1我心里想：“来吧，不如尽情享乐，好好享受！”唉！结果这也是虚空。 2我说：“欢笑只不过是一阵狂妄，享乐又有什么用！” 3于是，我决意用酒使自己快乐，在体验愚昧的同时仍然保持理智，直到我明白在短暂的人生岁月中做何事才有益。 4我大动工程，为自己建造房屋，栽种葡萄园， 5开垦花圃园囿，种植各种果树， 6开凿池塘，浇灌茂林。 7我买了仆婢，又有生在家中的仆婢，拥有的牛羊远超过有史以来耶路撒冷的任何人。 8我为自己积聚金银，搜罗列王和各省的奇珍异宝，得到男女歌优及许多妃嫔——都是世人所想望的。 9这样，我便财势日增，享誉盛名，超过耶路撒冷历来所有的人。然而，我仍然保持智慧。 10凡我眼睛爱看的、心里渴慕的，我都随心所欲，尽情享受。我的心从劳碌中得到欢乐，这是我劳碌所得的回报。 11然而，当我回顾双手辛勤经营的一切成就时，唉，却发现都是虚空，都是捕风；日光之下的一切都毫无益处。 12于是，我转念思考什么是智慧、狂妄和愚昧。其实以后接替君王的人除了重演历史之外，还能做什么呢？ 13我领悟到智慧胜过愚昧，如同光明胜过黑暗。 14智者高瞻远瞩，愚人却在黑暗中摸索。但我知道两者终必有同样的命运。 15于是，我想：“既然愚人的命运也将是我的命运，我有智慧又怎么样呢？我只能说，‘这也是虚空。’” 16因为智者和愚人一样，不过被人记得一时，日后都会被遗忘。两者都难逃死亡。 17所以，我憎恶生命，因为在日光之下所做的一切都令我愁烦。唉！这一切都是虚空，都是捕风。 18我憎恶自己在日光之下劳碌得来的一切，因为这些必留给后人。 19谁知道那人是智者还是愚人呢？然而，他却要接管我在日光之下用智慧辛勤经营的产业。这也是虚空。 20因此，我对自己在日光之下一切的劳碌感到绝望。 21一个人用智慧、知识和技能所得来的一切，却要留给不劳而获的人享用，这也是虚空，是极大的不幸！ 22世人在日光之下劳心劳力，究竟得到什么呢？ 23他们一生充满痛苦，劳碌中尽是愁烦，即使夜间心里也不安宁。这也是虚空。 24对人而言，没有什么比吃喝并享受劳碌之乐更好，我看这也是出自上帝的手。 25离了上帝，谁还能吃喝享受呢？ 26上帝把智慧、知识和喜乐赐给祂喜悦的人，却让罪人忙于积攒财富，然后把他们的财富赐给祂喜悦的人。这也是虚空，也是捕风。
ምድራዊ ደስታ ከንቱ ነው
1እኔም በልቤ፣ “መልካም የሆነውን ለማወቅ፣ በተድላ እፈትንሃለሁ” አልሁ፤ ነገር ግን ያም ከንቱ ነበረ። 2ደግሞም፣ “ሣቅ ሞኝነት ነው፤ ተድላስ ምን ይጠቅማል?” አልሁ። 3አሁንም አእምሮዬ በጥበብ እየመራኝ ራሴን በወይን ጠጅ ደስ ለማሰኘት፣ ሞኝነትንም ለመያዝ ሞከርሁ፤ ሰዎች በዐጭር የሕይወት ዘመናቸው ከሰማይ በታች ባለው ላይ ቢሠሩት ሊጠቅማቸው የሚችል ምን እንደ ሆነ ለማየት ፈለግሁ።
4ታላላቅ ነገሮችን አከናወንሁ፤ ለራሴ ቤቶችን ሠራሁ፤ ወይንንም ተከልሁ፤ 5አትክልትን ተከልሁ፤ የመዝናኛ ስፍራዎችን አዘጋጀሁ፤ በእነዚህም ላይ ፍሬ የሚያፈሩ የዛፍ ዐይነቶችን ሁሉ ተከልሁባቸው፤ 6የሚለመልሙ ዛፎችን፣ ለቦይ የሚሆኑ የውሃ ማጠራቀሚያዎችን ሠራሁ። 7ወንድና ሴት ባሪያዎችን ገዛሁ፤ በቤቴም የተወለዱ ሌሎች ባሪያዎች ነበሩኝ። ከእኔ በፊት በኢየሩሳሌም ከነበሩት ይልቅ ብዙ የከብት፣ የበግና የፍየል መንጋዎች ነበሩኝ። 8ለራሴም ብርንና ወርቅን፣ የነገሥታትና የአውራጃዎችን ሀብት አካበትሁ፤ ወንድና ሴት አዝማሪዎች፣ የሰው መደሰቻ የሆኑ ቅምጦች2፥8 በዕብራይስጥ የዚህ ሐረግ ትርጕም አይታወቅም ነበሩኝ። 9ከእኔ በፊት በኢየሩሳሌም ከነበሩት ሁሉ ይልቅ እጅግ ታላቅ ሆንሁ፤ በዚህ ሁሉ ጥበቤ ከእኔ ጋር ነበረች።
10ዐይኔ የፈለገውን ሁሉ አልከለከልሁትም፤
ለልቤም ምድራዊ ደስታን አልነፈግሁትም፤
ልቤ በሠራሁት ሁሉ ደስ አለው፤
ይህም የድካሜ ሁሉ ዋጋ ነበረ።
11ሆኖም እጆቼ የሠሩትን ሁሉ፣
ለማግኘትም የደከምሁትን ድካም ሁሉ ሳስብ፣
ሁሉም ከንቱ፣ ነፋስንም እንደ መከተል ነበር፤
ከፀሓይ በታች ምንም ትርፍ አልነበረም።
ጥበብና ሞኝነት ከንቱ ናቸው
12ከዚያም ጥበብን፣
እብደትንና ሞኝነትን ለመመርመር ሐሳቤን መለስሁ፤
አስቀድሞ ከተደረገው በቀር፣
ከንጉሥ በኋላ የሚመጣው ሰው ምን ሊያደርግ ይችላል?
