่านั้นว่า “ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรท่านทั้งหลายที่ได้สำแดงความกรุณาต่อซาอูลนายของท่าน โดยจัดการฝังพระศพของพระองค์ 6บัดนี้ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำแดงความกรุณาและความซื่อสัตย์ต่อท่าน ข้าพเจ้าเองก็จะเอื้ออารีต่อท่านเนื่องด้วยการกระทำครั้งนี้ของท่าน 7บัดนี้จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิดเพราะซาอูลนายของท่านสิ้นพระชนม์แล้ว และชาวยูดาห์ได้แต่งตั้งข้าพเจ้าขึ้นเป็นกษัตริย์ของพวกเขา”
สงครามระหว่างดาวิดกับวงศ์วานของซาอูล
(1พศด.3:1-4)
8ฝ่ายอับเนอร์บุตรเนอร์แม่ทัพของซาอูลได้พาอิชโบเชทโอรสของซาอูลไปยังเมืองมาหะนาอิม 9และแต่งตั้งอิชโบเชทขึ้นเป็นกษัตริย์ครองกิเลอาด อาชูร์2:9 หรืออาเชอร์ ยิสเรเอล เอฟราอิม เบนยามิน และทั่วทั้งอิสราเอล
10อิชโบเชทราชโอรสของซาอูลมีพระชนมายุสี่สิบพรรษาเมื่อขึ้นเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอล ทรงครองราชย์อยู่สองปี แต่ชนยูดาห์ติดตามดาวิด 11ดาวิดเป็นกษัตริย์อยู่เหนือวงศ์วานยูดาห์ในเมืองเฮโบรนอยู่เจ็ดปีกับหกเดือน
12อับเนอร์บุตรเนอร์กับคนของอิชโบเชทราชโอรสของซาอูลออกจากมาหะนาอิมมายังกิเบโอน 13ฝ่ายโยอาบบุตรนางเศรุยาห์และคนของดาวิดออกมาเผชิญหน้ากับพวกเขาที่สระกิเบโอน โดยอยู่กันคนละฟากของสระ
14อับเนอร์จึงบอกโยอาบว่า “ให้ทหารมาประลองฝีมือกันต่อหน้าเราดีกว่า”
โยอาบตอบว่า “ตกลงให้พวกเขาสู้กัน”
15ฉะนั้นฝ่ายเบนยามินและอิชโบเชทราชโอรสของซาอูลจึงเลือกทหารมาสิบสองคนและฝ่ายดาวิดก็เลือกสิบสองคนเช่นกัน 16แต่ละฝ่ายจับศีรษะของคู่ต่อสู้และเอาดาบสั้นแทงสีข้างของอีกฝ่าย ต่างก็ล้มตายด้วยกันทั้งคู่ สถานที่แห่งนั้นในกิเบโอนจึงได้ชื่อว่า เฮลขัทฮัสซูริม2:16 แปลว่าสมรภูมิดาบหรือสมรภูมิแห่งการเป็นปรปักษ์
17ทั้งสองฝ่ายสู้รบกันอย่างดุเดือดในวันนั้น ผลปรากฏว่าอับเนอร์และคนอิสราเอลพ่ายแพ้คนของดาวิด
18บุตรทั้งสามของนางเศรุยาห์คือ โยอาบ อาบีชัย และอาสาเฮลอยู่ที่นั่น อาสาเฮลนั้นฝีเท้าเร็วเหมือนละมั่ง 19เขาวิ่งไล่อับเนอร์โดยไม่หันซ้ายหันขวา 20อับเนอร์เหลียวมาเห็นก็ถามว่า “นั่นเจ้าหรืออาสาเฮล?”
อาสาเฮลตอบว่า “ใช่แล้ว”
21อับเนอร์เตือนว่า “หันไปทางซ้ายหรือขวาก็ได้ เล่นงานคนอื่นแล้วปลดอาวุธเขาไปดีกว่า” แต่อาสาเฮลไม่ฟัง ยังคงวิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ
22อับเนอร์ตะโกนย้ำว่า “อย่าตามมาเลย! จะให้เราฆ่าเจ้าทำไม? เราจะไปสู้หน้าโยอาบพี่ชายของเจ้าได้อย่างไร?”
23แต่อาสาเฮลยังคงวิ่งตาม อับเนอร์จึงใช้หอกแทงท้องอาสาเฮลทะลุหลัง เขาล้มลงตายคาที่ ทุกคนซึ่งมาถึงตรงที่อาสาเฮลนอนตายอยู่ก็ตะลึงงัน
24แต่โยอาบกับอาบีชัยไล่ตามอับเนอร์ไป ดวงอาทิตย์เพิ่งลับขอบฟ้า เมื่อเขามาถึงเนินเขาอัมมาห์ใกล้กียาห์ ตามเส้นทางไปสู่ถิ่นกันดารกิเบโอน 25คนเบนยามินวิ่งตามหลังอับเนอร์มาและรวมพลตั้งแถวบนยอดเนินเขา
26อับเนอร์ตะโกนลงไปบอกโยอาบว่า “เราจะต้องเข่นฆ่ากันตลอดไปหรือ? ท่านไม่รู้หรือว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างเศร้าโศก? อีกนานแค่ไหนเจ้าถึงจะสั่งคนของเจ้าให้เลิกตามฆ่าพี่น้องกันเอง?”
27โยอาบตะโกนกลับไปว่า “พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ถ้าท่านไม่ได้พูดขึ้นมา พวกเราคงตามล่าพี่น้องจนถึงพรุ่งนี้เช้า2:27 หรือพูดขึ้นมาเช้าวันนี้ คนของเราก็จะไม่ได้ไล่ล่าพี่น้องของเขาหรือพูดขึ้นมา คนของเราก็จะเลิกไล่ล่าพี่น้องของเขาภายในรุ่งเช้าฉันนั้น”
28แล้วโยอาบก็เป่าแตรเขาสัตว์ ทหารทั้งปวงจึงหยุดต่อสู้ หยุดไล่ตามฝ่ายอิสราเอล
29ตลอดคืนนั้นอับเนอร์กับพรรคพวกเดินทางผ่านอาราบาห์ ข้ามแม่น้ำจอร์แดน และเดินทางผ่านหุบเขาบิทโรน2:29 หรือตลอดรุ่งเช้าหรือตลอดลำน้ำในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจนต่อไปจนถึงเมืองมาหะนาอิม
30โยอาบก็เลิกตามล่าอับเนอร์และสั่งรวมพล นอกจากอาสาเฮลแล้วมีคนของดาวิดอีกเพียงสิบเก้าคนที่ขาดหายไป 31แต่คนของดาวิดฆ่าคนเบนยามินที่อยู่กับอับเนอร์ไปถึงสามร้อยคน 32พวกเขานำร่างของอาสาเฮลไปฝังไว้ในอุโมงค์ของบิดาเขาที่เบธเลเฮม จากนั้นโยอาบกับคนของเขาเดินทางตลอดคืนและมาถึงเมืองเฮโบรนเมื่อรุ่งสาง
