百夫长的信心
1耶稣向众人讲完道后，进了迦百农。 2当时，有一个百夫长很赏识的奴仆病了，生命垂危。 3百夫长听说耶稣的事，就托几位犹太人的长老去请耶稣来医治他的奴仆。 4他们便来恳求耶稣，说：“这位百夫长值得你帮助， 5因为他爱我们的同胞，为我们建造会堂。” 6耶稣就跟他们去了。
快抵达时，那百夫长又请几位朋友去见耶稣，对祂说：“主啊，不用劳驾，我不配让你亲自来我家。 7我自认不配见你的面，只要你一句话，我的奴仆必定康复。 8因为我有上司，也有部下。我命令我的部下去，他就去；要他来，他就来。我吩咐奴仆做什么事，他一定照办。”
9耶稣听了这番话，感到惊奇，转身对跟从祂的百姓说：“我告诉你们，就是在以色列，我也从未见过有这么大信心的人。”
10派去的几位朋友回到百夫长家里，发现那奴仆已经痊愈了。
寡妇的独子起死回生
11过了不久7:11 “过了不久”有古卷作“次日”。，耶稣去拿因城，随行的有门徒和一大群人。 12耶稣快到城门口时，从城里走出一队送殡的人，死者是一个寡妇的独子，有许多城中的人陪着她。 13耶稣看见那寡妇，怜悯之心油然而生，就对她说：“不要哭！” 14随即上前按住抬尸架，抬的人停了下来。耶稣说：“年轻人，我吩咐你起来！” 15那死者就坐了起来，并开口说话。耶稣把他交给他母亲。
16在场的人惊惧万分，把荣耀归给上帝，说：“我们中间出了一位大先知！”又说：“上帝眷顾了祂的百姓！” 17有关祂的这消息传遍了犹太和附近地区。
施洗者约翰的疑问
18约翰从自己的门徒那里获悉这些事后， 19就叫了两个门徒来，派他们去问主：“将要来的那位就是你吗？还是我们要等别人呢？”
20他们找到耶稣，便问：“施洗者约翰派我们来请教你，‘将要来的那位就是你吗？还是我们要等别人呢？’”
21那时，耶稣刚治好了许多患各种疾病和被鬼附身的人，又使许多瞎子得见光明。 22耶稣便回答说：“你们回去把所见所闻告诉约翰，就是瞎子看见，瘸子走路，麻风病人得洁净，聋子听见，死人复活，穷人听到福音。 23凡对我没有失去信心的人有福了！”
耶稣称赞施洗者约翰
24约翰的门徒离去后，耶稣对众人谈论约翰，说：“你们从前去旷野要看什么呢？看随风摇动的芦苇吗？ 25如果不是，你们到底想看什么？是看穿绫罗绸缎的人吗？那些衣着华丽、生活奢侈的人住在王宫里。 26你们究竟想看什么？看先知吗？是的，我告诉你们，他不只是先知。 27圣经上说，‘看啊，我要差遣我的使者在你前面为你预备道路。’这里所指的就是约翰。 28我告诉你们，凡妇人所生的，没有一个比约翰大，但上帝国中最微不足道的也比他大。”
29众百姓和税吏听了这番话，都承认上帝是公义的，因为他们接受了约翰的洗礼。 30但那些法利赛人和律法教师没有接受约翰的洗礼，拒绝了上帝为他们所定的旨意。
31主又说：“我用什么来比拟这个世代的人呢？他们像什么呢？ 32他们就如街头上戏耍的孩童——彼此呼叫，
“‘我们吹娶亲的乐曲，
你们不跳舞；
我们唱送葬的哀歌，
你们不哭泣。’
33施洗者约翰来了，禁食禁酒，你们就说他被鬼附身了； 34人子来了，又吃又喝，你们就说，‘看啊，祂是个贪吃好酒之徒，与税吏和罪人为友！’ 35然而，智慧会在追求智慧的人身上得到验证。”
罪妇的悔改
36有一个法利赛人请耶稣到他家里吃饭，耶稣应邀赴宴。 37那城里住着一个女人，生活败坏。她听说耶稣在那法利赛人家里吃饭，就带了一个盛满香膏的玉瓶进去。 38她站在耶稣背后，挨着祂的脚哭，泪水滴湿了祂的脚，就用自己的头发擦干，又连连亲祂的脚，并抹上香膏。
39请耶稣的法利赛人看在眼里，心想：“如果这人真的是先知，就该知道摸祂的是谁，是个什么样的女人，她是个罪人。”
40耶稣对他说：“西门，我有话跟你说。”
西门答道：“老师，请说。”
41耶稣说：“有一个债主借给一个人五百个银币，又借给另一个人五十个银币。 42二人都没有能力还债，这位债主就免了他们的债务。你想，哪一位会更爱债主呢？”
43西门答道：“我相信是那个被免去较多债的人。”
44耶稣说：“你判断得对！”随后转向那女人，继续对西门说：“你看见这女人了吗？我到你家里来，你没有拿水给我洗脚，这女人却用她的眼泪洗我的脚，还亲自用头发擦干。 45你没有亲吻我，但我进来以后，这女人却不停地吻我的脚。 46你没有用油为我抹头，这女人却用香膏抹我的脚。 47所以我告诉你，她众多的罪都被赦免了，因此她的爱深切；那些获得赦免少的，他们的爱也少。”
48耶稣对那女人说：“你的罪都被赦免了。”
49同席的人彼此议论说：“这人是谁？竟然能赦免人的罪！”
50耶稣又对那女人说：“你的信心救了你，平安地走吧！”
ความเชื่อของนายร้อย
(มธ.8:5-13)
1เมื่อพระเยซูตรัสทั้งหมดนี้ให้ประชาชนฟังจนจบแล้ว พระองค์ก็เสด็จเข้าเมืองคาเปอรนาอุม 2ที่นั่นมีคนรับใช้ของนายร้อยคนหนึ่งป่วยหนักใกล้จะตาย นายร้อยรักคนรับใช้ผู้นั้นมาก 3เมื่อได้ยินเรื่องของพระเยซูแล้ว เขาก็ส่งผู้อาวุโสชาวยิวบางคนมาทูลเชิญพระเยซูไปรักษาคนรับใช้ของเขา 4เมื่อคนเหล่านั้นมาถึงก็ทูลอ้อนวอนพระเยซูด้วยความร้อนใจว่า “นายร้อยผู้นี้เป็นคนที่พระองค์ทรงสมควรจะไปช่วยอย่างยิ่ง 5เพราะเขารักชนชาติของเราและสร้างธรรมศาลาให้เรา” 6ดังนั้นพระเยซูจึงเสด็จไปกับพวกเขา
เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้จะถึงบ้านนั้น นายร้อยก็ให้เพื่อนๆ มาทูลพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า อย่าลำบากพระองค์เลยเพราะข้าพระองค์ไม่คู่ควรที่จะให้พระองค์เสด็จมาใต้ชายคาบ้านของข้าพระองค์ 7เพราะเหตุนี้ข้าพระองค์จึงคิดว่าตนเองไม่คู่ควรแม้แต่จะมาเข้าเฝ้าพระองค์ เพียงแต่พระองค์ตรัสสั่งเท่านั้นคนรับใช้ของข้าพระองค์ก็จะหายป่วย 8เพราะข้าพระองค์เองมีทั้งผู้บังคับบัญชาและมีทหารใต้บังคับบัญชา ข้าพระองค์สั่งคนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็ไป สั่งคนนั้นว่า ‘มา’ เขาก็มา ข้าพระองค์สั่งคนรับใช้ว่า ‘จงทำสิ่งนี้’ เขาก็ทำ”
9เมื่อพระเยซูทรงได้ยินเช่นนี้ก็ทรงประหลาดใจในตัวเขา แล้วหันมาตรัสกับฝูงชนที่ติดตามพระองค์ว่า “เราบอกท่านว่าเราไม่เคยพบความเชื่อที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้แม้แต่ในอิสราเอล” 10แล้วคนเหล่านั้นที่นายร้อยส่งมาก็กลับไปบ้านและพบว่าคนรับใช้นั้นหายดีแล้ว
พระเยซูทรงให้บุตรชายของหญิงม่ายเป็นขึ้นจากตาย
(1พกษ.17:17-24; 2พกษ.4:32-37; มก.5:21-24,35-43; ยน.11:1-44)
11หลังจากนั้นไม่นานพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองนาอิน เหล่าสาวกและประชาชนกลุ่มใหญ่ติดตามพระองค์ไป 12เมื่อพระองค์เสด็จมาเกือบถึงประตูเมือง มีคนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งมา เขาเป็นลูกชายคนเดียวของหญิงม่าย ชาวเมืองมากมายมากับหญิงนั้น 13เมื่อพระองค์ทรงเห็นนางก็ทรงสงสารนางยิ่งนักและตรัสว่า “อย่าร้องไห้เลย”
14แล้วพระองค์เสด็จเข้าไปแตะโลงศพ คนหามก็ยืนนิ่ง พระองค์ตรัสว่า “พ่อหนุ่ม เราสั่งเจ้าว่าจงลุกขึ้นเถิด!” 15ผู้ตายก็ลุกขึ้นนั่งและเริ่มพูดจา พระเยซูจึงทรงมอบเขาคืนให้มารดา
16คนทั้งปวงเต็มไปด้วยความเกรงกลัวและสรรเสริญพระเจ้าว่า “ผู้เผยพระวจนะยิ่งใหญ่มาปรากฏในหมู่เรา พระเจ้าเสด็จมาช่วยประชากรของพระองค์แล้ว” 17กิตติศัพท์เรื่องนี้ของพระเยซูก็เลื่องลือไปทั่วแคว้นยูเดีย7:17 หรือดินแดนของชาวยิวและดินแดนโดยรอบ
พระเยซูกับยอห์นผู้ให้บัพติศมา
(มธ.11:2-19)
18พวกสาวกของยอห์นมาเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งปวงเหล่านั้น ยอห์นจึงเรียกศิษย์สองคนมา 19และส่งเขาไปทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ท่านคือผู้ที่จะมานั้นหรือเราจะต้องคอยผู้อื่น?”
