以色列與摩押爭戰
1猶大王約沙法執政第十八年，亞哈的兒子約蘭在撒瑪利亞登基做以色列王，執政十二年。 2他做耶和華視為惡的事，不過沒有他父母那麼敗壞，因為他除掉了他父親立的巴力神柱。 3可是他沉溺於尼八的兒子耶羅波安所犯的罪惡，使以色列人陷入罪中。
4摩押王米沙以牧羊為業，每年向以色列王進貢十萬隻公綿羊的羊毛和十萬隻羊羔。 5亞哈死後，米沙背叛了以色列王。 6那時，約蘭從撒瑪利亞出發，召集以色列全軍。 7他還派人去對猶大王約沙法說：「摩押王背叛了我，你肯和我一起去攻打摩押嗎？」約沙法回覆說：「我肯去。你我不分彼此，我的軍隊就是你的軍隊，我的戰馬就是你的戰馬。 8我們從哪一條路進攻呢？」約蘭答道：「從以東的曠野。」
9於是，以色列王跟猶大王和以東王聯合出兵。他們繞道行了七天，軍隊和隨行的牲畜都沒有水喝了。 10以色列王叫道：「唉！怎麼辦呢？耶和華招聚我們三王，是要把我們交給摩押王！」 11約沙法說：「這裡有沒有耶和華的先知？我們可以託他求問耶和華。」以色列王的一個臣僕答道：「沙法的兒子以利沙在這裡，以前他是以利亞的助手。」 12約沙法說：「耶和華會藉他說話。」於是以色列王、猶大王和以東王一起去見以利沙。
13以利沙對以色列王說：「我與你有什麼關係？你去問你父母的先知吧！」以色列王說：「不要這樣說，耶和華招聚我們三王，是要把我們交給摩押王！」 14以利沙說：「我事奉的是永活的萬軍之耶和華，我憑祂起誓，若不是看猶大王約沙法的情面，我決不理你，也不會見你。 15現在你們給我找一個琴師來。」琴師彈琴的時候，耶和華的靈降在以利沙身上， 16他說：「耶和華吩咐你們要在這山谷中到處挖溝， 17因為耶和華說，『你們雖不見風，也不見雨，但這谷中必到處有水，人畜都會有水喝。』 18這對耶和華來說是微不足道的事，祂還要把摩押人交在你們手中。 19你們必攻陷所有的堅城重鎮，砍倒各種佳美的樹木，堵塞所有水泉，用石頭毀壞一切良田。」 20次日早晨，約在獻祭的時候，水從以東流來，遍地都是水。
21摩押人聽說三王聯軍進攻他們，於是把凡能打仗的，不論老少都聚集起來，把守在邊界上。 22第二天早晨，日光照在水面上，摩押人起來後，看見對面的水像血一樣紅， 23便說：「那是血啊！一定是三王內訌，自相殘殺。弟兄們，我們去搶財物吧！」 24他們到了以色列營，以色列人奮起迎戰，殺得他們轉身逃跑。以色列人乘勝追擊，殺入摩押境內，擊殺摩押人， 25摧毀城邑，人人拋擲石頭填滿所有良田，堵塞一切水泉，砍倒各種佳美樹木。摩押境內僅剩的吉珥·哈列設城也遭到甩石的士兵圍攻。 26摩押王見戰事不利，就率領七百名刀兵，企圖從以東王那邊突圍，但沒有成功。 27於是，他在城上將本應繼承自己王位的長子殺掉，獻為燔祭。以色列人感到非常恐懼3·27 「非常恐懼」希伯來文是「大怒」，含「噁心、恐懼」之意。，便退兵回國了。
โมอับแข็งข้อ
1โยรัม3:1 ภาษาฮีบรูว่าเยโฮรัมเป็นอีกรูปหนึ่งของโยรัมเช่นเดียวกับข้อ 6 โอรสของอาหับขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งอิสราเอลในสะมาเรีย ตรงกับปีที่สิบแปดของรัชกาลกษัตริย์เยโฮชาฟัทแห่งยูดาห์ ทรงครองราชย์อยู่สิบสองปี 2พระองค์ทรงทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ไม่ถึงขนาดที่ราชบิดาและราชมารดาของพระองค์ได้ทรงทำไว้ พระองค์ทรงกวาดล้างหินศักดิ์สิทธิ์ของพระบาอัลซึ่งราชบิดาได้สร้างไว้ 3แต่โยรัมยังคงยึดมั่นในบาปของเยโรโบอัมบุตรเนบัทซึ่งชักนำอิสราเอลให้ทำตาม โยรัมไม่ได้เลิกทำบาปนั้น
4ฝ่ายกษัตริย์เมชาแห่งโมอับทรงเลี้ยงแกะ พระองค์ต้องนำลูกแกะหนึ่งแสนตัวและขนแกะตัวผู้หนึ่งแสนตัวมาเป็นบรรณาการแก่กษัตริย์อิสราเอล 5แต่หลังจากอาหับสิ้นพระชนม์แล้ว กษัตริย์โมอับก็กบฏต่อกษัตริย์อิสราเอล 6ครั้งนั้นกษัตริย์โยรัมจึงเสด็จจากสะมาเรีย และระดมทัพอิสราเอลทั้งหมด 7และส่งสาส์นไปยังกษัตริย์เยโฮชาฟัทแห่งยูดาห์ มีใจความว่า “กษัตริย์โมอับกบฏต่อข้าพเจ้า ท่านจะช่วยข้าพเจ้ารบกับโมอับหรือไม่?”
เยโฮชาฟัทตอบว่า “ข้าพเจ้าจะไปกับท่าน เราเป็นพวกเดียวกัน คนของข้าพเจ้าก็เหมือนเป็นคนของท่าน ม้าของข้าพเจ้าก็เหมือนเป็นม้าของท่าน”
8กษัตริย์เยโฮชาฟัทถามว่า “ว่าแต่เราจะโจมตีจากทางไหน?”
