以色列人认罪祷告
1这月二十四日，以色列人聚集禁食。他们身披麻衣，头撒尘土。 2以色列人与其他外族人隔离，站着承认自己的罪恶和祖先的过犯。 3他们站在自己的地方，宣读他们上帝耶和华的律法书，长达三个小时9:3 “三个小时”希伯来文是“一天的四分之一”。。他们又用了三个小时认罪，敬拜他们的上帝耶和华。 4利未人耶书亚、巴尼、甲篾、示巴尼、布尼、示利比、巴尼和基拿尼站在台上，大声呼求他们的上帝耶和华。 5利未人耶书亚、甲篾、巴尼、哈沙尼、示利比、荷第雅、示巴尼和毗他希雅说：“起来称颂你们的上帝耶和华，直到永永远远。耶和华啊，你荣耀的圣名当受称颂！愿你的名被尊崇，超过一切称颂和赞美！
6“你，唯有你是耶和华！你造了天、天上的天和天上的万象、地和地上的一切、海和海中的一切，你赐给他们生命。众天军都敬拜你。 7你是耶和华上帝，你拣选了亚伯兰，带他离开迦勒底的吾珥，又给他改名为亚伯拉罕。 8你知道他对你忠心，就与他立约，把迦南人、赫人、亚摩利人、比利洗人、耶布斯人及革迦撒人的土地赐给他的后代。你实现了你的应许，因为你是公义的。
9“你看见我们祖先在埃及所受的苦，又听见他们在红海边的呼求， 10就行神迹奇事对付法老及其所有的臣仆和国民，因为你知道他们对以色列人行事狂傲。你使自己威名远扬直到今日。 11你在我们祖先面前把海水分开，使他们在海中走干地过去；你把追赶他们的人扔进深海，好像把石头扔进大水中。 12白天，你用云柱带领他们；夜间，你用火柱照亮他们当走的路。 13你降临在西奈山，从天上与他们说话，赐给他们公正的典章、信实的律法、美好的律例和诫命。 14你使他们知道你的神圣安息日，借你仆人摩西赐给他们诫命、律例和法度。 15他们饿了，你赐下天粮给他们吃；他们渴了，你使磐石流出水给他们喝。你吩咐他们去占领你起誓赐给他们的土地。 16但我们的祖先行事狂傲，顽固不化，不肯听从你的诫命。 17他们拒绝听从，忘记了你为他们所行的奇事，顽固不化，自立首领要回埃及做奴隶。但你是乐意饶恕，有恩典，有怜悯，不轻易发怒，充满慈爱的上帝，你没有离弃他们。 18纵使他们为自己铸造了一头牛犊，声称那是把他们带出埃及的上帝，大大亵渎了你， 19你还是对他们大施怜悯，没有在旷野离弃他们。白天，云柱没有离开他们，仍然引导他们前行；夜间，火柱仍然照亮他们当走的路。 20你差遣你良善的灵去教导他们，没有停止赐他们吗哪吃，也没有停止赐他们水喝。 21在旷野的四十年间，你供养他们，使他们一无所缺，他们的衣服没有穿破，脚也没有走肿。
22“你将列国和万民赐给他们，为他们划分疆界，他们占领了希实本王西宏和巴珊王噩的土地。 23你使他们的子孙多如天上的星星，你带领他们进入你应许他们祖先的土地。 24他们的子孙进去占领了那地方，你在他们面前制服了那里的迦南人，把迦南诸王和那地方的人交在他们手里，任由他们处置。 25他们夺取坚固的城池、肥沃的土地、装满美物的房屋、挖好的水井、葡萄园、橄榄园以及各样的果树。他们吃得饱足，身体发胖，享受你的厚恩。
26“然而，他们不顺从你，背叛你，把你的律法抛在背后，又杀掉劝诫他们归向你的众先知，大大亵渎了你。 27于是你把他们交在欺压他们的仇敌手中。他们在患难中向你呼求，你就从天上垂听，怀着丰盛的怜悯赐给他们拯救者，把他们从仇敌手中拯救出来。 28可是，他们得享平安后，又在你面前作恶，于是你离弃他们，把他们交在敌人手中，使敌人统治他们。他们回转向你呼求，你就从天上垂听，你一次次地怀着怜悯拯救他们。 29你警告他们，要使他们遵守你的律法，但他们行事狂傲，不听从你的诫命，干犯你的典章。人若遵行这典章就必存活，但他们背弃你，顽固不化，不肯听从。 30你多年来容忍他们，差遣你的灵借着你的众先知警告他们，但他们依然不肯听从，于是你把他们交在列邦手中。 31然而，你大施怜悯，没有完全毁灭他们，也没有离弃他们，因为你是有恩典和怜悯的上帝。
32“因此，我们的上帝啊，你是伟大、全能、可畏、守约、施慈爱的上帝，求你不要轻看我们的王、首领、祭司、先知、祖先和你的子民从亚述诸王时代直到今天所受的苦难。 33在这临到我们的一切事上，你都是公义的，因为你行事信实，我们行事邪恶。 34我们的王、首领、祭司和祖先没有遵行你的律法，也没有留心听从你的诫命和你给他们的警告。 35他们即使在本国，在你赐给他们广阔肥沃的土地上得享你的厚恩，也不事奉你，不离开恶道。 36今天，我们沦为奴隶，在你赐给我们祖先的土地上，在你让我们祖先享用其出产和各样美物的土地上，我们沦为奴隶。 37因为我们的罪过，这地方的丰富出产都归给了那些你派来统管我们的王。他们随意统管我们和我们的牲畜。我们生活在极大的苦难中。
38“鉴于这一切，我们郑重立约，记载下来。我们的首领、利未人和祭司都在上面盖了印。”
1-2در روز بيست و چهارم همان ماه، بنی‌اسرائيل جمع شدند تا روزه بگيرند. آنها لباس عزا بر تن داشتند و بر سر خود خاک ريخته بودند. بنی‌اسرائيل كه خود را از تمام بيگانگان جدا كرده بودند ايستادند و به گناهان خود و اجدادشان اعتراف نمودند. 3حدود سه ساعت از تورات خداوند، خدايشان با صدای بلند برای ايشان خوانده شد و سه ساعت ديگر به گناهان خود اعتراف كردند و همه خداوند، خدای خود را پرستش نمودند. 4سپس يک دسته از لاويان به نامهای يشوع، بانی، قدمی‌ئيل، شبنيا، بونی، شربيا، بانی و كنانی روی سكو ايستادند و با صدای بلند نزد خداوند، خدای خود دعا كردند.
