逾越節
1耶和華在埃及對摩西和亞倫說： 2「從現在開始，你們要以這個月為一月，為一年之首。 3你要向以色列全體會眾宣佈，本月的第十日，每家都要預備一隻羊羔，一家一隻。 4倘若家人太少，吃不了一隻，可以跟最近的鄰居共享一隻，你們要按人數和各人的食量預備羊羔。 5羊羔必須是毫無殘疾、一歲的公綿羊或公山羊。 6全體會眾要把羊留到本月十四日，在黃昏時分宰殺， 7然後取點血塗在房子的門框和門楣上，全家要在房子裡吃羊肉。 8當晚，你們要用火把羊肉烤熟，與無酵餅和苦菜一起吃。 9不可吃生羊肉，也不可煮著吃，要把整隻羊，連頭帶腿和內臟一併烤著吃。 10不可把肉留到早晨，留到早晨的肉要燒掉。 11你們吃的時候，要束腰、穿鞋、手中拿杖，要趕快吃，這是耶和華的逾越節。
12「因為那一夜我要巡遍埃及，把境內所有長子和頭生的牲畜全都殺掉，也要嚴懲埃及所有的神明。我是耶和華。 13塗在你們房屋上的血是一個記號，我見到這血就會越過你們。我擊打埃及的時候，那災禍不會落到你們身上。 14你們要記住這一天，守為耶和華的節期，作為世世代代永遠的定例。
除酵節
15「七天之內你們都要吃無酵餅。第一天，要清除家中所有的酵。任何人若在這七天當中吃有酵的餅，要將他從以色列人中剷除。 16在節期的第一天和第七天，你們都要招聚百姓舉行聖會。這兩天所有人都不得工作，除了預備各人要吃的以外，不可做任何工。 17你們要守這無酵節，因為我在這天把你們大隊人馬從埃及領了出來。你們要守這節期，作為世世代代永遠的定例。 18從一月十四日晚上開始，直到二十一日晚上，你們都要吃無酵餅。 19在這七天內，你們屋裡不能有酵。任何人若吃了有酵的東西，不論他是寄居者還是本地人，要將他從以色列會眾中剷除。 20無論你們住在哪裡都要吃無酵餅，不能吃有酵的食物。」
21於是，摩西召集以色列的眾長老，對他們說：「你們家家戶戶都要挑選羊羔，把這逾越節的羊羔宰了。 22拿一把牛膝草蘸盆裡的血，把血塗在門框和門楣上。天亮前，你們不可踏出門外。 23因為耶和華要巡行各地，擊殺埃及人，祂看見你們的門框和門楣上有血，就必越過你們的家門，不讓滅命者進你們家殺人。 24這是你們世世代代都要遵守的定例。 25你們進入耶和華應許給你們的地方以後，要守這逾越節。 26你們的兒女問你們守這節期的意義時， 27你們就說，『這是獻給耶和華逾越節的祭，因為我們從前在埃及時，祂擊殺埃及人，卻越過以色列人所住的房子，救了我們各家。』」百姓聽了摩西這番話，都低頭下拜。 28耶和華怎麼吩咐摩西和亞倫，以色列人就照樣遵行。
29到了半夜，耶和華把所有埃及人的長子都殺了，包括坐王位的法老的長子、牢中囚犯的長子和一切頭生的牲畜。 30晚上，法老及其臣僕和所有埃及人都驚醒了，到處都是哭號聲，因為沒有一家不死人的。 31法老連夜召見摩西和亞倫，對他們說：「你們和以色列人走吧，離開我的人民。就照你們的要求，去事奉耶和華吧！ 32照你們的要求，把所有的牛羊都帶走吧！也要為我祝福。」 33埃及人催促以色列人趕快離開埃及，因為他們說：「我們都要死了。」 34於是，以色列百姓就把沒有酵的麵團放在揉麵盆裡，用衣服包起來扛在肩上， 35又遵照摩西的吩咐向埃及人索取金器、銀器和衣服。 36耶和華使埃及人恩待以色列人，他們要什麼，埃及人就給什麼。這樣，以色列人奪取了埃及人的財富。
37以色列百姓從埃及的蘭塞啟行，前往疏割，婦女孩童不算在內，單是步行的男子就有六十萬， 38同行的還有許多外族人和大群的牛羊。 39他們用從埃及帶出來的麵團烤成無酵餅，麵團沒有酵，因為他們被催促離開埃及，沒有時間準備食物。 40以色列人在埃及共住了四百三十年， 41正好滿了四百三十年的那一天，耶和華帶領以色列大隊人馬離開了埃及。 42那天晚上是耶和華把祂的子民帶出埃及之夜，因此以後世世代代的以色列人都要在那日守夜，以尊崇耶和華。
43耶和華對摩西和亞倫說：「以下是逾越節的條例。
「所有外族人都不可吃逾越節的羊羔， 44但那些買來的奴隸若接受了割禮，就可以吃。 45寄居的外族人和雇用的工人不可吃。 46你們吃的時候，應當在房子裡吃，不得把肉帶到外面去，也不可折斷羊羔的一根骨頭。 47以色列全體會眾都要守這節期。 48跟你們住在一起的外族人如果想為耶和華守逾越節，他全家的男子都必須接受割禮，這樣才可以像以色列人一樣守逾越節，但沒有接受割禮的人絕不可吃逾越節的羊羔。 49本地人和在你們中間寄居的外族人都要遵守這規矩。」
50耶和華怎樣吩咐摩西和亞倫，以色列百姓都遵命而行。 51就在那一天，耶和華帶領以色列大隊人馬離開了埃及。
ปัสกา
(ลนต.23:4-8; กดว.28:16-25; ฉธบ.16:1-8)
1องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสและอาโรนในอียิปต์ว่า 2“นับแต่นี้ไป ให้เดือนนี้เป็นเดือนแรกของเจ้า เป็นเดือนแรกของปีสำหรับเจ้า 3จงแจ้งแก่ชุมชนอิสราเอลทั้งหมดว่า ในวันที่สิบของเดือนนี้ แต่ละครอบครัวจะคัดลูกแกะ12:3 คำภาษาฮีบรูสามารถหมายถึงลูกแกะหรือลูกสัตว์ก็ได้ เช่นเดียวกับข้อ 4ตัวหนึ่ง 4หรือหากเป็นครอบครัวเล็กมีคนน้อยกินลูกแกะตัวหนึ่งไม่หมด ก็ให้รวมกับเพื่อนบ้านซึ่งอยู่ใกล้กันที่สุด เลือกลูกแกะให้เหมาะกับจำนวนคนที่จะกินและตามปริมาณที่แต่ละคนจะกินได้ 5สัตว์ที่เจ้าเลือกนี้อาจจะเอามาจากฝูงแกะหรือแพะ และต้องเป็นตัวผู้อายุหนึ่งปีไม่มีตำหนิ 6จงดูแลมันไว้จนถึงเย็นวันที่สิบสี่ของเดือน ซึ่งเป็นเวลาที่ประชากรของชุมชนอิสราเอลทั้งปวงจะต้องฆ่าลูกแกะในตอนพลบค่ำ 7แล้วให้พวกเขาเอาเลือดบางส่วนทาที่ด้านข้างและด้านบนของวงกบประตูบ้านที่เขากินลูกแกะนั้น 8คืนวันนั้นทุกคนจงกินแกะหรือแพะย่าง ขนมปังไม่ใส่เชื้อ และผักรสขม 9อย่ากินเนื้อทั้งดิบๆ หรือเนื้อต้ม แต่จงย่างทั้งหัว ขา และเครื่องใน 10หากกินไม่หมดในคืนวันนั้น วันรุ่งขึ้นจงเผาส่วนที่เหลือทิ้ง 11ในการกินเลี้ยงนี้ จงสวมชุดเดินทาง คาดเข็มขัด ใส่รองเท้า และถือไม้เท้าไว้ จงกินอย่างเร่งรีบ การฉลองนี้คือปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
12“ในคืนเดียวกันนั้นเราจะไปทั่วอียิปต์และประหารลูกหัวปีทั้งหมดไม่ว่าของคนหรือของสัตว์ และจะลงโทษพระทั้งปวงของอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์ 13บ้านที่เจ้าอยู่จะมีเลือดเป็นเครื่องหมายสำหรับเจ้า และเมื่อเรามองเห็นเลือดนั้นเราจะผ่านเจ้าไป จะไม่มีภัยพิบัติใดมาแผ้วพานเจ้าเมื่อเราลงโทษอียิปต์
14“นี่คือวันที่เจ้าต้องรำลึก เจ้าจงถือเป็นเทศกาลเฉลิมฉลองถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ 15เจ้าต้องกินขนมปังไม่ใส่เชื้อตลอดเจ็ดวัน ในวันแรกเจ้าจงกำจัดเชื้อออกจากบ้านของเจ้า เพราะผู้ใดกินสิ่งใดที่มีเชื้อจากวันแรกจนถึงวันที่เจ็ดจะถูกตัดออกจากอิสราเอล 16ในวันแรกและวันที่เจ็ดของพิธีฉลอง จัดให้มีการประชุมนมัสการศักดิ์สิทธิ์ อย่าทำงานใดๆ ในสองวันนั้นนอกจากเตรียมอาหารให้ทุกคนรับประทาน นั่นคือทั้งหมดที่เจ้าทำได้
17“จงฉลองเทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อ เพราะวันนี้คือวันที่เรานำหมู่เหล่าของเจ้าออกจากอียิปต์ จงเฉลิมฉลองวันนี้ให้เป็นข้อปฏิบัติถาวรสืบไปทุกชั่วอายุ 18ตั้งแต่เย็นวันที่สิบสี่จนถึงเย็นวันที่ยี่สิบเอ็ดของเดือนที่หนึ่ง จงกินแต่ขนมปังไม่ใส่เชื้อ 19ตลอดเจ็ดวันนี้ อย่าให้มีเชื้อทำขนมปังในบ้านของพวกเจ้า และผู้ที่กินสิ่งที่มีเชื้อจะถูกตัดออกจากชุมชนอิสราเอล ไม่ว่าจะเป็นคนต่างด้าวหรือเป็นคนอิสราเอลโดยกำเนิด 20ไม่ว่าเจ้าอยู่ที่ใด อย่ากินสิ่งใดที่ใส่เชื้อ จงกินแต่ขนมปังไม่ใส่เชื้อเท่านั้น”