13ብርሃን ከጨለማ እንደሚበልጥ ሁሉ፣
ጥበብም ከሞኝነት እንደሚበልጥ ተመለከትሁ።
14የጠቢብ ሰው ዐይኖች ያሉት በራሱ ውስጥ ነው፤
ሞኝ ግን በጨለማ ውስጥ ይራመዳል፤
ሆኖም የሁለቱም ዕድል ፈንታ፣
አንድ መሆኑን ተገነዘብሁ።
15ከዚያም በልቤ፣
“የሞኙ ዕድል ፈንታ በእኔም ላይ ይደርሳል፤
ታዲያ ጠቢብ በመሆኔ ትርፌ ምንድን ነው?” አልሁ።
በልቤም፣
“ይህም ደግሞ ከንቱ ነው” አልሁ።
16ጠቢቡም ሰው እንደ ሞኙ ለዘላለም አይታወስምና፤
በሚመጡት ዘመናት ሁለቱም ይረሳሉ።
ለካ፣ ጠቢቡም እንደ ሞኙ መሞቱ አይቀርም!
ጥረት ከንቱ ነው
17ስለዚህ ከፀሓይ በታች የሚሠራው ሥራ አሳዛኝ ስለ ሆነብኝ ሕይወትን ጠላሁ፤ ይህም ሁሉ ከንቱ፣ ነፋስንም እንደ መከተል ነው። 18ከፀሓይ በታች የደከምሁበትን ነገር ሁሉ ጠላሁት፣ ከኋላዬ ለሚመጣው የግድ እተውለታለሁና። 19እርሱ ጠቢብ ወይም ሞኝ ይሆን እንደ ሆነ ማን ያውቃል? ሆኖም ከፀሓይ በታች ድካሜንና ችሎታዬን ባፈሰስሁበት ሥራ ሁሉ ላይ ባለቤት ይሆንበታል፤ ይህም ደግሞ ከንቱ ነው። 20ስለዚህ ከፀሓይ በታች በደከምሁበት ነገር ሁሉ ላይ ልቤ ተስፋ መቍረጥ ጀመረ፤ 21ምክንያቱም ሰው ሥራውን በጥበብ፣ በዕውቀትና በብልኀት ሠርቶ፣ ከዚያ ያለውን ሁሉ ለሌላ ላልለፋበት ሰው ይተውለታል። ይህም ደግሞ ከንቱና ትልቅ ጕዳት ነው። 22ሰው ከፀሓይ በታች በሚደክምበት ጥረትና ልፋት ሁሉ ትርፉ ምንድን ነው? 23በዘመኑ ሁሉ ሥራው ሥቃይና ሐዘን ነው፤ በሌሊትም እንኳ ቢሆን አእምሮው አያርፍም። ይህም ደግሞ ከንቱ ነው።
24ለሰው ከመብላትና ከመጠጣት፣ በሥራውም ከመርካት ሌላ የሚሻለው ነገር የለውም፤ ይህም ደግሞ ከእግዚአብሔር እጅ እንደሚሰጥ አየሁ፤ 25ከእርሱ ዘንድ ካልሆነ ማን መብላትና መደሰት ይችላል? 26እግዚአብሔር፣ ደስ ለሚያሰኘው ሰው ጥበብን፣ ዕውቀትንና ደስታን ይሰጠዋል። ለኀጢአተኛ ግን፣ እግዚአብሔርን ደስ ለሚያሰኘው ይተውለት ዘንድ፣ ሀብትን የመሰብሰብና የማከናወን ተግባር ይሰጠዋል። ይህም ከንቱ፣ ነፋስንም እንደ መከተል ነው።
