拿撒勒人厌弃耶稣
1耶稣带着门徒离开那地方，回到自己的家乡。 2到了安息日，祂开始在会堂里教导人，众人听了都很惊奇，说：“这个人从哪里学来这些本领？祂怎么会有这种智慧？祂怎么能行这样的神迹？ 3这不是那个木匠吗？祂不是玛丽亚的儿子吗？祂不是雅各、约西、犹大、西门的大哥吗？祂的妹妹们不也住在我们这里吗？”他们就对祂很反感。
4耶稣对他们说：“先知到处受人尊敬，只有在本乡、本族、本家例外。” 5耶稣不能在那里行任何神迹，只把手按在几个病人身上，医治了他们。 6他们的不信令耶稣诧异，于是祂就去周围的村庄教导人。
差遣十二使徒
7耶稣召集了十二个使徒，差遣他们两个两个地出去，赐给他们制服污鬼的权柄， 8又吩咐他们除了手杖之外，不用带食物和背囊，腰包里也不要带钱， 9只穿一双鞋子和一套衣服就够了。 10祂说：“你们无论到哪里，就住在那些接待你们的人家里，一直住到离开。 11如果某地方的人不接待你们，不听你们传的道，你们在离开之前要跺掉脚上的尘土，作为对他们的警告！”
12使徒便出去传道，劝人悔改， 13赶出许多鬼，为许多病人抹油，治好他们。
施洗者约翰遇害
14耶稣声名远播，希律王也听说了祂的事。有人说：“施洗者约翰从死里复活了，所以能够行这些神迹。”
15也有人说：“祂是先知以利亚。”
还有人说：“祂是个先知，跟古代的一位先知相似。”
16希律听到这些议论，就说：“祂一定是被我斩了头的约翰从死里复活了。” 17原来希律娶了他兄弟腓力的妻子希罗底，并为她的缘故而派人逮捕了约翰，把他关押在监牢里。 18因为约翰屡次对希律说：“你娶弟弟的妻子不合法。”
19希罗底对约翰怀恨在心，想要杀掉他，只是不能得逞。 20因为希律知道约翰是个公义圣洁的人，所以敬畏他，并对他加以保护。尽管约翰所讲的道理令他困惑不安，他仍然喜欢听。
21机会终于来了。希律在自己的生日那天设宴招待文武百官和加利利的显要。 22希罗底的女儿进来跳舞，甚得希律和客人的欢心。王对她说：“你想要什么，只管说。” 23王还对她起誓说：“无论你要什么，哪怕是我的半壁江山，我都会给你。”
24她便出去问她母亲：“我应该要什么呢？”
她母亲说：“要施洗者约翰的头！”
25她马上回去对王说：“愿王立刻把施洗者约翰的头放在盘子里送给我。”
26王听了这个请求，感到十分为难，但因为在众宾客面前起了誓，就不好拒绝。 27他立刻命令卫兵进监牢砍了约翰的头， 28放在盘子里送给这女子，她又转送给她母亲。 29约翰的门徒听到这个消息，就来把约翰的尸体领回去，安葬在坟墓里。
耶稣使五千人吃饱
30使徒们聚集在耶稣身边，向祂报告事工和传道的经过。 31耶稣对他们说：“你们私下跟我到僻静的地方去歇一会儿吧。”因为当时来来往往找他们的人实在太多，他们连吃饭的时间都没有。
32他们乘船悄悄地到了一处僻静的地方。 33可是有许多人看见他们离开，认出了他们，便从各城镇步行赶往那里，比他们先到达。 34耶稣一下船，看见这一大群人好像没有牧人的羊，心里怜悯他们，于是教导了他们许多道理。
35天色晚了，门徒过来对耶稣说：“时候已经不早了，这里又是荒郊野外， 36请遣散众人，好让他们到周围的村庄去自己买些吃的。”
37耶稣说：“你们给他们吃的吧。”
门徒说：“我们哪来这么多钱买东西给他们吃啊？”
38耶稣说：“看看你们有多少饼。”
他们察看后，说：“有五个饼和两条鱼。”
39耶稣吩咐门徒叫大家分组坐在草地上。 40于是众人坐下，有的五十人一组，有的一百人一组。 41耶稣拿起那五个饼、两条鱼，举目望着天祝谢后，掰开递给门徒，让他们分给众人。祂又照样把那两条鱼分给众人。 42大家都吃了，并且吃饱了。 43门徒把剩下的碎饼、碎鱼收拾起来，装满了十二个篮子。 44当时吃饼的男人有五千。
耶稣在湖面上行走
45随后，耶稣催门徒上船，叫他们先渡到湖对岸的伯赛大，祂则遣散众人。 46祂辞别了众人后，就上山去祷告。 47到了晚上，门徒的船在湖中心，耶稣独自留在岸上。 48大约凌晨三点钟，祂看见门徒在逆风中摇橹，非常吃力，就从水面上朝门徒走去，想要从他们旁边经过。 49门徒看见有人在湖面上走，以为是幽灵，吓得惊叫起来。 50全船的人看见祂，都吓坏了，耶稣立刻对他们说：“放心吧，是我，不要怕！”
51耶稣上了船，来到他们那里，风便停了。门徒心里十分惊奇， 52因为他们仍然不明白耶稣分饼那件事的意义，心里还是愚顽。 53他们渡到湖对岸，来到革尼撒勒，在那里靠岸， 54刚一下船，众人立刻认出了耶稣。 55他们跑遍那一带地方，用垫子把生病的人抬来，听到耶稣在哪里，就把病人抬到哪里。 56耶稣不论到哪一个城市、乡镇和村庄，人们总是把病人抬到街市上，求耶稣让他们摸一摸祂衣裳的穗边，所有摸过的病人都好了。
Jezus stuurt zijn leerlingen erop uit
1Daarna vertrok Jezus met zijn leerlingen naar Nazareth, de plaats waar Hij was opgegroeid. 2De volgende sabbat ging Hij naar de synagoge en nam daar het woord. Iedereen was hoogst verbaasd. ‘Waar heeft Hij dat allemaal vandaan?’ vroeg men elkaar. ‘Hoe komt Hij aan die wijsheid? En hebben jullie gezien wat voor wonderen Hij doet?’ Ze kwamen er niet over uitgepraat. 3‘Dit is toch de timmerman, de zoon van Maria en de broer van Jakobus en Jozef en van Judas en Simon? En zijn zusters wonen ook hier in Nazareth. Wat verbeeldt Hij Zich wel?’ Het was duidelijk dat zij niets van Hem moesten hebben. 4Jezus zei: ‘Een profeet wordt door iedereen geëerd, maar niet door de mensen uit zijn eigen stad en ook niet door zijn familie.’
