约瑟与弟兄相认
1约瑟再也控制不住自己，于是令所有的随从都出去。这样，约瑟跟弟兄们相认时，没有外人在场。 2约瑟放声大哭，埃及人听见了他的哭声，法老家也听到了这个消息。 3约瑟对他的弟兄们说：“我是约瑟！我的父亲还健在吗？”他的弟兄们吓得一句话也说不出来。
4约瑟叫他们走近一点，等他们靠近了，便说：“我是你们卖到埃及的弟弟约瑟！ 5现在，你们不要因为把我卖到这里而自怨自责。上帝差我先来这里，是为了保住大家的性命。 6地上的饥荒已经两年了，我们还有五年不能种、不能收。 7上帝差我先来，是要为你们保留后代，又要大施拯救，保住你们的性命。 8这样看来，不是你们，是上帝把我送到这里的。祂使我成为法老的宰相，管理他的家和整个埃及。 9你们快回去告诉父亲，他儿子约瑟说，‘上帝已经使我管理整个埃及，请他立刻来这里。 10他可以带着他的子孙、牛羊及一切所有住在歌珊。那里离我很近， 11我可以奉养他，以免他和全家老少及仆婢牲畜都陷入绝境，因为还有五年的饥荒。’ 12你们和我弟弟便雅悯都看见了，这是我亲口对你们说的。 13你们要把我在埃及享有的尊荣和你们见到的一切都告诉父亲，尽快把他接来。” 14约瑟和弟弟便雅悯抱头痛哭， 15然后又亲吻其他弟兄，抱着他们痛哭，弟兄们跟他交谈起来。
16约瑟弟兄们到来的消息传到法老的王宫，法老和他的臣仆都为约瑟感到高兴。 17法老对约瑟说：“你去吩咐你的弟兄备好驴回迦南， 18把你们的父亲和家眷都接到我这里。我要把埃及最好的土地赐给他们，让他们享受这里肥美的物产。 19吩咐你的弟兄从埃及带着车去把他们的妻子、儿女和你们的父亲接来。 20不要担心你们在迦南的产业，因为埃及全国的美物都是你们的。”
21以色列的儿子们答应了。约瑟遵照法老的吩咐，为他的弟兄们预备好车辆和路上需用的粮食， 22又给他们每人一套新衣服，但给了便雅悯五套新衣服和三百块银子。 23约瑟送给父亲十头公驴，驮着埃及的美物，还送了十头母驴，驮着粮食、饼和其他食物，让父亲路上用。 24约瑟送弟兄们回去，嘱咐他们路上不要争吵。
25于是，他们离开埃及回到在迦南的父亲雅各那里， 26对父亲说：“约瑟还活着，并且做了埃及的宰相。”雅各惊呆了，不敢相信他们的话。 27雅各听了他们转述约瑟的话，又看见约瑟派来接他的车，才回过神来。 28以色列说：“我信了！我儿约瑟还活着，我要在死之前去见他。”
Nagpakilala si Jose sa Kanyang mga Kapatid
1Hindi na mapigilan ni Jose ang kanyang sarili, kaya pinalabas niya ang kanyang mga alipin. At nang sila na lamang ang naroon, nagpakilala siya sa kanyang mga kapatid. 2Umiyak nang malakas si Jose kaya narinig ito ng mga Egipcio at ng sambahayan ng Faraon.
3Sinabi ni Jose sa kanyang mga kapatid, “Ako si Jose! Totoo bang buhay pa ang ating ama?” Pero hindi nakasagot sa kanya ang mga kapatid niya dahil natulala sila.
4Kaya sinabi ni Jose, “Lumapit kayo sa akin.” Nang lumapit na sila, sinabi niya, “Ako si Jose na kapatid ninyo, ang ipinagbili at dinala nʼyo rito sa Egipto. 5Ngayon, huwag kayong mag-alala at huwag ninyong sisihin ang sarili nʼyo dahil ipinagbili nʼyo ako rito, dahil ang Dios ang siyang nagsugo sa akin dito para iligtas ang buhay ninyo. 6Ikalawang taon pa lang ito ng taggutom, at may susunod pang limang taon na walang ani. 7Pero sinugo ako rito ng Dios para mailigtas kayo at mapanatili ang marami sa inyo rito sa mundo.
