差遣十二使徒
1耶稣召集了十二个使徒，赐他们能力和权柄可以医病赶鬼， 2又差遣他们出去宣讲上帝国的福音、医治病人。 3耶稣叮嘱他们：“出门的时候，什么也不要带，不要带手杖、背包、干粮、金钱，也不要带两件衣服。 4有人家接待你们，就住下来，一直住到你们离开。 5如果有人不欢迎你们，你们在离开那城的时候，就把脚上的尘土跺掉，作为对他们的警告。”
6使徒领命出发，走遍各个乡村，到处宣扬福音，替人治病。
希律的困惑
7耶稣的事迹很快便传到希律耳中，令他十分困惑，因为有人说：“约翰死而复活了”， 8有人说：“以利亚显现了”，还有人说：“古代的某个先知复活了”。 9希律说：“约翰已经被我斩首，这个行奇事的人到底是谁呢？”于是他想见耶稣。
五饼二鱼的神迹
10使徒回来后，向耶稣报告了他们所行的事。随后耶稣带着他们悄悄地来到伯赛大城。 11但百姓发现了耶稣的行踪，随即也赶来了。耶稣接待他们，向他们宣讲天国的福音，医好了有病的人。 12黄昏将近，十二个使徒过来对耶稣说：“请遣散众人，好让他们到附近的村庄去借宿找吃的，因为这地方很偏僻。”
13耶稣对他们说：“你们给他们吃的吧。”
使徒们说：“我们只有五个饼和两条鱼，除非我们去买食物才够这么一大群人吃。” 14当时那里约有五千男人。
耶稣便对使徒说：“让这些人分组坐下，每组大约五十人。” 15于是使徒安排众人都坐好。 16耶稣拿起那五个饼、两条鱼，举目望着天祝谢后，掰开递给门徒，让他们分给众人。 17大家都吃饱了，把剩下的零碎收拾起来，竟装满了十二个篮子。
彼得宣告耶稣是基督
18有一次，耶稣独自祷告的时候，门徒也在旁边。
耶稣问他们：“人们说我是谁？”
19他们答道：“有人说你是施洗者约翰，也有人说你是以利亚，或是一位复活的古代先知。”
20耶稣对他们说：“那么，你们说我是谁？”
彼得回答说：“你是上帝所立的基督。”
21耶稣郑重地吩咐他们不许泄露祂的身份， 22又说：“人子必须受许多苦，被长老、祭司长和律法教师弃绝，杀害，但必在第三天复活。”
跟从主的代价
23耶稣又教导众人说：“如果有人要跟从我，就应当舍己，天天背起他的十字架跟从我。 24因为想救自己生命的，必失去生命；但为了我而失去生命的，必得到生命。 25人若赚得全世界，却失去自己或丧掉自己，又有什么益处呢？ 26如果有人以我和我的道为耻，将来人子在自己、天父和圣天使的荣耀中降临时，也必以这人为耻。 27我实在告诉你们，有些站在这里的人在有生之年就必看见上帝的国。”
登山变象
28讲完这些话后大约八天，耶稣带着彼得、约翰和雅各一同到山上祷告。 29耶稣在祷告的时候，容貌改变了，衣裳洁白发光。 30忽然，摩西和以利亚二人在跟耶稣交谈。 31二人在荣光中显现，谈论有关耶稣离世的事情，就是祂在耶路撒冷将要成就的事。 32彼得和两个同伴都困得睡着了，他们醒来后，看见了耶稣的荣光以及站在祂身边的两个人。 33当摩西和以利亚要离开时，彼得对耶稣说：“老师，我们在这里真好！让我们搭三座帐篷，一座给你，一座给摩西，一座给以利亚。”其实彼得并不知道自己在说什么。 34他的话还没说完，有一朵云彩飘来，笼罩他们，他们进入云彩中，都很害怕。 35云彩中有声音说：“这是我的儿子，是我拣选的，你们要听从祂！” 36声音消逝了，门徒只见耶稣独自在那里。那些日子，他们对这事都绝口不提，没有告诉任何人。
山下赶鬼
37次日，他们来到山下，有一大群人迎接耶稣。 38人群中有一个人高声喊叫：“老师，求求你看看我的儿子吧！他是我的独生子， 39鬼控制着他，他常常突然狂喊乱叫、抽搐、口吐白沫，倍受折磨，无休无止。 40我曾求过你的门徒把鬼赶出去，但他们都无能为力。”
41耶稣回答说：“唉！这又不信又败坏的世代啊！我要跟你们在一起容忍你们多久呢？把你的儿子带来吧。”
42那孩子走过来时，鬼又把他摔倒，使他抽搐，耶稣立刻斥责污鬼，把那孩子治好了，交给他父亲。 43大家看见了上帝的大能，都很惊奇。
再次预言受难
他们正为耶稣所做的一切惊讶不已时，耶稣对门徒说： 44“你们要牢记人子所说的话，因为祂将要被交到人的手里。” 45但门徒不明白这句话的意思，因为还没有向他们显明，他们听不懂，又不敢追问耶稣。