20เมื่อคนทั้งสองมาถึงก็ทูลพระองค์ว่า “ยอห์นผู้ให้บัพติศมาส่งพวกข้าพเจ้ามาทูลถามท่านว่า ‘ท่านคือผู้ที่จะมานั้นหรือเราจะต้องคอยผู้อื่น?’ ”
21ในขณะนั้นพระเยซูทรงรักษาคนเจ็บคนป่วยหลายคนให้หายจากโรคและจากวิญญาณชั่ว และทรงทำให้คนตาบอดหลายคนมองเห็นได้ 22ดังนั้นพระองค์จึงตรัสกับสองคนนั้นว่า “จงกลับไปรายงานสิ่งที่ท่านได้เห็นได้ยินแก่ยอห์น คือคนตาบอดมองเห็นได้ คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อน7:22 คำภาษากรีกอาจหมายถึงโรคผิวหนังต่างๆ ไม่จำเป็นต้องหมายถึงโรคเรื้อนเท่านั้นหายจากโรค คนหูหนวกกลับได้ยิน คนตายแล้วเป็นขึ้นมา และข่าวประเสริฐได้ประกาศแก่คนยากไร้ 23คนที่ไม่สูญเสียความเชื่อไปเพราะเราก็เป็นสุข”
24เมื่อศิษย์ของยอห์นไปแล้ว พระเยซูจึงเริ่มตรัสกับประชาชนเกี่ยวกับยอห์นว่า “พวกท่านออกไปดูอะไรในถิ่นกันดาร? ดูต้นอ้อลู่ตามลมหรือ? 25หากไม่ใช่ ท่านออกไปดูอะไร? ดูคนนุ่งห่มผ้าเนื้อดีหรือ? ไม่ใช่เลย เพราะบรรดาผู้ที่สวมเสื้อผ้าราคาแพงและชอบฟุ้งเฟ้อย่อมอยู่ในวัง 26แต่ท่านออกไปดูอะไร? ผู้เผยพระวจนะหรือ? ใช่แล้ว เราบอกพวกท่านว่าชายผู้นี้เป็นยิ่งกว่าผู้เผยพระวจนะเสียอีก 27ยอห์นนี่แหละคือผู้ที่มีเขียนถึงไว้ว่า
“ ‘ดูเถิด เราจะส่งทูตของเรามาก่อนท่าน
เพื่อเตรียมทางไว้ให้ท่านล่วงหน้า’7:27 มลค. 3:1
28เราบอกท่านว่าในบรรดาคนที่เกิดจากผู้หญิงไม่มีคนไหนยิ่งใหญ่กว่ายอห์น กระนั้นผู้เล็กน้อยที่สุดในอาณาจักรของพระเจ้าก็ยังยิ่งใหญ่กว่ายอห์น”
29(คนทั้งปวงแม้แต่คนเก็บภาษีเมื่อได้ยินคำตรัสของพระเยซูก็รับว่าทางของพระเจ้าถูกต้อง เพราะพวกเขาได้รับบัพติศมาจากยอห์นแล้ว 30แต่พวกฟาริสีและผู้เชี่ยวชาญในบทบัญญัติไม่ยอมรับพระประสงค์ของพระเจ้าสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขาไม่ได้รับบัพติศมาจากยอห์น)
31“แล้วเราจะเปรียบคนในยุคนี้กับอะไรดี? พวกเขาเป็นเช่นไร? 32เขาเป็นเหมือนเด็กๆ ที่นั่งอยู่กลางตลาดและร้องบอกกันและกันว่า
“ ‘เราเป่าปี่ให้
พวกเธอก็ไม่เต้นรำ
เราร้องเพลงไว้อาลัย
พวกเธอก็ไม่ร้องไห้’
33เพราะยอห์นผู้ให้บัพติศมาไม่กินขนมปังและไม่ดื่มเหล้าองุ่น พวกท่านก็กล่าวว่า ‘เขามีผีสิง’ 34ส่วนบุตรมนุษย์มาทั้งกินและดื่มและพวกท่านก็กล่าวว่า ‘นี่คือคนตะกละและขี้เมา เป็นมิตรของคนเก็บภาษีและ “คนบาป” ’ 35แต่พระปัญญาก็ผ่านการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้องโดยคนทั้งปวงที่ปฏิบัติตามพระปัญญานั้น7:35 หรือลูกหลานทั้งปวงแห่งพระปัญญานั้น”
