使徒行传 13 – CCB & SZ-PL

Chinese Contemporary Bible (Simplified)

使徒行传 13:1-52

巴拿巴和扫罗接受差遣

1安提阿教会中有几位先知和教师,就是巴拿巴、绰号“黑人”的希缅古利奈路求、与分封王希律一同长大的马念以及扫罗2一天,他们正在敬拜主、禁食的时候,圣灵对他们说:“要为我把巴拿巴扫罗分别出来,好让他们做我呼召他们去做的事。” 3于是,他们禁食祷告并把手按在巴拿巴扫罗身上,然后差遣他们出去。

4二人受圣灵差遣,下到西流基,从那里乘船去塞浦路斯5他们到了撒拉米,就在当地的犹太会堂传讲上帝的道。约翰·马可做他们的助手。

6他们走遍全岛,远至帕弗,在那里遇见一个冒充先知的犹太术士巴·耶稣7这人和当地的士求·保罗总督常有来往。士求·保罗是个聪明人,他邀请了巴拿巴扫罗来,要听上帝的道。 8希腊名字叫以吕马的那个术士反对使徒,试图拦阻总督信主。 9又名扫罗保罗被圣灵充满,盯着他说: 10“你这魔鬼的儿子,充满了诡诈和邪恶,是一切正义之敌,到现在还想歪曲主的正道吗? 11现在主要亲手惩罚你,使你瞎眼,暂时不见天日!”

他顿觉眼前一片漆黑,只好四处摸索,求人领他走路。 12总督看见所发生的事,对主的道感到惊奇,就信了。

保罗传扬基督

13保罗和同伴从帕弗乘船到旁非利亚别加约翰·马可在那里离开他们回耶路撒冷去了。 14他们由别加继续前行,来到彼西底区的安提阿。在安息日那天,他们进了会堂坐下来。 15读完律法书和先知书后,会堂主管派人告诉他们:“弟兄们,如果你们有什么劝勉众人的话,请讲。”

16保罗站起来向大家挥手示意,说:“各位以色列同胞和各位敬畏上帝的外族朋友们,请听我说。 17以色列的上帝拣选了我们的祖先,让他们在埃及寄居期间人丁兴旺成为大族,后来祂伸出臂膀带领他们离开埃及18他们在旷野漂泊的那四十年间,上帝一直照顾、容忍他们。 19后来上帝又灭了迦南境内的七族,把土地分给他们作产业。 20前后历时约四百五十年。之后,上帝又为他们设立士师,直到撒母耳先知的时代。

21“后来,他们求上帝为他们立一位王,上帝就选立便雅悯支派中基士的儿子扫罗为王,执政四十年。 22之后,上帝废掉扫罗,选立大卫做王,并为他作证说,‘我找到了耶西的儿子大卫,他是合我心意的人,他必遵行我一切的旨意。’ 23上帝照自己的应许,从大卫的后裔中为以色列人立了一位救主,就是耶稣。 24在耶稣还未公开露面以前,约翰已经劝告以色列人要悔改,接受洗礼。 25约翰在工作快要完成的时候说,‘你们以为我是谁?我不是基督。在我之后来的那位,我连给祂解鞋带也不配。’

26“弟兄们,各位亚伯拉罕的子孙和敬畏上帝的外族人啊,这救恩之道原是传给我们的。 27可是耶路撒冷的人和他们的官长不知道耶稣是基督,虽然每个安息日都诵读先知的信息,却把基督判死罪。这正应验了先知们的话。 28他们虽然找不到判祂死罪的理由,却强求彼拉多将祂处死。 29祂受死的记载全部应验之后,有人把祂从十字架上取下来,安放在石墓里。 30但上帝却使祂从死里复活。 31之后有许多天,那些从加利利跟随祂上耶路撒冷的人都看见过祂,他们如今在百姓中都是祂的见证人。 32我们要报给你们一个好消息,上帝给我们祖先的应许, 33祂借着使耶稣复活已为我们做子孙的成就了。正如诗篇第二篇所说,

“‘你是我的儿子,

我今日成为你父亲。’

34圣经曾这样记载上帝使祂从死里复活、永不朽坏的事,

“‘我必将应许大卫的圣洁、

可靠的恩福赐给你们。’

35又在诗篇上说,

“‘你必不让你的圣者身体朽坏。’

36大卫在世时遵行上帝的旨意,最后死了,葬在他祖先那里,肉身也朽坏了。 37然而,上帝使之复活的那位却没有朽坏。 38所以,弟兄们,你们应该知道,赦罪的信息是借着耶稣传给你们的。 39你们靠遵行摩西律法不能被称为义人,只有信靠耶稣才能被称为义人。 40你们要当心,免得先知说的话应验在你们身上,

41“‘藐视真理的人啊,看吧!

