敬畏上帝
1你進入上帝的殿時要小心謹慎，近前傾聽勝過愚人獻祭，因為他們不知道自己是在作惡。 2在上帝面前不要冒失開口，不可急於發言，因為祂在天上，你在地上。所以，你要少言寡語。 3事務繁雜，夜裡多夢；多言多語，顯出愚昧。 4你向上帝許願，不可遲遲不還，因為祂不喜歡這樣的愚人。要還所許的願。 5與其許了願不還，倒不如不許。 6不要在言語上犯罪，也不要在祭司5·6 「祭司」希伯來文是「使者」。面前說許錯了願。為什麼用言語惹上帝發怒，以致祂摧毀你手中的工作呢？ 7多夢多言都是虛空。你只要敬畏上帝！
財富虛空
8若你在某地看見窮人受欺壓，公平正義被扭曲，不要震驚，因為官上有官，在眾官之上還有更高的官。 9況且，地的出產滋養萬物，就是君王也需要從田地得到供應。 10貪愛錢財的，金銀不能使他滿足；貪圖富裕的，再多的利益也不能叫他稱心。這也是虛空！ 11財富增加，消費的人也增加，這對財富的主人有什麼益處呢？只是過眼雲煙罷了！ 12勞力的人不管吃多吃少，總是睡得香甜；富人的萬貫家財卻害得他不能成眠。 13我看到日光之下有一件可悲的事：有人積攢財寶，反而害了自己。 14經營不善，便財富盡失，什麼也不能留給兒子。 15人怎樣從母腹空空而來，也必照樣空空而去；勞碌一生，什麼也不能帶走。 16這是多麼可悲啊！人怎樣來，也要怎樣去，為風勞碌有什麼益處呢？ 17他一生活在黑暗中，飽受煩惱、病痛和憤怒的困擾。 18我認為人生最美最善的是，在上帝所賜的短暫歲月中盡情吃喝，享受自己在日光之下勞苦得來的成果。因為這是人當得的。 19上帝不單給人財富，也叫他能吃能喝，享用自己所當得的，並在勞碌中得到快樂，這都是上帝的恩賜。 20他不用擔憂自己壽命的長短，因為上帝使他心裡充滿喜樂。
จงยำเกรงพระเจ้า
1จงระมัดระวังแต่ละย่างก้าวเมื่อท่านไปยังพระนิเวศของพระเจ้า เข้าไปฟังใกล้ๆ ก็ดีกว่าถวายเครื่องบูชาแบบคนโง่ ซึ่งไม่รู้ว่าตัวเองทำผิด
2อย่าปากไว
อย่าใจร้อนผลีผลาม
พลั้งปากพล่อยๆ ต่อหน้าพระเจ้า
พระเจ้าประทับในฟ้าสวรรค์
ส่วนท่านอยู่บนโลก
ฉะนั้นจงพูดแต่น้อยคำ
3ห่วงกังวลมากก็ฝันมาก
ยิ่งพูดมากก็ยิ่งพูดโง่ๆ
4เมื่อถวายปฏิญาณต่อพระเจ้าแล้ว จงรีบทำให้ครบถ้วน พระเจ้าไม่พอพระทัยคนโง่ จงทำตามที่ปฏิญาณไว้ 5ไม่ปฏิญาณยังดีกว่าปฏิญาณแล้วไม่ทำให้ครบถ้วน 6อย่าให้ปากพาตัวหลงทำบาป และอย่าแก้ตัวกับผู้สื่อสารของพระเจ้าว่า “ข้าพเจ้าเผลอปฏิญาณไป” จะให้พระเจ้าทรงพระพิโรธวาจาของท่านและทำลายกิจการจากน้ำมือของท่านทำไมเล่า? 7ฝันมากและพูดมากก็อนิจจัง ดังนั้นจงยำเกรงพระเจ้าเถิด
ความร่ำรวยก็อนิจจัง
8หากท่านเห็นคนจนในเมืองถูกข่มเหงรังแกและเห็นความยุติธรรมและสิทธิถูกละเลยในที่ใดก็ตาม อย่าฉงนสนเท่ห์เลย เพราะเจ้าหน้าที่ทุกคนอยู่ใต้บังคับบัญชาของผู้ที่อยู่เหนือเขาและเหนือกว่านั้นขึ้นไปก็ยังมีผู้บังคับบัญชาสูงขึ้นไปอีก 9ทุกคนฉวยเอาผลิตผลจากแผ่นดิน กษัตริย์เองทรงได้ประโยชน์จากเรือกสวนไร่นา
10ผู้รักเงินย่อมไม่อิ่มด้วยเงิน
ผู้รักสมบัติไม่เคยอิ่มด้วยรายได้
นี่ก็อนิจจัง
11เมื่อมีข้าวของเพิ่มขึ้น
ก็เพิ่มคนบริโภค
คนที่เป็นเจ้าของจะได้ประโยชน์อะไร
นอกจากชมเล่นเป็นขวัญตา?
12กรรมกรนอนหลับสบาย
ไม่ว่าเขาได้กินมากหรือกินน้อย
แต่ข้าวของเหลือเฟือของคนรวย
ไม่ช่วยให้เขาหลับได้
13ข้าพเจ้าได้เห็นความเลวร้ายที่น่าสลดใจภายใต้ดวงอาทิตย์คือ
ทรัพย์สมบัติที่สะสมไว้จนเป็นภัยอันตรายแก่เจ้าของ
14หรือทรัพย์สมบัติสูญสิ้นไปเนื่องจากเคราะห์กรรมบางอย่าง
จนไม่มีอะไรเหลือตกทอดให้ลูกหลาน
15คนเราเกิดมาจากท้องแม่ตัวเปล่าอย่างไรก็จะจากไปอย่างนั้น
เขาไม่อาจหยิบฉวยผลงานจากการตรากตรำติดมือไปได้เลย
16นี่ก็เป็นความเลวร้ายที่น่าสลดใจด้วย
คือคนเรามาอย่างไรก็จากไปอย่างนั้น
แล้วเขาได้ประโยชน์อะไรเล่า
ในเมื่อเขาตรากตรำไปอย่างลมๆ แล้งๆ?
17ตลอดชีวิตของเขา เขากินอยู่ในความมืดมน
เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ความทุกข์ทรมานและความโกรธเคืองอย่างมาก
18แล้วข้าพเจ้าจึงตระหนักว่าดีแล้ว เหมาะสมแล้ว ที่มนุษย์จะกินดื่ม และหาความอิ่มใจในการตรากตรำทำงานภายใต้ดวงอาทิตย์ตลอดชั่วชีวิตสั้นๆ ซึ่งพระเจ้าประทานให้ เพราะนี่เป็นส่วนของเขา 19ยิ่งกว่านั้น เมื่อพระเจ้าประทานทรัพย์สมบัติและความมั่งคั่งให้ พระองค์ก็ทรงกระทำให้เขาชื่นชมกับสิ่งเหล่านั้น ให้รับส่วนของตนและเป็นสุขในงานของตนได้ นี่เป็นของขวัญของพระเจ้า 20เขาไม่ต้องหวนคิดถึงวันคืนแห่งชีวิตของตนมากนัก เพราะพระเจ้าทรงให้เขาง่วนอยู่กับความชื่นใจ