论地位
46门徒开始议论他们当中谁最伟大。 47耶稣知道他们的心思，就叫了一个小孩子来，让他站在自己身旁， 48然后对门徒说：“任何人为了我的缘故接待这样一个小孩子，就是接待我；接待我，就是接待差我来的那位。你们当中最卑微的其实是最伟大的。”
49约翰说：“老师，我们看见有人奉你的名赶鬼，就阻止他，因为他不是和我们一起跟从你的。” 50耶稣却对他说：“你不要阻止他，因为不反对你们的，就是支持你们的。”
不肯接待耶稣的村庄
51耶稣被接回天家的日子快到了，祂决定前往耶路撒冷。 52祂先派人到撒玛利亚的一个村庄去预备食宿， 53但撒玛利亚人见他们是上耶路撒冷去的，不肯接待他们。 54祂的门徒雅各和约翰见状，说：“主啊，你要我们9:54 有古卷加“像以利亚一样”。叫天上的火降下来烧死他们吗？” 55耶稣转过身来责备他们9:55 有古卷在“责备他们”之后有“说，‘你们的心如何，你们自己不知道，人子来是为了拯救人，不是为了毁灭人。’”。 56接着，一行人改道去另一个村子。
跟从主的代价
57在路上有人对耶稣说：“无论你往哪里去，我都要跟从你。”
58耶稣对他说：“狐狸有洞，飞鸟有窝，人子却没有安枕之处。”
59耶稣又对另一个人说：“跟从我！”但是那人说：“主啊，请让我先回去安葬我的父亲。”
60耶稣说：“让死人去埋葬他们的死人吧，你只管去传扬上帝国的福音。”
61又有一个人说：“主啊！我愿意跟从你，但请让我先回去向家人告别。”
62耶稣说：“手扶着犁向后看的人不配进上帝的国。”
Jezus posyła Dwunastu
1Pewnego dnia Jezus zebrał Dwunastu i udzielił im mocy wypędzania demonów i leczenia wszelkich chorób. 2Potem posłał ich, aby głosili nadejście królestwa Bożego i uzdrawiali chorych.
3—Niczego ze sobą nie bierzcie—mówił im—ani laski podróżnej, ani torby, ani żywności, ani pieniędzy, ani nawet ubrania na zmianę. 4Gdy zatrzymacie się w jakimś miejscu, nie przenoście się z domu do domu, lecz cały czas mieszkajcie w tym samym. 5A jeśli was nie przyjmą, odchodząc strząśnijcie kurz ze swoich stóp. Będzie to oznaczało, że pozostawiacie tych ludzi ich własnemu losowi.
6Poszli więc i odwiedzali wsie, głosząc dobrą nowinę i uzdrawiając chorych. 7Tymczasem wieści o cudach dokonywanych przez Jezusa dotarły do Heroda Antypasa. Niepokoił się nimi, ponieważ niektórzy mówili, że to Jan Chrzciciel zmartwychwstał. 8Inni uważali Jezusa za Eliasza, dawnego proroka. A byli też tacy, którzy twierdzili, że to jakiś inny zmartwychwstały prorok.
9—Przecież Jan został ścięty na mój rozkaz!—mówił Herod. —Kim więc jest człowiek, o którym słyszę te dziwne wieści?
Dlatego bardzo chciał Go zobaczyć.