你们要在惊惧中灭亡,

因为我要在你们的时代行一件事,

即使有人告诉你们,

你们也不会信。’”

42保罗巴拿巴离开会堂时,会堂里的人请求他们下一个安息日再来讲道。 43许多犹太人和诚心改信犹太教的外族人都跟随保罗巴拿巴,二人就与他们谈论,劝勉他们要坚定不移地信靠上帝的恩典。

44到了下一个安息日,几乎全城的人都聚集起来,要听上帝的道。 45犹太人看见那么多人聚集,充满嫉妒,便反驳保罗所讲的,诽谤他。 46保罗巴拿巴毫不畏惧地说:“上帝的道本该先传给你们,你们既然拒绝接受,认为自己不配得永生,我们现在就把这道传给外族人。 47因为主这样吩咐我们,

“‘我已使你成为外族人的光,

好把救恩带到地极。’”

48外族人听后,非常欢喜,颂赞主的道。凡被选定得永生的人都信了主。 49主的道传遍了那个地方。

50犹太人煽动虔诚的贵妇和城中显要迫害保罗巴拿巴,将二人赶出城去。 51保罗巴拿巴便当众跺掉脚上的尘土13:51 表示两不相干,参见马太福音10:14,去了以哥念52门徒满心喜乐,被圣灵充满。

Słowo Życia

Dzieje 13:1-52

Posłanie Barnaby i Szawła

1W kościele w Antiochii prorokami i nauczycielami byli: Barnaba, Szymon—zwany Nigrem, Lucjusz z Cyreny, Manaen, który wychowywał się razem z zarządcą Herodem Antypasem, oraz Szaweł. 2Pewnego dnia, gdy uwielbiali Pana i powstrzymywali się od posiłków, Duch Święty powiedział im:

—Przeznaczcie Barnabę i Szawła do specjalnego zadania, do którego ich powołałem.

3Po dalszym poście i modlitwie położyli na nich ręce na znak posłania i wyprawili w drogę.

Na Cyprze

4Wysłani przez Ducha Świętego, Barnaba i Szaweł udali się do portu w Seleucji, skąd popłynęli na Cypr. 5Gdy znaleźli się w Salaminie, głosili słowo Boże w tamtejszych synagogach. A mieli ze sobą do pomocy Jana Marka. 6Głosząc dobrą nowinę, przeszli całą wyspę i dotarli do Pafos. Tam natknęli się na niejakiego Bar-Jezusa, maga, który był fałszywym żydowskim prorokiem. 7Należał on do otoczenia zarządcy Sergiusza Pawła, człowieka bardzo rozsądnego. Ten zaprosił do siebie Barnabę i Szawła, chcąc posłuchać słowa Bożego. 8Ale Bar-Jezus—zwany też Elimasem—starał się nie dopuścić do nawrócenia zarządcy. 9Wówczas Szaweł—znany później jako Paweł—napełniony Duchem Świętym, spojrzał mu prosto w oczy i rzekł:

10—Synu diabła, przesiąknięty podstępem i oszustwem! Wrogu prawości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana? 11Oto On sam cię ukarze i zostaniesz na pewien czas porażony ślepotą!

Natychmiast stracił wzrok i miotał się po omacku, szukając kogoś, kto by go mógł poprowadzić. 12Widząc, co się stało, zarządca uwierzył w Jezusa, zdumiony mocą nauki Pana.

W Antiochii Pizydyjskiej

13Potem Paweł i jego towarzysze odpłynęli z Pafos i przybili do portu Perge w Pamfilii. Tam Jan Marek odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy. 14Oni natomiast udali się dalej do Antiochii w Pizydii. W szabat poszli do synagogi na nabożeństwo, 15gdzie po odczytaniu fragmentów z Prawa Mojżesza i pism proroków przełożeni synagogi zaproponowali im:

—Przyjaciele! Jeśli macie dla nas jakieś słowo zachęty, to mówcie!

16Wtedy Paweł wstał i dał ręką znak, że zaczyna:

—Drodzy Izraelici i wy wszyscy, którzy macie respekt dla Boga! 17Bóg Izraela wybrał naszych przodków i wyciągnął do nich rękę, w cudowny sposób wyprowadzając ich z niewoli egipskiej. 18Potem, przez blisko czterdzieści lat, znosił ich na pustyni. 19Wytępił także siedem plemion ziemi Kanaan i dał ten kraj Izraelowi. 20Trwało to około czterysta pięćdziesiąt lat. Następnie dawał im przywódców, aż do czasów proroka Samuela. 21Wtedy Izrael zażądał od Boga króla. Dał im więc na czterdzieści lat króla Saula, syna Kisza, pochodzącego z pokolenia Beniamina. 22Potem jednak odrzucił go i powołał króla Dawida, o którym powiedział:

„Znalazłem Dawida, syna Jessego,

człowieka bliskiego memu sercu.

