1这事令约拿十分不悦，非常恼怒。 2他向耶和华祷告说：“耶和华啊，我在家乡的时候岂不早就说过你会这样做吗？我知道你是一位有恩典、有怜悯的上帝，不轻易发怒，充满慈爱，不忍心降灾，所以我才急速逃往他施。 3耶和华啊，求你收回我的性命吧，我死了比活着还好！” 4耶和华对他说：“你这样大发脾气合理吗？”
5于是，约拿跑到城外，在城东为自己搭了一个棚，坐在棚下荫凉处，要看看尼尼微城究竟会怎样。 6后来，耶和华上帝安排了一棵蓖麻迅速地长起来，为约拿遮荫，使他的头免受日晒。约拿因有这棵蓖麻而非常欢喜。 7第二天黎明的时候，上帝却安排了一条虫来咬这棵蓖麻，蓖麻就枯萎了。 8太阳出来的时候，上帝刮起燥热的东风，烈日把约拿晒得发昏，他就再次求死说：“我死了比活着还好！”
9上帝对约拿说：“你为这棵蓖麻大发脾气合理吗？”约拿回答说：“我就是气死了也合理。” 10耶和华说：“这棵蓖麻不是你种的，也不是你栽培的，它在一夜之间长成，又在一夜之间死去，你尚且如此爱惜， 11我怎能不爱惜这尼尼微大城呢？城中单是连左右手都分不清的人就有十二万多，还有许多的牲畜。”
โยนาห์โกรธที่องค์พระผู้เป็นเจ้า
1แต่โยนาห์ไม่พอใจมากและโกรธ 2เขาอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ก็บอกตั้งแต่ยังอยู่ที่บ้านแล้วไม่ใช่หรือว่ามันจะเป็นอย่างนี้? เพราะเหตุนี้แหละ ข้าพระองค์ถึงได้รีบหนีไปเมืองทารชิช ข้าพระองค์รู้อยู่ว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระคุณและความเอ็นดูสงสาร ทรงเป็นพระเจ้าผู้กริ้วช้าและเปี่ยมด้วยความรัก พระเจ้าทรงอดพระทัยไว้ไม่ลงโทษ 3ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ขอทรงเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเถิด ข้าพระองค์ตายเสียดีกว่าอยู่”
4แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า “เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะโกรธ?”
5โยนาห์ก็ออกไปอยู่นอกเมืองทางตะวันออก แล้วสร้างเพิงขึ้นหลังหนึ่ง แล้วนั่งอยู่ใต้ร่มเพิง และคอยดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับกรุงนีนะเวห์ 6แล้วพระเจ้าพระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้เถาไม้เลื้อยเถาหนึ่งงอกขึ้นเหนือโยนาห์ ช่วยบังแดดให้ศีรษะของเขา เพื่อบรรเทาความเดือดเนื้อร้อนใจของเขา โยนาห์ก็มีความสุขมากที่มีเถาไม้เลื้อยนี้ 7แต่พอฟ้าสางวันรุ่งขึ้น พระเจ้าทรงให้มีหนอนกัดกินเถาไม้เลื้อยนั้น จนมันเหี่ยวเฉาไป 8เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น พระเจ้าทรงให้มีลมตะวันออกอันร้อนระอุพัดมา แสงอาทิตย์ก็แผดเปรี้ยงเหนือศีรษะของโยนาห์จนเขาแทบเป็นลม โยนาห์อยากตายและตัดพ้อว่า “ข้าพระองค์ตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
9แต่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า “เจ้ามีสิทธิ์จะโกรธเรื่องเถาไม้เลื้อยนี้หรือ?”
โยนาห์ทูลว่า “ข้าพระองค์มีสิทธิ์ ข้าพระองค์โกรธจนอยากตาย”
10แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เจ้าเสียดายเถาไม้เลื้อยนี้ ทั้งๆ ที่เจ้าไม่ได้ปลูกหรือดูแลมันให้โต มันงอกขึ้นในชั่วข้ามคืนและตายไปในชั่วข้ามคืน 11ก็แล้วนีนะเวห์ซึ่งมีคนกว่า 120,000 คน ซึ่งไม่รู้ประสาว่าไหนมือซ้ายไหนมือขวา ทั้งยังมีสัตว์เลี้ยงอีกมากมาย ไม่ควรหรือที่เราจะห่วงใยนครใหญ่นั้น?”
