王宴客的比喻
1耶稣又用比喻对他们说： 2“天国就像一个王为儿子筹备婚宴。 3他派奴仆去请受邀的客人，可是客人都不肯赴宴。 4王再派其他奴仆去，说，‘去告诉被邀请的人，我的宴席已经备好，公牛和肥畜都宰了，一切都预备妥当，来赴婚宴吧！’ 5那些人却毫不理会地走了，一个去种田，一个去做买卖， 6其余的竟然抓住王的奴仆，把他们羞辱一番后杀了。 7王大怒，派军队去剿灭凶手，烧毁他们的城。
8“然后，他对奴仆说，‘婚宴已预备好了，只是被邀请的人不配。 9所以你们到街头巷尾，把所有见到的人都请来。’ 10奴仆到街上把遇到的人都请了来，好人坏人都有，大厅里满了客人。
11“王出来会见在座的客人，发现有一个人没有穿礼服， 12就问他，‘朋友，你来这里怎么不穿婚宴的礼服呢？’那人无言以对。 13王便吩咐侍从，‘把他手脚绑起来丢到外面的黑暗里，让他在那里哀哭切齿。’”
14耶稣又说：“被邀请的人多，选上的人少。”
以纳税问题刁难耶稣
15那时，法利赛人出去策划怎样从耶稣的话里找把柄陷害祂。 16他们派了自己的门徒跟希律党人一同去问耶稣：“老师，我们知道你诚实无伪，按真理传上帝的道，你不徇情面，不以貌取人。 17那么请告诉我们，纳税给凯撒对不对呢？”
18耶稣看出了他们的恶意，就说：“你们这些伪君子，为什么试探我呢？ 19拿一个纳税用的钱币来给我看。”他们就拿给祂一个银币。
20耶稣问他们：“上面刻的是谁的像和名号？”
21他们说：“凯撒的。”
耶稣说：“那么，属于凯撒的东西应该给凯撒，属于上帝的东西应该给上帝。” 22他们听了很惊奇，只好离开祂走了。
论复活
23同一天，不相信死人会复活的撒都该人也来问耶稣， 24说：“老师，摩西说，‘如果一个人死了，没有儿女，只留下妻子，他的兄弟就当娶嫂嫂，替哥哥传宗接代。’ 25从前，我们这里有弟兄七人，老大结了婚，没有孩子就死了，把妻子留给了弟弟。 26二弟、三弟一直到七弟都相继娶了嫂嫂，都没留下孩子。 27最后，那女人也死了。 28那么，到复活的时候，她将是谁的妻子呢？因为他们都娶过她。”
29耶稣说：“你们弄错了。你们不明白圣经，也不知道上帝的能力。 30因为到复活的时候，人们将不娶也不嫁，就像天上的天使一样。
31“关于死人复活的事，难道你们没有读过上帝对你们说过的话吗？ 32祂说，‘我是亚伯拉罕的上帝，以撒的上帝，雅各的上帝。’上帝不是死人的上帝，而是活人的上帝。” 33众人听到祂的教导都很惊奇。
最大的诫命
34法利赛人听见耶稣使撒都该人无言以对，就聚集在一起。 35其中有位律法专家试探耶稣说： 36“老师，请问律法中哪一条诫命最重要呢？”
37耶稣回答说：“‘你要全心、全情、全意爱主——你的上帝’， 38这是第一条也是最重要的诫命。 39第二条也相似，就是‘要爱邻如己’。 40律法和先知的全部教导都以这两条诫命为基础。”
基督的身份
41耶稣趁着法利赛人聚在那里，就问他们： 42“你们对基督有何看法？祂是谁的后裔？”他们答道：“大卫的后裔。”
43耶稣说：“那么，为什么大卫受圣灵感动，称祂为主呢？大卫曾说，
44“‘主对我主说，
你坐在我的右边，
等我使你的仇敌伏在你脚下。’
45既然大卫称基督为主，基督又怎么会是大卫的后裔呢？” 46没人能回答耶稣的问题。从此再没有人敢用问题来刁难耶稣了。
Przypowieść o uczcie weselnej
1Jezus przedstawił jeszcze jedną przypowieść:
2—Królestwo niebieskie jest podobne do władcy, który wyprawił synowi wesele. 3Posłał służących, aby powiadomili zaproszonych, ale ci nie chcieli przyjść. 4Poprzez innych służących wysłał im więc następującą wiadomość: „Uczta gotowa, mięso na rożnach—wszystko przygotowane! Zapraszam na wesele!”. 5Ale goście zlekceważyli zaproszenie: jeden poszedł na pole, inny—do swojego sklepu. 6A niektórzy nawet naubliżali posłańcom i zabili ich. 7Władca wpadł w gniew: wysłał wojsko, zgładził zabójców i spalił ich miasto. 8Potem rzekł sługom: „Uczta weselna została przygotowana, ale zaproszeni okazali się jej niegodni. 9Wyjdźcie więc na ulice i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie”. 10Poszli więc i przyprowadzili z ulic wszystkich napotkanych ludzi—zarówno złych, jak i dobrych. W ten sposób sala biesiadna zapełniła się gośćmi. 11Gdy władca wszedł, aby ich zobaczyć, zauważył człowieka, który nie miał na sobie weselnego ubrania. 12„Przyjacielu!”—zwrócił się do niego. —„Jak się tu znalazłeś, nie mając weselnego ubrania?”. On jednak nic nie odpowiedział. 13Wówczas władca rozkazał sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności, gdzie panuje lament i rozpacz!”. 14Wielu jest bowiem zaproszonych, ale mało wybranych.
Płacenie podatków cezarowi