8“Kaya, hindi kayo ang nagpadala sa akin dito kundi ang Dios. Ginawa niya akong tagapayo ng Faraon, tagapamahala ng kanyang sambahayan at ng buong Egipto. 9Ngayon, magmadali kayong bumalik sa aking ama at sabihin nʼyo sa kanya na ang anak niyaʼy ginawa ng Dios na tagapamahala ng buong Egipto. At sabihin ninyo sa kanya na pinapapunta ko siya rito sa akin sa lalong madaling panahon. 10Sabihin nʼyo rin sa kanya na maaari siyang tumira sa lupain ng Goshen kasama ang kanyang mga anak at mga apo, mga hayop, at ang lahat ng ari-arian niya, para malapit siya sa akin. 11Aalagaan ko siya rito sa Goshen dahil may darating pang limang taon na taggutom. Ayaw kong magutom siya at ang kanyang sambahayan, pati ang kanyang mga hayop.”
12Nagpatuloy si Jose sa pagsasalita, “Ngayong alam nʼyo na, maging ng kapatid kong si Benjamin, na talagang ako si Jose na nakikipag-usap sa inyo. 13Sabihin nʼyo sa aking ama ang tungkol sa karangalang nakamit ko rito sa Egipto at ang lahat ng nakita ninyo tungkol sa akin. At dalhin nʼyo siya agad dito sa akin.”
14Pagkatapos, niyakap ni Jose ang kanyang kapatid na si Benjamin, umiiyak siya habang nakayakap kay Jose. 15Pagkatapos, pinaghahagkan ni Jose ang lahat ng kapatid niya at patuloy siyang umiiyak sa kanila. Pagkatapos noon ay nakipag-usap sa kanya ang mga kapatid niya.
16Nang makarating ang balita sa palasyo ng Faraon na dumating ang mga kapatid ni Jose, natuwa ang Faraon at ang kanyang mga opisyal. 17Sinabi ng Faraon kay Jose, “Sabihin mo sa mga kapatid mo na kargahan nila ng pagkain ang mga hayop nila at bumalik sa lupain ng Canaan. 18Pagkatapos, dalhin nila rito ang kanilang ama at ang kani-kanilang pamilya, dahil ibibigay ko sa kanila ang pinakamagandang lupain sa Egipto at matitikman nila ang pinakamagandang ani nito.
19“Sabihin mo rin sa kanila na magdala sila ng mga karwahe mula rito sa Egipto para masakyan ng mga asawaʼt anak nila sa paglipat nila rito. At dalhin nila rito ang kanilang ama. 20Huwag na silang manghinayang sa mga ari-arian nilang maiiwan dahil ang magagandang bagay sa buong Egipto ay magiging sa kanila.”
21Ginawa ito ng mga anak ni Jacob. At ayon sa utos ng Faraon, binigyan ni Jose ang mga kapatid niya ng mga karwahe at pinabaunan ng pagkain sa kanilang paglalakbay. 22Binigyan din niya ang bawat isa sa kanila ng damit; pero ang ibinigay niya kay Benjamin ay limang damit at 300 pirasong pilak. 23Pinadalhan din niya ang kanyang ama ng sampung asnong may mga kargang pinakamagandang ani mula sa Egipto, at sampung babaeng asno na may mga kargang trigo, tinapay at mga baon ng kanyang ama sa paglalakbay. 24Nang pinaalis na niya ang kanyang mga kapatid, sinabi niyang huwag silang mag-aaway sa daan.
25Kaya umalis sila sa Egipto at bumalik sa kanilang ama sa Canaan. 26Pagdating nila roon, sinabi nila sa kanilang ama na buhay pa si Jose, at siya pa nga ang tagapamahala ng buong Egipto. Natulala si Jacob; hindi siya makapaniwala. 27Pero nang sinabi nila sa kanya ang lahat ng sinabi ni Jose sa kanila, at nang makita niya ang mga karwahe na ipinadala ni Jose para sa pagpunta niya sa Egipto, bigla siyang lumakas. 28Sinabi ni Jacob, “Naniniwala na ako! Ang anak kong si Jose ay buhay pa. Pupuntahan ko siya bago ako mamatay.”
