3 Царств 13 – CARST & HLGN

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

3 Царств 13:1-34

1Когда Иеровоам стоял у жертвенника, чтобы возжечь благовония, из Иудеи в Вефиль, по слову Вечного, пришёл пророк. 2Он крикнул жертвеннику по слову Вечного:

– Жертвенник, жертвенник! Так говорит Вечный: родится дому Довуда сын по имени Иосия. На тебе принесёт он в жертву тех самых жрецов капищ, которые возжигают на тебе благовония, и сожжёт на тебе человеческие кости13:2 См. 4 Цар. 23:15-20, где описывается исполнение этого пророчества..

3В тот же день пророк дал знамение:

– Вот знамение того, что это возвестил Вечный: этот жертвенник расколется, а пепел на нём будет рассыпан.

4Услышав то, что пророк прокричал жертвеннику Вефиля, царь Иеровоам протянул руку от жертвенника и сказал:

– Возьмите его!

Но рука, которую он протянул к тому человеку, иссохла, и он не мог повернуть её к себе. 5А жертвенник раскололся, и пепел с него рассыпался согласно знамению, что пророк дал по слову Вечного.

6Тогда царь сказал пророку:

– Прошу, помолись Вечному, твоему Богу, пусть Он смилуется надо мной и исцелит мне руку.

Пророк помолился Вечному, и рука царя выздоровела и стала как прежде. 7Царь сказал пророку:

– Пойдём ко мне в дом, подкрепись, а я одарю тебя.

8Но пророк ответил царю:

– Даже если бы ты давал мне половину твоего добра, я не пошёл бы с тобой и не стал бы ни есть здесь хлеба, ни пить воды. 9Ведь словом Вечного мне было велено: «Не ешь хлеба, не пей воды и не возвращайся тем путём, по которому идёшь».

10И он пошёл другой дорогой, чтобы не возвращаться тем путём, по которому пришёл в Вефиль.

Непослушание пророка

11А в Вефиле жил один старый пророк, сыновья которого пришли и рассказали ему обо всём, что совершил там в тот день иудейский пророк. Они передали отцу и то, что он сказал царю.

12Отец спросил их:

– Какой дорогой он пошёл?

И сыновья показали ему, какой дорогой пошёл пророк из Иудеи. 13Он сказал сыновьям:

– Оседлайте мне осла.

И когда они оседлали ему осла, он сел на него 14и поехал за тем пророком. Он нашёл его сидящим под дубом и спросил:

– Ты ли пророк, который пришёл из Иудеи?

– Я, – ответил тот.

15Тогда старый пророк сказал ему:

– Пойдём ко мне в дом, поешь.

16Но иудейский пророк ответил:

– Я не могу вернуться с тобой и не могу здесь ни есть хлеба, ни пить воды, 17потому что Вечный повелел мне: «Не ешь там хлеба, не пей воды и не возвращайся тем путём, по которому идёшь туда».

18Старый пророк ответил:

– Я такой же пророк, как и ты. И ангел сказал мне по слову Вечного: «Верни его к себе домой, чтобы он поел хлеба и попил воды».

(А это была ложь.)

19И пророк из Иудеи возвратился с ним, ел и пил у него дома. 20Пока они ещё сидели за столом, к старому пророку, который возвратил его, было слово Вечного. 21Он закричал пророку, который пришёл из Иудеи:

– Так говорит Вечный: «Ты не послушался слова Вечного и нарушил повеление, которое дал тебе Вечный, твой Бог. 22Ты вернулся, ел хлеб и пил воду там, где Он запретил тебе есть и пить. Поэтому твоё тело не будет погребено в гробнице твоих отцов».

23Когда иудейский пророк поел и попил, пророк, который возвратил его, оседлал для него осла. 24Иудейский пророк уехал из города, но по дороге на него напал лев и растерзал его. Его тело лежало брошенным на дороге, а возле него стояли осёл и лев. 25Люди, что проходили мимо, увидели лежащее тело и льва, стоящего возле тела. Они пошли и рассказали об этом в том городе, где жил старый пророк. 26Когда пророк, который возвратил его с пути, услышал об этом, он сказал:

– Это тот пророк, который не послушался слова Вечного. Вечный отдал его льву, который растерзал и умертвил его, как Вечный и говорил ему.

27Пророк сказал сыновьям:

– Оседлайте мне осла, – и они сделали это.

