亞蘭王攻打撒瑪利亞城
1亞蘭王便·哈達率領全軍，聯合三十二個王，帶著車馬圍攻撒瑪利亞。 2他派遣使者進城對以色列王亞哈說： 3「便·哈達說，『你的金銀和你家中最美的妻妾兒女都是我的。』」 4以色列王說：「我主我王啊，我答應你的要求，我和我的一切都是你的。」
5不久，使者又來對他說：「便·哈達說，『我已派人吩咐你把金銀、妻妾和兒女都給我。 6明天這個時候，我會派屬下搜查你的王宮和你臣僕的家，他們要拿走你珍愛的一切。』」 7以色列王亞哈召集國中的長老，說：「你們看，這人是在找麻煩。他派人來要我的妻妾、孩子和金銀，我沒有拒絕他。」 8長老和百姓都說：「別聽從他，別答應他。」
9於是，他對使者說：「你們告訴我主我王，他第一次所要的，僕人可以照辦，但這一次所要的，僕人不能從命。」使者就去回覆便·哈達。 10便·哈達又派人去對亞哈說：「若撒瑪利亞的塵土夠我的士兵每人抓一把，願神明重重地懲罰我。」 11以色列王說：「你去告訴便·哈達，叫他別剛穿上盔甲就誇口，打完仗卸下盔甲再誇口吧。」 12便·哈達和諸王正在營中飲酒，聽見這話，就吩咐屬下準備攻城。
亞哈打敗便·哈達
13一位先知來見以色列王亞哈，說：「耶和華說，『你看見這大隊人馬了嗎？今天我必將他們交在你手裡，這樣你就知道我是耶和華。』」 14亞哈問：「誰來完成這任務呢？」先知答道：「耶和華說，省長屬下的青年軍。」亞哈問：「誰來做統領呢？」先知答道：「你。」
15於是，亞哈召集了省長屬下的青年軍二百三十二人，又召集以色列全軍，共七千人。
16中午，便·哈達正跟盟軍的三十二個王在營中狂飲的時候，亞哈率軍出發了。 17省長屬下的青年軍率先出城。便·哈達派出的巡邏隊稟告他說：「有人從撒瑪利亞城出來了。」 18便·哈達說：「不管他們是來求和還是求戰，都要生擒他們！」 19省長屬下的青年軍率先出城，大軍緊隨其後， 20他們見敵人就殺。亞蘭人敗逃，以色列人乘勢追擊。亞蘭王便·哈達騎著馬與一些騎兵落荒而逃。 21以色列王出城攻擊敵軍車馬，重創亞蘭人。
22先知又來見以色列王，說：「你要加強防衛，做好準備，因為明年春天亞蘭王必捲土重來。」
23臣僕給亞蘭王獻計說：「以色列人的神是山神，所以他們佔了上風，我們若在平原上跟他們交戰，一定會取勝。 24王應該撤去諸王，委任將領代替他們， 25再招募軍兵，補充失去的戰車和人馬，好在平原上跟他們交戰，這樣我們一定會取勝。」王採納了他們的建議。
26第二年春天，便·哈達召集亞蘭人進軍亞弗，攻打以色列人。 27以色列人也召集軍隊，準備糧草，迎戰敵軍。他們在亞蘭人對面安營，像兩小群山羊，而敵軍卻滿山遍野。 28有位上帝的僕人來見以色列王，說：「耶和華說，『亞蘭人以為我耶和華是山神，不是平原的神，所以我必將這大隊人馬交在你手裡，這樣你們就知道我是耶和華。』」
29以色列人和亞蘭人兩軍對峙，一連七天。第七天，兩軍交戰，以色列軍一天殺了十萬亞蘭步兵， 30殘餘的亞蘭人都逃進亞弗城，但城牆倒塌壓死了兩萬七千人。便·哈達也逃進城，躲在一間房子的內室裡。 31臣僕對他說：「我們聽說以色列王很仁慈。現在，我們不如腰束麻布，頭套繩索，向以色列王請降，或許他會饒王一命。」 32他們便腰束麻布，頭套繩索，來見以色列王，說：「僕人便·哈達求王開恩饒命啊！」亞哈回答說：「他還活著嗎？他是我的兄弟。」 33他們聽見亞哈的口氣溫和，連忙附和說：「是啊，便·哈達是王的兄弟。」亞哈便吩咐他們去把便·哈達帶來見他，然後讓便·哈達登上他的戰車。 34便·哈達對亞哈說：「我必歸還我父親從你父親那裡奪來的城邑，你可以在大馬士革設立貿易區，就像我父親在撒瑪利亞所設立的一樣。」亞哈回答說：「你依此立個約，我就放你走。」立約之後，亞哈就放便·哈達走了。
先知責備亞哈
35眾先知中有一位奉耶和華的命令對他的同伴說：「你打我吧！」同伴卻不肯動手。 36那位先知就對他說：「既然你不聽從耶和華的吩咐，你一離開我，就會被獅子咬死。」那同伴走後，果然遇見獅子，被咬死了。 37那先知又找了一個人，叫那人打他，那人就打他，把他打傷了。 38先知用頭巾蒙著眼睛，喬裝改扮，在路旁等候亞哈王。 39亞哈王經過的時候，他向王喊道：「僕人在打仗的時候，有人押來一個俘虜，要我看管，他說如果俘虜跑掉，我就要以性命抵償或賠償三十四公斤銀子。 40可是那俘虜趁僕人忙亂之際跑掉了。」亞哈王說：「這是你自己的過失，你要自負其咎。」 41先知立刻拿去蒙眼的頭巾，以色列王認出他是個先知。 42他對王說：「耶和華說，『你放走了我決定要毀滅的人，所以你的命要抵他的命，你百姓的命要抵他百姓的命。』」 43以色列王悶悶不樂地回撒瑪利亞的王宮去了。
De overwinning op Samaria
1Koning Benhadad van Syrië mobiliseerde zijn leger en begon, samen met tweeëndertig bondgenoten en hun vele strijdwagens en paarden, Samaria, de hoofdstad van Israël, te belegeren. 2-3 Hij stuurde de volgende boodschap de stad in voor koning Achab van Israël: ‘Uw zilver en goud zijn van mij, evenals uw vrouwen en uw beste kinderen!’ 4‘Goed, mijn heer,’ antwoordde koning Achab bang, ‘alles wat ik heb, is van u.’ 5-6 Benhadads boodschappers kwamen al snel weer terug met een andere boodschap: ‘U moet mij niet alleen uw goud, zilver, vrouwen en kinderen geven. Morgen om deze tijd zal ik mijn mannen sturen om het paleis en de huizen van uw onderdanen te doorzoeken en zij zullen alles meenemen wat zij willen!’
