论婚姻
1关于你们信上所写的事，我认为男人不亲近女人是好的。 2不过，为了避免发生淫乱的事，男婚女嫁也合情合理。
3夫妻双方都应当履行自己的义务，过正常的夫妻生活。 4妻子无权支配自己的身体，丈夫才有权；丈夫也无权支配自己的身体，妻子才有权。 5夫妻不可亏负彼此的需要，除非双方同意，才可以暂时分房，以便专心祈祷。以后，二人仍要恢复正常的夫妻生活，免得撒旦趁你们情不自禁的时候引诱你们。 6我这番话是准许你们结婚，并不是命令你们结婚。 7虽然我希望人人都像我一样独身，但每个人从上帝所领受的恩赐不同，有的是这样，有的是那样。
8至于那些未婚的和寡居的，他们若能像我一样就好了。 9但如果他们不能自制，就应该结婚，因为与其欲火攻心还不如结婚为好。 10我也吩咐那些已婚的人，其实不是我吩咐，而是主吩咐：妻子不可离开丈夫， 11若是离开了，妻子不可再嫁别人，只能与丈夫复合。丈夫也不可离弃妻子。
12至于其他的人，主没有吩咐什么，但我要说，如果某弟兄的妻子不信主，但乐意和他同住，他就不应离弃妻子。 13同样，如果某姊妹的丈夫不信主，但乐意和她同住，她就不应离弃丈夫。 14因为不信的丈夫因妻子而得以圣洁了。同样，不信的妻子也因丈夫而得以圣洁了。否则你们的孩子就是不洁净的，但如今他们是圣洁的。 15倘若不信的一方坚持要离开的话，就让他离开好了。无论是弟兄或姊妹遇到这样的事情都不必勉强。上帝呼召我们，原是要我们和睦相处。 16你这做妻子的，怎么知道不能救你的丈夫呢？你这做丈夫的，怎么知道不能救你的妻子呢？
17各人应当依照上帝的呼召和安排生活，这是我对各教会的吩咐。 18如果蒙召时已经受了割礼，不必消除割礼；如果蒙召时没有受割礼，也不必去受割礼。 19受不受割礼都算不得什么，最要紧的是遵行上帝的诫命。 20各人应当保持自己蒙召时的身份。 21如果你蒙召时是奴隶，不必因此而烦恼。不过如果你可以获得自由，也不要放过机会。 22因为，如果你蒙召信主时是奴隶，现在则是主的自由人；如果你蒙召时是自由人，现在则是基督的奴仆。 23你们是主用重价买来的，不要做人的奴隶。 24弟兄姊妹，你们要在上帝面前保持自己蒙召时的身份。
25关于独身的问题，主并没有给我任何命令，但我既然深受主恩，成为祂忠心的仆人，就向你们提供一些意见。
26鉴于目前时势艰难，我认为各人最好是安于现状。 27已经有妻子的，就不要设法摆脱她；还没有妻子的，就不要想着结婚。 28男婚女嫁并不是犯罪，只是有家室的人总免不了许多人生的苦恼，我是盼望你们能够免去这些苦恼。
29弟兄们，我告诉你们，时日不多了，从今以后，那些有妻子的，要像没有妻子的； 30哭泣的，要像不哭泣的；欢喜的，要像不欢喜的；置业的，要像一无所有的。 31享用世界之物的，不要沉溺其中，因为现今的世界很快就要过去了。
32我希望你们无牵无挂。未婚的男子可以专心于主的事，想着怎样讨主的喜悦。 33但已婚的男子挂虑世上的事，想着如何取悦妻子， 34难免分心。没有丈夫的妇女和处女可以专心于主的事，叫身体和心灵都圣洁；已婚的妇女挂虑世上的事，想着如何取悦丈夫。 35我这样说是为了你们的好处，不是要束缚你们，是要鼓励你们做合宜的事，好叫你们殷勤、专心事奉主。
36若有人觉得对待自己的未婚妻有不合宜之处，女方的年纪也够大，自己又情欲难禁，就成全他的心愿，让他们结婚吧！这并不算犯罪。 37如果这人心里确信自己没有结婚的需要，又能自己作主，打定主意不结婚，这样做也好。 38所以，与未婚妻完婚是对的，但不结婚则更好。
39丈夫还活着的时候，妻子必须忠于丈夫。如果丈夫去世了，她就自由了，可以再婚，只是要嫁给信主的弟兄。 40然而，照我的意见，她若能不再婚就更有福了。我想自己也是受了上帝的灵感动才说这番话的。
การแต่งงาน
