Семья Элканы
1Был некий человек из Раматаима, цуфит1:1 Или: «из Раматаим-Цуфима». из нагорий Ефраима, которого звали Элкана. Он был сыном Иерохама, сына Элиху, сына Тоху, сына Цуфа, и жил на земле, принадлежащей ефраимитам. 2У Элканы было две жены. Одну звали Ханна, а другую – Фенанна. У Фенанны были дети, у Ханны же их не было.
3Из года в год Элкана ходил из своего города в Шило1:3 В это время в Шило (к северу от Иерусалима, на территории рода Ефраима) находился священный шатёр., чтобы поклониться и принести жертву Вечному1:3 Вечный – на языке оригинала: «Яхве». Под этим именем Всевышний открылся Мусо и народу Исроила (см. Исх. 3:13-15). См. пояснительный словарь., Повелителю Сил. Хофни и Пинхас, два сына Илия, были там священнослужителями Вечного. 4Всякий раз, когда Элкана приносил жертву, он давал часть жертвенного мяса своей жене Фенанне и всем её сыновьям и дочерям. 5Но Ханне он давал двойную часть, потому что любил её, хотя Вечный и не давал ей детей. 6И оттого что Вечный не давал Ханне детей, её соперница жестоко изводила и унижала её. 7Так продолжалось из года в год. Всякий раз, когда Ханна ходила в дом Вечного, соперница изводила её, и та плакала и не ела.
8Элкана говорил ей:
– Ханна, почему ты плачешь? Почему не ешь? Почему скорбит твоё сердце? Разве я не значу для тебя больше, чем десять сыновей?
Обет Ханны и рождение Самуила
9Однажды, когда они уже поели и попили в Шило, Ханна встала. А священнослужитель Илий сидел у дверей святилища Вечного. 10Скорбя душой, Ханна горько плакала и молилась Вечному. 11Она дала обет, говоря:
– О Вечный, Повелитель Сил, если Ты только посмотришь на горе Своей рабыни и вспомнишь меня, если не забудешь Свою рабыню, но дашь ей сына, то я отдам его Тебе на всю его жизнь, и бритва никогда не коснётся его головы1:11 Ханна обещала посвятить своего сына Вечному, т. е. она дала за него обет назорейства, но не на время, как это обычно практиковалось, а на всю жизнь. Об обете назорейства см. Чис. 6:1-21..
12Пока она молилась Вечному, Илий следил за её губами. 13Ханна молилась в сердце, её губы двигались, но голоса слышно не было. Илий подумал, что она пьяна, 14и сказал ей:
– Долго ли ты ещё будешь пьяной? Протрезвись от вина!
15– Нет, мой господин, – ответила Ханна, – я глубоко скорблю. Я не пила ни вина, ни пива. Я изливаю душу перед Вечным. 16Не думай, что твоя рабыня – нечестивая женщина, я молилась здесь из-за великой боли и печали.
17Илий ответил:
– Иди с миром, и пусть Бог Исроила даст тебе то, о чём ты Его просила.
18Она сказала:
– Пусть твоя рабыня найдёт расположение в твоих глазах.
Затем она пошла своей дорогой, поела, и лицо её уже больше не было печально.
19На следующее утро они встали рано, поклонились Вечному и пустились в обратный путь к себе домой, в Раму.
Элкана лёг со своей женой Ханной, и Вечный исполнил её просьбу. 20Через некоторое время Ханна забеременела и родила сына. Она назвала его Самуил («выпрошенный у Всевышнего»)1:20 О переводе имён и названий см. приложение VI., говоря: «Я назвала его так, потому что просила его у Вечного».
Ханна посвящает Самуила Вечному
21В следующий раз, когда Элкана вместе со всей своей семьёй отправился принести жертву Вечному и исполнить обет, 22Ханна не пошла.
Она сказала мужу:
– После того как ребёнок будет отнят от груди, я отведу его в Шило, чтобы он предстал перед Вечным. Он останется там жить навсегда.
23– Поступай, как тебе угодно, – сказал ей муж. – Оставайся здесь, пока не отнимешь его от груди. И пусть Вечный утвердит твоё слово.
