论讲道和说方言
1你们要追求爱，也要切慕属灵的恩赐，尤其是做先知讲道的恩赐。 2人说方言，是对上帝说的，并非对人说的，因为没有人听得懂，他是在心灵里述说各样的奥秘。 3但先知讲道是对人讲的，为了要造就、鼓励、安慰人。 4说方言只是造就自己，但做先知讲道是造就教会。 5我希望你们都能够说方言，不过，我更希望你们都能做先知讲道。说方言的不如做先知讲道的重要，除非把方言翻译出来，使教会得造就。
6弟兄姊妹，如果我到你们那里只说方言，不讲解有关上帝的启示、知识、预言、教导，我对你们有什么益处呢？ 7就连没有生命的箫和琴，如果发出的声音杂乱无章，谁能知道所吹所弹的是什么曲子呢？ 8如果号声不清楚，谁会预备打仗呢？ 9同样，除非你们讲出清楚的信息，不然听见的人怎能明白呢？那岂不等于对空气说话吗？ 10世上有各种语言，却没有一种是毫无意义的。 11如果有人对我说话，我却不明白他的语言，我们彼此就成了语言不通的人。 12你们也是一样，既然渴慕属灵的恩赐，就应该多多追求造就教会的恩赐。
13所以说方言的人应当祈求能把方言翻译出来。 14如果我用方言祷告，那是我的灵在祷告，但我的悟性没有发挥作用。 15那么，我该怎么做呢？我要用灵祷告，也要用悟性祷告；我要用灵歌唱，也要用悟性歌唱。 16否则，如果你在聚会中用方言14:16 本处“方言”希腊文是“灵”。来感恩，在座不懂方言的人不明白你在说些什么，怎能在你感恩的时候说“阿们”呢？ 17你的感恩表达得固然美好，无奈不能造就别人。
18感谢上帝，我说方言比你们众人都多。 19但在教会中我宁可用悟性说五句教导人的话，胜过说万句别人不懂的方言。
20弟兄姊妹，你们的思想不要像小孩子，要长大成熟，但在罪恶的事上要像婴孩。 21律法书上记载：
“主说，‘我要借着讲陌生语言的人和外邦人的口向这些子民说话。
虽然如此，
他们仍然不听从我。’”
22由此可见，讲方言不是显给信徒的标记，而是显给非信徒的标记；但先知讲道是显给信徒的标记，不是显给非信徒的标记。 23所以，如果你们在聚会中，全体信徒都说方言，偶然有不懂方言的人或非信徒进来，他们岂不会说你们全都疯了吗？ 24但如果你们都做先知讲道，偶然有非信徒或是不懂方言的人进来，他会醒悟到自己的罪，良心受到谴责， 25心中的秘密也会显露出来，便会俯伏敬拜上帝，说：“上帝真的在你们当中！”
聚会的原则
26那么，弟兄姊妹，你们该怎么做呢？你们聚会的时候，不管是唱诗、教导、讲启示、说方言或翻译方言，都应该是为了造就人。 27如果有人要说方言，应当只限于两个人，最多三个，要轮流说，而且要有人把它翻译出来。 28如果没有人翻译，说方言的人就当在聚会中闭口不言，只向自己和上帝说。
29做先知讲道的也应该限于两三个人，其他的人应当慎思明辨。 30但如果上帝的启示临到在座的其他人，正在讲的人要停下来， 31这样大家都可以轮流讲道，人人都可以得到教导和勉励。 32先知的灵受先知控制， 33因为上帝不是叫人混乱的上帝，而是赐人平安的上帝。
34正如圣徒的各教会一样，妇女14:34 “妇女”也可译为“妻子”。在聚会中要保持安静，因为她们不可以发言，总要顺服，正如律法书所说的。 35如果她们想要学什么，可以在家问自己的丈夫，因为妇女在聚会中发言是可耻的。 36难道上帝的道是出自你们哥林多人吗？难道上帝的道单单传给了你们吗？ 37如果你们当中有人自认为是先知或属灵的人，他就应该知道我现在所写的是主的命令。 38如果有人对此视而不见，不必理会他。
39所以，我的弟兄姊妹，你们要切慕做先知讲道，也不要禁止说方言。 40但无论做什么事，都要按规矩，有次序。
ของประทานในการเผยพระวจนะและการพูดภาษาแปลกๆ
1จงดำเนินในวิถีแห่งความรักและใฝ่หาของประทานฝ่ายจิตวิญญาณอย่างกระตือรือร้น โดยเฉพาะการเผยพระวจนะ 2เพราะผู้ที่พูดภาษาแปลกๆ14:2 หรืออีกภาษาหนึ่งเช่นเดียวกับข้อ 4,13,14,19,26 และ 27ไม่ได้พูดกับมนุษย์ แต่ทูลต่อพระเจ้า อันที่จริงไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เขาพูดเลย เขากล่าวข้อล้ำลึกด้วยจิตวิญญาณของเขา14:2 หรือโดยพระวิญญาณ 3แต่ทุกคนที่เผยพระวจนะนั้นกล่าวแก่คนทั้งหลายเพื่อทำให้พวกเขาเข้มแข็งขึ้น เพื่อให้กำลังใจและเพื่อปลอบโยน 4ผู้ที่พูดภาษาแปลกๆ เสริมสร้างตัวเอง ส่วนผู้ที่เผยพระวจนะเสริมสร้างคริสตจักร 5ข้าพเจ้าอยากให้ท่านทุกคนพูดภาษาแปลกๆ14:5 หรือภาษาอื่นๆทั้งสองครั้งในข้อนี้ และเช่นเดียวกับข้อ 6,18,22,23 และ 39 ได้ แต่ที่ยิ่งกว่านั้นข้าพเจ้าอยากให้ท่านเผยพระวจนะได้ ผู้ที่เผยพระวจนะนั้นยิ่งใหญ่กว่าผู้ที่พูดภาษาแปลกๆ เว้นแต่เขาแปลภาษานั้นๆ ได้เพื่อคริสตจักรจะได้รับเสริมสร้าง