On wypełni wszystkie moje zamiary”.

23To właśnie jego potomek, Jezus—kontynuował Paweł—jest obiecanym Zbawicielem Izraela! 24Przed Jego nadejściem Jan Chrzciciel wzywał cały nasz naród do zanurzenia się w wodzie na znak opamiętania. 25Pod koniec swojej misji Jan oznajmił: „Ja nie jestem Tym, za kogo mnie uważacie. Niebawem nadejdzie jednak Ktoś, komu nie jestem nawet godzien zdjąć butów!”. 26Drodzy przyjaciele, potomkowie Abrahama, i wy, poganie, którzy macie respekt dla Boga! To do nas została posłana wieść o zbawieniu! 27Mieszkańcy Jerozolimy i ich przywódcy nie rozpoznali jednak w Jezusie Mesjasza. A skazując Go na śmierć, wypełnili słowa proroków, które dotychczas czytali w każdy szabat. 28Choć nie znaleźli powodów wydania Go na śmierć, domagali się, aby Piłat Go stracił. 29A gdy już wykonali wszystko, co o Nim przepowiedzieli prorocy, zdjęli Jego ciało z krzyża i złożyli w grobowcu. 30Ale Bóg przywrócił Go do życia! 31Potem przez wiele dni ukazywał się tym, którzy wcześniej szli z Nim z Galilei do Jerozolimy. To oni są teraz Jego świadkami przed Izraelem. 32My przynosimy wam tę właśnie dobrą nowinę! Wskrzeszając Jezusa, Bóg spełnił w naszych czasach obietnice dane przodkom! 33To o Jezusie napisano w psalmie drugim:

„Ty jesteś moim Synem,

Ciebie dziś zrodziłem”.

34Bóg przepowiedział również—mówił dalej Paweł—że wskrzesi Jezusa, i że On już nigdy nie powróci do grobu. Napisano bowiem:

„Uczynię coś cudownego,

tak jak obiecałem Dawidowi”.

35W innym psalmie—kontynuował Paweł—napisano zaś:

„Nie pozwolisz,

aby Twój Święty obrócił się w proch”.

36Jednak Dawid, po spełnieniu swojej służby, zgodnie z wolą Boga zmarł i został pochowany, a jego ciało obróciło się w proch—wyjaśniał Paweł. 37—Jednak ciało Jezusa, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległo zniszczeniu. 38Przyjaciele, słuchajcie! To właśnie dzięki Jezusowi możecie otrzymać przebaczenie grzechów! 39Każdy, kto Mu uwierzy, zostanie uniewinniony ze wszystkich przestępstw, od których nie mogło was uwolnić Prawo Mojżesza. 40Uważajcie jednak, aby nie spełniły się na was następujące słowa proroków:

41„Wy, którzy gardzicie prawdą,

spójrzcie i odejdźcie ode Mnie,

bo za waszych dni uczynię coś,

czemu nie zechcecie uwierzyć,

chociaż będzie to wam głoszone”.

42Gdy Paweł skończył, proszono go, aby nauczał o tym również w następny szabat. 43Po nabożeństwie wielu Żydów i pogan nawróconych na judaizm poszło razem z Pawłem i Barnabą, a ci nakłaniali ich do trwania w łasce Boga. 44Za tydzień prawie całe miasto zebrało się, aby słuchać słowa Bożego. 45Ale gdy żydowscy przywódcy zobaczyli tłumy ludzi, opanowała ich zazdrość i, obrzucając Pawła obelgami, zaprzeczali wszystkiemu, co mówił. 46Wówczas on, razem z Barnabą, powiedział wprost:

—To wam, w pierwszej kolejności, należało przekazać dobrą nowinę od Boga. Skoro jednak ją odrzucacie i uważacie siebie za niegodnych życia wiecznego, zaniesiemy ją poganom. 47Pan powiedział bowiem:

„Uczyniłem Cię światłem dla pogan,

abyś zaniósł zbawienie aż po krańce ziemi”.

48Słysząc to, poganie z radością przyjęli słowo i wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli w Jezusa. 49A słowo Pana szerzyło się po całej okolicy. 50Wówczas żydowscy przywódcy zbuntowali pobożne i wpływowe kobiety oraz władze miasta i zaczęli prześladować Pawła i Barnabę, doprowadzając do ich wypędzenia. 51Oni jednak tylko strząsnęli z nóg tamtejszy kurz i udali się do Ikonium. 52Uczniowie zaś, którzy pozostali w Antiochii, byli pełni radości i Ducha Świętego.