Она оставалась дома и кормила своего сына до тех пор, пока не настало время отнимать его от груди. 24После того как он был отнят от груди, она повела мальчика в Шило в дом Вечного. Ханна взяла с собой трёхлетнего быка1:24 Или: «трёх быков»., небольшой мешок1:24 Букв.: «одну ефу». муки и бурдюк вина.
25Заколов быка и взяв его, Ханна с мальчиком пришли к Илию, 26и она сказала священнослужителю:
– Верно, как и то, что ты жив, мой господин, – я та самая женщина, которая стояла здесь, рядом с тобой, молясь Вечному. 27Я молилась об этом ребёнке, и Вечный дал мне то, о чём я Его просила. 28Теперь я отдаю его Вечному. Пусть он принадлежит Вечному всю его жизнь.
И они поклонились там Вечному.
لەدایکبوونی ساموئێل
1پیاوێک هەبوو لە ڕاماتەیمی چوفییەکان لە ناوچە شاخاوییەکانی ئەفرایم، ناوی ئەلقانەی کوڕی یەرۆحامی کوڕی ئەلیهوی کوڕی تۆحوی کوڕی چوفی ئەفرایمی بوو. 2دوو ژنی هەبوو، یەکێکیان ناوی حەنا و ئەوی دیکەیان ناوی پەنینا بوو، پەنینا منداڵی هەبوو، بەڵام حەنا منداڵی نەبوو.
3ئەم پیاوە هەموو ساڵێک لە شارۆچکەکەیەوە دەچوو بۆ کڕنۆشبردن و سەربڕینی قوربانی بۆ یەزدانی سوپاسالار لە شیلۆ و لەوێ دوو کوڕەکەی عێلی کاهینی یەزدان بوون، کە یەکێکیان ناوی حۆفنی و ئەوی دیکەیان ناوی فینەحاس بوو. 4جا کە ڕۆژی ئەوە هات ئەلقانە قوربانی سەرببڕێت و بەشی پەنینای ژنی و هەموو کوڕ و کچەکانی بدات، 5بەڵام دوو بەشی دایە حەنا، چونکە حەنای خۆشدەویست هەرچەندە یەزدان منداڵدانی بەستبوو. 6هەوێیەکەشی بەردەوام پەستی دەکرد بۆ ئەوەی بێزاری بکات، چونکە یەزدان وەجاخی کوێر کردبوو. 7ساڵ لەدوای ساڵ هەر کاتێک حەنا دەچووە ماڵی یەزدان، هەوێیەکەی وای دەکرد و ئاوا پەستی دەکرد، بۆیە حەنا دەستی بە گریان کرد و نانی نەخوارد. 8ئیتر ئەلقانەی مێردی پێی گوت: «حەنا، بۆچی دەگریت و نان ناخۆیت؟ بۆچی دڵگرانیت؟ ئایا من لە دە کوڕ چاکتر نیم بۆت؟»
9لەدوای ئەوەی لە شیلۆ نانیان خوارد و خواردییانەوە، حەنا هەستا، عێلی کاهینیش لەسەر کورسییەک لەلای چوارچێوەی دەرگای چادری پەرستنی یەزدان دانیشتبوو. 10حەناش بە پەژارەوە نوێژی بۆ یەزدان کرد و دایە پڕمەی گریان. 11حەنا نەزرێکی1:11 واتا پابەندکردنی مرۆڤ خۆیەتی بە مەرجێکەوە، لە کاتێکدا کە داخوازییەک بەرز دەکاتەوە بۆ خودا و بە ئەرێ وەڵام دەدرێتەوە لەلایەن خوداوە. بڕوانە سەرژمێری 21:2. کرد و گوتی: «یەزدانی سوپاسالار، ئەگەر بەڕاستی تەماشای داماوی کارەکەرەکەت بکەیت و بە یادی خۆتم بهێنیتەوە، کارەکەرەکەت لەبیر نەکەیت و کوڕێکی پێبدەیت، ئەوا من ژیانی کوڕەکە بە یەزدان دەبەخشم و گوێزان بەسەر سەریدا نایەت.»
