亚兰王攻打撒玛利亚城
1亚兰王便·哈达率领全军，联合三十二个王，带着车马围攻撒玛利亚。 2他派遣使者进城对以色列王亚哈说： 3“便·哈达说，‘你的金银和你家中最美的妻妾儿女都是我的。’” 4以色列王说：“我主我王啊，我答应你的要求，我和我的一切都是你的。”
5不久，使者又来对他说：“便·哈达说，‘我已派人吩咐你把金银、妻妾和儿女都给我。 6明天这个时候，我会派属下搜查你的王宫和你臣仆的家，他们要拿走你珍爱的一切。’” 7以色列王亚哈召集国中的长老，说：“你们看，这人是在找麻烦。他派人来要我的妻妾、孩子和金银，我没有拒绝他。” 8长老和百姓都说：“别听从他，别答应他。”
9于是，他对使者说：“你们告诉我主我王，他第一次所要的，仆人可以照办，但这一次所要的，仆人不能从命。”使者就去回复便·哈达。 10便·哈达又派人去对亚哈说：“若撒玛利亚的尘土够我的士兵每人抓一把，愿神明重重地惩罚我。” 11以色列王说：“你去告诉便·哈达，叫他别刚穿上盔甲就夸口，打完仗卸下盔甲再夸口吧。” 12便·哈达和诸王正在营中饮酒，听见这话，就吩咐属下准备攻城。
亚哈打败便·哈达
13一位先知来见以色列王亚哈，说：“耶和华说，‘你看见这大队人马了吗？今天我必将他们交在你手里，这样你就知道我是耶和华。’” 14亚哈问：“谁来完成这任务呢？”先知答道：“耶和华说，省长属下的青年军。”亚哈问：“谁来做统领呢？”先知答道：“你。”
15于是，亚哈召集了省长属下的青年军二百三十二人，又召集以色列全军，共七千人。
16中午，便·哈达正跟盟军的三十二个王在营中狂饮的时候，亚哈率军出发了。 17省长属下的青年军率先出城。便·哈达派出的巡逻队禀告他说：“有人从撒玛利亚城出来了。” 18便·哈达说：“不管他们是来求和还是求战，都要生擒他们！” 19省长属下的青年军率先出城，大军紧随其后， 20他们见敌人就杀。亚兰人败逃，以色列人乘势追击。亚兰王便·哈达骑着马与一些骑兵落荒而逃。 21以色列王出城攻击敌军车马，重创亚兰人。
22先知又来见以色列王，说：“你要加强防卫，做好准备，因为明年春天亚兰王必卷土重来。”
23臣仆给亚兰王献计说：“以色列人的神是山神，所以他们占了上风，我们若在平原上跟他们交战，一定会取胜。 24王应该撤去诸王，委任将领代替他们， 25再招募军兵，补充失去的战车和人马，好在平原上跟他们交战，这样我们一定会取胜。”王采纳了他们的建议。
26第二年春天，便·哈达召集亚兰人进军亚弗，攻打以色列人。 27以色列人也召集军队，准备粮草，迎战敌军。他们在亚兰人对面安营，像两小群山羊，而敌军却满山遍野。 28有位上帝的仆人来见以色列王，说：“耶和华说，‘亚兰人以为我耶和华是山神，不是平原的神，所以我必将这大队人马交在你手里，这样你们就知道我是耶和华。’”
29以色列人和亚兰人两军对峙，一连七天。第七天，两军交战，以色列军一天杀了十万亚兰步兵， 30残余的亚兰人都逃进亚弗城，但城墙倒塌压死了两万七千人。便·哈达也逃进城，躲在一间房子的内室里。 31臣仆对他说：“我们听说以色列王很仁慈。现在，我们不如腰束麻布，头套绳索，向以色列王请降，或许他会饶王一命。” 32他们便腰束麻布，头套绳索，来见以色列王，说：“仆人便·哈达求王开恩饶命啊！”亚哈回答说：“他还活着吗？他是我的兄弟。” 33他们听见亚哈的口气温和，连忙附和说：“是啊，便·哈达是王的兄弟。”亚哈便吩咐他们去把便·哈达带来见他，然后让便·哈达登上他的战车。 34便·哈达对亚哈说：“我必归还我父亲从你父亲那里夺来的城邑，你可以在大马士革设立贸易区，就像我父亲在撒玛利亚所设立的一样。”亚哈回答说：“你依此立个约，我就放你走。”立约之后，亚哈就放便·哈达走了。
先知责备亚哈
35众先知中有一位奉耶和华的命令对他的同伴说：“你打我吧！”同伴却不肯动手。 36那位先知就对他说：“既然你不听从耶和华的吩咐，你一离开我，就会被狮子咬死。”那同伴走后，果然遇见狮子，被咬死了。 37那先知又找了一个人，叫那人打他，那人就打他，把他打伤了。 38先知用头巾蒙着眼睛，乔装改扮，在路旁等候亚哈王。 39亚哈王经过的时候，他向王喊道：“仆人在打仗的时候，有人押来一个俘虏，要我看管，他说如果俘虏跑掉，我就要以性命抵偿或赔偿三十四公斤银子。 40可是那俘虏趁仆人忙乱之际跑掉了。”亚哈王说：“这是你自己的过失，你要自负其咎。” 41先知立刻拿去蒙眼的头巾，以色列王认出他是个先知。 42他对王说：“耶和华说，‘你放走了我决定要毁灭的人，所以你的命要抵他的命，你百姓的命要抵他百姓的命。’” 43以色列王闷闷不乐地回撒玛利亚的王宫去了。
De overwinning op Samaria
1Koning Benhadad van Syrië mobiliseerde zijn leger en begon, samen met tweeëndertig bondgenoten en hun vele strijdwagens en paarden, Samaria, de hoofdstad van Israël, te belegeren. 2-3 Hij stuurde de volgende boodschap de stad in voor koning Achab van Israël: ‘Uw zilver en goud zijn van mij, evenals uw vrouwen en uw beste kinderen!’ 4‘Goed, mijn heer,’ antwoordde koning Achab bang, ‘alles wat ik heb, is van u.’ 5-6 Benhadads boodschappers kwamen al snel weer terug met een andere boodschap: ‘U moet mij niet alleen uw goud, zilver, vrouwen en kinderen geven. Morgen om deze tijd zal ik mijn mannen sturen om het paleis en de huizen van uw onderdanen te doorzoeken en zij zullen alles meenemen wat zij willen!’
