以利亞戰勝巴力的先知
1旱災持續了三年。一天，耶和華吩咐以利亞說：「你去見亞哈。我要降雨在地上。」 2以利亞就去見亞哈。當時，撒瑪利亞正遭受嚴重的饑荒。 3-4亞哈的宮廷總管俄巴底非常敬畏耶和華，耶洗別屠殺耶和華的眾先知時，他救了一百名先知，把他們分別藏在兩個山洞裡，每洞五十人，並供應他們飲食。亞哈召見俄巴底， 5對他說：「我們去各地的水泉和河谷，也許可以找到草救活騾馬，不致喪失牲畜。」 6於是，亞哈和俄巴底分頭到不同地區尋找。
7俄巴底在路上遇見了以利亞，俄巴底認出了他，就俯伏在地上說：「你是我主以利亞嗎？」 8以利亞回答說：「我就是，你去告訴你主人我在這裡。」 9俄巴底說：「僕人犯了什麼罪，你竟叫我去亞哈那裡送死？ 10我憑你的上帝——永活的耶和華起誓，王派人到各邦各國尋找你，任何邦國若說你不在那裡，王就要他們起誓說真的找不到你。 11現在，你叫我去告訴我主人你在這裡， 12我離開你以後，不知道耶和華的靈會把你帶到哪裡。如果我去告訴亞哈，他來了卻找不到你，必定會殺我。然而，僕人自幼就敬畏耶和華。 13耶洗別屠殺耶和華的眾先知時，我把一百名先知分別藏在兩個山洞裡，每洞五十人，供應他們飲食。我主沒有聽說這事嗎？ 14現在，你要我去告訴我主人你在這裡，這是讓我去送死。」 15以利亞說：「我事奉的是永活的萬軍之耶和華，我憑祂起誓，我今天必出現在亞哈面前。」
16於是，俄巴底去稟告亞哈，亞哈就來找以利亞， 17見到以利亞後，就說：「給以色列帶來災禍的就是你嗎？」 18以利亞回答說：「給以色列帶來災禍的不是我，而是你和你父親家，因為你們拋棄耶和華的誡命，去隨從巴力。 19現在，你快派人去召集所有的以色列人到迦密山來見我，把巴力的四百五十名先知和耶洗別所供養的四百名亞舍拉的先知也帶來。」
20亞哈便派人把以色列人和那些先知招聚到迦密山。 21以利亞走到眾人面前說：「你們三心二意要到什麼時候呢？如果耶和華是上帝，你們當跟從祂；如果巴力是上帝，你們就跟從他吧！」他們都默不作聲。 22以利亞繼續對眾人說：「耶和華的先知現在只剩下我一人，巴力的先知卻有四百五十人。 23請給我們牽兩頭公牛來，巴力的先知可以選一頭，切成塊放在柴上，但不要點火；我會把另一頭公牛預備好，放在柴上，也不點火。 24然後，你們求告你們神明的名字，我求告耶和華，那聽禱告降下火來的就是上帝。」眾人非常贊同他的主意。 25以利亞對巴力的先知說：「你們人數眾多，可先選一頭公牛預備好，然後呼求你們的神明，但不可點火。」 26他們取了公牛預備好，然後從早上到正午不斷地呼求：「巴力啊，求你應允我們！」可是毫無動靜。他們又繞著自己築的祭壇跳個不停。
27中午時分，以利亞譏諷他們說：「喊大聲一點，他肯定是神明！也許他在沉思冥想，也許太忙了，也許出遊了，也許睡著了，需要人叫醒他！」 28於是，他們更加大聲呼求，並按自己的教規用刀槍自割自刺，直到身體流血。 29他們不斷地狂呼亂叫，直到獻晚祭的時候，仍然毫無動靜，沒有半點反應。
30以利亞把眾人召集到自己跟前，他重修已遭毀壞的耶和華的祭壇， 31拿了十二塊石頭分別代表雅各子孫的十二支派。耶和華曾經對雅各說：「你的名字要叫以色列。」 32以利亞就奉耶和華的名用那些石頭築了一座祭壇，又在壇的周圍挖了一條能盛十五升穀種的溝， 33然後在壇上擺好柴，把公牛切成塊放在柴上，對眾人說：「你們去打四桶水倒在祭物和柴上。」他們照做了。 34以利亞吩咐他們再倒一次，他們又倒了一次。以利亞又吩咐他們倒第三次，他們就倒了第三次。 35水流到壇的四周，溝裡也灌滿了。
36到了獻晚祭的時候，以利亞先知走到壇前禱告：「亞伯拉罕、以撒、以色列的上帝耶和華啊，求你今天讓這些人知道你是以色列的上帝，我是你的僕人，我是按你的命令做這一切事。 37耶和華啊，求你應允我，應允我，好讓眾人知道你耶和華是上帝，你要使他們回心轉意。」 38於是，耶和華降火燒盡了祭物、木柴、石頭、塵土，甚至溝裡的水。 39眾人看見這情景，都俯伏在地高呼：「耶和華是上帝！耶和華是上帝！」 40以利亞對他們說：「抓住巴力的先知，別放走一個人！」眾人就抓住他們，以利亞把他們帶到基順河邊，在那裡殺了他們。
上帝降雨
41以利亞對亞哈說：「你去吃喝吧，因為我已聽見大雨將臨的聲音。」 42亞哈就去吃喝。以利亞上到迦密山頂，跪在地上，臉伏在雙膝之間。 43他吩咐僕人：「你去向海的方向觀看。」僕人就去觀看，然後說：「什麼也沒有。」以利亞又讓他去觀看，前後共七次。 44第七次，僕人說：「我看見一朵手掌那麼大的雲從海裡升起來了。」以利亞便吩咐他：「你去告訴亞哈，叫他套車下山，免得被雨阻擋。」 45霎時間，天上烏雲密佈，狂風大作，下起大雨。亞哈坐著馬車回耶斯列。 46耶和華的靈降在以利亞身上，他就束上腰帶，飛奔回城，在亞哈之前到達耶斯列的城門。
Gods boodschap aan koning Achab
1Drie jaar na deze gebeurtenis zei de Here tegen Elia: ‘Ga naar koning Achab en zeg hem dat Ik spoedig weer regen zal sturen.’ 2Elia ging de boodschap overbrengen. Ondertussen was de hongersnood in Samaria nijpend geworden. 3-4 Het hoofd van Achabs hofhouding heette Obadja en was een toegewijd volgeling van de Here. Toen koningin Izébel eens probeerde alle profeten van de Here uit te roeien, had Obadja honderd profeten verborgen in twee grotten—vijftig in elke grot—en hij had hen verzorgd met brood en water.