Jezus karmi pięć tysięcy mężczyzn
10Gdy apostołowie powrócili, opowiedzieli Jezusowi o wszystkim, czego dokonali. Wtedy On postanowił zabrać ich do Betsaidy w poszukiwaniu jakiegoś ustronnego miejsca. 11Tłumy zorientowały się jednak, dokąd poszli, i podążyły za nimi. Jezus życzliwie przyjął tych, którzy przyszli i nauczał ich o królestwie Bożym oraz uzdrawiał cierpiących. 12Pod wieczór uczniowie zwrócili się do Niego:
—Każ ludziom rozejść się do pobliskich wiosek i osad. Niech sobie kupią coś do jedzenia i poszukają miejsc na nocleg, bo na tym pustkowiu, nic nie znajdą.
13—Wy dajcie im jeść—rzekł Jezus.
—Ale co?!—wykrzyknęli. —Nic nie mamy! Tylko pięć chlebów i dwie ryby! Chyba nie chcesz, żebyśmy im wszystkim kupili coś do jedzenia?!
14Samych mężczyzn było tam bowiem około pięciu tysięcy. Wtedy Jezus polecił uczniom:
—Powiedzcie ludziom, aby usiedli w grupach po pięćdziesiąt osób.
15A gdy uczniowie podzielili tłum na grupy, 16Jezus wziął pięć chlebów i dwie ryby, popatrzył w niebo, podziękował za nie Bogu i połamał chleb na kawałki. Następnie podał go uczniom, a oni ludziom. 17W ten sposób wszyscy najedli się do syta i zebrano jeszcze dwanaście koszy resztek.
Piotr wyznaje Chrystusa
18Pewnego dnia, gdy Jezus samotnie się modlił, w pobliżu byli tylko Jego uczniowie. Wtedy zapytał ich:
—Za kogo ludzie Mnie uważają?
19—Jedni sądzą, że jesteś Janem Chrzcicielem—odrzekli—drudzy, że Eliaszem lub jakimś innym dawnym prorokiem, który powstał z martwych.
20—A wy? Za kogo Mnie uważacie?—zapytał ich wprost.
—Jesteś Bożym Mesjaszem—powiedział Piotr.
21—Nikomu o tym nie mówcie!—przykazał im Jezus. 22—Czekają Mnie straszne cierpienia. Zostanę odrzucony przez starszych, najwyższych kapłanów i innych przywódców religijnych. Zabiją Mnie, ale po trzech dniach zmartwychwstanę!
23Potem, już w obecności tłumów, powiedział:
—Jeśli ktoś z was chce Mnie naśladować, niech przestanie myśleć wyłącznie o sobie. Niech weźmie swój krzyż i idzie ze Mną. 24Jeśli ktoś chce wygrać życie, przegra je. Ale kto przegra życie ze względu na Mnie, naprawdę je wygra. 25Co z tego, że ktoś zdobędzie cały świat, jeśli po drodze zatraci życie? 26Kto wstydzi się Mnie i mojej nauki, tego i Ja, Syn Człowieczy, będę się wstydzić, gdy powrócę tu ze świętymi aniołami w blasku swojej chwały oraz otoczony chwałą mojego Ojca. 27Wierzcie Mi! Niektórzy z obecnych tu, jeszcze za swojego życia ujrzą potęgę królestwa Bożego!
Przemienienie
28Około ośmiu dni później Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba oraz Jana i wszedł na górę, aby się modlić. 29Podczas modlitwy Jego twarz zajaśniała blaskiem, a Jego płaszcz stał się olśniewająco biały. 30Potem zjawili się dwaj mężczyźni i zaczęli z Nim rozmawiać. Byli to Mojżesz i Eliasz. 31Stali tak w aureoli chwały i rozmawiali o Jego śmierci, która miała wkrótce nastąpić w Jerozolimie. 32Tymczasem Piotr i jego towarzysze zdrzemnęli się. Po przebudzeniu zobaczyli Jezusa promieniejącego jasnością i chwałą oraz dwóch stojących przy Nim mężczyzn. 33Gdy Mojżesz i Eliasz oddalili się od Jezusa, Piotr, nie wiedząc z wrażenia, co mówi, zaproponował:
—Mistrzu, jak dobrze, że tu jesteśmy! Jeśli chcesz, zbuduję trzy szałasy: dla Ciebie, dla Mojżesza i dla Eliasza.
34Ale zanim skończył, otoczył ich jasny obłok, a uczniowie przerazili się. 35Z obłoku zaś rozległ się głos:
—Oto mój Syn, Wybrany! Słuchajcie Go!
36Gdy głos umilkł, stwierdzili, że poza Jezusem nie ma już nikogo. Przejęci uczniowie milczeli i przez długi czas nikomu nie opowiadali o tym, co widzieli.
