约伯自述无辜
1约伯回答说：
2“要是能称量我的苦难，
把我的灾殃放在秤上，
3那将比海沙还重；
所以我言语鲁莽。
4因为全能者的箭射中我，
箭毒侵蚀我的灵，
祂使恐惧列队袭来。
5野驴有草岂会叫唤？
牛有饲料岂会哞叫？
6淡食无盐岂可下咽？
蛋白有什么滋味呢？
7我碰都不想碰，
它们令我恶心。
8唯愿我的祈求蒙应允，
愿上帝成全我的冀望，
9愿祂压碎我，
伸手毁灭我。
10这样，我还能感到欣慰，
在残酷的痛苦中雀跃，
因我没有违背圣者之言。
11我有何力量可以支撑下去？
有何前景让我忍耐下去？
12我的力量岂能坚如石？
我岂是铜造之躯？
13我毫无自救之力，
已到穷途末路。
14“即使绝望者抛弃对上帝的敬畏，
也应该得到朋友的恩待。
15我的弟兄难以信赖，如同季节河，
又像变化无常的河道——
16结冰后颜色发黑，
融雪后水流涨溢；
17水流在干季时消失，
河床在烈日下干涸。
18商队偏离原路来找水喝，
结果在荒漠中死去。
19提玛的商队来找水喝，
示巴的旅客指望解渴，
20结果希望化为泡影，
到了那里大失所望。
21同样，你们帮不了我，
你们看见灾祸便害怕。
22我何尝对你们说过，
‘请你们供应我，
把你们的财产给我一份，
23从仇敌手中拯救我，
从残暴之徒手中救赎我’？
24“请多赐教，我会闭口不言；
请指出我错在何处。
25忠言何等逆耳！
但你们的指责有何根据？
26你们既视绝望者的话如风，
还要来纠正吗？
27你们甚至抽签得孤儿，
把朋友当货物卖掉。
28恳请你们看着我，
我在你们面前撒过谎吗？
29请以仁慈为怀，公正一点；
请以仁慈为怀，因我诚实无过。
30我岂会说诡诈之言？
我岂会是非不辨？
โยบ
1แล้วโยบตอบว่า
2“อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้า
และเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!
3แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม
4ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้า
ยาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้า
ความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า
5มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?
มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?
6จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?
ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?6:6 ในภาษาฮีบรูวลีนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
7ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอก
เพราะทำให้ข้าเอือม
8“โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิด
ขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้
9คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้า
ขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!
10อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจ
และยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัส
ว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์
11“ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?
ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?
12กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?
เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?
13ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ
ในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?
14“ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์
แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง
15แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆ
เหมือนลำธารที่ไหลล้น
16ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้น
เพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย
17แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหล
และเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก
18กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขา
เข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ
19กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบา
เสาะหาน้ำด้วยความหวัง
20พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มาก
ครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง
21ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไร
พอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว
22ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้าง
ขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน
23หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรู
ขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?
24“สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบ
ชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน
25คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!
แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?
26ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้า
และทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?
27พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อ
และขายเพื่อน
28“แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิด
ข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?
29หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลย
ขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม
30ข้ากล่าวสิ่งชั่วร้ายอันใดหรือ?
ปากของข้าแยกแยะความชั่วไม่ได้หรือ?