28Он вышел и нашёл тело, лежавшее на дороге, возле которого стояли осёл и лев. Лев же не съел тела и не растерзал осла. 29Пророк поднял тело иудейского пророка, положил его на осла и привёз обратно в город, чтобы оплакать и похоронить его. 30Он положил тело в свою гробницу и оплакивал его, восклицая:

– О, мой брат!

31Похоронив его, он сказал сыновьям:

– Когда я умру, похороните меня в гробнице, где погребён иудейский пророк, положите мои кости рядом с его костями13:31 В некоторых рукописях присутствуют слова: «чтобы мои кости сохранились с его костями».. 32Ведь то, что он возвестил по слову Вечного против жертвенника Вефиля и против всех капищ на возвышенностях в городах Сомарии, непременно исполнится.

Упорство Иеровоама

33Но даже после этого Иеровоам не переменил своего злого пути, и снова назначил из народа жрецов для капищ на возвышенностях. Он посвящал в жрецы для капищ любого, кто хотел. 34Таков был грех дома Иеровоама, что вёл к его падению и к искоренению с лица земли.

Ang Pulong Sang Dios

1 Hari 13:1-34

Ginpakamalaot sang Propeta ang Halaran sa Betel

1Karon, ginsugo sang Ginoo ang isa niya ka alagad nga taga-Juda sa pagkadto sa Betel. Pag-abot niya didto, nagatindog si Jeroboam sa halaran para maghalad. 2Ginsugo sang Ginoo ang iya alagad nga pakamalauton niya ato nga halaran. Siling niya, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo parte sa sini nga halaran: May matawo nga isa ka bata sa mga kaliwat ni David nga ang iya ngalan si Josia. Pamatyon niya kag ihalad sa sini nga halaran ang mga pari nga nagaalagad sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar kag nagahalad sa sini nga halaran. Magakalasunog ang ila mga tul-an sa sini nga halaran.” 3Sa sina mismo nga adlaw, naghatag ang alagad sang Dios sang tanda nga matabo ang iya ginhambal. Siling niya, “Amo ini ang tanda nga ginsiling sang Ginoo: Marumpag ini nga halaran kag ang mga abo sa sini nga halaran maglalapta.”

4Pagkabati sadto ni Haring Jeroboam, gintudlo niya ang tawo kag nagsiling, “Dakpa ninyo siya!” Pero gulpi lang nga nagtig-a ang kamot sang hari, gani indi na niya mapaidalom ang iya kamot. 5Kag dayon narumpag ang halaran kag ang mga abo sini naglalapta, suno gid sa tanda nga ginsiling sang alagad sang Dios nga ginpahayag sa iya sang Ginoo.

6Dayon nagsiling ang hari sa alagad sang Dios, “Ipangamuyo mo ako sa Ginoo nga imo Dios nga ayuhon niya ang akon kamot.” Gani nagpangamuyo ang alagad sang Dios sa Ginoo, kag nag-ayo ang kamot sang hari. 7Nagsiling liwat ang hari sa alagad sang Dios, “Dali sa balay kag magkaon, kag hatagan ko ikaw sang regalo.” 8Pero nagsabat ang alagad sang Dios, “Bisan ihatag mo pa sa akon ang katunga sang imo pagkabutang, indi ako mag-upod sa imo ukon magkaon ukon mag-inom sa sini nga lugar. 9Kay ginmanduan ako sang Ginoo nga indi gid ako magkaon ukon mag-inom samtang diri ako, kag sa akon pagpauli indi ako mag-agi sa akon gin-agyan sang pagkadto ko diri.” 10Gani lain nga dalan ang iya gin-agyan pagpauli niya.