12ئەوە بوو کە لەبەردەم یەزدان زۆر نوێژی کرد و عێلیش سەیری دەمی دەکرد، 13حەناش لە دڵی خۆیدا دەیگوت و تەنها لێوەکانی دەجوڵانەوە و دەنگی نەدەبیسترا، عێلی وای زانی سەرخۆشە. 14جا پێی گوت: «هەتا کەی سەرخۆش دەبیت؟ شەرابەکەت لە خۆت دووربخەرەوە.»
15حەناش وەڵامی دایەوە و گوتی: «نەخێر گەورەم، من ژنێکی دڵتەنگم، شەراب و خواردنەوەی مەستیم نەخواردووەتەوە، بەڵکو دەردی دڵی خۆم لەبەردەم یەزدان هەڵدەڕێژم. 16کارەکەرەکەت بە کچێکی بەدکار مەزانە، لەبەر خەم و خەفەتی زۆرم، هەتا ئێستا قسەم دەکرد.»
17عێلیش وەڵامی دایەوە و گوتی: «بڕۆ بە سەلامەتی و با خودای ئیسرائیل ئەو داواکارییەت پێبدات کە لێت داوا کردووە.»
18حەناش گوتی: «با کەنیزەکەت لەبەرچاوانت پەسەند بێت.» ئینجا حەنا بە ڕێگای خۆیدا ڕۆیشت و نانی خوارد و خەم لە ڕووی ڕەوییەوە.
19بەیانی زوو لە خەو هەستان و لەبەردەم یەزدان کڕنۆشیان برد و گەڕانەوە، هاتنەوە ماڵەکەی خۆیان لە ڕامە. ئیتر ئەلقانە لەگەڵ حەنای ژنی جووت بوو و یەزدانیش بە یادی خۆی هێنایەوە. 20ئەوە بوو لەو ساڵەدا حەنا سکی پڕ بوو، کوڕێکی بوو و ناوی لێنا ساموئێل و گوتی: «داوام لە یەزدان کرد.»
حەنا ساموئێل تەرخان دەکات
21ئینجا ئەلقانە و سەرجەم ماڵەکەی چوون بۆ سەربڕینی قوربانی ساڵانە بۆ یەزدان و بەجێهێنانی نەزرەکەی. 22بەڵام حەنا نەچوو و بە مێردەکەی گوت: «پاش ئەوەی کوڕەکە لە شیر دەبڕدرێتەوە، دەیبەم هەتا لەبەردەم یەزدان پێشکەش بکرێت و هەتاهەتایە لەوێ بمێنێتەوە.»
23ئەلقانەی مێردیشی پێی گوت: «خۆت چی بە باش دەزانیت ئەوە بکە و بمێنەوە هەتا لە شیری دەبڕیتەوە، تەنها با یەزدان وشەی خۆی بچەسپێنێت.» جا حەنا مایەوە و شیری بە منداڵەکەی دا هەتا ئەو کاتەی لە شیری بڕییەوە.
24پاش ئەوەی لە شیری بڕییەوە، لەگەڵ خۆی سەری خست لەگەڵ گایەکی سێ ساڵان و یەک ئێفە1:24 نزیکەی شازدە کیلۆیە. ئارد و مەشکەیەک شەراب و هێنای بۆ ماڵی یەزدان لە شیلۆ، کوڕەکەش هێشتا منداڵ بوو. 25ئینجا گایەکەیان سەربڕی و کوڕەکەیان هێنایە لای عێلی، 26حەنا گوتی: «گەورەم! منت لە یادە؟ دڵنیابە من ئەو ژنەم کە لێرە لەلای تۆ وەستام و نوێژم کرد بۆ یەزدان، 27لە پێناوی ئەم منداڵە نوێژم کرد و یەزدانیش داواکارییەکەی پێدام کە لێم داوا کرد. 28لەبەر ئەوە منیش دەیدەمەوە یەزدان، بۆ ئەوەی بە درێژایی ژیانی تەرخان بکرێت بۆ یەزدان.»
ئیتر ساموئێل لەوێ مایەوە و یەزدانی پەرست.