1ส่วนเรื่องที่ท่านเขียนมานั้น เป็นการดีที่ผู้ชายจะไม่แต่งงาน7:1 หรือเป็นการดีที่ผู้ชายจะไม่มีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้หญิง 2แต่เพราะมีการผิดศีลธรรมเกิดขึ้นอย่างมาก ผู้ชายแต่ละคนก็ควรมีภรรยาของตนเอง และผู้หญิงแต่ละคนก็ควรมีสามีของตนเอง 3สามีควรทำหน้าที่สามีต่อภรรยาของตนอย่างสมบูรณ์ และเช่นกันภรรยาก็ควรทำหน้าที่ภรรยาต่อสามีของตนอย่างสมบูรณ์ด้วย 4ร่างกายของภรรยาไม่ได้เป็นของนางคนเดียว แต่เป็นของสามีด้วย ในทำนองเดียวกันร่างกายของสามีไม่ได้เป็นของเขาคนเดียว แต่เป็นของภรรยาด้วย 5อย่าปฏิเสธการอยู่ร่วมกัน เว้นแต่เห็นพ้องกันเป็นการชั่วคราวเพื่ออุทิศตนในการอธิษฐาน จากนั้นจึงมาอยู่ร่วมกันอีก เพื่อซาตานจะไม่ล่อลวงท่านให้ทำผิดเนื่องจากขาดการควบคุมตนเอง 6ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้ในเชิงอนุญาต ไม่ใช่คำสั่ง 7ข้าพเจ้าปรารถนาให้ทุกคนเป็นเหมือนข้าพเจ้า แต่ของประทานที่แต่ละคนได้รับจากพระเจ้านั้นต่างกัน คนหนึ่งมีของประทานนี้ อีกคนหนึ่งมีของประทานนั้น
8สำหรับคนโสดและผู้ที่เป็นม่าย ข้าพเจ้าขอบอกว่าเป็นการดีแล้วที่จะไม่แต่งงานเหมือนกับข้าพเจ้า 9แต่ถ้าพวกเขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ พวกเขาก็ควรแต่งงานเพราะแต่งงานไปก็ยังดีกว่าถูกเผาเร่าร้อนด้วยราคะ
10สำหรับคนที่แต่งงานแล้ว ข้าพเจ้าขอสั่ง (ไม่ใช่ข้าพเจ้าสั่งเอง องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาไว้) ว่าภรรยาอย่าแยกจากสามีของนาง 11แต่ถ้านางทำเช่นนั้น นางต้องไม่แต่งงานอีก หรือไม่ก็ต้องกลับมาคืนดีกับสามีของนาง และสามีอย่าได้หย่าร้างภรรยาของตนเลย
12สำหรับคนอื่นๆ นอกจากนี้ ข้าพเจ้าขอบอกว่า (ไม่ใช่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส) หากพี่น้องคนใดมีภรรยาที่ไม่ใช่ผู้เชื่อ และนางเต็มใจจะอยู่กับสามี เขาต้องไม่หย่าร้างกับนาง 13และหากฝ่ายหญิงมีสามีที่ไม่ใช่ผู้เชื่อและเขาเต็มใจจะอยู่กับนาง นางจะต้องไม่หย่าร้างจากเขา 14เพราะสามีที่ไม่เชื่อได้รับการทรงชำระให้บริสุทธิ์แล้วผ่านทางภรรยา และภรรยาที่ไม่เชื่อได้รับการทรงชำระให้บริสุทธิ์แล้วผ่านทางสามีที่เชื่อ มิฉะนั้นลูกๆ จะเป็นมลทิน แต่นี่พวกเขาบริสุทธิ์
15แต่ถ้าฝ่ายที่ไม่เชื่อแยกตัวไป ก็ปล่อยเขาไปเถิด ในกรณีเช่นนั้นฝ่ายที่เชื่อทั้งชายและหญิงจะไม่ถูกผูกมัด พระเจ้าทรงเรียกเราให้อยู่อย่างสงบสุข 16ท่านผู้เป็นภรรยาจะรู้ได้อย่างไรว่าจะช่วยให้สามีรอดได้หรือไม่? หรือท่านผู้เป็นสามีจะรู้ได้อย่างไรว่าจะช่วยให้ภรรยารอดได้หรือไม่?
