谋害耶稣
1耶稣讲完了这番话后，对门徒说： 2“你们知道，两天后就是逾越节，到时人子会被出卖，被钉在十字架上。” 3那时，祭司长和民间的长老正聚集在大祭司该亚法的府里， 4策划逮捕、杀害耶稣。 5但他们认为在节日期间不宜下手，因为可能会在百姓中引起骚乱。
耶稣受膏
6当耶稣在伯大尼患过麻风病的西门家里时， 7有个女子趁着祂坐席的时候，把一瓶珍贵的香膏倒在祂头上。
8门徒看见后，生气地说：“真浪费， 9这瓶香膏值不少钱，用来周济穷人多好！”
10耶稣看出他们的心思，便说：“何必为难这女子？她在我身上做的是一件美事。 11因为你们身边总会有穷人，可是你们身边不会总有我。 12她把香膏浇在我身上是为我的安葬做准备。 13我实在告诉你们，无论福音传到世界哪个角落，人们都会传扬这女人的事迹，纪念她。”
犹大出卖耶稣
14后来，十二门徒中的加略人犹大去见祭司长，说： 15“如果我把耶稣交给你们，你们肯出多少钱？”他们就给了他三十块银子。 16从那时起，犹大就寻找机会出卖耶稣。
最后的晚餐
17除酵节的第一天，门徒来问耶稣说：“我们该在什么地方为你准备逾越节的晚餐呢？”
18耶稣说：“你们进城去，到某人那里对他说，‘老师说祂的时候到了，祂要与门徒在你家中过逾越节。’” 19门徒照耶稣的吩咐准备了逾越节的晚餐。
20傍晚，耶稣和十二个门徒吃晚餐。 21席间，耶稣说：“我实在告诉你们，你们中间有一个人要出卖我。”
22他们都非常忧愁，相继追问耶稣，说：“主啊，肯定不是我吧？”
23祂说：“那和我一同在盘子里蘸饼吃的就是要出卖我的人。 24人子一定会受害，正如圣经上有关祂的记载，但出卖人子的人有祸了，他还不如不生在这世上！”
25出卖耶稣的犹大问祂：“老师，是我吗？”
耶稣说：“你自己说了。”
26他们吃的时候，耶稣拿起饼来，祝谢后掰开分给门徒，说：“拿去吃吧，这是我的身体。”
27接着又拿起杯来，祝谢后递给门徒，说：“你们都喝吧， 28这是我为万人所流的立约之血，为了使罪得到赦免。 29我告诉你们，从今天起，一直到我在我父的国与你们共饮新酒的那一天之前，我不会再喝这葡萄酒。” 30他们唱完诗歌，就出门去了橄榄山。
预言彼得不认主
31耶稣对门徒说：“今天晚上，你们都要离弃我。因为圣经上说，‘我要击打牧人，羊群将四散。’ 32但我复活后，要先你们一步去加利利。”
33彼得说：“即使所有的人都离弃你，我也永远不会离弃你！”
34耶稣说：“我实在告诉你，今夜鸡叫以前，你会三次不认我。”
35彼得说：“就算要我跟你一起死，我也不会不认你！”其余的门徒也都这样说。
在客西马尼祷告
36耶稣和门徒到了一个叫客西马尼的地方，祂对门徒说：“你们坐在这里，我到那边去祷告。” 37祂带了彼得和西庇太的两个儿子一起去。祂心里非常忧伤痛苦， 38就对他们说：“我心里非常忧伤，几乎要死，你们留在这里跟我一起警醒。”
39祂稍往前走，俯伏在地上祷告：“我父啊！如果可以，求你撤去此杯。然而，愿你的旨意成就，而非我的意愿。”
40耶稣回到三个门徒那里，见他们都睡着了，就对彼得说：“难道你们不能跟我一同警醒一时吗？ 41你们要警醒祷告，免得陷入诱惑。你们的心灵虽然愿意，肉体却很软弱。”
42祂第二次去祷告说：“我父啊！如果我非喝此杯不可，愿你的旨意成就。” 43祂回来时见他们又睡着了，因为他们困得眼皮发沉。 44耶稣再次离开他们，第三次去祷告，说的是同样的话。
45然后，祂回到门徒那里，对他们说：“你们还在睡觉，还在休息吗？看啊！时候到了，人子要被出卖，交在罪人手里了。 46起来，我们走吧。看，出卖我的人已经来了！”
