1 Царств 26 – CARST & APSD-CEB

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

1 Царств 26:1-25

Довуд вновь щадит жизнь Шаула

1Зифиты пришли к Шаулу в Гиву и сказали:

– Довуд скрывается на холме Хакила, что напротив Иешимона.

2И Шаул спустился в пустыню Зиф с тремя тысячами лучших исроильтян, чтобы найти там Довуда. 3Шаул разбил свой лагерь рядом с дорогой на холм Хакила, что напротив Иешимона, но Довуд стоял в пустыне. Когда он увидел, что Шаул последовал за ним туда, 4он послал лазутчиков и узнал, что Шаул действительно пришёл.

5Довуд отправился в путь и пришёл туда, где разбил свой лагерь Шаул. Он увидел, где Шаул и начальник войска Абнир, сын Нера, легли спать. Шаул лежал в центре того места, где расположился лагерь, а войско находилось вокруг него.

6Довуд спросил хетта Ахи-Малика и Авишая, брата Иоава, сына Церуи:

– Кто спустится вместе со мной в лагерь к Шаулу?

– Я спущусь с тобой, – сказал Авишай.

7Довуд и Авишай подошли к войску ночью и видят: Шаул спит в лагере, а его копьё воткнуто в землю у его изголовья. Абнир и воины лежали вокруг него.

8Авишай сказал Довуду:

– Сегодня Всевышний отдал врага в твои руки. Позволь же мне пригвоздить его к земле одним ударом копья. Мне даже не понадобится второго удара.

9Но Довуд сказал Авишаю:

– Не губи его. Кто может поднять руку на помазанника Вечного и остаться невиновным? 10Верно, как и то, что жив Вечный, – сказал он, – Вечный Сам сразит его. Либо придёт его время, и он умрёт, либо он пойдёт в бой и погибнет. Но не приведи Вечный мне поднять руку на помазанника Вечного. 11Возьми-ка копьё и кувшин для воды у его изголовья, и пойдём.

12Довуд взял копьё и кувшин для воды у изголовья Шаула, и они ушли. Никто не видел и не знал об этом, и никто не проснулся. Все они спали, потому что Вечный погрузил их в глубокий сон.

13Довуд перешёл на другую сторону и встал на вершине горы вдали, между ними было большое расстояние. 14Он закричал войску и Абниру, сыну Нера:

– Абнир! Ответь мне!

Абнир ответил:

– Кто ты такой, что беспокоишь царя?

15Довуд сказал:

– Ведь ты мужчина? Кто в Исроиле подобен тебе? Почему же ты не охранял твоего господина царя? Некто из народа приходил, чтобы погубить твоего господина царя. 16Скверно же ты поступил! Верно, как и то, что жив Вечный, – ты и твои люди заслуживаете смерти, потому что вы не охраняли вашего господина, помазанника Вечного. Посмотри вокруг себя. Где копьё царя и кувшин для воды, которые были у его изголовья?

17Шаул узнал голос Довуда и сказал:

– Твой ли это голос, Довуд, сын мой?

– Это мой голос, господин мой царь, – ответил Довуд. – 18Зачем мой господин преследует своего раба? Что я сделал и в каком зле повинен? 19Пусть же мой господин царь выслушает слова своего раба. Если Вечный настроит тебя против меня, то я совершу жертвоприношение Ему. Но если это сделали люди, пусть они будут прокляты перед Вечным! Они лишили меня моей доли в наследии Вечного и сказали: «Ступай, служи другим богам!»26:19 Исроил был землёй, которую Всевышний даровал Своему народу в наследие. И поэтому изгнание Довуда с этой земли рассматривается им как лишение его законных прав на его часть земли. Кроме того, изгоняя его в чужие земли, злопыхатели Довуда лишают его возможности поклоняться истинному Богу в Его святилище. 20Не дай же моей крови пролиться на землю вдали от Вечного. Царь Исроила ищет меня, как блоху, гоняется за мной по горам, как за куропаткой.

21Шаул сказал:

– Я согрешил. Вернись, Довуд, сын мой. Сегодня моя жизнь была для тебя драгоценной, и я не буду больше пытаться причинить тебе вред. Я поступал как безумец и совершил огромную ошибку.

22– Вот копьё царя, – ответил Довуд. – Пусть кто-нибудь из твоих молодых слуг перейдёт сюда и возьмёт его. 23Вечный вознаграждает каждого человека за его праведность и верность. Сегодня Вечный отдал тебя в мои руки, но я не поднял руки на помазанника Вечного. 24Пусть как твоя жизнь была сегодня для меня драгоценной, так ценится у Вечного моя жизнь, и пусть Он избавит меня от всякой беды.

25Шаул сказал Довуду:

– Благословен ты, сын мой Довуд, ты совершишь великие дела и, несомненно, преуспеешь.

И Довуд пошёл своим путём, а Шаул вернулся домой.

Ang Pulong Sa Dios

1 Samuel 26:1-25

Wala Patya ni David si Saul sa Ikaduhang Higayon

1Usa niana ka adlaw, may mga taga-Zif nga miadto kang Saul sa Gibea ug miingon, “Si David nagatago sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon.” 2Busa miadto si Saul sa kamingawan sa Zif aron sa pagpangita kang David. Giuban niya ang iyang 3,000 ka mga tawo nga iyang gipili gikan sa Israel. 3Nagkampo sila sa daplin sa dalan sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon. Apan nagpabilin si David didto sa kamingawan. Sa dihang nabalitaan ni David nga gisundan siya didto ni Saul, 4nagpadala siyag mga tigpaniid, ug nahibaloan niya nga miabot gayod si Saul.