5Omdat zij niet geloofden, kon Hij bij hen geen grote wonderen doen. Wel genas Hij een paar zieken door hun de handen op te leggen. 6Hij verbaasde Zich erover dat de meeste mensen Hem niet geloofden. Hij trok de omliggende dorpen langs en sprak daar over God.
7Op een dag riep Jezus de twaalf bij Zich. Hij stuurde hen er twee aan twee op uit en gaf hun macht om boze geesten te verjagen. 8Ze mochten niets meenemen voor onderweg, behalve een stok. 9Geen brood, geen tas en geen geld. Zelfs niet een extra paar sandalen of schone kleren. 10‘Als je in een dorp komt,’ zei Hij, ‘zoek dan een huis waar je kunt logeren. Blijf daar tot je weer verder gaat. 11Maar het kan zijn dat in sommige dorpen niemand je wil binnenlaten en niemand naar je luistert. Ga dan weg en schud het stof van je voeten als een getuigenis tegen hen. Dan moeten zij het zelf maar weten.’ 12De leerlingen gingen erop uit. Aan allen die zij ontmoetten, vertelden zij dat zij de zonde de rug moesten toekeren. 13Uit veel mensen verjoegen zij boze geesten. Zij zalfden veel zieken met olie en maakten hen gezond.
14Ook Herodes hoorde over Jezus. Iedereen had het over Hem. Sommigen zeiden: ‘Hij is Johannes de Doper, die uit de dood is teruggekomen. Daarom kan Hij zulke grote wonderen doen.’ 15Maar anderen zeiden dat Hij Elia was en weer anderen noemden Hem een nieuwe profeet. 16Herodes was ervan overtuigd dat Johannes de Doper die hij had laten onthoofden, weer levend was geworden. 17Hij had Johannes namelijk gevangen laten nemen, 18omdat deze had gezegd dat het niet goed was dat hij met Herodias, de vrouw van zijn broer Filippus, samenleefde. 19Herodias kon hem daarom niet uitstaan en wilde hem laten doden. 20Maar dat ging niet zomaar, want Herodes had diep ontzag voor hem. Hij wist dat Johannes een eerlijke man was en heel dicht bij God leefde. Daarom nam hij hem in bescherming. Hij vond het ook fijn om met hem te praten, maar kreeg altijd last van zijn geweten, omdat Johannes hem zei waar het op stond. Toch luisterde Herodes graag naar hem.
21Op een dag zag Herodias haar kans schoon. Het was op de verjaardag van Herodes en hij had mensen van zijn hofhouding, legerofficieren en allerlei voorname burgers uit Galilea uitgenodigd voor het feest. 22Terwijl ze aan tafel zaten, kwam de dochter van Herodias binnen. Zij danste voor Herodes en zijn gasten en iedereen genoot ervan. Herodes vond het zo mooi dat hij tegen het meisje zei: ‘Vraag wat je maar wilt. Ik zal het je geven.’ 23Het meisje keek hem ongelovig aan. ‘Ik zweer het je!’ zei hij. ‘Wat je mij ook vraagt, ik zal het je geven, al is het de helft van mijn koninkrijk!’