7Achab riep zijn adviseurs bij zich. ‘Kijk toch eens wat deze man doet,’ klaagde hij. ‘Hij zoekt gewoon moeilijkheden, want ik heb hem mijn zilver, goud, vrouwen en kinderen al beloofd, zoals hij eiste.’ 8‘U moet hem niets meer geven,’ adviseerden de leiders. 9En daarom zei hij tegen de boodschappers van Benhadad: ‘Zeg tegen uw koning: “Ik zal u alles geven wat u de eerste keer vroeg, maar uw mannen mogen het paleis en de woningen van mijn onderdanen niet doorzoeken.” ’ De boodschappers keerden met deze mededeling terug naar Benhadad. 10Toen stuurde de Syrische koning de volgende boodschap naar Achab: ‘Mogen de goden mij meer aandoen dan ik u zal aandoen, als ik Samaria niet in een handvol stof zal veranderen.’ 11De koning van Israël antwoordde daarop: ‘Men moet niet juichen voordat de slag gewonnen is.’ 12Dat antwoord bereikte Benhadad en de andere onderkoningen, terwijl zij in hun tenten zaten te drinken. ‘Klaarmaken voor de aanval,’ brulde Benhadad zijn officieren toe.
13Toen kwam een profeet bij koning Achab en gaf hem de volgende boodschap van de Here: ‘Ziet u al deze vijandelijke troepen? Ik zal ze vandaag allemaal aan u overleveren. Dan zult u eindelijk tot de ontdekking komen dat Ik de Here ben.’ 14Achab vroeg: ‘Hoe zal Hij dat doen?’ En de profeet antwoordde: ‘De Here zegt: “Door de troepen uit de provincies.” ’ ‘Wie moet als eerste aanvallen?’ wilde Achab weten. ‘U,’ antwoordde de profeet. 15Daarop liet Achab zijn mannen tellen. De troepen uit de provincies waren tweehonderdtweeëndertig man in totaal en de rest van zijn leger omvatte zevenduizend man.
16Rond de middag, toen Benhadad en zijn tweeëndertig bondgenoten nog druk bezig waren zich te bedrinken, verlieten de eerste troepen van Achab de stad. 17Toen zij naderden, rapporteerden Benhadads uitkijkposten hem: ‘Er naderen troepen uit Samaria.’ 18‘Neem ze gevangen,’ beval Benhadad, ‘ongeacht of zij met vreedzame of oorlogzuchtige bedoelingen zijn gekomen.’ 19Ondertussen volgde Achabs hele leger de eerste troepen. 20Iedere man doodde een Syrische soldaat en plotseling raakte het hele Syrische leger in paniek en sloeg op de vlucht. De Israëlieten zetten de achtervolging in, maar koning Benhadad en enkele anderen wisten te paard te ontkomen. 21Het grootste gedeelte van de strijdwagens en de paarden werd echter door Achab buitgemaakt, waardoor het overgrote deel van het Syrische leger sneuvelde bij de slachting die volgde.
