王賜末底改尊榮
1那夜王睡不著覺，就吩咐人拿史書念給他聽。 2剛好念到末底改揭發兩位守門太監辟探和提列謀害亞哈隨魯王的事， 3王便問：「末底改既行此事，可曾賜他什麼尊榮和爵位嗎？」服侍王的臣僕回答說：「沒有賜他什麼。」 4王問：「誰在院子裡？」那時哈曼剛進到王宮外院，想請求王將末底改吊在他預備的木架上。 5服侍王的臣僕回答說：「是哈曼站在院子裡。」王說：「讓他進來。」 6哈曼進來後，王問他：「王願意賞識一個人，該怎麼做呢？」哈曼心想：「王願意賞識的人不是我是誰呢？」 7於是，他就對王說：「王若願意賞識一個人， 8可以拿來王穿過的袍子，牽來王騎過的戴冠的御馬， 9交給王最尊貴的一位大臣，給王所願意賞識的人穿上，讓他騎著馬在城中的廣場上遊行，並派人在他前面宣告，『王願意賞識誰，就會這樣待他。』」 10王對哈曼說：「快去照你說的，把王袍和御馬賜給在宮門供職的猶太人末底改。你所說的一樣也不可少。」 11於是，哈曼將袍子給末底改穿上，讓他騎著馬在城中的廣場上遊行，並在他前面宣告：「王願意賞識誰，就會這樣待他。」
12之後，末底改回到宮門那裡，哈曼卻悲傷地蒙著頭匆匆回家去了。 13他將自己的遭遇詳細告訴妻子細利斯和所有的朋友。他的謀士及其妻子細利斯對他說：「你開始在末底改面前敗落。如果他是猶太人，你必勝不過他，終必在他面前敗落。」
14他們正在談論的時候，王的太監來催哈曼趕快去赴以斯帖預備的宴席。
โมรเดคัยได้รับการยกย่อง
1คืนนั้นกษัตริย์บรรทมไม่หลับ จึงรับสั่งให้นำบันทึกพงศาวดารในรัชกาลของพระองค์มาอ่านถวาย 2มีตอนหนึ่งบันทึกว่าโมรเดคัยได้เปิดโปงแผนการของบิกธานาและเทเรชข้าราชสำนักทั้งสองซึ่งเป็นยามเฝ้าประตู ที่คบคิดกันจะลอบปลงพระชนม์กษัตริย์เซอร์ซีส
3กษัตริย์ตรัสถามว่า “เราได้ปูนบำเหน็จอะไรแก่โมรเดคัยบ้างสำหรับความดีความชอบนั้น?”
มหาดเล็กกราบทูลว่า “ยังไม่มีเลยพระเจ้าข้า”
4กษัตริย์ตรัสถามว่า “มีใครอยู่ในราชสำนักบ้าง?” ขณะนั้นฮามานเพิ่งจะเข้ามาที่ลานชั้นนอกของพระราชวัง หมายจะมากราบทูลกษัตริย์ขอให้แขวนคอโมรเดคัยบนตะแลงแกงที่ตนได้สร้างขึ้น
5มหาดเล็กจึงทูลว่า “ฮามานยืนอยู่ข้างนอกพระเจ้าข้า”
กษัตริย์ตรัสบัญชาว่า “เรียกเขาเข้ามา”
6เมื่อฮามานมาเข้าเฝ้า กษัตริย์ตรัสถามเขาว่า “เราควรทำอะไรบ้างสำหรับคนที่เราอยากยกย่องเชิดชู?”
ฮามานรำพึงว่า “นอกจากเราแล้วจะมีใครอีกเล่าที่กษัตริย์อยากจะยกย่องเชิดชู?” 7ฉะนั้นฮามานจึงกราบทูลว่า “สำหรับผู้ที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่อง 8ขอให้นำฉลองพระองค์ที่กษัตริย์เคยทรง และนำม้าทรงซึ่งมีเครื่องประดับประจำพระองค์บนหัวนั้นออกมา 9แล้วรับสั่งให้เจ้านายสูงสุดท่านหนึ่งจัดการแต่งตัวให้บุคคลที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องนั้น และให้เจ้านายผู้นั้นเดินนำหน้าม้าทรงที่เขาขี่ไปตามถนนหนทางในเมืองพลางประกาศว่า ‘ผู้ที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องเชิดชูสมควรได้รับสิ่งนี้!’ ”
10กษัตริย์บัญชาฮามานว่า “จงไปทันที นำเสื้อคลุมกับม้าทรงของเราไปทำอย่างที่เจ้าเสนอให้แก่โมรเดคัยชาวยิวผู้นั่งอยู่ที่ประตูพระราชวัง ทำตามที่เจ้าเสนอมา อย่าให้ขาดแม้แต่สิ่งเดียว”
11ฮามานจึงนำฉลองพระองค์ไปสวมให้แก่โมรเดคัย ให้เขาขึ้นม้าทรงและจูงไปตามถนนหนทางในเมือง และร้องตะโกนว่า “ผู้ที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องเชิดชูสมควรได้รับสิ่งนี้!”
12หลังจากนั้นโมรเดคัยก็กลับไปที่ประตูพระราชวัง ส่วนฮามานผลุนผลันกลับบ้าน คลุมศีรษะด้วยความทุกข์โศก 13และเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เศเรชผู้เป็นภรรยากับเพื่อนทุกคนฟัง
บรรดาที่ปรึกษาและเศเรชภรรยาของเขากล่าวว่า “เพราะเหตุที่โมรเดคัยเป็นชาวยิว ดังนั้นการที่ท่านหมดอำนาจลงต่อหน้าเขา ท่านก็จะสู้เขาไม่ได้ แล้วท่านจะต้องเป็นฝ่ายย่อยยับแน่นอน!” 14ขณะที่กำลังคุยเรื่องนี้กันอยู่ ขันทีของกษัตริย์ก็มาเร่งฮามานให้ไปยังงานเลี้ยงซึ่งเอสเธอร์ทรงจัดขึ้น