6พี่น้องทั้งหลาย หากข้าพเจ้ามาหาท่านพร้อมกับพูดภาษาแปลกๆ ข้าพเจ้าจะอำนวยประโยชน์อันใดแก่ท่าน? นอกจากว่าข้าพเจ้าจะนำการทรงสำแดง หรือความรู้ หรือการเผยพระวจนะ หรือถ้อยคำสั่งสอนมาให้ 7แม้แต่สิ่งที่ไม่มีชีวิตก็เปล่งเสียงได้ ตัวอย่างเช่นขลุ่ยหรือพิณ ใครจะรู้ว่าเขากำลังบรรเลงทำนองอะไรหากไม่เล่นตามโน้ตให้ชัดเจน? 8และถ้าแตรศึกเป่าเรียกไม่ชัดเจนใครจะเตรียมพร้อมออกรบ? 9ท่านทั้งหลายก็เช่นกัน หากท่านพูดด้วยถ้อยคำที่คนไม่เข้าใจ ใครจะรู้ว่าท่านกำลังพูดอะไร? ท่านก็ได้แต่พูดลมๆ แล้งๆ 10ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในโลกย่อมมีภาษาสารพัดแบบ แต่ไม่มีภาษาไหนที่ปราศจากความหมาย 11หากข้าพเจ้าจับใจความที่เขาพูดอยู่ไม่ได้ ข้าพเจ้ากับผู้พูดก็เป็นคนต่างภาษากัน 12ท่านทั้งหลายก็เช่นกัน ในเมื่อท่านใฝ่หาของประทานฝ่ายจิตวิญญาณ ก็จงพยายามที่จะเป็นเลิศในของประทานซึ่งเสริมสร้างคริสตจักร
13ด้วยเหตุนี้ผู้ใดพูดภาษาแปลกๆ ได้ ควรอธิษฐานขอให้เขาแปลสิ่งที่เขาพูดได้ด้วย 14เพราะถ้าข้าพเจ้าอธิษฐานด้วยภาษาแปลกๆ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าอธิษฐาน แต่ไม่มีผลต่อความคิดของข้าพเจ้า 15ฉะนั้นข้าพเจ้าควรทำอย่างไร? ข้าพเจ้าจะอธิษฐานด้วยจิตวิญญาณ แต่ข้าพเจ้าก็จะอธิษฐานด้วยความคิดเช่นกัน ข้าพเจ้าจะร้องเพลงด้วยจิตวิญญาณ แต่ข้าพเจ้าก็จะร้องเพลงด้วยความคิดเช่นกัน 16ถ้าท่านสรรเสริญพระเจ้าด้วยจิตวิญญาณของท่าน คนที่ไม่รู้ไม่เข้าใจ14:16 หรือคนสงสัยใฝ่รู้จะกล่าว “อาเมน” ขานรับการขอบพระคุณของท่านได้อย่างไรในเมื่อเขาไม่รู้ว่าท่านพูดอะไร? 17ท่านอาจจะขอบพระคุณได้อย่างดีเยี่ยม แต่ไม่ได้เสริมสร้างคนอื่น
18ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้าที่ข้าพเจ้าพูดภาษาแปลกๆ มากกว่าพวกท่านทั้งหมด 19แต่ในคริสตจักรข้าพเจ้าขอพูดสักห้าคำที่คนฟังเข้าใจได้เพื่อสอนคนอื่น ดีกว่าพูดหมื่นคำเป็นภาษาแปลกๆ
20พี่น้องทั้งหลาย เลิกคิดแบบเด็กๆ เสียเถิด ในเรื่องความชั่วจงเป็นทารก แต่ในด้านความคิดจงเป็นผู้ใหญ่ 21ตามที่มีเขียนไว้ในบทบัญญัติว่า
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เราจะพูดกับชนชาตินี้ผ่านทางคนต่างภาษา
ผ่านริมฝีปากของคนต่างชาติ
แต่กระนั้นเขาก็ยังจะไม่ฟังเรา”14:21 อสย.28:11,12