耶稣被捕
47耶稣还在说话的时候，十二门徒中的犹大来了，随行的还有祭司长和民间长老派来的一大群拿着刀棍的人。 48出卖耶稣的犹大预先和他们定了暗号，说：“我亲吻谁，谁就是耶稣，你们把祂抓起来。” 49犹大随即走到耶稣跟前，说：“老师，你好。”然后亲吻耶稣。
50耶稣对他说：“朋友，你要做的事，快动手吧。”于是那些人上前，下手捉拿耶稣。 51耶稣的跟随者中有人伸手拔出佩刀朝大祭司的奴仆砍去，削掉了他一只耳朵。
52耶稣对他说：“收刀入鞘吧！因为动刀的必死在刀下。 53难道你不知道，我可以请求我父马上派十二营以上的天使来保护我吗？ 54我若这样做，圣经上有关这事必如此发生的话又怎能应验呢？”
55那时，耶稣对众人说：“你们像对付强盗一样拿着刀棍来抓我吗？我天天在圣殿里教导人，你们并没有来抓我。 56不过这一切事的发生，是要应验先知书上的话。”那时，门徒都丢下祂逃走了。
大祭司审问耶稣
57捉拿耶稣的人把祂押到大祭司该亚法那里。律法教师和长老已聚集在那里。 58彼得远远地跟着耶稣，一直跟到大祭司的院子里。他坐在卫兵当中，想知道事情的结果。
59祭司长和全公会的人正在寻找假证据来控告耶稣，好定祂死罪。 60虽然有很多假证人诬告祂，但都找不到真凭实据。最后有两个人上前高声说：
61“这个人曾经说过，‘我能拆毁圣殿，三天内把它重建起来。’”
62大祭司站起来质问耶稣：“你不回答吗？这些人作证控告你的是什么呢？” 63耶稣还是沉默不语。
大祭司又对祂说：“我奉永活上帝的名命令你起誓告诉我们，你是不是上帝的儿子基督？”
64耶稣说：“如你所言。但我告诉你们，将来你们要看见人子坐在大能者的右边，驾着天上的云降临。”
65大祭司撕裂衣服，说：“祂亵渎了上帝！我们还需要什么证人呢？你们现在亲耳听见了祂说亵渎的话， 66你们看怎么办？”
他们回应说：“祂该死！”
67他们就吐唾沫在祂脸上，挥拳打祂。还有人一边打祂耳光，一边说： 68“基督啊！给我们说预言吧，是谁在打你？”
彼得三次不认主
69当时，彼得还坐在外面的院子里，有一个婢女走过来对他说：“你也是跟那个加利利人耶稣一伙的。”
70彼得却当众否认：“我不知道你在说什么。”
71正当他走到门口要离开时，另一个婢女看见他，就对旁边的人说：“这个人是跟拿撒勒人耶稣一伙的！”
72彼得再次否认，并发誓说：“我不认识那个人。” 73过了一会儿，旁边站着的人过来对彼得说：“你肯定也是他们一伙的，听你的口音就知道了。”
74彼得又赌咒又发誓，说：“我不认识那个人！”就在这时候，鸡叫了。 75彼得想起耶稣说的话：“在鸡叫以前，你会三次不认我。”他就跑出去，失声痛哭。
توطئه قتل عيسی
1-2چون عيسی سخنان خود را به پايان رساند، به شاگردانش گفت: «همانطور كه می‌دانيد، دو روز ديگر عيد پِسَح آغاز می‌شود. در اين عيد مرا دستگير كرده، بر صليب خواهند كشت.»
3در اين هنگام، روحانيون و مشايخ قوم در خانهٔ قيافا، كاهن اعظم، گرد آمدند، 4و با يكديگر مشورت كردند كه با چه حيله‌ای عيسی را دستگير كرده، بكشند؛ 5ولی تصميم گرفتند اين كار را به هنگام عيد نكنند تا آشوبی به راه نيفتد.