5Unya miadto si David sa dapit nga gikampohan ni Saul. Nakita niya ang dapit nga gihigdaan ni Saul ug ni Abner nga anak ni Ner, nga komander sa mga sundalo. Natulog si Saul nga gilibotan sa mga sundalo. 6Nangutana si David kang Ahimelec nga Hitihanon ug kang Abishai nga anak ni Zeruya ug igsoon ni Joab, “Kinsa ba kaninyo ang mouban kanako sa pagsulod sa kampo ni Saul?” Mitubag si Abishai, “Ako ang mouban.” 7Busa misulod nianang gabhiona si David ug si Abishai sa kampo ni Saul, ug nakita nila si Saul nga natulog, nga ang iyang bangkaw giugbok sa yuta duol sa iyang ulohan. Si Abner ug ang mga sundalo natulog usab libot kaniya. 8Miingon si Abishai kang David, “Karong adlawa gitugyan na sa Dios kanimo ang imong kaaway. Karon tugoti ako sa pagpatay kaniya pinaagi sa bangkaw. Ipapilit ko siya sa yuta sa usa lang ka pagduslak.” 9Apan miingon si David kang Abishai, “Ayaw siyag patya! Kay silotan gayod sa Ginoo ang mopatay sa iyang pinili nga hari. 10Ginasiguro ko gayod kanimo, sa presensya sa buhi nga Ginoo, nga ang Ginoo mismo ang mopatay kaniya, o mamatay siya sa natural nga kamatayon o sa gira. 11Apan dili motugot ang Ginoo nga ako ang mopatay sa iyang pinili nga hari. Kuhaon lang nato ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig nga anaa sa iyang ulohan, ug unya mamiya kita.” 12Busa gikuha ni David ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig sa may ulohan ni Saul, ug milakaw sila. Wala gayoy nakakita o nakahibalo sa nahitabo; wala gayoy nakamata kanila tungod kay gipahinanok sila pag-ayo sa Ginoo.

13Unya mitabok sila si David sa pikas nga bahin sa kapatagan ug mitindog ibabaw sa bungtod nga halayo ug diotay sa kampo nila ni Saul. 14Misinggit si David ngadto sa mga sundalo ug kang Abner nga anak ni Ner, “Abner, madungog mo ba ako?” Mitubag si Abner, “Kinsa ka? Unsay imong tuyo sa hari?” 15Mitubag si David, “Dili ba ikaw man ang inilang maisog nga sundalo sa Israel? Nganong wala man nimo bantayi ang hari nga imong agalon? May mianha diha aron unta sa pagpatay kaniya! 16Dili maayo kining imong gibuhat. Ipanumpa ko sa buhi nga Dios nga angay kang mamatay ug ang imong mga tawo, kay wala ninyo bantayi ang inyong agalon, ang pinili nga hari sa Ginoo. Tan-awa kon anaa pa ba ang bangkaw sa hari ug ang sudlanan sa tubig diha sa iyang ulohan.” 17-18Nakaila si Saul sa tingog ni David, busa miingon siya, “David, anak, ikaw ba kana?” Mitubag si David, “Oo ako kini, Mahal nga Hari. Nganong gigukod mo ako nga imong alagad? Unsay akong sala? 19Mahal nga Hari, pamatia ang akong isulti. Kon ang Ginoo mao ang nagtulod kanimo sa pagpatay kanako, hinaut kaloy-an niya ako pinaagi sa pagdawat sa akong halad. Apan kon kini iya lang sa tawo, hinaut nga panghimaraoton sila sa Ginoo. Kay gihinginlan nila ako gikan sa yuta sa Ginoo ug giingnan nga moalagad sa ubang mga dios. 20Ayaw itugot nga mamatay ako sa yuta sa mga langyaw, nga halayo sa Ginoo. Nganong ikaw nga hari sa Israel nangita man gayod kanako nga sama man lang ako sa pulgas? Nganong gigukod mo ako sama sa langgam sa bukid?”

21Miingon si Saul, “Nakasala ako. Balik kanako David, anak ko, ug dili ko na ikaw hilabtan pag-usab kay wala nimo ako patya karong adlawa. Mora akog buang sa akong gihimo, ug nasayop gayod ako.” 22Mitubag si David, “Ania ang imong bangkaw, ipakuha kini dinhi sa usa sa imong tawo. 23Panalanginan ako sa Ginoo sa akong gihimo karong adlawa, kay gantihan niya ang matag tawo nga matarong ug matinud-anon. Gitugyan ka sa Ginoo kanako karong adlawa, apan wala ko ikaw patya kay ikaw ang pinili nga hari sa Ginoo. 24Maingon nga gihatagan ko ug bili ang imong kinabuhi karong adlawa, hinaut nga hatagan usab sa Ginoo ug bili ang akong kinabuhi ug luwason niya ako gikan sa tanang kalisod.” 25Unya miingon si Saul kang David, “Hinaut nga panalanginan ka sa Dios, anak ko. Makahimo ka pa ug dagkong mga butang, ug magmadaogon ka gayod.” Unya mibiya si David, ug si Saul mipauli.