24Zij ging naar buiten en vroeg aan haar moeder: ‘Wat moet ik vragen?’ Haar moeder zei: ‘Vraag hem om het hoofd van Johannes de Doper.’ 25Het meisje liep direct naar de koning terug. ‘Ik wil onmiddellijk een schaal hebben met het hoofd van Johannes de Doper erop,’ zei zij tegen hem. 26Dat vond Herodes verschrikkelijk, maar hij durfde niet te weigeren, omdat zijn gasten hadden gehoord wat hij het meisje had beloofd. 27Met tegenzin stuurde hij een van zijn lijfwachten naar de gevangenis om het hoofd van Johannes te halen. De man ging weg en onthoofdde Johannes. 28Hij kwam terug met het hoofd op een schaal en gaf het aan het meisje. En zij gaf het aan haar moeder. 29Toen de leerlingen van Johannes dit hoorden, gingen ze zijn lijk halen en begroeven het.
30De apostelen die er door Jezus op uitgestuurd waren, kwamen terug. Zij vertelden Hem wat zij allemaal hadden gezegd en gedaan. 31Hij zei tegen hen: ‘Kom, we gaan naar een stille plaats, dan kunnen we een beetje uitrusten.’ Want er liepen zoveel mensen heen en weer dat ze niet eens de kans kregen rustig te eten. 32Zij gingen de boot in en voeren weg om ergens alleen te zijn. 33De mensen die hen zagen wegvaren, konden wel raden waar zij naar toe gingen en liepen er ook heen.
Vijf broden en twee vissen
34Toen Jezus uit de boot stapte, zag het op de oever zwart van de mensen die uit de dorpen en steden waren gekomen. Hij had met hen te doen, het leek net een kudde schapen zonder herder. Daarom vertelde Hij hun weer over God.
35Tegen de avond zeiden zijn leerlingen: ‘Het is al laat. U moet de mensen maar wegsturen, 36dan kunnen ze naar de dorpen en boerderijen gaan om eten te kopen. Hier kunnen zij niets krijgen, er woont hier niemand.’ 37Maar Jezus antwoordde: ‘Geven jullie hun maar te eten.’ ‘Moeten wij dan brood gaan kopen?’ vroegen ze. ‘Het kost een kapitaal om al die mensen te eten te geven!’ 38‘Hoeveel brood hebben jullie?’ vroeg Hij. ‘Ga eens kijken.’ 39‘We hebben vijf broden,’ zeiden ze, ‘en ook nog twee vissen.’ Jezus zei tegen de mensen dat zij in groepen in het gras moesten gaan zitten. 40Even later zaten zij op het gras in groepen van vijftig en honderd personen. 41Hij nam de vijf broden en de twee vissen, keek op naar de hemel en dankte God voor dit eten. Daarna brak Hij de broden in stukken. Zijn leerlingen moesten die uitdelen onder de mensen. Ook de vissen verdeelde Hij. 42Iedereen at tot hij genoeg had. 43Na de maaltijd werd het overschot opgehaald en in manden gedaan: dat waren twaalf manden vol! 44Er waren daar heel veel mensen, het aantal mannen alleen al bedroeg vijfduizend.
Jezus loopt over het meer
45Hierna zei Jezus tegen zijn leerlingen dat zij vlug moesten overvaren naar Betsaïda. Hij zou later komen, wanneer Hij de mensen zou hebben weggestuurd.
46Toen iedereen weg was, ging Jezus de berg op om te bidden, alleen. 47Om een uur of drie ʼs nachts waren de leerlingen nog maar midden op het meer. 48Jezus zag hoe zij tegen de wind in moesten roeien. Hij liep over het meer naar hen toe en stond op het punt hen voorbij te gaan. 49Zij schrokken vreselijk en dachten dat ze een spook zagen. Zij schreeuwden van angst. 50Jezus kalmeerde hen meteen. ‘Ik ben het,’ zei Hij, ‘wees maar niet bang.’ 51Hij stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. De leerlingen waren met stomheid geslagen. Hier konden ze niet bij. 52Want ze begrepen nog steeds niet wie Hij was. Zelfs niet na het wonder met de broden dat ze ʼs avonds hadden gezien.
53Zij meerden bij Gennésareth af en gingen aan land. 54De mensen die op de kant stonden, herkenden Jezus onmiddellijk. 55Zij vertelden overal in de omtrek dat Hij er was en begonnen zieken naar Hem toe te dragen. 56Waar Hij ook kwam, in dorpen, steden of gehuchten, overal legde men de zieken op het marktplein. Overal smeekte men Hem of de zieken de kwast van zijn mantel mochten aanraken. En alle zieken die Hem aanraakten, werden genezen.
