1以利沙说：“你们要听耶和华的话，耶和华说，‘明天这个时候，在撒玛利亚城门口，三公斤细面粉只卖十一克银子，六公斤大麦也卖十一克银子。’” 2一个搀扶王的将领对上帝的仆人说：“即使耶和华打开天上的窗户，也不可能发生这样的事！”以利沙说：“你必亲眼看见，却吃不到。”
撒玛利亚城获救
3城门口有四个麻风病人，他们商量说：“我们为什么坐在这里等死呢？ 4如果我们进城，城里正闹饥荒，我们会饿死；但我们坐在这里也是死，不如去投靠亚兰军。如果他们不杀我们，我们就能活命；如若不然，死就死吧！” 5傍晚时分，他们动身去亚兰人的营地，到了营地外边，却发现人影全无。 6原来，主使亚兰人听见大队人马和战车的声音。他们以为以色列王雇用了赫人的诸王和埃及人的诸王来攻营， 7便在傍晚时分撇下帐篷、马和驴，弃营而逃。 8那几个麻风病人到了营地，走进一个帐篷，又吃又喝，把那里的金银和衣服拿走收藏起来，再回来进入另一个帐篷，把财物拿走收藏起来。
9后来，他们彼此说：“我们这样做不对。今天是个报好消息的日子，我们却不作声。若等到天亮，我们会受惩罚的。走，我们给王报信去。” 10他们就去喊城门守卫，对他们说：“我们到了亚兰人的营中，里面不见人影也没有人声，只有拴着的马和驴，帐篷依然在那里。” 11城门守卫就高声宣告消息，有人去禀告王。 12王连夜起来，对臣仆说：“我告诉你们是怎么回事。亚兰人知道我们正闹饥荒，就故意离开军营，埋伏在田野，等我们以色列人出城后，好活捉我们，并攻入城中。”
13一个臣仆说：“不如派人骑着城中仅存的五匹马出去打探一下。反正他们和城中剩下的以色列人一样快要死了。” 14他们预备了两辆马车，王便命人出去追踪亚兰军、查明实情。 15探子一路追到约旦河，沿路看见到处都是亚兰军仓皇逃走时丢弃的衣服和装备，便回去禀告王。 16于是，民众出城抢掠亚兰人的营地。那时，三公斤细面粉只卖十一克银子，六公斤大麦也只卖十一克银子，正如耶和华所言。 17王派那位搀扶他的将领守在城门口维持秩序，那将领却被涌出的人群踩死，应验了上帝的仆人在王去见他时所说的话。 18上帝的仆人曾对王说：“明天这个时候，在撒玛利亚城门口，三公斤细面粉只卖十一克银子，六公斤大麦也只卖十一克银子。”
19但那将领对上帝的仆人说：“即使耶和华打开天上的窗户，也不可能发生这样的事！”上帝的仆人说：“你必亲眼看见，却吃不到。” 20这话果然应验在他身上，他被人群踩死在城门口。
Hongersnood in Samaria
1Elisa zei rustig: ‘De Here zegt dat morgen om deze tijd acht liter meel of zestien liter gerst op de markten van Samaria zal worden verkocht voor elf gram zilver.’ 2De officier die de koning ondersteunde, zei tegen de profeet: ‘Dat zou niet eens kunnen, al maakte de Here vensters in de hemel!’ Maar Elisa zei: ‘U zult het zien gebeuren, maar u zult niet in staat zijn er iets van te eten.’
3Nu zaten buiten de poort vier melaatsen bij elkaar. ‘Waarom zouden wij hier blijven zitten tot wij dood gaan?’ zeiden zij tegen elkaar. 4‘We verhongeren als we hier blijven zitten, maar dat doen we ook als we de stad ingaan, daarom kunnen we ons net zo goed gaan overgeven aan het Syrische leger. Als zij ons in leven laten, is dat meegenomen. Als zij ons doden, maakt het niets uit. Wij zouden toch zijn omgekomen.’ 5Tegen de avond gingen zij naar het Syrische kamp, maar daar was niemand meer te bekennen. 6De Here had er namelijk voor gezorgd dat het Syrische leger het lawaai van strijdwagens, het gedreun van paardenhoeven en de geluiden van een naderend groot leger hoorde. ‘De koning van Israël heeft de Hethieten en Egyptenaren gehuurd om ons aan te vallen,’ riepen zij elkaar toe. 7Toen brak er paniek uit, het leger vluchtte de nacht in en liet tenten, paarden, ezels en al het andere achter. 8De melaatsen liepen ondertussen aan de buitenkant van het kamp en gingen enkele tenten binnen. Zij aten en dronken naar hartelust en namen zilver, goud en kleding mee, waarna ze hun buit verstopten.
9Ten slotte zeiden zij echter tegen elkaar: ‘Het is niet goed wat wij doen. Wij moeten dit geweldige nieuws ook aan de anderen vertellen. Al zouden we maar tot morgenochtend wachten, dan zou er een ramp over ons komen. Vooruit, laten we teruggaan en het de mensen in het paleis vertellen.’ 10Zij liepen terug naar de stad en vertelden de wachters: ‘Wij zijn naar het Syrische kamp gegaan en hebben het helemaal verlaten aangetroffen. De paarden en ezels stonden vastgebonden en de tenten stonden onaangeroerd. Er was geen mens te bekennen.’ 11De wachters gaven het nieuws door aan de mensen in het paleis. 12De koning kwam ʼs nachts uit bed en zei tegen zijn officieren: ‘Ik weet wat er is gebeurd. De Syriërs weten dat wij verhongeren, daarom hebben zij hun kamp verlaten en zich in de heuvels verborgen. Op die manier hopen zij ons de stad uit te lokken. Als we naar buiten gaan, zullen zij ons aanvallen, ons als slaven gevangennemen en de stad in nemen.’ 13Een van zijn officieren opperde: ‘Laten we verkenners sturen om te kijken wat er aan de hand is. Laat hen vijf van de overgebleven paarden meenemen. Als met hen iets gebeurt, is dat geen groter verlies dan dat zij hier blijven en samen met ons sterven.’ 14Er werden vier tuigpaarden uitgezocht en de koning stuurde enkele wagenmenners eropuit om te kijken waar de Syriërs waren gebleven. 15Zij volgden het spoor van stukken wapenrusting en kleding tot aan de Jordaan. De Syriërs hadden dat alles in hun grote haast weggeworpen. De verkenners keerden terug en vertelden dit aan de koning. 16Daarop stormde de bevolking van Samaria de stad uit om het kamp van de Syriërs te plunderen. Zo werd het werkelijkheid dat acht liter meel en zestien liter gerst die dag voor elf gram zilver werden verkocht, precies zoals de Here had gezegd. 17De koning liet zijn speciale helper het verkeer bij de poort regelen, maar de man werd onder de voet gelopen en stierf toen de inwoners van de stad naar buiten stroomden. Dat was wat Elisa had voorzegd, toen de koning hem de dag daarvoor gevangen wilde nemen. 18Hij had de koning verteld dat meel en gerst de volgende dag voor zo weinig geld zouden worden verkocht. 19De officier van de koning had toen gezegd: ‘Dat kan niet. Zelfs al zou de Here de vensters van de hemel openen, zou dat nog niet kunnen.’ Waarop de profeet had gezegd: ‘U zult het zien gebeuren, maar niet in staat zijn er iets van te eten.’ 20En dat kon hij inderdaad niet, want de mensen liepen hem bij de poort onder de voet.