Uzdrowienie chłopca zniewolonego przez demona
37Następnego dnia, gdy zeszli z góry, wyszedł im na spotkanie ogromny tłum ludzi.
38—Nauczycielu!—odezwał się ktoś z zebranych. —Zechciej spojrzeć na mojego jedynego syna! 39Często napada go zły duch, a wtedy chłopiec przeraźliwie krzyczy i rzuca się na ziemię z pianą na ustach. Rzadko kiedy duch ten daje mu spokój, ciągle go dręczy. 40Prosiłem Twoich uczniów, żeby wypędzili demona, lecz oni nie potrafili.
41—Czemu jesteście tak przewrotni i wciąż nie wierzycie?—zwrócił się do nich Jezus. —Jak długo jeszcze muszę być z wami, żebyście wreszcie uwierzyli? Jak długo mam was znosić? Przyprowadź tu syna!—dodał do ojca.
42Gdy chłopiec się zbliżał, zły duch znowu rzucił go na ziemię i zaczął nim gwałtownie targać. Wtedy Jezus rozkazał duchowi, żeby opuścił chłopca, i natychmiast chory został uzdrowiony. 43Wszystkich zaś ogarnęło ogromne zdumienie na widok takiego działania mocy Bożej.
Gdy tłumy wciąż jeszcze były zachwycone tym cudem, Jezus zwrócił się do uczniów:
44—Słuchajcie uważnie: Ja, Syn Człowieczy, zostanę wkrótce wydany w ręce ludzi.
45Uczniowie jednak nie rozumieli tego, bo było to na razie przed nimi ukryte, a bali się prosić Go o wyjaśnienie.
Kto jest największy?
46Pewnego razu uczniowie posprzeczali się między sobą o to, który z nich będzie najważniejszy. 47Wtedy Jezus, znając ich myśli, zawołał jakieś dziecko, postawił przy sobie 48i powiedział:
—Każdy, kto ze względu na Mnie przyjmie takie małe dziecko, ten przyjmie Mnie. A kto Mnie przyjmie, przyjmie samego Ojca, który Mnie posłał. W oczach Boga wielkim jest ten, kto potrafi stać się najmniej ważny.
49Wtedy Jan powiedział:
—Mistrzu, spotkaliśmy człowieka, który w Twoim imieniu wypędza demony, i zabroniliśmy mu działać. Nie należy bowiem do naszego grona.
50—Nie zabraniajcie mu!—odparł Jezus. —Każdy, kto nie jest wam przeciwny, jest waszym sprzymierzeńcem.
Sprzeciw Samarytan
51Im bardziej zbliżał się czas odejścia Jezusa do nieba, tym bardziej kierował się On w stronę Jerozolimy. 52Któregoś dnia wysłał przed sobą uczniów, aby przygotowali Mu nocleg w pewnej samarytańskiej wiosce. 53Mieszkańcy odmówili Mu jednak gościny, ponieważ szedł w kierunku Jerozolimy, a oni nie darzyli tego miasta sympatią. 54Gdy Jakub i Jan to usłyszeli, z oburzeniem zwrócili się do Jezusa:
—Mistrzu! Czy chcesz, abyśmy sprowadzili ogień z nieba i spalili tę wioskę?
55Lecz Jezus surowo ich za to upomniał. 56Potem udali się do innej miejscowości.
Cena naśladowania Jezusa
57Podczas drogi ktoś powiedział do Jezusa:
—Pójdę z Tobą, dokądkolwiek się udasz!
58—Lisy mają nory, a ptaki gniazda—odrzekł mu Jezus—lecz ja, Syn Człowieczy, nie mam własnego kąta, gdzie mógłbym odpocząć.
59Innym razem Jezus sam zwrócił się do pewnego człowieka:
—Chodź ze Mną!
—Panie—odpowiedział—pozwól mi tylko pójść i pochować zmarłego ojca!
60—Niech umarli grzebią umarłych—odpowiedział Jezus. —Ty zaś zajmij się głoszeniem królestwa Bożego.
61Ktoś inny z wędrujących powiedział:
—Panie, pójdę z Tobą, lecz pozwól mi najpierw pożegnać się z rodziną.
62—Nie można prosto orać, oglądając się ciągle do tyłu—odpowiedział Jezus. —Kto tak czyni, nie nadaje się do pracy w królestwie Bożym.