5Koning Achab zei tegen Obadja: ‘Wij moeten elk riviertje en elke beek afzoeken of we nog ergens gras kunnen vinden om tenminste enkele van mijn paarden en muildieren in leven te houden. 6U gaat de ene kant op en ik de andere. We zullen het hele land uitkammen.’ Zo gingen de beide mannen op pad.
7Plotseling zag Obadja Elia op zich afkomen. Hij herkende hem onmiddellijk en liet zich voor hem op de grond vallen. ‘Bent u het werkelijk, Elia?’ vroeg hij. 8‘Ja, ik ben het,’ antwoordde Elia. ‘Ga de koning maar vertellen dat ik er aankom.’ 9‘Wat heb ik gedaan,’ zei Obadja, ‘dat u mij aan Achab uitlevert en ik het gevaar loop dat hij mij ter dood brengt? 10Want ik zweer bij God dat de koning elk volk en elk land heeft doorzocht om u te vinden. En elke keer dat hij te horen kreeg “Elia is hier niet,” dwong hij de koning van dat land te zweren dat hij de waarheid sprak. 11En nu zegt u dat ik hem moet gaan vertellen dat u hier bent! 12Maar wie garandeert mij dat, zo gauw ik u hier achterlaat, de Geest van de Here u niet zal wegdragen, wie weet waar naar toe. Als Achab dan komt en u hier niet aantreft, zal hij mij doden. Ik ben toch mijn hele leven een trouw dienaar van de Here geweest? 13Heeft niemand u verteld dat ik honderd profeten heb verborgen in twee grotten en hen heb verzorgd met brood en water, toen Izébel probeerde alle profeten van de Here te doden? 14En nu zegt u: “Ga de koning vertellen dat Elia er is”. Heer, als u dat doet, betekent het mijn dood!’ 15Maar Elia zei: ‘Ik zweer bij de Here van de hemelse legers, namens wie ik hier sta, dat ik mij vandaag aan Achab zal vertonen.’
De strijd op de Karmel
16Toen ging Obadja naar Achab om hem te vertellen dat Elia er was en Achab ging naar hem toe. 17‘Zo, daar bent u dus: de man die deze ramp over Israël heeft gebracht!’ riep Achab toen hij hem zag. 18‘Niet ik heb deze ramp over Israël gebracht,’ zei Elia rustig, ‘maar u en uw familie hebben geweigerd de Here te gehoorzamen en hebben in plaats van Hem Baäl aanbeden. 19Laat alle Israëlieten samenkomen bij de berg Karmel, samen met alle vierhonderdvijftig profeten van Baäl en de vierhonderd profeten van Asjéra, die door Izébel worden ondersteund.’ 20Achab riep daarop het hele volk en alle profeten samen bij de berg Karmel.
