上帝呼召以赛亚
1乌西雅王驾崩那年，我看见主坐在高高的宝座上，衣袍下垂，覆盖了圣殿。 2在祂上方侍立着撒拉弗天使，他们各有三对翅膀：一对遮脸，一对遮脚，一对飞翔。 3他们彼此呼喊：
“圣哉，圣哉，圣哉，
万军之耶和华！
祂的荣耀充满大地。”
4他们的声音震动圣殿的根基，圣殿里烟云弥漫。 5那时我说：“我有祸了！我要灭亡了！因为我口出不洁之言，又住在口出不洁之言的人群中，并且亲眼看见了大君王——万军之耶和华。” 6有个撒拉弗天使用火钳从祭坛上取了一块燃烧的炭，飞到我面前， 7用炭碰我的嘴唇，说：“看啊，这炭碰了你的嘴唇，你的过犯已被除掉，你的罪恶已被赦免。” 8然后，我听见主说：“我可以差遣谁呢？谁肯为我们去呢？”我说：“我在这里，请差遣我！” 9祂说：“你去告诉以色列人，
“‘你们听了又听，却不明白；
看了又看，却不领悟。’
10要让这些人心灵麻木，
耳朵发背，
眼睛昏花，
免得他们眼睛看见，
耳朵听见，
心里明白，
回心转意，就得到医治。”
11我说：“主啊，这要到什么时候呢？”祂说：
“直到城邑荒凉，无人居住，房屋空置，
土地荒废的时候。
12那时，我必把他们赶到远方，
他们的土地必荒芜。
13即使境内只剩下十分之一的人，
也必被消灭。
然而，就像砍掉松树和橡树后必留下树墩，
这地方必有圣洁的苗裔存留下来。”
Ang Pagkatawag kay Isaias
1Noong taon ng pagkamatay ni Haring Uzia, nakita ko ang Panginoon na nakaupo sa napakataas na trono. Ang mahabang damit niya ay tumakip sa buong templo. 2May mga makalangit na nilalang6:2 makalangit na nilalang: sa literal, serafim. sa gawing ulo niya. Ang bawat isa sa kanila ay may anim na pakpak: Ang dalawang pakpak ay nakatakip sa kanilang mukha, ang dalawa ay nakatakip sa kanilang paa, at ang dalawa ay ginagamit nila sa paglipad. 3Sinasabi nila sa isaʼt isa:
“Banal, Banal, Banal, ang Panginoong Makapangyarihan! Ang kapangyarihan niyaʼy sumasakop sa buong mundo.”
4Sa lakas ng tinig nila, nayanig ang mga pundasyon ng templo at napuno ng usok ang loob ng templo. 5Sinabi ko, “Nakakaawa ako! Tiyak na mapapahamak ako, dahil akoʼy may makasalanang labi at naninirahan ako sa piling ng mga taong makasalanan din ang mga labi. At ngayon, nakita ko ang Hari, ang Panginoong Makapangyarihan.”
6Pagkatapos, lumipad ang isa sa mga makalangit na nilalang papunta sa akin, may dala siyang baga na kinuha niya sa altar. 7Inilapat niya ang baga sa aking bibig at sinabi, “Hinipo nito ang iyong bibig, at wala ka nang kasalanan dahil pinatawad ka na.” 8Pagkatapos, narinig ko ang tinig ng Panginoon na nagsasabi, “Sino ang susuguin ko? Sino ang lalakad para sa amin?” Sumagot ako, “Narito po ako! Ako ang isugo ninyo.”
9Sinabi niya, “Umalis ka at sabihin mo sa mga mamamayan ng Israel, ‘Makinig man kayo nang makinig ay hindi rin kayo makakaunawa. Tumingin man kayo nang tumingin, hindi rin kayo makakakita!’ ”
10Sinabi pa niya, “Patigasin mo ang puso ng mga taong ito. Hayaan mo silang magbingi-bingihan at magbulag-bulagan, dahil baka makarinig sila, makakita, at makaunawa. Dahil kung makaunawa sila, magbabalik-loob sila sa akin, at gagaling.”
11Nagtanong ako, “Panginoon, gaano katagal?” Sumagot siya, “Hanggang sa mawasak ang mga lungsod ng Israel at wala nang manirahan dito. Hanggang sa wala nang tumira sa mga bahay at ang lupain ay maging tiwangwang at wasak. 12Hanggang sa palayasin ko ang mga Israelita at ang lupain nila ay mapabayaan na. 13Kahit maiwan pa ang ikasampung bahagi ng mga Israelita sa lupain ng Israel, lilipulin pa rin sila. Pero may mga pinili akong matitira sa kanila. Ang katulad nilaʼy tuod ng pinutol na punong ensina.”