7Achab riep zijn adviseurs bij zich. ‘Kijk toch eens wat deze man doet,’ klaagde hij. ‘Hij zoekt gewoon moeilijkheden, want ik heb hem mijn zilver, goud, vrouwen en kinderen al beloofd, zoals hij eiste.’ 8‘U moet hem niets meer geven,’ adviseerden de leiders. 9En daarom zei hij tegen de boodschappers van Benhadad: ‘Zeg tegen uw koning: “Ik zal u alles geven wat u de eerste keer vroeg, maar uw mannen mogen het paleis en de woningen van mijn onderdanen niet doorzoeken.” ’ De boodschappers keerden met deze mededeling terug naar Benhadad. 10Toen stuurde de Syrische koning de volgende boodschap naar Achab: ‘Mogen de goden mij meer aandoen dan ik u zal aandoen, als ik Samaria niet in een handvol stof zal veranderen.’ 11De koning van Israël antwoordde daarop: ‘Men moet niet juichen voordat de slag gewonnen is.’ 12Dat antwoord bereikte Benhadad en de andere onderkoningen, terwijl zij in hun tenten zaten te drinken. ‘Klaarmaken voor de aanval,’ brulde Benhadad zijn officieren toe.
13Toen kwam een profeet bij koning Achab en gaf hem de volgende boodschap van de Here: ‘Ziet u al deze vijandelijke troepen? Ik zal ze vandaag allemaal aan u overleveren. Dan zult u eindelijk tot de ontdekking komen dat Ik de Here ben.’ 14Achab vroeg: ‘Hoe zal Hij dat doen?’ En de profeet antwoordde: ‘De Here zegt: “Door de troepen uit de provincies.” ’ ‘Wie moet als eerste aanvallen?’ wilde Achab weten. ‘U,’ antwoordde de profeet. 15Daarop liet Achab zijn mannen tellen. De troepen uit de provincies waren tweehonderdtweeëndertig man in totaal en de rest van zijn leger omvatte zevenduizend man.
16Rond de middag, toen Benhadad en zijn tweeëndertig bondgenoten nog druk bezig waren zich te bedrinken, verlieten de eerste troepen van Achab de stad. 17Toen zij naderden, rapporteerden Benhadads uitkijkposten hem: ‘Er naderen troepen uit Samaria.’ 18‘Neem ze gevangen,’ beval Benhadad, ‘ongeacht of zij met vreedzame of oorlogzuchtige bedoelingen zijn gekomen.’ 19Ondertussen volgde Achabs hele leger de eerste troepen. 20Iedere man doodde een Syrische soldaat en plotseling raakte het hele Syrische leger in paniek en sloeg op de vlucht. De Israëlieten zetten de achtervolging in, maar koning Benhadad en enkele anderen wisten te paard te ontkomen. 21Het grootste gedeelte van de strijdwagens en de paarden werd echter door Achab buitgemaakt, waardoor het overgrote deel van het Syrische leger sneuvelde bij de slachting die volgde.