تدهين عيسی در بيت‌عنيا
6اما عيسی به بيت‌عنيا، به خانهٔ شمعون كه قبلاً جذامی بود، رفت. 7سر سفره، زنی با يک شيشه عطر گرانبها وارد شد و عطر را بر سر عيسی ريخت.
8-9شاگردانش وقتی اين عمل را ديدند، اوقاتشان تلخ شد و گفتند: «حيف از اين عطر كه تلف شد. او می‌توانست آن را به قيمت خوبی بفروشد و پولش را به فقرا بدهد.»
10عيسی كه می‌دانست به يكديگر چه می‌گويند، فرمود: «چرا از اين زن ايراد می‌گيريد؟ او خدمت بزرگی به من كرد. 11فقرا هميشه دور و بر شما هستند، ولی من هميشه با شما نمی‌باشم. 12اين زن در واقع با ريختن عطر روی من، بدن مرا برای دفن آماده كرد. 13باور كنيد در هر نقطهٔ جهان كه انجيل موعظه شود، خدمتی نيز كه اين زن به من كرد، ذكر خواهد شد.»
خيانت يهودا به عيسی
14آنگاه يهودا اسخريوطی كه يكی از دوازده شاگرد عيسی بود، نزد كاهنان اعظم رفت 15و گفت: «چقدر به من می‌دهيد تا عيسی را به شما تحويل دهم؟» آنان سی سكهٔ نقره به او دادند. 16از آن هنگام، او به دنبال فرصت مناسبی بود تا عيسی را به ايشان تسليم كند.
آخرين شام عيسی با شاگردان
17روز اول عيد كه طی آن همهٔ يهوديان نانهای غير فطير را از خانه‌های خود دور می‌كردند، فرا رسيد. شاگردان عيسی نزد او آمده، پرسيدند: «شام مخصوص عيد را كجا آماده كنيم و بخوريم؟»
18او در جواب گفت كه به شهر نزد فلان شخص رفته، بگويند: «استاد ما می‌گويد وقت من رسيده است، و من و شاگردانم در منزل شما شام مخصوص عيد را خواهيم خورد.» 19شاگردان اطاعت كردند و شام را در آنجا تدارک ديدند.
20-21شب، عيسی با دوازده شاگرد خود سر ميز نشست. هنگام خوردن شام او به ايشان گفت: «يكی از شما به من خيانت می‌كند.»
22همه از اين سخن غمگين شدند، و هر يک با اندوه زياد پرسيدند: «آيا من اين كار را خواهم كرد؟»
23او جواب داد: «آنكه دستش را اول با دست من به سوی بشقاب دراز كرد، همان كسی است كه به من خيانت می‌كند. 24البته من بايد مطابق پيشگويی‌ها رحلت كنم، اما وای به حال كسی كه مرا به مرگ تسليم كند. بهتر بود كه اصلاً اين شخص به دنیا نمی‌آمد.»
25يهودا نيز كه بعداً به او خيانت كرد، از او پرسيد: «استاد، آيا آن شخص منم؟» عيسی جواب داد: «بلی، خودت گفتی!»
26وقتی شام می‌خوردند، عيسی يک تكه نان برداشت و شكر نمود؛ سپس آن را تكه‌تكه كرد و به شاگردان داد و فرمود: «بگيريد بخوريد، اين بدن من است.» 27پس از آن، جام را برداشت و شكر كرد، و به آنها داده، فرمود: «هر يک از شما از اين جام بنوشيد. 28چون اين خون من است كه با آن، اين پيمان جديد را مهر می‌كنم. خون من ريخته می‌شود تا گناهان بسياری بخشيده شود. 29اين سخن مرا فراموش نكنيد: من ديگر از اين محصول انگور نخواهم نوشيد تا روزی كه آن را تازه با شما در ملكوت پدرم بنوشم.»
30پس از آن، سرود مخصوص عيد را خواندند و به سوی كوه زيتون رفتند.