21แล้วโมเสสเชิญผู้อาวุโสของอิสราเอลมาทั้งหมดและบอกคนเหล่านั้นว่า “จงไปคัดเลือกลูกแกะหรือลูกแพะจากฝูงมาสำหรับครอบครัวของท่านแล้วฆ่าแกะปัสกานั้น 22จงเอากิ่งหุสบกำหนึ่งจุ่มลงในเลือดลูกแกะที่รองไว้ในอ่าง แล้วทาที่ขอบบนของประตูและที่วงกบประตูทั้งสองด้าน อย่าให้ผู้ใดออกไปนอกประตูบ้านตราบจนรุ่งเช้า 23เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จไปทั่วดินแดนเพื่อประหารชาวอียิปต์ จะทรงเห็นเลือดที่ขอบบนและที่วงกบประตูทั้งสองด้าน พระองค์จะเสด็จผ่านประตูนั้นไป ไม่ทรงอนุญาตให้เพชฌฆาตเข้าไปในบ้านประหารพวกท่าน
24“จงปฏิบัติตามคำสั่งเหล่านี้โดยถือเป็นข้อปฏิบัติถาวรสำหรับท่านและลูกหลานของท่าน 25เมื่อท่านทั้งหลายเข้าสู่ดินแดนซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานแก่ท่านตามพระสัญญาแล้ว จงถือปฏิบัติพิธีนี้ 26และเมื่อลูกหลานของท่านถามว่า ‘พิธีนี้มีความหมายอย่างไรสำหรับท่าน?’ 27จงบอกพวกเขาว่า ‘เป็นการเฉลิมฉลองปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงผ่านบ้านของอิสราเอลในอียิปต์ไป เมื่อทรงประหารชาวอียิปต์และทรงละเว้นบ้านของพวกเรา’ ” แล้วประชาชนต่างกราบลงนมัสการ 28ประชากรอิสราเอลได้ทำตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งโมเสสกับอาโรนทุกประการ
29เที่ยงคืนวันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประหารบุตรหัวปีทั้งหมดในอียิปต์ ตั้งแต่ราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ผู้ประทับบนบัลลังก์ลงมาจนถึงบุตรชายหัวปีของนักโทษในคุก ตลอดจนลูกหัวปีของสัตว์ทั้งหลายด้วย 30ฟาโรห์และข้าราชการตลอดจนชาวอียิปต์ทั้งปวงตื่นขึ้นมากลางดึก ร้องไห้คร่ำครวญดังระงมไปทั่วอียิปต์เพราะทุกบ้านมีคนตาย
การอพยพ
31ฟาโรห์รับสั่งให้ตามตัวโมเสสกับอาโรนมากลางดึกและตรัสว่า “ไป! เจ้ากับพวกอิสราเอล! จงไปให้พ้นพวกเรา จงไปนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าตามที่เจ้าขอไว้ 32เอาฝูงสัตว์ไปอย่างที่ว่าไว้และอวยพรเราด้วย”