22De profeet kwam opnieuw bij koning Achab en zei: ‘Bereid u voor op een volgende aanval van de koning van Syrië rond de jaarwisseling.’ 23Na de nederlaag hadden Benhadads officieren namelijk tegen hem gezegd: ‘De Israëlitische goden zijn goden van de heuvels, daarom hebben zij gewonnen. Maar op de vlakte kunnen wij hen gemakkelijk aan. 24Deze keer moet u de onderkoningen uit het leger weghalen en hen vervangen door landvoogden. 25Breng eenzelfde leger op de been als dat wat u hebt verloren. Geef ons hetzelfde aantal paarden, strijdwagens en mannen, dan zullen wij op de vlakte opnieuw de strijd met hen aanbinden, dan zullen wij hen zonder twijfel verslaan.’ En koning Benhadad volgde hun raad op.
26Rond de jaarwisseling mobiliseerde hij het Syrische leger en trok weer ten strijde tegen Israël, dit keer bij Afek. 27Israël bracht ook een goed bewapend leger op de been en trok ten strijde. Het Israëlitische leger leek echter op twee onbeschermde kudden geiten, vergeleken bij de enorme Syrische troepenmacht die de vlakte vulde! 28De koning van Israël kreeg opnieuw bezoek van een profeet, die hem de volgende boodschap van de Here doorgaf: ‘Omdat de Syriërs hebben gezegd: “De Here is een God van de heuvels en niet van de vlakten,” zal Ik u helpen bij het verslaan van dit enorme leger. Dan zult u weten dat Ik inderdaad de Here ben.’ 29De twee legers lagen zeven dagen tegenover elkaar en op de zevende dag begon de slag. Die eerste dag doodden de Israëlieten honderdduizend man van het Syrische voetvolk. 30De rest vluchtte binnen de stadsmuren van Afek, maar de muur stortte op hen neer en doodde nog eens zevenentwingtigduizend man. Ook Benhadad zocht een goed heenkomen in de stad en verborg zich in een kamer van een van de huizen. 31‘Koning,’ zeiden zijn officieren tegen hem, ‘wij hebben gehoord dat de koningen van Israël erg genadig zijn. Laten wij rouwkleding aantrekken en touwen om ons hoofd doen en naar koning Achab gaan om te vragen of hij u in leven wil laten.’ 32Zo gingen zij naar de koning van Israël en smeekten: ‘Uw dienaar Benhadad vraagt nederig of u hem in leven wilt laten.’ ‘Leeft hij nog?’ vroeg de koning van Israël. ‘Hij is mijn broeder.’ 33De mannen beschouwden dit als een goed teken en zeiden haastig: ‘Precies, uw broeder Benhadad is nog in leven.’ ‘Ga hem halen,’ beval de koning van Israël hen. Toen Benhadad aankwam, nodigde Achab hem uit bij zich in de wagen te komen zitten! 34Benhadad zei tegen hem: ‘Ik zal de steden die mijn vader van uw vader afnam, teruggeven en u mag vrij handeldrijven in de straten van Damascus, net zoals mijn vader dat in Samaria deed.’ Koning Achab antwoordde: ‘Met deze overeenkomst ga ik akkoord.’ Nadat de overeenkomst op papier was gezet, liet Achab de Syrische koning naar huis gaan.
35Ondertussen droeg de Here een van de profeten op tegen een andere man te zeggen: ‘Sla mij met uw zwaard.’ Maar de man weigerde. 36Toen zei de profeet tegen hem: ‘Omdat u de stem van de Here niet hebt gehoorzaamd, zal een leeuw u doden zodra u hier bij mij weggaat.’ En toen de man was weggegaan, sprong even later inderdaad een leeuw tevoorschijn die hem doodde. 37De profeet wendde zich tot een andere man en zei: ‘Verwond mij met uw zwaard.’ Die man deed het wel en verwondde de profeet. 38De profeet wachtte langs de weg op de koning. Hij had een verband over zijn ogen gelegd, zodat hij moeilijk te herkennen was. 39Toen de koning langs kwam, riep de profeet hem toe: ‘Koning, ik was in de strijd toen een man mij een gevangene bracht en zei: “Let op deze man, als je hem laat ontsnappen, zul je sterven 40of mij dertig kilo zilver betalen.” Maar terwijl ik met iets anders bezig was, verdween de gevangene.’ ‘Wel, dat is dan uw eigen schuld,’ vond de koning. ‘U zult hem moeten betalen.’ 41Toen rukte de profeet het verband van zijn ogen en de koning herkende hem meteen als een van de profeten. 42De profeet zei tegen hem: ‘Omdat u de man spaarde van wie ik zei dat hij moest sterven, zult u in zijn plaats sterven en uw volk zal verdwijnen in plaats van het zijne.’ 43Zo keerde de koning van Israël nors en mopperend naar Samaria terug.