15Tymczasem faryzeusze naradzali się, jak sprowokować Jezusa do jakiejś niefortunnej wypowiedzi. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go. 16Wysłali więc swoich ludzi oraz zwolenników Heroda z takim pytaniem:
—Nauczycielu! Wiemy, że nie boisz się mówić prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych. 17Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
18—Obłudnicy! Chcecie Mnie pogrążyć?!—powiedział Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu. 19—Pokażcie Mi najpierw monetę!
Gdy Mu ją podano, zapytał:
20—Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?
21—Cezara—odpowiedzieli.
—Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu—co należy do Boga!
22Ta odpowiedź tak ich zaskoczyła, że zaraz stamtąd odeszli.
Po zmartwychwstaniu
23Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze—przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania.
24—Nauczycielu!—zwrócili się do Niego. —Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna i nie pozostawi po sobie potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”. 25Otóż żyło kiedyś u nas siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. Wdowa została żoną młodszego brata. 26I tak było z drugim, trzecim i resztą braci. 27W końcu zmarła także ta kobieta. 28Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
29—Cała trudność polega na tym—odparł Jezus—że nie znacie Pisma ani mocy Bożej! 30Po zmartwychwstaniu więzy małżeńskie nie będą obowiązywać ani tych siedmiu braci, ani kobiety, bo wszyscy pod tym względem będą podobni do aniołów. 31Jeśli zaś chodzi o samo zmartwychwstanie, to czy nigdy nie czytaliście, że Bóg powiedział: 32„Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”? Przecież nie nazwałby siebie Bogiem tych, którzy już nie istnieją!!
33Zgromadzeni, słysząc Jego odpowiedź, nie mogli wyjść z podziwu.
Największe przykazanie
34Faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom. Przyszli więc tam 35i jeden z nich—przywódca religijny—zadał Mu podchwytliwe pytanie:
36—Nauczycielu, które z przykazań Prawa Mojżesza jest najważniejsze?
37—„Kochaj twojego Pana i Boga całym sercem, duszą i umysłem!”—odpowiedział Jezus. 38—To jest pierwsze i najważniejsze przykazanie. 39Drugie jest podobne: „Kochaj innych tak, jak kochasz samego siebie!”. 40Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo Mojżesza i księgi proroków.
Mesjasz—Synem Boga
41Następnie sam zapytał otaczających Go faryzeuszy:
42—Jak sądzicie? Skąd ma pochodzić Mesjasz?
—Z rodu króla Dawida—odrzekli.
43—To dlaczego sam Dawid, a przez jego usta Duch Święty, nazywa Go Panem?—zapytał Jezus. —Dawid powiedział przecież:
44„Bóg rzekł do mojego Pana:
Zasiądź po mojej prawej stronie,
dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
45Skoro więc Dawid nazwał Go Panem, to jak Mesjasz może być jego potomkiem?
46Nikt nie potrafił Mu na to odpowiedzieć. Dlatego też nikt już więcej nie śmiał Go o nic pytać.
