撒母耳的出生
1有一个以法莲人名叫以利加拿，住在以法莲山区的拉玛·琐非城。他是苏弗的玄孙、托户的曾孙、以利户的孙子、耶罗罕的儿子。 2他有两个妻子，一个叫哈娜，一个叫毗尼娜。毗尼娜有儿有女，哈娜却无儿无女。
3以利加拿每年都从家乡到示罗去敬拜万军之耶和华，献上祭物。当时以利的两个儿子何弗尼和非尼哈在那里做耶和华的祭司。 4每当献完祭后，以利加拿就会把祭肉分给毗尼娜和她的儿女。 5但他会给哈娜双份祭肉，因为他爱哈娜，虽然耶和华使她不能生育。 6毗尼娜见她不能生育，便常常羞辱她、气她。 7每年来到耶和华的殿时，毗尼娜总是惹她伤心哭泣，以致她吃不下饭。 8她的丈夫以利加拿对她说：“哈娜，你为什么哭？为什么不吃饭？为什么心里难过？有我不是比有十个儿子更好吗？”
9一天，他们在示罗吃完饭后，哈娜起来祷告。当时，祭司以利正坐在耶和华殿门口的座位上。 10哈娜心中愁苦，一边祷告一边伤心地哭泣。 11她向上帝许愿说：“万军之耶和华啊，如果你眷顾婢女的痛苦，不忘记婢女，赐给婢女一个儿子，我必让他终生事奉你，永不剃他的头1:11 参见民数记6章。。” 12哈娜在耶和华面前祷告，以利注视着她的嘴唇。 13哈娜在心中默祷，只动嘴唇，不出声音，以利以为她喝醉了， 14便对她说：“你要醉到什么时候呢？醒醒酒吧！” 15哈娜答道：“我主啊，我没有喝醉，我淡酒和烈酒都没有喝。我是心里非常愁苦，在耶和华面前倾诉心事。 16请不要以为我是堕落的女人，我心中非常悲伤痛苦，所以一直在祷告。” 17以利说：“你安心地回去吧，愿以色列的上帝答应你的祈求。” 18哈娜说：“谢谢你恩待婢女。”于是，她就去吃饭，不再愁容满面了。
19第二天，以利加拿一家清早起来敬拜耶和华，然后回到自己的家乡拉玛。以利加拿与哈娜同房，耶和华顾念哈娜， 20使她怀孕。她后来生了一个儿子，给孩子取名叫撒母耳，因为她说：“他是我向耶和华求来的。”
21第二年，以利加拿带全家人前往示罗，向耶和华献年祭并还所许的愿。 22哈娜没有跟他们同去，她告诉丈夫说：“孩子断奶以后，我会把他带去献给耶和华，让他永远住在那里。” 23以利加拿说：“就依你的意思吧。愿耶和华成就祂的应许。”于是，她就留在家中哺养孩子，直到孩子断奶。 24孩子断奶以后，她就把他带到示罗耶和华的殿，并带去三头公牛、十公斤面粉和一袋酒。 25他们宰了一头公牛后，就把孩子带到以利面前。 26哈娜说：“我主啊，我敢在你面前起誓，我就是那一次站在你这里向耶和华祈求的妇人。 27我求耶和华赐给我一个孩子，祂应允了我的祈求。 28现在，我将他献给耶和华，让他终身事奉耶和华。”
他便在那里敬拜耶和华。
Hannaʼs gebed verhoord
1In Rama, in de streek Suf, in het gebergte van Efraïm, woonde Elkana. Hij was de zoon van Jeroham, zijn grootvader heette Elihu en zijn overgrootvader Tochu. Tochu stamde af van Suf en behoorde tot de stam Efraïm. 2Elkana had twee vrouwen, Hanna en Peninna. Peninna had kinderen, maar Hanna was tot nog toe kinderloos gebleven.