โยรัมตอบว่า “จากถิ่นกันดารเอโดม”
9ฉะนั้นกษัตริย์อิสราเอลจึงกรีธาทัพออกไปร่วมรบกับกษัตริย์ยูดาห์และกษัตริย์เอโดม หลังจากอ้อมผ่านถิ่นกันดารเป็นเวลาเจ็ดวันก็ไม่มีน้ำเหลือสำหรับคนและสัตว์พาหนะเลย
10กษัตริย์อิสราเอลตรัสว่า “อะไรกันนี่! องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำเราทั้งสามกษัตริย์มาที่นี่เพื่อมอบไว้ในมือของโมอับหรือ?”
11แต่เยโฮชาฟัทตรัสถามว่า “ที่นี่ไม่มีผู้เผยพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าเลยหรือ เราจะได้ขอให้ช่วยทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้า?”
นายทหารคนหนึ่งของกษัตริย์อิสราเอลทูลว่า “เอลีชาบุตรชาฟัทอยู่ที่นี่ เขาเคยเป็นผู้ช่วยของเอลียาห์3:11 หรือเคยเป็นผู้เทน้ำใส่มือเอลียาห์”
12เยโฮชาฟัทตรัสว่า “เราจะรู้พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากเขาผู้นี้” ฉะนั้นกษัตริย์อิสราเอล กษัตริย์เยโฮชาฟัท และกษัตริย์เอโดมจึงไปพบเอลีชา
13เอลีชากล่าวกับกษัตริย์อิสราเอลว่า “เรามีอะไรเกี่ยวข้องกันหรือ? ไปหาผู้เผยพระวจนะของบิดามารดาท่านสิ”
แต่กษัตริย์อิสราเอลตรัสว่า “ไม่ได้ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้านี่แหละทรงเรียกเราทั้งสามกษัตริย์มาเพื่อมอบไว้ในมือของโมอับ”
14เอลีชาตอบว่า “พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ซึ่งเรารับใช้ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่กษัตริย์เยโฮชาฟัทแห่งยูดาห์ เราจะไม่มองหน้าท่านฉันนั้น ไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่าท่านอยู่ที่นี่ 15บัดนี้ขอให้ไปหานักเล่นพิณมาคนหนึ่ง”
ขณะที่นักเล่นพิณกำลังบรรเลง พระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาเหนือเอลีชา 16และเขากล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงทำให้หุบเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยหลุมบ่อ 17เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า ท่านจะไม่เห็นลมไม่เห็นฝน แต่หุบเขาแห่งนี้จะมีน้ำเต็ม เพื่อให้ท่านกับฝูงวัวและสัตว์อื่นๆ มีน้ำดื่ม 18การนี้เป็นเรื่องง่ายในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทั้งพระองค์จะทรงมอบโมอับไว้ในมือของท่าน 19ท่านจะพิชิตหัวเมืองเอกและหัวเมืองป้อมปราการทุกเมืองของเขา ท่านจะโค่นต้นไม้งามๆ ทุกต้น อุดตาน้ำทั้งหลายและทำลายแผ่นดินดีๆ ทั้งหมดด้วยหิน”
20วันรุ่งขึ้นประมาณเวลาถวายเครื่องบูชายามเช้า มีน้ำไหลมาจากทางเอโดม ไม่ช้าน้ำก็นองแผ่นดิน
21ฝ่ายโมอับได้ยินว่าบรรดากษัตริย์มารบกับตน ก็เกณฑ์ผู้ชายทุกคนที่พอจะรบทัพจับศึกได้ ไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ และให้คนเหล่านั้นประจำการอยู่ที่ชายแดน 22เมื่อพวกโมอับตื่นขึ้นแต่เช้า ดวงอาทิตย์ส่องพื้นน้ำ พวกเขามองเห็นน้ำมีสีแดงฉานเหมือนเลือด 23พวกเขาก็ร้องว่า “เลือดนี่นา! สามทัพนั้นคงตะลุมบอนฆ่าฟันกันเอง พี่น้องโมอับเอ๋ย เราไปริบข้าวของกันดีกว่า!”
24แต่เมื่อพวกโมอับมาถึงค่ายพักของอิสราเอล กองทัพอิสราเอลก็กรูเข้าไปสู้รบจนพวกเขาพ่ายหนี ฝ่ายอิสราเอลบุกเข้าไปในดินแดนและสังหารชาวโมอับ 25พวกเขาทำลายเมืองต่างๆ แต่ละคนเอาก้อนหินกลบพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์เสียหมด ถมทางน้ำทั้งหลาย โค่นต้นไม้ดีๆ ทั้งหมด จนเหลือแต่เมืองคีร์หะเรเสทที่ยังไม่ถูกทำลาย3:25 หรือจนเหลือแต่คีร์หะเรเสทที่ก้อนหินยังอยู่ในที่เดิม แต่คีร์หะเรเสทก็ถูกล้อม และถูกโจมตีด้วยน้ำมือทหารที่ใช้สลิง
26เมื่อกษัตริย์โมอับเห็นว่าแพ้สงคราม จึงนำพลดาบเจ็ดร้อยคนตีฝ่าออกไปด้านกษัตริย์เอโดมแต่ไม่สำเร็จ 27เขาจึงนำโอรสหัวปีซึ่งจะได้เป็นกษัตริย์องค์ต่อไปมาฆ่าและเผาบูชายัญบนกำแพงเมือง พวกเขาคั่งแค้นอิสราเอลยิ่งนักและต่างถอนทัพกลับไปยังดินแดนของตน