พระเยซูทรงรับการชโลมจากหญิงชั่ว
(มธ.18:23-34; 26:6-13; มก.14:3-9; ยน.12:1-8)
36ฟาริสีคนหนึ่งเชิญพระเยซูไปรับประทานอาหารมื้อค่ำ พระองค์จึงเสด็จไปที่บ้านของเขาและทรงนั่งรับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ 37หญิงคนหนึ่งในเมืองนั้นเคยเป็นหญิงชั่วเมื่อรู้ว่าพระเยซูกำลังเสวยพระกระยาหารที่บ้านฟาริสีคนนั้น ก็นำขวดน้ำมันหอมเข้ามา 38และมายืนอยู่ข้างหลังพระองค์ที่พระบาท นางร่ำไห้หลั่งน้ำตารดพระบาทแล้วเอาผมเช็ด จูบพระบาท และรินน้ำมันหอมชโลมพระบาทของพระองค์
39เมื่อฟาริสีที่เชิญพระเยซูเห็นเช่นนั้นก็นึกในใจว่า “หากคนนี้เป็นผู้เผยพระวจนะ เขาก็น่าจะรู้ว่าผู้ที่มาแตะต้องเขาเป็นใครและเป็นผู้หญิงประเภทไหนเพราะนางเป็นคนบาป”
40พระเยซูตรัสกับเขาว่า “ซีโมน เรามีอะไรจะบอกท่าน”
เขาทูลว่า “ท่านอาจารย์ ว่าไปเถิด”
41พระองค์ตรัสว่า “คนปล่อยเงินกู้คนหนึ่งมีลูกหนี้สองราย รายหนึ่งเป็นหนี้ห้าร้อยเหรียญเดนาริอัน7:41 1 เดนาริอันมีค่าเท่ากับค่าแรง 1 วัน อีกรายหนึ่งเป็นหนี้ห้าสิบเหรียญ 42ทั้งสองคนไม่มีเงินใช้หนี้ เขาจึงยกหนี้ให้ทั้งคู่ ในสองคนนี้คนไหนจะรักเจ้าหนี้มากกว่ากัน?”
43ซีโมนทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าคิดว่าคนที่ได้รับการยกหนี้มากกว่า”
พระเยซูตรัสว่า “ท่านตัดสินถูกแล้ว”
44แล้วพระองค์ทรงหันไปทางหญิงนั้นและตรัสกับซีโมนว่า “ท่านเห็นหญิงคนนี้หรือไม่ เราเข้ามาในบ้านของท่าน ท่านไม่ได้เอาน้ำมาให้เราล้างเท้า ส่วนนางเอาน้ำตาล้างเท้าของเราและเช็ดด้วยผมของนาง 45ท่านไม่ได้จูบเรา แต่หญิงนี้จูบเท้าเราไม่หยุดตั้งแต่เราเข้ามาในบ้าน 46ท่านไม่ได้รินน้ำมันรดศีรษะของเรา แต่นางรินน้ำมันหอมรดเท้าของเรา 47เหตุฉะนั้นเราบอกท่านว่าบาปมากมายของนางได้รับการอภัยแล้วตามที่ได้เห็นจากความรักมากมายของนาง แต่ผู้ที่ได้รับการอภัยน้อยก็รักน้อย”
48แล้วพระเยซูตรัสกับนางว่า “บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว”
49แขกรับเชิญคนอื่นๆ เริ่มพูดกันว่า “ผู้นี้เป็นใครหนอจึงให้อภัยบาปได้?”
50พระเยซูตรัสกับหญิงนั้นว่า “ความเชื่อของเจ้าได้ทำให้เจ้ารอด จงไปเป็นสุขเถิด”
