犹大与她玛
1那时，犹大离开了他的兄弟们，到亚杜兰人希拉的家里住。 2他在那里遇见了迦南人书亚的女儿，就娶她为妻，与她同房。 3她怀孕生了一个儿子，犹大给他取名叫珥。 4她又怀孕生了一个儿子，给他取名叫俄南。 5她再次怀孕生了一个儿子，给他取名叫示拉。示拉是在基悉出生的。
6犹大给长子珥娶了她玛为妻。 7耶和华见珥行为邪恶，就取走了他的性命。 8犹大对俄南说：“你要与哥哥的妻子她玛同房，向她尽你做弟弟的本分，好替你哥哥传宗接代。” 9俄南知道生了儿子也不归自己，所以每次与她玛同房都把精液遗在地上，免得给他哥哥留后。 10耶和华见俄南行为邪恶，就取走了他的性命。 11犹大恐怕示拉会像他的两个哥哥一样死去，就对儿媳她玛说：“示拉还没有长大，你先回娘家守寡吧。”
12多年后，犹大的妻子，即书亚的女儿死了，等到守丧的日子满了，犹大就和他的朋友亚杜兰人希拉去亭拿，到替他剪羊毛的人那里。 13有人告诉她玛说：“你公公到亭拿去剪羊毛了。” 14她玛见示拉已经长大，却仍然没有娶她，就脱下寡妇的衣服，蒙上脸，换了装束，坐在去亭拿路上的伊拿印城门口。 15犹大看见她蒙着脸，以为她是妓女， 16就走过去对她说：“你陪我睡觉吧。”犹大不知道她是自己的儿媳妇。她玛问道：“你要我陪你睡觉，你给我什么呢？” 17犹大回答说：“我会从羊群中取一只山羊羔送给你。”她玛问道：“羊还没有送来以前，你给我什么作抵押呢？” 18犹大问：“你要什么作抵押呢？”她玛说：“我要你的印、印带和你的手杖。”犹大给了她，然后跟她睡觉。她玛就这样怀了孕。 19事后，她起来走了。她拿掉蒙脸的布，仍旧穿上寡妇的装束。
20犹大托他的朋友亚杜兰人送去一只山羊羔，要从那女人手中换回抵押物，却找不到她。 21他的朋友就问当地的人：“伊拿印路旁的庙妓在哪里？”他们回答说：“这里没有庙妓。” 22他的朋友只好回去对犹大说：“我找不着她，当地人说那里没有庙妓。” 23犹大说：“让她留着我的东西吧，免得我们成为笑柄。反正我把羊送过去了，只是你找不到她。”
24大约过了三个月，有人告诉犹大说：“你的儿媳妇她玛不守妇道，并且怀孕了。”犹大说：“把她拉出来烧死！” 25他们正要把她拉出来，她请人带口信给他公公，说：“这些东西的主人使我怀了孕，请你看这印、印带和杖是谁的？” 26犹大认出是自己的东西，就说：“她比我更有理，因为我没有让示拉娶她。”犹大没有再与她睡觉。
27她玛临产的时候，才知道腹中是一对双胞胎。 28生产的时候，一个婴儿先伸出手来，接生婆就把一条红线系在他的手上，说：“他是先出生的。” 29可是那婴儿随后却把手缩回去，另一个婴儿先出生了，接生婆说：“你怎么抢先出来了？”因此，他的名字叫法勒斯38:29 “法勒斯”意思是“抢先出来”。。 30后来，那个手上系有红线的孩子也出生了，给他取名叫谢拉38:30 “谢拉”意思是“红色”或“光明”。。
يهودا و تامار
1در همان روزها بود كه يهودا خانهٔ پدر خود را ترک نموده، به عدولام رفت و نزد شخصی به نام حيره ساكن شد. 2در آنجا او دختر مردی كنعانی به نام شوعا را به زنی گرفت 3و از او صاحب پسری شد كه او را عير ناميد. 4شوعا بار ديگر حامله شد و پسری زاييد و او را اونان نام نهاد. 5وقتی آنها در كزيب بودند، زن يهودا پسر سوم خود را به دنيا آورد و او را شيله ناميد.
6وقتی عير، پسر ارشد يهودا، بزرگ شد پدرش دختری را به نام تامار برای او به زنی گرفت. 7اما چون عير شخص شروری بود، خداوند او را كُشت.