17อย่างไรก็ตามแต่ละคนควรจะคงสถานภาพที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบหมายและที่พระเจ้าได้ทรงเรียกเขา นี่เป็นกฎที่ข้าพเจ้าวางไว้ในคริสตจักรทั้งปวง 18ถ้าชายคนใดได้รับการทรงเรียกเมื่อเขาเข้าสุหนัตแล้ว เขาก็ไม่ควรลบล้างการเข้าสุหนัต ถ้าชายคนใดได้รับการทรงเรียกเมื่อเขายังไม่ได้เข้าสุหนัต เขาก็ไม่ควรเข้าสุหนัต 19ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่เข้าสุหนัตหรือไม่เข้าสุหนัต แต่อยู่ที่การรักษาพระบัญชาของพระเจ้า 20แต่ละคนควรจะคงสถานะที่เขาอยู่เมื่อพระเจ้าทรงเรียก 21ถ้าท่านได้รับการทรงเรียกเมื่อท่านเป็นทาสอยู่ ก็อย่าให้สิ่งนี้รบกวนท่าน แต่ถ้าท่านสามารถไถ่ตัวเป็นอิสระได้ก็จงทำเถิด 22เพราะผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกเมื่อเขายังเป็นทาสอยู่ก็เป็นเสรีชนขององค์พระผู้เป็นเจ้า ในทำนองเดียวกันคนที่เป็นไทขณะที่ได้รับการทรงเรียกก็เป็นทาสของพระคริสต์ 23พระองค์ทรงซื้อท่านในราคาสูง อย่าเป็นทาสของมนุษย์เลย 24พี่น้องทั้งหลาย ในเมื่อแต่ละคนต้องรับผิดชอบต่อพระเจ้า เขาก็ควรคงอยู่ในสถานะที่พระเจ้าได้ทรงเรียก
25เกี่ยวกับผู้ที่เป็นพรหมจารีนั้น ข้าพเจ้าไม่ได้รับพระบัญชาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ขอวินิจฉัยในฐานะของผู้ซึ่งได้รับพระเมตตาของพระเจ้าให้เป็นผู้ที่ไว้ใจได้ 26เนื่องจากวิกฤติการณ์ในปัจจุบัน ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นการดีที่ท่านจะคงอยู่อย่างที่เป็นอยู่ 27ท่านแต่งงานแล้วหรือ? ก็อย่าหาทางหย่าร้างเลย ท่านยังไม่ได้แต่งงานหรือ? ก็อย่าเสาะหาภรรยาเลย 28แต่ถ้าท่านจะแต่งงานก็ไม่บาป และถ้าหญิงพรหมจารีจะแต่งงานก็ไม่บาป แต่คนที่แต่งงานแล้วจะเผชิญความยุ่งยากหลายอย่างในชีวิตนี้ และข้าพเจ้าประสงค์จะให้ท่านพ้นจากสิ่งนี้
29พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าหมายความว่าเวลาก็เหลือน้อยแล้ว ตั้งแต่นี้ไปคนที่มีภรรยาแล้วควรดำเนินชีวิตเสมือนไม่มี 30ผู้ที่ทุกข์โศกเสมือนไม่ได้ทุกข์โศก ผู้ที่มีความสุขเสมือนไม่มีความสุข ผู้ที่ซื้อเสมือนไม่ได้เป็นเจ้าของ 31ผู้ที่ใช้สิ่งต่างๆ ของโลกเสมือนไม่ได้ใช้อย่างเต็มที่ เพราะโลกนี้อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันกำลังจะผ่านพ้นไป