عيسی انکار پطرس را پيشگويی می‌کند
31آنگاه عيسی به ايشان فرمود: «امشب همهٔ شما مرا تنها می‌گذاريد. چون در كتاب آسمانی نوشته شده كه خدا چوپان را می‌زند و گوسفندان گله پراكنده می‌شوند. 32ولی پس از آن كه زنده شدم، به جليل خواهم رفت و شما را در آنجا خواهم ديد.»
33پطرس گفت: «اگر همه، شما را تنها بگذارند، من از كنار شما دور نخواهم شد.» 34عيسی به او فرمود: «باور كن كه همين امشب، پيش از آنكه خروس بخواند، تو سه بار مرا انكار كرده، خواهی گفت كه مرا نمی‌شناسی!»
35ولی پطرس گفت: «حتی اگر لازم باشد، با شما خواهم مرد، ولی هرگز شما را انكار نخواهم كرد!» بقيه شاگردان نيز چنين گفتند.
آخرين دعا در باغ جتسيمانی
36پس عيسی ايشان را به بيشه‌ای آورد كه آن را جتسيمانی می‌ناميدند. او به ايشان فرمود: «بنشينيد و منتظر باشيد تا من كمی دورتر رفته، دعا كنم.» 37پطرس و دو پسر زبدی يعنی يعقوب و يوحنا را نيز با خود برد. در حالی که غم و اندوه تمام وجود او را فرا گرفته بود، 38رو به ايشان كرد و فرمود: «من از شدت حزن و غم، در آستانهٔ مرگ می‌باشم. شما اينجا بمانيد و با من بيدار باشيد.»
39سپس كمی دورتر رفت و بر زمين افتاد و چنين دعا كرد: «پدر، اگر ممكن است، اين جام رنج و عذاب را از مقابل من بردار؛ اما نه به خواهش من بلكه به خواست تو.»
40آنگاه نزد آن سه شاگرد برگشت و ديد كه در خوابند. گفت: «پطرس نتوانستی حتی يک ساعت با من بيدار بمانی؟ 41بيدار بمانيد و دعا كنيد تا وسوسه بر شما غلبه نكند. روح انسان می‌خواهد آنچه درست است انجام دهد، اما طبع بشری او ضعيف است.»
42باز ايشان را گذاشت و رفت و چنين دعا كرد: «پدر، اگر ممكن نيست اين جام از مقابل من برداشته شود، پس آن را می‌نوشم. آنچه خواست توست بشود.»
43باز برگشت و ديد كه در خوابند، چون پلكهای ايشان سنگين شده بود. 44پس برای بار سوم رفت و همان دعا را كرد.
45سپس، نزد شاگردان بازگشت و گفت: «حالا ديگر بخوابيد و استراحت كنيد… اما نه، حالا زمان آن است كه در چنگ بدكاران گرفتار شوم. 46برخيزيد و برويم. نگاه كنيد، اين هم شاگرد خائن من!»
دستگيری و محاكمهٔ عيسی
47سخن عيسی هنوز به پايان نرسيده بود كه يهودا، از راه رسيد. همراه او عده‌ای با شمشير و چوب و چماق نيز آمده بودند. آنان از سوی سران قوم يهود فرستاده شده بودند. 48شاگرد خائن به همراهان خود گفته بود: «هر كه را ببوسم، همان است؛ او را بگيريد.» 49پس يهودا مستقيم به سوی عيسی رفت و گفت: «سلام استاد!» و صورت استاد خود را بوسيد.
50عيسی گفت: «دوست من، كار خود را زودتر انجام بده!» پس آن عده جلو رفتند و عيسی را گرفتند.
51در اين لحظه يكی از همراهان عيسی شمشير خود را كشيد و با يک ضربه، گوش غلام كاهن اعظم را بريد.
52عيسی به او فرمود: «شمشيرت را غلاف كن. هر كه شمشير بكشد، با شمشير نيز كشته خواهد شد. 53مگر نمی‌دانی كه من می‌توانم از پدرم درخواست كنم تا در يک لحظه، هزاران فرشته به كمک ما بفرستد؟ 54ولی اگر چنين كنم، پيشگويی‌های كتاب آسمانی دربارهٔ من چگونه جامهٔ عمل خواهند پوشيد؟»
55آنگاه رو به آن عده كرد و گفت: «مگر من دزد فراری هستم كه با چوب و چماق و شمشير به سراغم آمده‌ايد؟ من هر روز در برابر چشمانتان در خانهٔ خدا بودم و به مردم تعليم می‌دادم؛ چرا در آنجا مرا نگرفتيد؟ 56بلی، می‌بايست اينطور می‌شد، چون تمام اين وقايع را انبیا در كتاب آسمانی پيشگويی كرده‌اند.»