5آنگاه يشوع، قدمی‌ئيل، بانی، حشبنيا، شربيا، هوديا، شبنيا و فتحيا كه همگی از لاويان بودند با اين كلمات قوم را در دعا هدايت كردند: «برخيزيد و خداوند، خدای خود را كه از ازل تا ابد باقی است، ستايش كنيد!
«سپاس بر نام پرجلال تو كه بالاتر از تمام تمجيدهای ماست! 6تو تنها خداوند هستی. آسمانها و ستارگان را تو آفريدی؛ زمين و دريا و موجودات آنها را تو به وجود آوردی؛ تو به همهٔ اينها حيات بخشيدی. تمام فرشتگان آسمان، تو را سجده می‌كنند.
7«ای خداوند، تو همان خدايی هستی كه ابرام را انتخاب كردی، او را از شهر اور كلدانیان بيرون آوردی و نام او را به ابراهيم تبديل نمودی. 8او نسبت به تو امين بود و تو با او عهد بستی و به او وعده دادی كه سرزمين كنعانی‌ها، حيتی‌ها، اموری‌ها، فرزی‌ها، يبوسی‌ها و جرجاشی‌ها را به او و به فرزندان او ببخشی. تو به قول خود عمل كردی، زيرا امين هستی.
9«تو رنج و سختی اجداد ما را در مصر ديدی و آه و نالهٔ آنها را در كنار دريای سرخ شنيدی. 10معجزات بزرگی به فرعون و سرداران و قوم او نشان دادی، چون می‌ديدی چگونه مصریان بر اجداد ما ظلم می‌كنند. به سبب اين معجزات، شهرت يافتی و شهرتت تا به امروز باقی است. 11دريا را شكافتی و از ميان آب، راهی برای عبور قوم خود آماده ساختی و دشمنانی را كه آنها را تعقيب می‌كردند به دريا انداختی و آنها مثل سنگ به ته دريا رفتند و غرق شدند. 12در روز، با ستون ابر و در شب با ستون آتش، اجداد ما را در راهی كه می‌بايست می‌رفتند هدايت كردی.
13«تو بر كوه سينا نزول فرمودی و از آسمان با ايشان سخن گفتی و قوانين خوب و احكام راست به ايشان بخشيدی. 14توسط موسی شريعت را به آنان دادی و روز مقدس سبت را عطا كردی. 15وقتی گرسنه شدند، از آسمان به ايشان نان دادی، وقتی تشنه بودند، از صخره به ايشان آب دادی. به آنها گفتی به سرزمينی كه قسم خورده بودی به ايشان بدهی داخل شوند و آن را به تصرف خود در بياورند. 16ولی اجداد ما متكبر و خودسر بودند و نخواستند از دستورات تو اطاعت كنند. 17آنها نه فقط به دستورات تو گوش ندادند و معجزاتی را كه برای ايشان كرده بودی فراموش نمودند، بلكه ياغی شدند و رهبری برای خود انتخاب كردند تا دوباره به مصر، سرزمين بردگی برگردند. ولی تو خدائی بخشنده و رحيم و مهربان هستی؛ تو پر از محبت هستی و دير خشمگين می‌شوی؛ به همين جهت ايشان را ترک نكردی. 18با اينكه به تو اهانت نموده مجسمهٔ گوساله‌ای را ساختند و گفتند: ”اين خدای ماست كه ما را از مصر بيرون آورد.“ ايشان به طرق مختلف گناه كردند. 19ولی تو به سبب رحمت عظيم خود ايشان را در بيابان ترک نكردی و ستون ابر را كه هر روز ايشان را هدايت می‌كرد و نيز ستون آتش را كه هر شب راه را به ايشان نشان می‌داد، از ايشان دور نساختی. 20روح مهربان خود را فرستادی تا ايشان را تعليم دهد. برای رفع گرسنگی، نان آسمانی را به آنها دادی و برای رفع تشنگی، آب به ايشان بخشيدی. 21چهل سال در بيابان از ايشان نگهداری كردی به طوری كه هرگز به چيزی محتاج نشدند؛ نه لباسشان پاره شد و نه پاهای ايشان ورم كرد.