33ชาวอียิปต์ต่างเร่งชนอิสราเอลให้รีบออกไปจากประเทศ พวกเขาพูดว่า “ไม่เช่นนั้น เราจะล้มตายกันหมด!” 34ประชากรอิสราเอลเอาแป้งดิบที่ผสมเสร็จแล้วแต่ยังไม่ใส่เชื้อและเอารางนวดแป้งห่อผ้าแบกไปด้วย 35พวกเขาทำตามที่โมเสสบอก และขอเครื่องเงินเครื่องทองและเสื้อผ้าจากชาวอียิปต์ 36องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำให้ชาวอียิปต์ชื่นชอบชาวอิสราเอลและยกข้าวของให้ตามที่พวกเขาขอ ชาวอิสราเอลยึดสิ่งของของชาวอียิปต์ไปด้วยวิธีนี้
37คืนนั้นชาวอิสราเอลราวหกแสนคน ไม่นับผู้หญิงและเด็ก เดินเท้าออกจากเมืองราเมเสสไปยังเมืองสุคคท 38มีชนชาติอื่นๆ มากมายร่วมเดินทางและมีฝูงสัตว์จำนวนมากไปกับพวกเขาด้วย 39เมื่อพวกเขาหยุดพักรับประทานอาหารก็นำแป้งดิบที่ไม่ใส่เชื้อออกมาปิ้ง ที่ไม่ได้ใส่เชื้อก็เพราะถูกขับออกจากอียิปต์ จึงไม่มีเวลาเตรียมอาหาร
40ชนอิสราเอลอาศัยอยู่ในอียิปต์12:40 ฉบับ SamP. และ LXX. ว่าอียิปต์และคานาอัน 430 ปี 41วันสุดท้ายของ 430 ปีนั้น ประชากรขององค์พระผู้เป็นเจ้าทุกหมู่เหล่าก็ออกจากดินแดนอียิปต์ 42เพราะว่าในค่ำคืนนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าได้เฝ้าระวังเพื่อนำพวกเขาออกจากอียิปต์ ดังนั้นในคืนวันนี้อิสราเอลทั้งปวงจะเฝ้าระวังอยู่ตลอดคืน เพื่อถวายเกียรติยศแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดทุกชั่วอายุ
กฎของพิธีปัสกา
43องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า “ต่อไปนี้เป็นระเบียบของพิธีปัสกาคือ
“ห้ามชาวต่างชาติกินเนื้อลูกแกะปัสกา 44แต่ทาสที่เจ้าซื้อมาและเข้าสุหนัตแล้วกินได้ 45ส่วนลูกจ้างหรือแขกต่างเมืองห้ามกิน
46“จงกินแกะอยู่ในบ้าน อย่ายกออกไปนอกบ้าน และอย่าหักกระดูกของมันเลย 47ชุมชนอิสราเอลทั้งหมดจะต้องฉลองพิธีนี้
48“สำหรับคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเจ้า หากต้องการเข้าร่วมปัสกาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจงให้ผู้ชายทุกคนในครัวเรือนของเขาเข้าสุหนัตแล้วจึงเข้าร่วมพิธีได้เหมือนคนเชื้อชาติเดียวกับพวกเจ้า ชายที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะกินแกะปัสกาไม่ได้ 49กฎข้อนี้ใช้ได้ทั้งกับคนอิสราเอลโดยกำเนิดและกับคนต่างชาติซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่พวกเจ้า”
50ชนอิสราเอลทั้งปวงก็ปฏิบัติตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาโมเสสกับอาโรนไว้ทุกประการ 51และในวันนั้นเององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำชนอิสราเอลออกจากดินแดนอียิปต์เป็นหมู่เหล่า