در اين گيرودار، تمام شاگردان، او را تنها گذاشته، فرار كردند.
عيسی در برابر شورای يهود
57پس آن گروه، عيسی را به خانهٔ قيافا، كاهن اعظم بردند. در آنجا تمام سران يهود جمع بودند. 58در ضمن، پطرس هم از دور به دنبال عيسی می‌آمد تا وارد حياط خانهٔ كاهن اعظم شد و كنار سربازان نشست تا ببيند بر سر عيسی چه می‌آيد.
59كاهنان اعظم، و در واقع، تمام اعضای شورای عالی يهود جمع شده بودند و به دنبال شاهدانی می‌گشتند كه به دروغ به عيسی تهمت بزنند، تا بتوانند به مرگ محكومش كنند. 60-61ولی با اين كه چند نفر را يافتند و آنان نيز شهادت دروغ دادند، ولی سخنان ايشان با هم يكی نبود.
سرانجام دو نفر را پيدا كردند كه می‌گفتند: «اين مرد می‌گفت من می‌توانم خانهٔ خدا را خراب كنم، و آن را ظرف سه روز باز بنا نمايم.»
62آنگاه كاهن اعظم برخاست و به عيسی گفت: «خوب، چه می‌گويی؟ آيا آنچه می‌گويند صحت دارد؟» 63ولی عيسی خاموش ماند.
كاهن اعظم به او گفت: «به نام خدای زنده از تو می‌خواهم جواب بدهی. آيا تو مسيح، فرزند خدا هستی يا نه؟»
64عيسی جواب داد: «بلی، هستم؛ و يک روز مرا خواهيد ديد كه در دست راست خدا نشسته‌ام و بر ابرهای آسمان به زمين باز می‌گردم.»
65-66ناگهان كاهن اعظم لباس خود را دريد و فرياد زد: «كفر گفت! كفر گفت! ديگر چه احتياجی به شاهد داريم؟ همه شنيديد چه گفت! چه رأی می‌دهيد؟»
همه فرياد زدند: «بايد بميرد!»
67آنگاه به صورتش آب دهان انداخته، او را زدند. بعضی نيز به او سيلی زده، 68با ريشخند می‌گفتند: «ای مسيح تو كه پيغمبری، بگو ببينم چه كسی تو را زد؟»
پطرس عيسی را انکار می‌کند
69اما پطرس هنوز در حياط نشسته بود كه يكی از كنيزان كاهن اعظم نزد او آمد و گفت: «به گمانم تو نيز همراه با عيسای جليلی بودی!»
70ولی پطرس در حضور همه منكر شد و گفت: «من اصلاً از گفته‌هايت سر در نمی‌آورم!»
71اندكی بعد، در كنار در، كنيز ديگری به او برخورد و به آنانی كه در آنجا بودند گفت: «اين مرد نيز با عيسای ناصری بود.»
72پطرس دوباره انكار كرد، و حتی اين بار قسم خورده، گفت: «من اصلاً اين مرد را نمی‌شناسم.»
73ولی كمی بعد، كسانی كه آنجا ايستاده بودند پيش پطرس آمده، به او گفتند: «تو حتماً يكی از شاگردان او هستی، چون لهجه‌ات جليلی است!»
74پطرس اين بار شروع كرد به لعنت كردن و قسم خوردن و گفت: «من اصلاً اين مرد را نمی‌شناسم.»
درست در همين هنگام خروس بانگ زد، 75و پطرس گفتهٔ عيسی را به خاطر آورد كه گفته بود: «پيش از اينكه خروس بخواند، تو سه بار مرا انكار خواهی كرد.» پس بيرون رفت و زارزار گريست.