8آنگاه يهودا به اونان برادر عير گفت: «مطابق رسم ما، تو بايد با زن برادرت تامار ازدواج كنی تا نسل برادرت از بين نرود.» 9اونان با تامار ازدواج كرد، اما چون نمی‌خواست فرزندش از آنِ كس ديگری باشد، هر وقت با او نزديكی می‌كرد، جلوگيری نموده، نمی‌گذاشت تامار بچه‌ای داشته باشد كه از آنِ برادر مرده‌اش شود. 10اين كار اونان در نظر خداوند ناپسند آمد و خدا او را نيز كشت. 11يهودا به عروس خود تامار گفت: «به خانهٔ پدرت برو و بيوه بمان تا اين كه پسر كوچكم شيله بزرگ شود. آن وقت می‌توانی با او ازدواج كنی.» (ولی يهودا قلباً راضی به اين كار نبود، چون می‌ترسيد شيله نيز مثل دو برادر ديگرش هلاک شود.) پس تامار به خانه پدرش رفت.
12پس از مدتی، زن يهودا مُرد. وقتی كه روزهای سوگواری سپری شد، يهودا با دوستش حيرهٔ عدولامی برای نظارت بر پشمچينی گوسفندان به تمنه رفت.
13به تامار خبر دادند كه پدر شوهرش برای چيدنِ پشمِ گوسفندان به طرف تمنه حركت كرده است. 14تامار لباس بيوگی خود را از تن درآورد و برای اين كه شناخته نشود چادری بر سر انداخته، دم دروازهٔ عينايم سر راه تمنه نشست، زيرا او ديد كه هر چند شيله بزرگ شده ولی او را به عقد وی در نياورده‌اند.
15يهودا او را ديد، ولی چون او روی خود را پوشانيده بود، او را نشناخت و پنداشت زن بدكاره‌ای است. 16پس به كنار جاده به طرف او رفته، به او پيشنهاد كرد كه با وی همبستر شود، غافل از اين كه عروس خودش می‌باشد. تامار به او گفت: «چقدر می‌خواهی به من بدهی؟»
17يهودا گفت: «بزغاله‌ای از گله‌ام برايت خواهم فرستاد.»
زن گفت: «برای اين كه مطمئن شوم كه بزغاله را می‌فرستی بايد چيزی نزد من گرو بگذاری.»
18يهودا گفت: «چه چيزی را گرو بگذارم؟»
زن جواب داد: «مُهر و عصايت را.» پس يهودا آنها را به او داد و با وی همبستر شد و در نتيجه تامار آبستن شد. 19پس از اين واقعه تامار بازگشت و دوباره لباس بيوِگی خود را پوشيد.
20يهودا بزغاله را به دوستش حيرهٔ عدولامی سپرد تا آن را برای آن زن ببرد و اشیا گرويی را پس بگيرد، اما حيره آن زن را نيافت. 21پس، از مردم آنجا پرسيد: «آن زن بدكاره‌ای كه دمِ دروازه، سر راه نشسته بود كجاست؟»
به او جواب دادند: «ما هرگز چنين زنی در اينجا نديده‌ايم.»
22حيره نزد يهودا بازگشت و به او گفت: «او را نيافتم و مردمان آنجا هم می‌گويند چنين زنی را در آنجا نديده‌اند.»
23يهودا گفت: «بگذار آن اشیا مال او باشد، مبادا رسوا شويم. به هر حال من بزغاله را برای او فرستادم، ولی تو نتوانستی او را پيدا كنی.»
24حدود سه ماه بعد از اين واقعه، به يهودا خبر دادند كه عروسش تامار زنا كرده و حامله است. يهودا گفت: «او را بيرون آوريد و بسوزانيد.»
25در حالی كه تامار را بيرون می‌آوردند تا او را بكشند اين پيغام را برای پدر شوهرش فرستاد: «مردی كه صاحب اين مُهر و عصا می‌باشد، پدر بچهٔ من است، آيا او را می‌شناسی؟»
26يهودا مُهر و عصا را شناخت و گفت: «او تقصيری ندارد، زيرا من به قول خود وفا نكردم و او را برای پسرم شيله نگرفتم.» يهودا ديگر با او همبستر نشد.
27چون وقت وضع حمل تامار رسيد، دوقلو زاييد. 28در موقع زايمان، يكی از پسرها دستش را بيرون آورد و قابله نخ قرمزی به مچ دست او بست. 29اما او دست خود را عقب كشيد و پسر ديگر، اول به دنيا آمد. قابله گفت: «چگونه بيرون آمدی؟» پس او را فارص (يعنی «بيرون آمدن») ناميدند. 30اندكی بعد، پسری كه نخ قرمز به دستش بسته شده بود متولد شد و او را زارح (يعنی «قرمز») ناميدند.