3Elk jaar reisde Elkana met zijn gezin naar de tabernakel in Silo om de Here te aanbidden en offers te brengen. De dienstdoende priesters daar waren Hofni en Pinechas, de zonen van Eli. 4Op de dag dat hij zijn offer bracht, gaf Elkana daarvan enkele delen aan Peninna en haar kinderen. 5Maar Hanna gaf hij tweemaal zoveel, omdat hij erg veel van haar hield, ondanks haar kinderloosheid. 6Peninna maakte Hanna het leven nog moeilijker door haar voortdurend te pesten met haar onvruchtbaarheid. 7Zo ging het elk jaar wanneer Elkana op reis ging. Telkens lachte Peninna haar uit en plaagde haar onderweg. Dat maakte Hanna dan zo overstuur dat zij begon te huilen en geen hap door haar keel kon krijgen. 8‘Wat is er toch, Hanna?’ vroeg Elkana dan. ‘Waarom eet je niets en heb je zoʼn verdriet? Ben ik je dan niet meer waard dan tien zonen?’ 9Nadat zij hadden gegeten, stond Hanna op en ging naar de tabernakel. De priester Eli zat op een bankje bij de ingang. 10Hanna was vertwijfeld en huilde bittere tranen, terwijl zij tot de Here bad. 11In haar gebed deed zij een belofte: ‘Och Here, luister toch naar mijn ellende, beantwoord mijn gebed en geef mij een zoon. Als U dat doet, dan beloof ik U dat ik hem aan U zal teruggeven. Hij zal voor zijn hele leven aan U toebehoren: daarom zal zijn haar nooit worden afgeknipt.’
12-13 Eli zag haar mond bewegen tijdens haar stil gebed. Maar omdat hij geen geluid hoorde, dacht hij dat zij dronken was. 14‘Hoe haalt u het in uw hoofd hier dronken binnen te komen!’ zei hij. ‘Ga eerst uw roes uitslapen.’ 15-16 ‘U vergist u, meneer!’ antwoordde Hanna onthutst. ‘Ik ben alleen vreselijk verdrietig en heb mijn hart bij de Here uitgestort. Ik had Hem vanwege mijn verdriet zoveel te vertellen! U moet echt niet denken dat ik dronken ben!’ 17‘In dat geval,’ meende Eli, ‘kunt u gerust zijn! De God van Israël zal uw gebed verhoren.’ 18‘Denk alstublieft nog eens aan mij!’ riep Hanna en ging weg. Vanaf dat moment begon zij weer te eten en zag zij er niet meer zo verdrietig uit.
19Het hele gezin stond de volgende morgen vroeg op en ging naar de tabernakel om de Here nog eenmaal te aanbidden. Daarna gingen zij terug naar Rama en toen Elkana kort daarna gemeenschap had met Hanna, dacht de Here aan haar. 20Hanna werd zwanger en bracht na verloop van tijd een zoon ter wereld. Zij noemde hem Samuël, ‘Want ik heb de Here om dit kind gevraagd,’ zo legde ze uit. 21-22 Het volgende jaar ging Elkana alleen met Peninna en haar kinderen naar de tabernakel in Silo. Hanna bleef thuis en zei tegen Elkana: ‘Als de baby geen borstvoeding meer nodig heeft, neem ik hem mee naar de tabernakel. Dan zal hij voor de Here verschijnen en daar voorgoed blijven.’ 23‘Doe maar wat jij goed vindt,’ zei Elkana. ‘Moge de wil van de Here worden gedaan.’ Zij bleef dus thuis tot het kind geen borstvoeding meer nodig had.
24Toen nam zij de jongen—ondanks het feit dat hij nog erg klein was—mee naar de tabernakel van de Here in Silo. Als offer nam zij een driejarige stier, ruim twintig liter meel en wat wijn mee. 25Nadat zij de stier had geofferd, ging zij met het kind naar Eli. 26‘Herinnert u zich mij nog?’ vroeg Hanna hem. ‘Ik ben de vrouw die hier destijds stond te bidden tot de Here! 27Om dit kind heb ik toen gebeden en de Here heeft mijn gebed verhoord. 28Daarom geef ik hem nu voor zijn hele leven aan de Here.’ En ze liet het kind daar achter voor de Here.