32ข้าพเจ้าอยากให้ท่านพ้นจากความพะวักพะวน คนที่ไม่แต่งงานก็สาละวนอยู่กับการงานขององค์พระผู้เป็นเจ้า มุ่งให้องค์พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย
33ส่วนคนที่แต่งงานแล้วก็สาละวนอยู่กับเรื่องของโลกนี้ มุ่งให้ภรรยาพอใจ 34และความสนใจของเขาก็แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ส่วนหญิงที่ไม่แต่งงานหรือสาวพรหมจารีก็สาละวนอยู่กับการงานขององค์พระผู้เป็นเจ้า มุ่งที่จะอุทิศตนแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าทั้งกายและจิตวิญญาณ ส่วนหญิงที่แต่งงานแล้วก็สาละวนอยู่กับการงานของโลกนี้ มุ่งให้สามีพอใจ 35ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้เพื่อเป็นผลดีแก่ท่านเอง ไม่ใช่เพื่อควบคุมจำกัดท่าน แต่เพื่อท่านจะได้ดำเนินชีวิตในทางที่ถูกต้อง ด้วยการอุทิศตนเพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าโดยปราศจากใจสองฝักสองฝ่าย
36หากผู้ใดคิดว่าตนปฏิบัติต่อคู่หมั้นสาวพรหมจารีอย่างไม่เหมาะสม และถ้านางอายุมากขึ้นทุกที และเขารู้สึกว่าตนเองควรแต่งงาน เขาก็ควรทำตามที่ต้องการ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดบาป พวกเขาควรจะแต่งงานกัน 37แต่ชายผู้ที่ตั้งใจแน่วแน่ไม่ถูกผลักดัน แต่ควบคุมความตั้งใจของตนเองได้และตัดสินใจที่จะไม่แต่งงาน เขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว 38ดังนั้นแล้วคนที่แต่งงานกับคู่หมั้นสาวพรหมจารีก็ทำถูก แต่คนที่ไม่แต่งงานก็ทำดียิ่งกว่า7:36-38 หรือ 36หากผู้ใดคิดว่าตนปฏิบัติต่อลูกสาวของตนอย่างไม่เหมาะสม และถ้านางอายุมากขึ้นทุกที และเขารู้สึกว่านางควรแต่งงาน เขาก็ควรทำตามที่ต้องการ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดบาป เขาควรจะให้นางแต่งงาน 37แต่ชายที่ตั้งใจแน่วแน่ ไม่ถูกผลักดัน แต่ควบคุมความตั้งใจของตนเองได้ และตัดสินใจที่จะให้สาวพรหมจารีนั้นไม่แต่งงาน เขาก็ทำสิ่งที่ถูกต้อง 38ดังนั้นแล้วคนที่ให้ลูกสาวพรหมจารีของตนแต่งงานก็ทำถูก แต่คนที่ไม่ให้นางแต่งงานก็ทำดียิ่งกว่า
39ตราบใดที่สามียังมีชีวิตอยู่ ภรรยาต้องอยู่กับสามี แต่หากสามีตาย นางจะแต่งงานกับใครก็ได้ตามใจปรารถนา แต่ต้องเป็นผู้ที่เชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้า 40ตามความเห็นของข้าพเจ้า นางอยู่คนเดียวจะเป็นสุขกว่า และข้าพเจ้าคิดว่าพระวิญญาณของพระเจ้าทรงอยู่กับข้าพเจ้าด้วยในการกล่าวเช่นนี้