21Elia richtte toen het woord tot hen. ‘Hoe lang blijft u nog op twee gedachten hinken?’ vroeg hij het volk. ‘Als de Here uw God is, volg Hem dan. Maar als Baäl god is, moet u die volgen!’ 22Hij ging verder: ‘Ik ben de enig overgebleven profeet van de Here, maar Baäl heeft vierhonderdvijftig profeten! 23Breng twee jonge stieren hier. De profeten van Baäl mogen er één uitkiezen, hem in stukken snijden en die op het hout van het altaar leggen, echter zonder het hout aan te steken. Ik zal dan de andere jonge stier klaarmaken en hem op het hout van het altaar van de Here leggen, ook zonder het hout in brand te steken. 24Bid dan tot uw god en ik zal tot de Here bidden. De god die antwoordt door met vuur het hout aan te steken, is de ware God!’ Iedereen ging akkoord met deze proef. 25Elia wendde zich tot de profeten van Baäl en zei: ‘Gaat u maar voor, want u bent met zovelen. Kies een van de stieren, maak hem klaar en roep uw god aan. Maar steek het hout niet zelf in brand.’ 26Zij maakten een van de jonge stieren klaar en legden hem op het altaar. Daarna riepen zij de hele morgen Baäl aan met de kreet: ‘O Baäl, luister naar ons!’ Maar er kwam geen enkel antwoord. Toen begonnen zij om het altaar te dansen. 27Rond het middaguur begon Elia spottend commentaar te leveren. ‘U zult wat harder moeten schreeuwen,’ zei hij, ‘om de aandacht van uw god te trekken. Misschien is hij met iemand anders aan het praten of is hij ergens druk mee bezig. Wacht! Misschien is hij op reis. Of zou hij slapen? Dan moet u hem wakker maken.’ 28Zij begonnen nog harder te schreeuwen en, zoals hun gewoonte was, zichzelf met messen en zwaarden te snijden tot het bloed uit hun wonden gutste. 29De hele middag bleven ze schreeuwen en hielden vol tot het tijd werd voor het avondoffer. Er kwam echter geen antwoord, geen stem, helemaal niets.
30Toen riep Elia naar het volk: ‘Kom dichterbij!’ Iedereen verdrong zich rondom hem, toen hij het vernielde altaar van de Here overeind zette. 31-32 Hij pakte twaalf stenen, één voor elke stam van Israël, en gebruikte die om het altaar van de Here opnieuw op te bouwen. Daarna groef hij rond het altaar een brede greppel. 33-34 Hij stapelde hout op het altaar, sneed de jonge stier in stukken en legde die op het hout. ‘Vul vier kruiken met water,’ zei hij, ‘en giet het water over het offervlees en het hout.’ Nadat zij dat hadden gedaan, zei hij: ‘Doe het nog maar een keer.’ En dat deden zij. ‘Doe het nu nog maar een keer.’ En voor de derde keer gooiden zij water over het altaar, 35zodat het water er af liep en de greppel vulde.
36Op de tijd dat gewoonlijk het avondoffer werd gebracht, liep Elia naar het altaar en bad: ‘O Here, God van Abraham, Isaak en Israël, laat vandaag zien dat U de God van Israël bent en ik uw dienaar ben, laat zien dat ik dit alles op uw bevel heb gedaan! 37O Here, geef mij antwoord. Verhoor mijn gebed, zodat deze mensen zullen erkennen dat U God bent en dat U hen tot U Zelf terugbrengt.’ 38Toen schoot plotseling vuur vanuit de hemel naar beneden en verbrandde de jonge stier, het hout, de stenen en het stof en verdampte zelfs het water dat in de greppel stond. 39Toen de mensen dat zagen, vielen zij met hun gezicht naar beneden op de grond, en schreeuwden: ‘De Here is God! De Here is God!’ 40Elia droeg hun op de profeten van Baäl gevangen te nemen. ‘Laat er niet één ontsnappen,’ beval hij. Zij grepen alle profeten en Elia nam hen mee naar de beek Kison, waar hij hen allemaal liet doden.
41Tegen Achab zei hij: ‘Ga maar vast en geniet van een goede maaltijd, want ik hoor het geruis van een stortregen naderen.’ 42Daarop liet Achab een feestelijke maaltijd klaarmaken. Maar Elia klom naar de top van de berg Karmel en lag een tijd languit op de grond, daarna boog hij ineen met zijn hoofd tussen zijn knieën. 43Na een tijdje zei hij tegen zijn dienaar: ‘Kijk eens in de richting van de zee.’ De dienaar deed dat, maar kwam terug bij Elia en zei: ‘Ik heb niets gezien.’ Elia zei: ‘Ga nog maar een keer kijken en dan nog een keer en nog een keer, zevenmaal.’ 44Ten slotte, bij de zevende keer, zei zijn dienaar tegen hem: ‘Ik zag een kleine wolk, zo groot als een mannenhand, uit de zee opstijgen.’ Elia riep: ‘Ga snel naar Achab en zeg hem in zijn rijtuig te stappen en naar huis te gaan, anders zal de stortregen hem tegenhouden!’ 45En inderdaad, kort daarna verduisterden grote regenwolken de hemel en een harde wind voerde een zware stortregen aan. Achab reed snel weg naar de stad Jizreël. 46Maar de Here gaf Elia speciale kracht, zodat hij vóór de wagen van Achab uit kon rennen naar de ingang van de stad.