22De profeet kwam opnieuw bij koning Achab en zei: ‘Bereid u voor op een volgende aanval van de koning van Syrië rond de jaarwisseling.’ 23Na de nederlaag hadden Benhadads officieren namelijk tegen hem gezegd: ‘De Israëlitische goden zijn goden van de heuvels, daarom hebben zij gewonnen. Maar op de vlakte kunnen wij hen gemakkelijk aan. 24Deze keer moet u de onderkoningen uit het leger weghalen en hen vervangen door landvoogden. 25Breng eenzelfde leger op de been als dat wat u hebt verloren. Geef ons hetzelfde aantal paarden, strijdwagens en mannen, dan zullen wij op de vlakte opnieuw de strijd met hen aanbinden, dan zullen wij hen zonder twijfel verslaan.’ En koning Benhadad volgde hun raad op.
26Rond de jaarwisseling mobiliseerde hij het Syrische leger en trok weer ten strijde tegen Israël, dit keer bij Afek. 27Israël bracht ook een goed bewapend leger op de been en trok ten strijde. Het Israëlitische leger leek echter op twee onbeschermde kudden geiten, vergeleken bij de enorme Syrische troepenmacht die de vlakte vulde! 28De koning van Israël kreeg opnieuw bezoek van een profeet, die hem de volgende boodschap van de Here doorgaf: ‘Omdat de Syriërs hebben gezegd: “De Here is een God van de heuvels en niet van de vlakten,” zal Ik u helpen bij het verslaan van dit enorme leger. Dan zult u weten dat Ik inderdaad de Here ben.’ 29De twee legers lagen zeven dagen tegenover elkaar en op de zevende dag begon de slag. Die eerste dag doodden de Israëlieten honderdduizend man van het Syrische voetvolk. 30De rest vluchtte binnen de stadsmuren van Afek, maar de muur stortte op hen neer en doodde nog eens zevenentwingtigduizend man. Ook Benhadad zocht een goed heenkomen in de stad en verborg zich in een kamer van een van de huizen. 31‘Koning,’ zeiden zijn officieren tegen hem, ‘wij hebben gehoord dat de koningen van Israël erg genadig zijn. Laten wij rouwkleding aantrekken en touwen om ons hoofd doen en naar koning Achab gaan om te vragen of hij u in leven wil laten.’ 32Zo gingen zij naar de koning van Israël en smeekten: ‘Uw dienaar Benhadad vraagt nederig of u hem in leven wilt laten.’ ‘Leeft hij nog?’ vroeg de koning van Israël. ‘Hij is mijn broeder.’ 33De mannen beschouwden dit als een goed teken en zeiden haastig: ‘Precies, uw broeder Benhadad is nog in leven.’ ‘Ga hem halen,’ beval de koning van Israël hen. Toen Benhadad aankwam, nodigde Achab hem uit bij zich in de wagen te komen zitten! 34Benhadad zei tegen hem: ‘Ik zal de steden die mijn vader van uw vader afnam, teruggeven en u mag vrij handeldrijven in de straten van Damascus, net zoals mijn vader dat in Samaria deed.’ Koning Achab antwoordde: ‘Met deze overeenkomst ga ik akkoord.’ Nadat de overeenkomst op papier was gezet, liet Achab de Syrische koning naar huis gaan.
35Ondertussen droeg de Here een van de profeten op tegen een andere man te zeggen: ‘Sla mij met uw zwaard.’ Maar de man weigerde. 36Toen zei de profeet tegen hem: ‘Omdat u de stem van de Here niet hebt gehoorzaamd, zal een leeuw u doden zodra u hier bij mij weggaat.’ En toen de man was weggegaan, sprong even later inderdaad een leeuw tevoorschijn die hem doodde. 37De profeet wendde zich tot een andere man en zei: ‘Verwond mij met uw zwaard.’ Die man deed het wel en verwondde de profeet. 38De profeet wachtte langs de weg op de koning. Hij had een verband over zijn ogen gelegd, zodat hij moeilijk te herkennen was. 39Toen de koning langs kwam, riep de profeet hem toe: ‘Koning, ik was in de strijd toen een man mij een gevangene bracht en zei: “Let op deze man, als je hem laat ontsnappen, zul je sterven 40of mij dertig kilo zilver betalen.” Maar terwijl ik met iets anders bezig was, verdween de gevangene.’ ‘Wel, dat is dan uw eigen schuld,’ vond de koning. ‘U zult hem moeten betalen.’ 41Toen rukte de profeet het verband van zijn ogen en de koning herkende hem meteen als een van de profeten. 42De profeet zei tegen hem: ‘Omdat u de man spaarde van wie ik zei dat hij moest sterven, zult u in zijn plaats sterven en uw volk zal verdwijnen in plaats van het zijne.’ 43Zo keerde de koning van Israël nors en mopperend naar Samaria terug.
