Довуд щадит жизнь Шаула
1А Довуд поднялся оттуда и остался жить в неприступных местах Ен-Геди.
2Когда Шаул вернулся из погони за филистимлянами, ему сказали:
– Довуд в пустыне Ен-Геди.
3Шаул взял три тысячи лучших воинов со всего Исроила и отправился искать Довуда и его людей к Скалам Диких Коз. 4Он пришёл к овечьим загонам у дороги. Там была пещера, и Шаул зашёл в неё облегчиться. А Довуд и его люди сидели в глубине пещеры.
5Люди Довуда сказали ему:
– Вот он, тот день, о котором Вечный говорил тебе: «Я отдам врага в твои руки, чтобы ты поступил с ним так, как тебе угодно».
Довуд тихонько подкрался и отрезал край верхней одежды Шаула. 6После этого Довуда стала мучить совесть за то, что он сделал это.
7Он сказал своим людям:
– Не приведи Вечный мне причинить зло моему господину или поднять на него руку, ведь он помазанник Вечного.
8Этими словами упрекнул Довуд своих людей и не позволил им напасть на Шаула. А Шаул вышел из пещеры и отправился своей дорогой. 9Потом и Довуд вышел из пещеры и закричал вслед Шаулу:
– Господин мой царь!
Когда Шаул оглянулся, Довуд почтительно поклонился ему лицом до земли. 10Он сказал Шаулу:
– Зачем ты слушаешь, когда люди говорят: «Довуд замышляет причинить тебе зло?» 11Сегодня ты своими глазами видел, как Вечный отдал тебя в мои руки в пещере. Меня уговаривали убить тебя, но я пощадил тебя, сказав: «Я не подниму руки на моего господина, потому что он помазанник Вечного». 12Вот, отец мой, посмотри на кусок твоей верхней одежды у меня в руке! Я отрезал край твоей одежды, но не убил тебя. Пойми же и признай, что я не виновен ни в злодеянии, ни в мятеже. Я не согрешил против тебя, но ты охотишься за мной, чтобы лишить меня жизни. 13Пусть Вечный рассудит нас! И пусть Вечный отомстит тебе за меня: моя рука тебя не коснётся. 14Как говорится в старой пословице: «От злодеев исходят злые дела», поэтому моя рука тебя не коснётся.
15Против кого вышел царь Исроила? Кого ты преследуешь? Мёртвого пса! Блоху! 16Пусть Вечный будет нашим судьёй и рассудит нас. Пусть Он рассмотрит моё дело и защитит его. Пусть Он оправдает меня, избавив от твоей руки.
17Когда Довуд сказал это, Шаул спросил:
– Это твой голос, Довуд, сын мой? – и громко заплакал.
18– Ты праведнее меня, – сказал он. – Ты поступил со мной хорошо, а я обходился с тобой плохо. 19Ты только что рассказал мне, как по-доброму ты обошёлся со мной: Вечный отдал меня в твои руки, но ты не убил меня. 20Кто, найдя своего врага, позволит ему уйти невредимым? Пусть Вечный воздаст тебе добром за то, что ты сегодня сделал для меня. 21Я знаю, что ты непременно будешь царём и что царство Исроила утвердится в твоих руках. 22Поклянись же мне Вечным, что ты не искоренишь моих потомков после меня и не уничтожишь моего имени из семьи моего отца.
23Довуд поклялся Шаулу. После этого Шаул вернулся домой, а Довуд и его люди поднялись в укрепление.
David spaart Sauls leven
1David ging naar het bergland van Engedi en vestigde zich daar in de bergvestingen. 2Na terugkeer van de strijd tegen de Filistijnen, hoorde Saul dat David het onherbergzame gebied van Engedi was ingetrokken. 3Aan het hoofd van drieduizend man speciale troepen begaf hij zich naar dat gebied om hem te zoeken bij de Steenbokrotsen. 4Op een plaats waar enkele schaapskooien langs de weg lagen, ging Saul een grot binnen om zich even terug te trekken. Saul wist echter niet dat David en zijn mannen zich achter in diezelfde grot hadden verstopt! 5‘Grijp uw kans!’ fluisterden Davids mannen hem toe. ‘Dit is de dag waarover God sprak, toen Hij zei: “Ik zal Saul aan u uitleveren zodat u met hem kunt doen wat u wilt!” ’ David sloop daarop naar voren en sneed een stuk uit de onderkant van Sauls mantel! 6Maar zodra hij dat had gedaan, begon zijn hart te bonzen 7en zei hij tegen zijn mannen: ‘Dat had ik eigenlijk niet moeten doen, het is een grote zonde de koning die God heeft uitgekozen, op enige manier aan te vallen.’
8-9 Die woorden van David weerhielden zijn mannen ervan Saul te doden. Nadat die de grot had verlaten en wilde weggaan, kwam David tevoorschijn en riep hem achterna: ‘Mijn heer de koning!’ Saul keek om en zag hoe David zich diep voor hem boog. 10-11 Daarna zei deze tegen Saul: ‘Waarom luistert u toch naar de mensen die u proberen wijs te maken dat ik u kwaad wil doen? Vandaag kunt u zien dat het niet waar is. De Here leverde u daar in die grot aan mij over en enkelen van mijn mannen raadden mij aan u te doden, maar ik heb uw leven gespaard. Want ik zei: “Ik zal hem met geen vinger aanraken, want hij is de koning die de Here heeft gezalfd.” 12Ziet u wat ik hier in mijn hand heb? Het is een stuk van uw mantel! Ik heb dat afgesneden, maar ik heb u niet gedood! U moet toch toegeven dat ik u geen kwaad wil doen en dat ik niet tegen u heb gezondigd, ook al heeft u het wel op mijn leven voorzien. 13De Here zal tussen ons beslissen. Misschien zal Hij u doden om wat u mij probeert aan te doen, maar ik zal u nooit het minste kwaad doen. 14Het oude spreekwoord zegt: “Van goddelozen komt goddeloosheid,” maar ondanks uw goddeloosheid zal ik u met geen vinger aanraken. 15Naar wie is de koning van Israël eigenlijk op jacht? Naar een dode hond of naar een vlo soms? 16De Here zal beoordelen wie van ons gelijk heeft en degene die schuldig is, zal Hij straffen. Hij is mijn verdediger en Hij zal mij uit uw macht bevrijden!’
17Saul riep terug: ‘Ben jij dat werkelijk, David?’ Hij begon te huilen 18en zei tegen David: ‘Jij bent een beter mens dan ik, want jij hebt tenminste geen kwaad met kwaad vergolden. 19Ja, je hebt vandaag laten zien dat je goed voor mij bent, want toen de Here mij aan je uitleverde, heb je mij niet gedood. 20Wie ter wereld had in zoʼn situatie zijn vijand zomaar laten gaan? Moge de Here jou rijk belonen voor de goedheid waarmee je mij vandaag hebt behandeld. 21Ik besef nu ook dat jij vast en zeker koning van Israël zult worden en Israël standvastig zult regeren. 22Zweer mij bij de Here dat je mijn familie dan niet zult doden en mijn lijn van nakomelingen niet zult vernietigen!’ 23David zwoer dit, waarna Saul terugkeerde naar huis. David en zijn mannen gingen terug naar hun bergvesting.