22ฉะนั้นการพูดภาษาแปลกๆ จึงเป็นหมายสำคัญไม่ใช่สำหรับผู้เชื่อ แต่สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อ แต่การเผยพระวจนะนั้นสำหรับผู้เชื่อ ไม่ใช่ผู้ที่ไม่เชื่อ 23ด้วยเหตุนี้หากทั้งคริสตจักรมาประชุมกันและทุกคนพูดภาษาแปลกๆ แล้วคนที่ไม่เข้าใจ14:23 หรือคนสงสัยใฝ่รู้เช่นเดียวกับข้อ 24 หรือผู้ที่ไม่เชื่อเข้ามา จะไม่หาว่าท่านเสียสติไปหรือ? 24แต่ถ้าหากผู้ที่ไม่เชื่อหรือคนที่ไม่เข้าใจเข้ามาขณะที่ทุกคนกำลังเผยพระวจนะ ทั้งหมดนี้ก็จะทำให้เขาสำนึกว่าเขาเป็นคนบาปและทั้งหมดนี้จะพิพากษาเขา 25และความลับต่างๆ ในใจเขาจะถูกตีแผ่ ดังนั้นเขาจะกราบลงนมัสการพระเจ้าและร้องว่า “พระเจ้าสถิตท่ามกลางพวกท่านจริงๆ!”
การนมัสการอย่างมีระเบียบ
26พี่น้องทั้งหลาย แล้วเราจะว่าอย่างไรดี? เมื่อพวกท่านมาประชุมกัน ทุกคนมีเพลงสดุดี หรือคำสั่งสอน การทรงสำแดง ภาษาแปลกๆ หรือการแปลภาษาแปลกๆ ทั้งหมดนี้ต้องทำเพื่อให้คริสตจักรเข้มแข็งขึ้น 27หากใครจะพูดภาษาแปลกๆ จงพูดแค่สองคนหรืออย่างมากที่สุดสามคน โดยพูดทีละคนและต้องมีคนแปลความ 28หากไม่มีคนแปล ผู้พูดควรอยู่เงียบๆ ในคริสตจักร พูดกับตัวเองและทูลต่อพระเจ้า
29ส่วนผู้เผยพระวจนะควรพูดสักสองหรือสามคน และให้คนอื่นๆ ไตร่ตรองสิ่งที่เขาพูดให้ดี 30หากมีการทรงสำแดงแก่บางคนที่นั่งอยู่ ให้ผู้พูดคนแรกนิ่งก่อน 31เพราะว่าพวกท่านทั้งหมดจะได้เผยพระวจนะทีละคน เพื่อให้ทุกคนได้รับคำสอนและคำให้กำลังใจ 32จิตวิญญาณของผู้เผยพระวจนะย่อมอยู่ในบังคับของผู้เผยพระวจนะ 33เพราะพระเจ้าไม่ใช่พระเจ้าแห่งความวุ่นวาย แต่ทรงเป็นพระเจ้าแห่งความสงบสุข
ตามที่ปฏิบัติกันในที่ประชุมทั้งปวงของประชากรของพระเจ้า 34ผู้หญิงควรนิ่งเสียในคริสตจักร ไม่ได้รับอนุญาตให้พูด แต่ต้องนอบน้อมยอมจำนนตามที่บทบัญญัติระบุ 35ถ้าอยากถามเรื่องใด ควรถามสามีที่บ้าน เป็นเรื่องน่าอายที่ผู้หญิงจะพูดขึ้นมาในคริสตจักร
36พระวจนะของพระเจ้าเกิดมาจากพวกท่านหรือ? พระวจนะมีมาถึงท่านพวกเดียวหรือ? 37ถ้าใครคิดว่าตนเป็นผู้เผยพระวจนะหรือมีของประทานฝ่ายจิตวิญญาณก็ให้เขายอมรับว่าข้อความที่ข้าพเจ้าเขียนมาถึงท่านนี้เป็นพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้า 38ถ้าเขาละเลยเรื่องนี้ ตัวเขาเองจะถูกละเลย14:38 สำเนาต้นฉบับบางสำเนาว่าถ้าเขาไม่รู้เรื่องนี้ก็ปล่อยให้เขาไม่รู้
39เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า จงกระตือรือร้นในการเผยพระวจนะ และอย่าห้ามการพูดภาษาแปลกๆ เลย 40แต่ควรทำทุกสิ่งอย่างเหมาะสมและเป็นระเบียบ