11Sadto nga tion, may isa ka tigulang nga propeta nga nagaestar sa Betel. Ginkadtuan siya sang iya mga anak nga lalaki13:11 mga anak nga lalaki: Amo ini sa iban nga dumaan nga mga teksto. Sa Hebreo, anak nga lalaki. kag ginsugiran sang tanan nga ginhimo sang alagad sang Dios sadto nga adlaw sa Betel. Ginsugiran man nila siya kon ano ang ginsiling sang alagad sang Dios sa hari. 12Nagpamangkot ang ila amay, “Diin siya nag-agi pagpauli?” Ginsugiran nila siya kon diin siya nag-agi. 13Dayon nagsiling ang ila amay sa ila, “Ipreparar ninyo ang asno para sa akon.” Gani ginpreparar nila ang asno, kag nagsakay siya 14kag ginlagas niya ang alagad sang Dios. Naabtan niya siya nga nagapungko sa puno sang kahoy nga terebinto. Ginpamangkot niya siya, “Ikaw bala ang alagad sang Dios nga halin sa Juda?” Nagsabat siya, “Huo.” 15Nagsiling ang tigulang nga propeta, “Dali sa balay kag magkaon.” 16Nagsiling ang alagad sang Dios, “Indi ako puwede nga magbalik kag mag-upod sa imo, kag indi man ako puwede nga magkaon ukon mag-inom upod sa imo sa sini nga lugar. 17Kay ginhambalan ako sang Ginoo nga indi gid ako magkaon ukon mag-inom samtang diri ako, kag sa akon pagpauli indi ako mag-agi sa akon gin-agyan sang pagpakadto ko diri.” 18Nagsiling ang tigulang nga propeta, “Propeta man ako pareho sa imo. Kag ginsugo sang Ginoo ang isa ka anghel sa pagsiling sa akon nga dal-on ko ikaw sa akon balay agod makakaon ka kag makainom.” (Pero nagbutig ang tigulang nga propeta.) 19Gani nag-upod sa iya balay ang alagad sang Dios kag nagkaon kag nag-inom siya didto.

20Samtang nagapungko sila sa lamisa, may ginhambal ang Ginoo sa tigulang nga propeta. 21Dayon nagsiling ang tigulang nga propeta sa alagad sang Dios nga halin sa Juda, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Ginlapas mo ang ginsiling sang Ginoo nga imo Dios; wala mo pagtumana ang iya ginsugo sa imo. 22Nagsiling siya sa imo nga indi ka magkaon kag mag-inom sa sini nga lugar, pero nagbalik ka diri kag nagkaon kag nag-inom. Tungod sang imo ginhimo, ang imo bangkay indi pag-ilubong sa lulubngan sang imo mga katigulangan.”

23Pagkatapos kaon kag inom sang alagad sang Dios, ginpreparar sang tigulang nga propeta ang asno para sa iya pagpauli. 24Kag samtang nagapauli siya, ginsugata siya sang isa ka leon kag ginpatay. Ang iya bangkay nagahamyang sa dalan, kag ang leon kag ang asno nagatindog sa tupad sang iya bangkay. 25Nakita sang mga nagaalagi ang bangkay kag ang leon sa tupad sini, kag ginbalita nila ini sa banwa nga sa diin nagaestar ang tigulang nga propeta.

26Sang mabatian ini sang tigulang nga propeta, nagsiling siya, “Siya ang alagad sang Dios nga naglapas sa ginhambal sang Ginoo. Gintugyan siya sang Ginoo sa leon nga nagsalakay kag nagpatay sa iya, suno sa ginsiling sang Ginoo sa iya.”

27Nagsiling dayon ang tigulang nga propeta sa iya mga anak nga lalaki, “Ipreparar ninyo ang asno para sa akon.” Kag ginpreparar nila ini. 28Naglakat siya dayon, kag nakita niya ang bangkay nga nagahamyang sa dalan kag ang leon kag ang asno nga nagatindog sa tupad sini. Wala pagkauna sang leon ang bangkay ukon pag-anha ang asno. 29Ginkuha sang tigulang nga propeta ang bangkay sang alagad sang Dios kag ginkarga sa asno, kag gindala sa iya banwa agod makapangasubo siya sa bangkay kag malubong niya ini. 30Ginlubong niya siya sa lulubngan nga ginpahimo niya mismo para sa iya kaugalingon, kag nagpangasubo gid sila sa pagkapatay sang alagad sang Dios.

31Pagkatapos lubong, nagsiling ang tigulang nga propeta sa iya mga anak nga lalaki, “Kon mapatay na gani ako, ilubong ninyo ako sa ginlubngan sang alagad sang Dios, kag itupad ninyo ako sa iya. 32Kay ang mga pulong nga ginpahambal sang Ginoo sa iya parte sa halaran sa Betel kag sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar sa Samaria sigurado gid nga matuman.”

33Bisan pa sini nga natabo, wala gihapon nagbag-o si Jeroboam sa iya malain nga mga pagginawi. Nagpili gihapon siya sang mga tawo nga mag-alagad bilang mga pari sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar. Ang bisan sin-o nga gusto mag-alagad bilang pari gin-ordinahan niya. 34Ining ginhimo ni Jeroboam nangin kabangdanan sang pagpakasala sang iya panimalay kag nagdala sa ila sang kapierdihan kag kalaglagan.