22«ايشان را كمک كردی تا قومها را شكست دهند و سرزمينهاشان را تصرف كرده، مرزهای خود را وسيع سازند. ايشان سرزمين حشبون را از سيحون پادشاه و سرزمين باشان را از عوج پادشاه گرفتند. 23جمعيت ايشان را به اندازهٔ ستارگان آسمان زياد كردی و آنها را به سرزمينی آوردی كه به اجدادشان وعده داده بودی. 24آنها به سرزمين كنعان داخل شدند و تو اهالی آنجا را مغلوب ايشان ساختی تا هر طور كه بخواهند با پادشاهان و مردم آنجا رفتار كنند. 25قوم تو شهرهای حصاردار و زمينهای حاصلخيز را گرفتند، خانه‌هايی را كه پر از چيزهای خوب بود از آن خود ساختند، و چاههای آب و باغهای انگور و زيتون و درختان ميوه را تصرف كردند. آنها خوردند و سير شدند و از نعمتهای بی‌حد تو برخوردار گشتند.
26«ولی ايشان نافرمانی كردند و نسبت به تو ياغی شدند. به دستورات تو توجه نكردند و انبيای تو را كه سعی داشتند ايشان را به سوی تو بازگردانند، كشتند و با اين كارها به تو اهانت نمودند. 27پس تو نيز آنها را در چنگ دشمن اسير كردی تا بر ايشان ظلم كنند. اما وقتی از ظلم دشمن نزد تو ناله كردند، تو از آسمان، دعای ايشان را شنيدی و به سبب رحمت عظيم خود رهبرانی فرستادی تا ايشان را از چنگ دشمن نجات دهند. 28ولی وقتی از امنيت برخوردار شدند باز گناه كردند. آنگاه تو به دشمن اجازه دادی بر ايشان مسلط شود. با اين حال، وقتی قومت به سوی تو بازگشتند و كمک خواستند، از آسمان به نالهٔ ايشان گوش دادی و با رحمت عظيم خود ايشان را بارها نجات بخشيدی. 29به ايشان هشدار دادی تا دستورات تو را اطاعت كنند، ولی به جای اطاعت از احكام حيات‌بخش تو، با تكبر و سرسختی از تو رو برگردانيدند و احكام تو را زير پا گذاشتند. 30سالها با ايشان مدارا كردی و بوسيلهٔ روح خود توسط انبیا به ايشان هشدار دادی، ولی ايشان توجه نكردند. پس باز اجازه دادی قومهای ديگر بر ايشان مسلط شوند. 31ولی باز به سبب رحمت عظيم خود، ايشان را به کلی از بين نبردی و ترک نگفتی، زيرا تو خدايی رحيم و مهربان هستی!
32«و حال ای خدای ما، ای خدای عظيم و قادر و مهيب كه به وعده‌های پر از رحمت خود وفا می‌كنی، اين همه رنج و سختی كه كشيده‌ايم در نظر تو ناچيز نيايد. از زمانی كه پادشاهان آشور بر ما پيروز شدند تا امروز، بلاهای زيادی بر ما و پادشاهان و بزرگان و كاهنان و انبیا و اجداد ما نازل شده است. 33تو عادل هستی و هر بار كه ما را مجازات كرده‌ای به حق بوده است، زيرا ما گناه كرده‌ايم. 34پادشاهان، سران قوم، كاهنان و اجداد ما دستورات تو را اطاعت نكردند و به اخطارهای تو گوش ندادند. 35در سرزمين پهناور و حاصلخيزی كه به ايشان دادی از نعمتهای فراوان تو برخوردار شدند، ولی تو را عبادت نكردند و از اعمال زشت خود دست برنداشتند.
36«اما اينک در اين سرزمين حاصلخيز كه به اجدادمان دادی تا از آن برخوردار شويم، برده‌ای بيش نيستيم. 37محصول اين زمين نصيب پادشاهانی می‌شود كه تو به سبب گناهانمان آنها را بر ما مسلط كرده‌ای. آنها هر طور می‌خواهند بر جان و مال ما حكومت می‌كنند و ما در شدت سختی گرفتار هستيم. 38با توجه به اين اوضاع، اينک ای خداوند ما با تو پيمان ناگسستنی می‌بنديم تا تو را خدمت كنيم؛ و سران قوم ما همراه لاويان و كاهنان اين پيمان را مهر می‌كنند.»
